مقاله ای که باید نوشته شود

اینترنت یک رسانه تعاملی است. امروز ما آزمایش خواهیم کرد که آیا این مورد برای تایلند بلاگ نیز صدق می کند. در این پست تابلویی زیبا از لوک تانگ هنرمندان داستان هنوز نوشته نشده است. توسط چه کسی؟ بله، توسط شما خواننده.

In بانکوک پست در 20 مارس مقاله ای در مورد برچسب سی دی R-Siam وجود داشت. تصویر همراه برخی از 90 هنرمند و گروه انفرادی را نشان می دهد که به این برچسب اختصاص داده شده اند. اکنون می توانم آن مقاله را خلاصه کنم، اما این بار فکر می کنم اگر خوانندگان تایلند بلاگ داستان را بنویسند، بسیار سرگرم کننده تر خواهد بود. پس نظر بدهید و بگویید هنرمند یا گروه مورد علاقه شما کیست و چرا. یا در مورد کنسرتی که توسط او/گروه شرکت کرده اید بگویید. به این ترتیب همه واکنش ها با هم یک داستان را تشکیل می دهند.

مورد علاقه من Jintara Poonlarp است، سمت چپ بالا با دامن قرمز و لبخند شیطنت آمیز. من دوست دارم به او گوش کنم. جینتارا یک بار درباره سونامی آواز خواند. توجه داشته باشید: او سونامی می خواند نه سونامی. یک آهنگ تند و تیز، اگرچه من نمی دانم او دقیقا چه می خواند.

از آنجایی که فکر می‌کنم این یک شروع نازک از داستان مشترک ما است، از هانس گلینز خواستم که شروع خوبی داشته باشد.

Hans Geleijnse می نویسد:
نه، اما در میان همه آن حیوانات کوچک گرمایی که من از چهره‌های تلویزیونی‌شان تشخیص می‌دهم، جینتارا پونلارب، نسخه تایلندی زنگرس زوندر ناام و مترجم قانع‌کننده یک اشک‌ریز درباره درد روح یک میا نوی را کشف کردم. جینتارا چهل سالگی را بدون ترک های بصری خط رویش مو پشت سر گذاشته و از آیسان آمده است. شما باید آن را دوست داشته باشید، اما موسیقی او مطمئناً بیشتر تایلندی/آسیایی به نظر می رسد تا بسیاری از مواد شبیه سازی شده غربی از استبل R.Siam.

فرهنگ پاپ تایلندی، چه در لباس و چه در موسیقی، غرب محور است و از زمان تولد راک اند رول، دیگر هیچ شکی در مورد تأثیر آن فرهنگ بر تحولات اجتماعی وجود ندارد. لحظه ای که طناب کشی در مورد فرهنگ تایلند را می توان به طور قطعی در وبلاگ تایلند به عنوان یک سرگرمی نوستالژیک از گوزهای قدیمی قرار داد، اجتناب ناپذیر است.

شاید گرایش به سمت جریان اصلی تایلند سال‌ها پیش با تاتا "شیطون شیطون سکسی" یانگ، تلاقی بین مدونا و بریتنی اسپیرز آغاز شد. در هر کنسرتی که امروز روی صحنه‌های محلی برگزار می‌شود، می‌توانید شاهد اجرای وارثان او باشید که با اشتیاق پدر، مادر و فرزندان مدرسه‌ای‌شان گوش می‌دهند. چیزی که احتمالاً بسیار تایلندی باقی خواهد ماند، میکس صدا است: سخت، بدون صدای میانی، اوج های بسیار تیز و پایین های پررونق.

من نسخه اصلی را دوست دارم، اما همچنین آنچه را که از مخلوط کن فرهنگ بیرون می آید، جذاب می دانم. و احتمالاً چون من هم یک گوز قدیمی هستم، مورد علاقه من تایلندی سک لوسو است، مردی که مانند کلیف ریچارد، هر روز که می گذرد، جوان تر به نظر می رسد. یک موسیقی‌دان بزرگ و - که باعث ایجاد پیوند می‌شود - رسانه‌ها و طرفداران را مشغول یک زندگی بدون شک پایان‌یافته‌ای می‌کند که تحت سلطه جنسی، مواد مخدر و راک اند رول است.

