آیا تایلندی ها دروغ را اختراع کردند؟

مقاله خوبی البته ما از قبل می دانستیم ...... و من هرگز دروغ نمی گویم !!!

آیا می توانم بلافاصله به تایلندی که انگشت وسط را به من می دهد شلیک کنم؟ چون اونوقت سرم شلوغه یا این امتیاز فقط برای تایلندی های همیشه دوستانه، شیرین، مودب و با فرهنگ محفوظ است.

تضاد با هلند، در صورت امکان، حتی بیشتر از تضاد با غرب به طور کلی است. من زیاد سفر کرده‌ام و در کشورهای مختلف زندگی کرده‌ام، اما «مستقیم بودن» در هلند بر همه چیز برتری دارد. به نظر می رسد که همه آسیب ها، بی ادبی ها و بی ادبی ها موجه است زیرا "حداقل من صادق هستم". در سایر کشورهای غربی، مردم با یکدیگر بسیار کمتر مستقیم و با درایت رفتار می کنند، به عنوان مثال نزدیک ترین کشورها بلژیک و انگلیس هستند. من می‌بینم که هلندی‌ها اغلب با این مشکل دارند (می‌شنوم «حضورها، پشت آرنج‌هایشان، منافقان و دروغ‌گویان») و تفاوت در نحوه رفتار تایلندی‌ها با یکدیگر یک کابوس مطلق برای اکثر مردم هلند است.

«صدای خود را بلند نکنید، عصبانی شوید یا بر سر دیگران فریاد بزنید».

وقتی تایلندی‌ها زمزمه می‌کنند، می‌توانی آن را در فاصله 500 متری بشنوی، وقتی آنها در فاصله 1000 متری عصبانی هستند. به من اعتماد کنید، آنها می توانند کاملا کلامی باشند. من خودم یک بار تجربه کردم.

در مرکز خرید مایک؛ به اطراف نگاه کردم و پشت ویترین مغازه ای با ساعت و غیره ایستادم. چیزی نگفتم یا چیزی نپرسیدم و بعد از چند دقیقه راه افتادم. آن مرد - یک کاتویی، حداقل یک پسر با لباس زنانه - این را خیلی دوست نداشت و به من حمله کرد. ظاهراً آن روز چیزی نفروخته بود.

چگونه به نام بودا ممکن است چنین فردی چنین شغلی پیدا کند؟

خب پس بیایید امتحانش کنیم آیسان، بدون انواع نوار، اما خانواده از یک پس زمینه معقول. در کنار بازاری که در مورد آن است (و همچنین خانواده خودتان بودن) در بازار صحبت کنید.
او به دیگری می گوید؛ فرزندی که به تازگی متولد شده است X با تعجب می پرسد، چگونه می توانید چنین مزخرفاتی بگویید، شما قبلاً خانواده را بهتر می شناسید؟
"او" با تعجب بیشتر پاسخ می دهد، "البته می دانم که این درست نیست، اما مشکل چیست، هنوز داستان خوبی است"

سال‌ها زندگی در آیسان، فارغ از اینکه فقیر یا ثروتمند، مرد یا زن، با هر محیط و کارکردی باشد، دروغ و تقلب (به همدیگر، نه فقط یک فالنگ) خیال‌پردازی و غیبت کردن، نوعی طبیعت دوم است.
باز هم نگویید که تعمیم می‌دهد، تجربه‌ای است که من با بسیاری از آشنایان، دوستان، خانواده، همسایه‌ها در مغازه‌ها، شرکت‌ها، شهرداری و غیره دارم.
و مطمئناً همانطور که در مقاله بالا توضیح داده شد، همیشه با نیت خوب و با هدف جلوگیری از درگیری (بازنمایی به همان اندازه تعمیم یافته و رمانتیک از فرهنگ تایلند) نیست، بلکه اغلب کاملاً بدخواهانه است و قصد دارد به شخص دیگری آسیب برساند.
فالنگ ناامید؟ بله گاهی اوقات ! چون من این کشور و بیشتر مردم را دوست دارم. همانطور که اغلب گفته شده است، تفاوت های فرهنگی همه چیز را توجیه نمی کند. ویژگی های شخصیتی آزاردهنده و بد در هلند و تایلند همچنان آزاردهنده است.
حیف است که در این وبلاگ همیشه گفته می شود که اگر فالنگ باید خود را تطبیق دهید، اینجا به سادگی متفاوت است. دروغ، دزدی، تقلب و پرخاشگری در همه جا اشتباه است و هر سس فرهنگی که روی آن بریزید آزاردهنده است.
درست مانند هلند، با وجود آب و هوا، در تایلند همه چیز آفتابی نیست و جامعه تایلند دارای جنبه های بسیار ناخوشایندی مانند فساد، غیرقابل اعتماد بودن و خشونت است. حتی اگر از کشور و «آزادی» که ما آنقدر برای ما ارزش قائل هستیم لذت می برید (و متأسفانه این برای همه صدق نمی کند، قطعاً برای طبقه پایین جامعه صدق نمی کند)، همیشه مجبور نیستید همه چیز را توجیه کنید.

