آن طرف مدایل

من الان چندین سال است که این وبلاگ را دنبال می کنم. و اکثر نویسندگان و نظر دهندگان به طور کلی در مورد تایلند مثبت هستند. (خیلی عجیب نیست، چون اگر آنقدر مثبت نبودید این وبلاگ را هر روز نمی خواندید).

ما در مورد همه چیز در این کشور مثبت نیستیم، و نظرات مهاجران غربی در مورد برخی موضوعات گاهی متفاوت است (نتایج انتخابات نشان می دهد که رای دهندگان PVV و VVD در بین مهاجران هلندی نسبت به آنهایی که سوسیال دمکراتیک هستند، بیشتر است: www.thailandblog.nl/expats-en-pensionado/Elections/Elections-tweede-kamer-2017/)، اما با در نظر گرفتن همه چیز، ترازو برای همه در جهت درست قرار می گیرد.

اگر ما شخصاً چیزی را تجربه کنیم که (از صمیم قلب) با آن مخالفیم (بی‌عدالتی درک شده، مقررات نامفهوم، رفتار غیرقابل درک یا تبعیض آمیز تایلندی‌های عادی، مقامات یا کارمندان بانک‌ها، مغازه‌ها و غیره) خیلی خوشحال می‌شویم که به نعمت‌هایی اشاره کنیم که ما، مهاجران غربی، به صورت فردی و گروهی، به این کشور و ساکنان آن به ویژه از نظر مالی و عاطفی می آورند.

اما آیا واقعاً آن نعمت ها به این بزرگی و واضح است؟ آیا ما به جنبه های احتمالاً منفی مرتبط با وجود، زندگی، زندگی و کار در اینجا در تایلند توجه داریم؟ در این پست اجازه دهید روی دیگر سکه را برجسته کنم.

پول

البته در درجه اول پول است. به استثنای چند مورد، مهاجران غربی همگی ثروتمندتر از شرکای تایلندی خود هستند. و نه کمی ثروتمندتر، بلکه بسیار غنی تر. این به آرامی در حال تغییر است، اما چندین دهه طول می کشد تا شرکای زندگی تایلندی به اندازه شرکای غربی خود پول داشته باشند. یورو از حقوق بازنشستگی دولتی و مستمری به صورت ماهانه در تایلند خرج می شود، بدون توجه به مهاجرانی که کل دارایی خود را به تایلند منتقل کرده اند. این عمدتا شامل خرید کالاهای لوکس مانند املاک، اتومبیل، تعطیلات، سهام، شرکت ها و مبلمان است و پول نیز در آینده کودکان سرمایه گذاری می شود (چه مشترک یا غیر مشترک). ایرادی نداره، می شنوم که فکر می کنی. در واقع. "نباید فکر کنید که خوشبختی را می توان اینطور خرید، اما پول معجزه می کند، به خصوص وقتی زیاد باشد." ("Poen, poen, poen" از موزیکال Anatevka)

اما داشتن و نشان دادن پول زیاد، به خصوص برای مردم و مناطقی که به آن عادت ندارند، یک نقطه ضعف نیز دارد. یا شاید بهتر بیان شود: کسانی که عادت ندارند این را در افرادی ببینند که آنها را هم روستایی یا اعضای خانواده خود می دانند. از یک طرف، این دلیلی برای شگفتی است (بر اساس دانش ناکافی: چگونه یک مهاجر معمولی با یک شغل معمولی می تواند وقتی بازنشسته می شود این همه پول داشته باشد) و احترام (حتما برای آن زحمت کشیده و/یا باهوش است) . از سوی دیگر، می تواند دلیلی برای رفتار بیش از حد ناگهانی، برای حسادت و حسادت باشد. درست مانند برخی از مهاجران (برخی از داستان ها را در اینجا در وبلاگ بخوانید)، برخی از تایلندی ها نمی توانند تجملات پول زیادی را تحمل کنند. گاهی اوقات دور ریخته می شود (مصرف مشروبات الکلی، قمار، مواد مخدر)، گاهی اوقات روی چیزهایی سرمایه گذاری می شود بدون اینکه به دقت در نظر گرفته شود که آیا این عاقلانه است (باز هم یک بار یا رستوران دیگر، یک فروشگاه تلفن همراه دیگر، یک صفحه فیس بوک دیگر با محصولات زیبایی آنلاین).