ریک می نویسد:
خوب، من واقعا هیچ مورد علاقه ای ندارم. دوست دارد به pai pongsatorn، buaphan، bao wee (ویدئو سوم)، Tai Oratai، Jintara، و همچنین Deep O Sea (ویدئو چهارم) گوش دهد. وقتی در خانه با این موسیقی در پس‌زمینه قاطی می‌کنم، فوق‌العاده است! ما تعداد زیادی از این موسیقی را داریم و به ویژه در مهمانی ها مفید است. سپس خانم ها می توانند با کارائوکه وحشی شوند. هاها

تینو کویس می نویسد:
موسیقی تایلندی به ندرت برایم جذابیت دارد. به زودی آن را خسته کننده و یکنواخت می دانم، همچنین به این دلیل که کلمات را درک نمی کنم، اغلب آیسان. من فقط دو استثنا را می شناسم: Carabao و Phomhuang Duangchan.

کارابائو («آن هیپی پیر»، دیک) یکی از نمایندگان ژانر «Pheua Chiwit»، «آهنگ زندگی» است. موسیقی ساده، موضوعات قابل تشخیص، از نظر اجتماعی انتقادی اما نه احساساتی. آهنگ «ساخت تایلند» او به شهرت رسید. ("تایلند زیباترین کشور جهان است، اینجا همه چیز خوب است، اما وقتی به فروشگاه می رویم ترجیح می دهیم ژاپنی بخریم"). آهنگ "ما سای" او درباره سرنوشت یک بارگر ("پرنده کوچک در قفس") بسیار متاثر شدم: ویدیو 5.

Phumphuang Duangchan "ملکه لوک تونگ" نامیده می شود. هنوز همه او را می شناسند، از جمله جوانان، اگرچه او در سال 1992 در سن سی سالگی درگذشت. مراسم سوزاندن او در سوفانبوری با حضور XNUMX نفر و پرنسس سیریدهورن انجام شد.

«Luk Thung»، Loe:k Thoeng، به معنای واقعی کلمه «فرزندان مزارع (برنج)» درباره زندگی روستایی است، اما از دهه هفتاد قرن گذشته بیشتر و بیشتر در مورد تجربیات بسیاری از کسانی است که برای مدتی به شهر بزرگ نقل مکان کردند. زندگی بهتر کشیده شد ترانه ها درباره خداحافظی با روستا، توقعات زیاد، ناامیدی های فراوان، استثمار، مبارزه برای هستی و به ویژه دلتنگی برای روستای زادگاه و معشوق دور (هنوز دوستم دارد یا دارد) است. شخص دیگری؟"). Phumphuang همه آن را خودش تجربه کرد و در مورد تجربیات خودش آواز می خواند، که آن را بسیار ظالمانه می کند. متن (از آهنگ "من شانسم را امتحان می کنم"):

بیچاره مثل شپش، خوشبختی ام را به خطر می اندازم
چرت زدن در اتوبوس، مردی سعی می کند به من ضربه بزند
او به من قول یک کار خوب می دهد، همه جا مرا غمگین می کند
خوب یا بد، ستاره ام را دنبال می کنم
آنچه خواهد آمد، خواهد آمد. من خوشبختی ام را به خطر می اندازم.

آهنگی دیگر:
دلم برای مزارع برنج تنگ شده است
آیا شما هم تعجب می کنید که کی به خانه می آیید؟
من به شهر آمدم تا ستاره شوم
سخته ولی زنده میمونم

من هر روز دعا می کنم که مشهور شوم
سپس به خانه برمی گردم
و برای تحسین آنها بخوان.

من یک بار در چنین کنسرتی در فضای باز بودم که در آن آهنگ های Phumphuang خوانده می شد. جایی که تماشاگران ابتدا می‌خندیدند، فریاد می‌زدند، حرف می‌زدند و کف می‌زدند، حالا ساکت می‌شدند و با دقت گوش می‌دادند و درگیر می‌شدند. این هم زندگی آنها بود. ویدیو 6 را ببینید.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=NidCHfmQCUY&feature=share&list=PLCEEE491261F8A9C1[/youtube]

[youtube]http://youtu.be/OhhnjcA2xEY[/youtube]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=j7anlj8izk8[/youtube]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=TARnc2MYLjs[/youtube]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=GC_KxGDprbE[/youtube]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=OBnZ7GpvweU[/youtube]