اشاره کرد که تجربیات من از چندین سال در بانکوک مثبت تر بود. تحصیلات، شغل و غیره با این موضوع ارتباط خواهد داشت.

این داستان که تایلندی ها بسیار صلح آمیز هستند و می خواهند از درگیری اجتناب کنند نیز نسبی است. من تایلندی های زیادی را می شناسم که یک فیوز بسیار کوتاه دارند، هر چقدر هم که غیرمنطقی باشد، رفتاری وحشتناک تهاجمی دارند. در اینجا منظورم در رابطه با یک فالنگ نیست، بلکه تایلندی ها با یکدیگر هستند.
سوء استفاده جدی در ازدواج، خشونت خانگی، اختلافات تجاری یا بیش از 100 حمام بسیار رایج است.
برای یک آیسانر (در واقع اغلب مست) غیرعادی نیست که مشکلات خود را در داخل یا خارج از خانه با تفنگ یا قمه حل کند. پلیس اغلب به این پاسخ می گوید: «خب، تا زمانی که مرگی وجود نداشته باشد، ما ترجیح می دهیم دخالت نکنیم».
جوانان 14 ساله در مدارس حرفه ای اسلحه را در جیب خود دارند و اغلب از آن استفاده می کنند. واکنش معلمان در اینترنت، اوه خوب ما مشکل را می دانیم اما آنها به ما شلیک نمی کنند.

و احترام به پدر و مادر؟ بسیار محدود. والدین در اینجا حتی نسبت به غرب کنترل کمتری بر فرزندان خود دارند. مخصوصا پسرها آزادی کامل دارند و راه خودشان را می روند، بچه های 13 و 14 ساله شب ها در خیابان ها راه می روند، 100 کیلومتر با موتورسیکلت های خود در آن طرف خیابان مسابقه می دهند و مطلقاً نمی توانند با انتقاد مقابله کنند.
همچنین اینجا در یک روستای کوچک. کودکان دزدی می کنند و سالمندان را آزار می دهند.
باندهای یک روستا در روستای دیگر ویران می کنند، سالخوردگان و به اصطلاح روسای دهکده ها مورد خنده قرار می گیرند. الکلی های 14 ساله مستثنی نیست، مامان و بابا نمی توانند (یا نمی خواهند) کاری انجام دهند.
پست بانکوک در مورد تجاوزهای (گروهی) در دبیرستان ها را بخوانید. پسران 14 ساله متاسفانه به حرف والدین گوش نمی دهند.

احترام ?بله دختران نسبت به پدر و مادر و پدربزرگ و مادربزرگشان. اما این بیشتر به ظلم و سوء استفاده (در هر زمینه) مربوط می شود تا احترام.

یک واکنش منفی دیگر از یک فالنگ ناامید؟ نه، متاسفانه تجربیات و مشاهدات از نزدیک. و البته برای همه و همه جا صدق نمی کند. به طور کلی، اینجا زندگی بسیار خوبی باقی می ماند، اگرچه اغلب باید دنیای خود را بسازید، چیزهای زیادی را قورت دهید و بپذیرید.
اما توضیح همه چیزهای منفی بر اساس تفاوت های فرهنگی و نگاه کردن به عینک های رز رنگ و توجیه آنها کمکی نمی کند. اشتباه اشتباه است.

هر کس باید برای خودش در محیطش حساب کند، و تا زمانی که مثبت باشد، ما اینجا می مانیم و از آزادی (نسبی) و اغلب از افراد خوب و روابط خود لذت خواهیم برد. در نهایت خودمان انتخاب می کنیم.
و همچنین تعداد زیادی تایلندی وجود دارند که می توانید با آنها علنی و صادقانه و بسیار صریح برخورد کنید.
اگرچه برخی چیزها (خارج از محیط اطراف شما) مانند بودیسم، خانواده سلطنتی و انگشتان بلند پا تابو باقی می مانند.

به اندازه کافی ظریف؟؟ ویراستاران حق دارند تایلند لزوما بدتر یا بهتر نیست، فقط متفاوت است. اما فقط نامیدن چیزها به نام آنها (گاهی اوقات) حداقل به تسکین آن کمک می کند.