پول زیاد نیز باعث حسادت و حسادت می شود. از اقوام نزدیک، همسایگان و سایر ساکنان روستا یا شهر. چرا او یک مرد خارجی و ثروتمند است و من نه؟ نگرش گاهی تغییر می کند (کمی) زمانی که معلوم می شود ازدواج با یک مرد خارجی همیشه یک تکه کیک نیست. او گاهی آنقدر که وانمود می کرد ثروتمند نیست، هنوز هم در کشورش همه جور هزینه دارد، به خوبی در تمام آن تعطیلات خوب نیست، کمتر از آن چیزی که زن تایلندی انتظار داشت و وعده داده بود، سازگاری می کند، فکر می کند که حومه تایلند درست مانند حومه هلند است و گاهی اوقات او همان عادات ناپسند "همه مردان" را دارد. در این مورد بیشتر توضیح نمی دهم.

پول زیاد نیز می تواند منجر به رفتار غیرمنتظره و بیش از حد شود. سال‌ها پیش دوست دختری از آیسان داشتم که با او زندگی نکردم. به محض اینکه برادرش متوجه شد خواهر بزرگترش دوست پسر خارجی دارد، کارش را رها کرد (او شغل کوچکی داشت و درآمد بسیار کمی داشت، اما هنوز هم) و هر هفته با او تماس می گرفت تا پول موتور و لئو روزانه اش را منتقل کند. من تقریباً مطمئن هستم که سایر مهاجران نیز می توانند نمونه های مشابهی را ارائه دهند.

ایده ها

مهم نیست که چگونه به آن نگاه کنید، اکثریت قریب به اتفاق مهاجران غربی با طرز فکری متفاوت از طرز فکر تایلندی ها به اینجا می آیند. این البته به وضعیت توسعه جهان غرب در همه زمینه ها (آموزش و علم، فناوری، تدارکات و غیره) و همچنین به تفاوت هنجارها و ارزش ها مربوط می شود. بسیاری از ما با ارزش‌های مسیحی، سوسیال دموکرات یا لیبرال و با آگاهی اندک از بودیسم و ​​اسلام بزرگ شدیم. علاوه بر این، بین توسعه دموکراتیک کشورهای غربی از یک سو (وضعیتی که برای ما بسیار عادی است) و تایلند از سوی دیگر (وضعیتی که برای ما عجیب است) تفاوت زیادی وجود دارد.

اینها با هم منجر به اختلاف دیدگاه در مورد نقش دولت در جامعه، پذیرش و درونی شدن اقتدار و قدرت، تفاوت در عقاید در مورد آموزش (دختر و پسر)، در مورد رفتار جنسی، تفاوت در پذیرش جنسی می شود. جهت گیری (نه همیشه در جهتی که شما انتظار دارید)، در قدرت زمینی و ماورایی و آخرین اما نه کم اهمیت ترین تفاوت در دیدگاه ها در مورد آنچه خصوصی (داخلی) و عمومی است.

تحقیقات خود من نشان می دهد که مهاجران غربی که بیش از 6 سال در تایلند زندگی کرده اند، به استثنای 1 امتیاز، نسبتاً یا به راحتی با ارزش ها و هنجارهای تایلندی سازگار می شوند. مردم با اهمیت بیشتری که تایلندی ها به گروه (خانواده نزدیک و آشنایان) نسبت به علایق فردی می دهند، بسیار مشکل دارند. تایلندی‌ها عمدتاً جمع‌گرا و مهاجران غربی عمدتاً فردگرا هستند. و این برخورد می کند. این خود را در بسیاری از مواقع و در بسیاری از موقعیت ها نشان می دهد. در مثال بالا، مدتی طول کشید و متقاعد شدم تا دوست دخترم را متقاعد کنم که قصد ندارم هزینه‌های برادرش را که شغلش را رها کرده بود، بپردازم و اکنون - به تجربه و گفته‌ام - از این واقعیت سود می‌برم که ما هر دو تمام وقت کار می کردند.

مداخله کردن

ما همچنین می خواهیم با ایده هایی که به عنوان مهاجر داریم کاری انجام دهیم. ممکن است کمی بزرگتر و/یا بازنشسته شده باشیم، اما سالم و پر انرژی هستیم. و این کشور می تواند از توصیه های خوب افراد با تجربه استفاده کند، درست است؟ برای کار واقعی انواع و اقسام محدودیت ها وجود دارد (اجازه کار، نوع اشتباه ویزا، مشاغل ممنوعه، اعتراضات اخیر آرایشگاه های تایلندی را ببینید!!) و بنابراین ما هر کدام به شیوه خود و به شیوه خود درگیر مسائل می شویم. دنیای خود ما اغلب فکر می کنیم که بهتر می دانیم، اما گاهی اوقات توسط هوش عملی تایلندی ها پیشی می گیریم، گاهی اوقات براساس دانشی که از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود. چه به مسائل فنی و چه پزشکی. اما آیا تایلندی ها در واقع منتظر توصیه ما هستند، هر چقدر هم که نیت خوبی داشته باشند؟ آنها می توانند و خودشان همه چیز را بهتر می دانند، درست است؟ آنها می توانند مهاجران غربی باشند اگر این کشور آنها نبود. تجربه من این است که بسیار به نحوه ارائه آن بستگی دارد.

