"عشق نافرجام زیر نورهای نئون پاتایا: برام و دختر گوگو"

برام، مردی 43 ساله، همیشه چهره ای آرام و فروتن بود و در تضاد با دنیای گاه آشفته اطرافش بود. او به عنوان منشی خدمات مشتری کار می کرد، شغلی که به خاطر روال ساده و حس موفقیتی که از کمک به مردم به دست می آورد برایش ارزش قائل بود.

برام مطمئناً یک آهنربای زن نبود، برعکس. او به‌طور استثنایی خوش‌تیپ نبود، بلکه متوسط ​​ساختش بود نه خیره کننده. موهای تیره اش نازک شده بود و کمی شکمش را گرفته بود که سعی می کرد آن را زیر پیراهن های سایز بزرگ پنهان کند. عینکش نگاه متفکرانه ای به او می داد، اما یک چیز آسیب پذیر نیز در او وجود داشت.

برام تاکنون در روابط عاشقانه بدشانسی زیادی داشته است. روابط او معمولاً کوتاه مدت بود و به نوعی همیشه پیچیده و رضایت بخش پایان می یافت. آخرین رابطه او، با زنی که در محل کار با او آشنا شده بود، زمانی که او با مرد دیگری آشنا شد، ناگهان به پایان رسید. او را به شدت کنار زدند. او را عمیقا آزار داده بود و احساس ناامنی دردناکی را در او ایجاد کرده بود. آیا او می تواند دوباره عاشق زنی شود بدون اینکه صدمه ببیند؟ علاوه بر این، برام بی‌تجربه بود و اغلب در کنار زنان احساس ناراحتی می‌کرد. او هرگز کاملاً مطمئن نبود که چه بگوید یا چه کاری انجام دهد، از اینکه چیزی احمقانه بگوید یا تصور نادرستی ایجاد کند. او مردی بود که در مهمانی ها همیشه پشت یا در حاشیه بود، به جای یک شرکت کننده فعال، یک ناظر آرام آرام بود.

برام با وجود شکست در مسیر عشق، امیدوار باقی ماند. او معتقد بود باید زنی در جایی وجود داشته باشد که قدر ویژگی های او را بداند و او را همان طور که هست بپذیرد: مردی تا حدودی تنها و درونگرا. او تصمیم گرفت در خانه منتظر نماند، بلکه کمی بیشتر به دنبال خوشبختی باشد. او داستان های خوبی درباره پاتایا شنیده و خوانده بود. در نهایت، این باور بود که او را در جستجوی ماجراجویی، عاشقانه و امید به عشق به پاتایا آورد.

پاتایا

پاتایا، شهری که هرگز نمی خوابد، برام در اولین شب خود بیرون رفت. او از بلوار بیچ رود به سمت واکینگ استریت رفت. هنگامی که به آنجا رسید، بلافاصله تحت تأثیر تماشایی که در آنجا برگزار شد، قرار گرفت. تابلوهای نئونی رنگارنگ، موسیقی نافذ و مهمانی های فراوان فضایی پرشور را ایجاد کردند. بعد از چند قدمی این طرف و آن طرف، چشمش به یک کلوپ شبانه افتاد. این اولین مقصد او شد: "الماس"، یک کلوپ شبانه که به دختران زیبای گوگو معروف است. جوی، یک زن زیبا، جوان و لاغر اندام تایلندی 28 ساله در این باشگاه کار می کرد. او همانطور که از یک دختر گوگو انتظار دارید رقصید. بدن او مانند یک باد برازنده و رام نشده حرکت می کرد که توسط لامپ های نئونی روشن می شد و مملو از امید بسیاری از نگاه های مردانه تحسین برانگیز بود.

(اعتبار تحریریه: joyfull / Shutterstock.com)

جو تند و زننده ای در باشگاه حاکم بود. موسیقی هیجان انگیز بود، رایحه های عطر و مشروب الکلی در یک کوکتل مست کننده در هم آمیخته شد. جوی، نه تنها خوب می رقصید، بلکه از همه زیباتر بود. پوستش زیر نور نئون می درخشید و بدنش با ضرب آهنگ به گونه ای حرکت می کرد که نفس برام را بند می آورد. شادی معمایی، فریبنده و وحشی بود. به نظر می رسید در پشت ظاهر قوی او آسیب پذیری پنهان شده بود که برام را مجذوب خود کرده بود. او جذب انرژی افسارگسیخته او، ظاهر عجیب و غریب او شد. برام نمی توانست چشم از جوی بردارد.

