تایلند با اپیدمی رو به رشد چاقی دست و پنجه نرم می کند
روندهای اخیر در سلامت و رفاه در تایلند پیشرفت نگران کننده ای را نشان می دهد: جمعیت تایلند با افزایش قابل توجه زنان و کودکان سال به سال سنگین تر می شود.
این افزایش چاقی یک پدیده پیچیده است که عمیقاً ریشه در تغییرات سریع در جامعه، فرهنگ و اقتصاد تایلند دارد. همانطور که تایلند به توسعه و مدرن شدن ادامه می دهد، روش های سنتی زندگی با هنجارهای جدیدی جایگزین می شود که متأسفانه به عادات ناسالم زندگی کمک می کند. این مقاله با تجزیه و تحلیل علل شیوع فزاینده چاقی در تایلند، با تمرکز ویژه بر تأثیر آن بر زنان و کودکان، به قلب این مشکل می پردازد.
همچنین پیامدهای گسترده این روند را برای سلامت جمعیت تایلند، از خطر بالای بیماری های مزمن گرفته تا بار اقتصادی که تحمیل می کند، برجسته می کند. این مقاله با پشتیبانی منابع علمی، بینش عمیقی در مورد چالش ها و راه حل های ممکن برای این مشکل رو به رشد سلامت ارائه می دهد.
چاقی یک مشکل بهداشتی رو به رشد در سراسر جهان است و تایلند نیز از این قاعده مستثنی نیست. افزایش چاقی در تایلند یک روند نگران کننده است که پیامدهای قابل توجهی برای سلامت عمومی و اقتصاد این کشور دارد.
دلایل چاقی در تایلند
جهانی شدن منجر به تغییر الگوهای غذایی در تایلند شده است. غذاهای سنتی تایلندی که عموماً سرشار از سبزیجات و فیبر هستند، به طور فزاینده ای با فست فودها و غذاهای فرآوری شده پر کالری، چربی های اشباع شده، قند و نمک جایگزین می شوند. این تغییر به ویژه در مناطق شهری و در میان نسل جوان قابل مشاهده است.
شیوه زندگی کم تحرک
افزایش شهرنشینی و پیشرفت های تکنولوژیکی منجر به سبک زندگی بی تحرک در میان جمعیت تایلند شده است. بسیاری از مردم ساعت‌ها را جلوی صفحه‌نمایش رایانه می‌گذرانند یا با تلفن‌های هوشمند خود مشغول هستند و فعالیت بدنی محدودی دارند. این باعث می شود کالری دریافتی بیش از مصرف انرژی باشد و در نتیجه وزن اضافه شود.
توسعه اقتصادی و درآمد
توسعه اقتصادی تایلند منجر به افزایش متوسط درآمد شده است و به افراد بیشتری دسترسی به غذای فراوان داده است. این می تواند منجر به مصرف بیش از حد، به خصوص غذاهای ارزان و پر کالری که به راحتی در دسترس هستند، شود.
عواقب سلامتی
چاقی یک عامل خطر اصلی برای چندین بیماری مزمن از جمله دیابت نوع 2، بیماری های قلبی عروقی، فشار خون بالا و برخی سرطان ها است. افزایش چاقی در تایلند منجر به افزایش این شرایط و افزایش فشار بر سیستم مراقبت های بهداشتی شده است.
تاثیر بر امید به زندگی و کیفیت زندگی
چاقی می تواند طول عمر را کاهش دهد و کیفیت زندگی را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. افراد چاق اغلب مشکلات حرکتی، استرس روانی و انگ را تجربه می کنند که بر رفاه و تعاملات اجتماعی آنها تأثیر می گذارد.
بار اقتصادی
هزینه های مستقیم و غیرمستقیم مرتبط با چاقی، از جمله هزینه های پزشکی، کاهش بهره وری و مرگ و میر زودرس، بار سنگینی بر اقتصاد تایلند وارد می کند. این هزینه ها می تواند منابع را از حوزه های مهم دیگر مانند آموزش و زیرساخت ها دور کند.
منابع علمی
- Popkin, B. M., Adair, L. S., & Ng, S. W. (2012). انتقال جهانی تغذیه و همه گیری چاقی در کشورهای در حال توسعه بررسی های تغذیه، 70 (1)، 3-21.
- Ng، M.، Fleming، T.، رابینسون، M.، و همکاران (2014). شیوع جهانی، منطقه ای و ملی اضافه وزن و چاقی در کودکان و بزرگسالان در طول 1980-2013: تجزیه و تحلیل سیستماتیک برای مطالعه بار جهانی بیماری 2013. The Lancet, 384 (9945), 766-781.
- Aekplakorn، W.، Hogan، M.C.، Chongsuvivatwong، V.، و همکاران (2007). روند چاقی و ارتباط با تحصیلات و اقامت شهری یا روستایی در تایلند. چاقی، 15 (12)، 3113-3121.
- سازمان بهداشت جهانی. (2020). چاقی و اضافه وزن. [آنلاین] موجود در: https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/obesity-and-overweight
- Puhl, R., & Brownell, K. D. (2001). تعصب، تبعیض و چاقی. تحقیقات چاقی، 9 (12)، 788-805.