ما به تایلندی ها احترام می گذاریم، اما معتقد نیستیم که باید در همه چیز با تایلندی ها سازگار شویم. ما قصد نداریم بودایی شویم، فرزندانمان را به مدارس و دانشگاه های بین المللی می فرستیم (هزینه آن کمی بیشتر است، اما پس از آن هزینه ای را که می پردازید دریافت می کنید)، ما هر روز غذای تند نمی خوریم (چه رسد به ملخ سرخ شده یا سوسک). اجازه ندهیم آنها بدون درخواست از یخچال ما آبجو بگیرند و ما از همکاری در هر گونه فساد خودداری می کنیم.

تایلند برای تایلندی هاست. خوب است، اما یک تکه از تایلند متعلق به و برای ما است. بالاخره ما هم هزینه آن را می پردازیم. وقتی متوجه می‌شوید که بخش بزرگی از مهاجران هلندی به PVV رأی می‌دهند، کمی استدلال عجیب است. حزبی که معتقد است هلند متعلق به هلندی هاست نه مسلمانان. البته ممکن است این مهاجر از هلند فرار کرده باشد زیرا مسلمانان بیشتر و بیشتر می آیند، اما هنوز. سپس به کشوری فرار نمی‌کنید که تعداد مسلمانان آن بسیار بیشتر از هلند است و با عقاید خود (مسیحی-یهودی، سوسیال دموکرات یا لیبرال) اقلیتی بزرگ را تشکیل می‌دهید، و بنابراین انتظار می‌رود که کاملاً با آن سازگار شوید؟ اگر این مسلمانان در سرزمین خود همه پناهنده اقتصادی هستند، آیا مهاجران غربی در تایلند همه پناهندگان جنسی و رابطه ای هستند؟

بله، من در اینجا وارد مسائل می شوم. وقتی صحبت از بهبود آموزش می شود، این حتی یکی از وظایف من به عنوان یک معلم است. من نه احساس می کنم که در تایلند مهمان هستم و نه احساس می کنم پناهنده جنسی هستم. من اینجا زندگی می کنم، کار می کنم و زندگی می کنم. همانطور که آمریکایی ها، آلمانی ها و ترک ها در هلند زندگی می کنند. هلند را پشت سرم گذاشتم. تایلند وطن جدید من است. من اینجا در این وبلاگ داستان می نویسم. آیا فکر می کنم که تایلند و/یا تایلند را تغییر دهد؟ خیر من در اینترنت، در وبلاگ های روزنامه ها نظر می نویسم. آیا فکر می کنم کسی به این موضوع اهمیت می دهد؟ نه واقعا، اما گاهی اوقات کمی. این دخالت زیاد نیست که مرا به حرکت در می آورد، بلکه این نگرشی است که می توانم کمی بر جهان تأثیر بگذارم و باید از استعدادهایم برای رسیدن به آن استفاده کنم. من مجاز به دخالت در امور هستم. شاید من باید هر کس این کار را به روش خود انجام می دهد. سطح نتایج احتمالی از مشارکت شما بستگی به سطوحی دارد که در آن کار می‌کنید و مشارکت می‌کنید و اینکه شبکه‌های شما چقدر خوب و/یا گسترده هستند در این کشور، و مطمئناً شریک زندگی خود را فراموش نکنید.

من اکنون 10 سال است که در دانشگاهی در بانکوک معلم هستم و در این مدت حدود 1000 تا 1200 جوان تایلندی در کلاس های خود داشته ام. بیشتر از طبقات اجتماعی بالاتر (فرزندان کارآفرینان، ژنرال ها، نمایندگان مجلس). من به آنها یاد نمی دهم که به چه چیزی فکر کنند، بلکه به آنها یاد می دهم که (مستقل و آزادانه) برای حل مشکلاتی که در زندگی خود با آن مواجه می شوند (خصوصی یا جاهای دیگر) فکر کنند. اگر این پیام به 10% برسد، خوشحال خواهم شد. و بی دلیل نیست که در آینده این کشور و همچنین کمی در آینده خودم دخالت کرده ام.

منبع: CHJ de Boer: عوامل مؤثر بر ادغام فرهنگی مهاجران در تایلند. مقاله کنفرانس بین المللی تحقیقاتی دانشگاه سیلپاکورن. بانکوک، 2015.