لذت

در شب های بعد، برام بارها و بارها از باشگاه دیدن کرد. جوی هر شب به صورت هیپنوتیزمی می رقصید و بدنش را طوری حرکت می داد که برام را متحیر و مجذوب می کرد. او آرزو داشت که او را لمس کند، پوست برنزه و نرم او را زیر انگشتانش احساس کند. برام شب به شب با وسواس جوی به باشگاه برمی گشت. او تقریبا هر شب می رقصید، اما گاهی اوقات او آنجا نبود، که برام نمی توانست آن را درک کند. وقتی او آنجا بود به برام لبخند زد که حالا او را به عنوان یک مهمان عادی می شناخت. اشتیاق او به او هر لحظه بیشتر می‌شد، آتشی فروزان در درونش می‌سوخت.

پس از صحبت با چند هلندی، او اکنون فهمید که اوضاع در پاتایا چگونه کار می کند، او می تواند آزادی او را با یک بارفین بخرد و سپس با او سرگرم شود.

یک روز عصر، پس از به دست آوردن مقداری جسارت، او دست به کار شد و برای جوی به بارفین پرداخت. آنها تصمیم گرفتند در جای دیگری در بیچرود یک نوشیدنی بنوشند و اجازه دهند مشروب آزادانه جاری شود. لازم بود برام کمی از تنش بکاهد، چون نگران بود که آن شب چه چیزی در انتظارش بود. وقتی جوی بعد از حدود یک ساعت پیشنهاد رفتن به هتلش را داد، سریع صورتحساب را پرداخت و دست در دست هم به سمت هتل او رفتند. برام مردان دیگری را دید که به جوی نگاه می‌کردند، که حتی وقتی او راه می‌رفت، احساسات زیادی از خود ساطع می‌کرد.

شب حسی

جوی با برام باتجربه و مهربان بود و باید به او کمک می کرد تا اقدامات لازم را انجام دهد. شب پر از لمس های نفسانی، بوسه های خجالتی و اکتشافات مردد بود. او را با دستان مجرب خود اغوا کرد، او را از روی اشتیاق ناله کرد. این شبی پر از تنش اروتیک بود که برای برام به معنای آسمان هفتم بود.

پس از این شب، دو شب دیگر در پی داشت، اما تعطیلات برام به پایان خود نزدیک می شد. و آنچه می توانید انتظار داشته باشید نیز اتفاق افتاد. برام ناامیدانه عاشق جوی شد. او قبلاً هرگز چنین شور و شوقی را احساس نکرده بود، آرزویی سوزان که تمام وجودش را روشن می کرد. ذهن او دائماً در جوی بود - بوی پوستش، طعم لب هایش، انحناهای حسی بدنش.

در طول روز، زمانی که کلوپ شبانه تعطیل بود، او پریشان در جاده ساحلی و جاده دوم راه می‌رفت و برای چندمین بار به خرید در مرکز رفت. او بی قرار بود، تنها چیزی که می توانست به آن فکر کند شادی بود و به زمانی که به آرامی می گذشت نفرین می کرد.

عشق را اعلام کن

او که می‌دانست تعطیلاتش تقریباً به پایان رسیده است، تصمیم گرفت عصر آخر به جوی در کلوپ شبانه برود و عشق خود را به او اعلام کند. او تمام احساسات عمیق خود را نسبت به او ابراز می کرد و می پرسید که آیا می توانند رابطه ای را شروع کنند.

پس از گفتن عشقش به جوی در آن شب، او با نگرانی منتظر پاسخ او بود. متأسفانه جوی او را متفاوت می دید. او گفت که برام را دوست داشت، اما نه به همان شکل. برای او، زمان با هم تنها بخشی از شغلش بود، راهی برای امرار معاش. رابطه برای جوی گزینه ای نبود، او شغلش را دوست داشت و به برام گفت که با مردان دیگر هم می خوابد. او با صداقتش، با امتناع از پاسخگویی به احساساتش، قلب او را شکست.

او به آرامی گفت: "تو خاص هستی، برام." اما من نمی توانم آنچه را که به دنبالش هستید به شما بدهم. برای من، این فقط شغل من است.»

قلب برام شکست، نفسش تنگ شده بود. او به سرعت صورت حساب را پرداخت و از کلوپ شبانه فرار کرد، یک بار بیرون نفس عمیقی کشید. و با تند تند به سمت هتلش برگشت، می دانست که حتی به جوی سلام نکرده است.

دیشب خوابش نبرد و به سقف خیره شد. او گیج و غمگین بود، با این حال نوعی پذیرش در درد او وجود داشت. او شدیداً و بدون ممانعت عاشق بود و همیشه این تجربه را با خود حمل می کرد. خاطره جوی، شور و شوقی که در شب‌های نئون‌نور پاتایا به اشتراک گذاشته بودند، برای همیشه در قلبش حک می‌شد.

روز بعد در فرودگاه سووارنابومی، برام در مسیر آمستردام سوار هواپیمای KLM شد. توده گلویش را قورت داد و اشک گرمی روی گونه اش جاری شد.

از این به بعد شادی فقط یک خاطره شیرین بود…