- هاموند، آر. ا.، و لوین
Niet alleen Thailand ook bv. Japan daar zie je ook meer en meer 10 jarige die nog amper kunnen stappen.
In Thailand is het gebruik van suiker (diabetes is ook snel groeiend) en junkfood de grote oorzaak en daarbij komt dat de jeugd nog amper beweegt, zitten volle dagen achter hun tablet….
Klopt Ruud,
Overal, op grote LED-screens langs de weg, in de bus, trein en skytrain zie je voor 80 % reclame over fastfood en zoetigheden. Die sluikreclame wordt ook nog gepresenteerd als zeer gezond??
Wanneer ik es ‘n blik op de tv werp, zie ik toevallig áltijd “vreet”-reclame voorbijkomen.
Fietsen, lopen?? Dat doen oude en arme mensen. Én toevallig zien er die gezond uit, op hun tanden na.
Liters Cola of Pepsi,plofkippen en plofvarkens vol met groeihormonen alles om maar zo veel mogelijk winst te kunnen maken,ouders die de opvoeding van hun kroost overlaten aan oma die om van het gezeur af te zijn hun kleinkinderen volproppen met ijsjes en snoep.
Er zal echt vanuit de regering moeten worden ingegrepen met een suikertax en een verbod op groeihormonen voor de vleesindustrie en de scholen zullen meer lichamelijke opvoeding in het lesprogramma moeten doen anders kan de gezondheidszorg het straks niet meer aan.
Als ik hier in wang nam yen zie wat er bij de scholen wordt aangeboden verbaasd het me niet.zie ook maar weinig kinderen de traditionele hapjes nemen. Fruit zit er bijna niet bij.
Ik moet altijd lachen als ik de reacties lees van de Farang over dit onderwerp op ons blog.
De weinige keren dat ik in Pattaya kom dan zitten de bars langs het strand al van ’s morgens goed gevuld met heel wat witneuzen (en het zijn heus niet allemaal toeristen hoor). En laat het net die mensen zijn die hier op het blog de oorzaken van het obesitas probleem uitgebreid komen bespreken.
Wij zullen dit probleem niet oplossen. Het groeiend obesitasprobleem is niet alleen kenmerkend voor Thailand, overal ter wereld zijn gelijklopende cijfers gekend.
Het enige wat ik voor mezelf voorgenomen heb is dat ik een dergelijke levensstijl nooit zal aannemen. Ik let op mijn voeding, vermijd alcohol en suiker en doe regelmatig wat aan sport. Zo simpel kan het zijn.
Frans zegt: “En laat het net die mensen zijn die hier op het blog de oorzaken van het obesitas-probleem uitgebreid komen bespreken.”
Nee, denk het niet: het zijn vrijwel zeker de gezondere expats die hier reageren.
Je bent zelf een aanwijzing hiervoor, gezien je laatste alinea waarin je schrijft dat je gezond leeft en sport.
Dit is een generaliserende opmerking die aan geen kant klopt. Hoe weet jij dat het juist die mensen zijn die op het blog de oorzaken van heb obesitas probleem bespreken, dezelfde zijn die in die bars in Pattaya zitten? Sorry dat is nou echt nonsens.
Verder heb je wel gelijk hoor. Het is geen typisch Thais probleem, maar het was wel lange tijd geen probleem in Thailand. De laatste tien jaar is het drastisch veranderd.
Dat jij zo’n levensstijl niet gaat aannemen is prima. Dat zou iedereen moeten doen. Alleen niet generaliseren… dan zou jouw reactie geweldig zijn.
جک عزیز،
De stelling van Frans hierboven kan wel kloppen. Dit heeft niets met generaliseren te maken. Hier zitten mensen van allerlei allooi, ook diegene die in de bars hangen van ’s morgens vroeg.
Het is niet omdat iemand hier iets neerpent dat je dit persoonlijk moet nemen. Ik probeer ook gezond te leven, controleer mijn voeding en doe aan sport. Ik behoor dus tot die andere groep.
Ik ben er evenwel van overtuigd dat er onder de Farang, wonende in Thailand, heel wat obese mensen zijn. Ik ben lid van de Vlaamse vriendenclub Pattaya en tijdens hun bijeenkomsten zie ik niets anders. Dit is helaas de trieste werkelijkheid en geen nonsens.
Het is ook een sociaal probleem. Als je geld hebt, dan laat je dit zien, en dan vooral met je kinderen zichtbaar bij de fastfoodketens te zitten. Heb je dus dikke kinderen, ben je rijk.
In weze had je dit in Europa ook in de na oorlogse tijd. Je kinderen waren lief en gehoorzaam als ze goed en veel aten. Dit was heel belangrijk. Alleen hadden wij nog meer beweging, dus de extra calorieen gingen er makkelijker af
Ik zie in mijn omgeving óók véél dingen, waarbij ik denk ; hoe is het in Godsnaam mogelijk.
Niet verwonderlijk dat er,( ik benoem de feiten onverbloemd) zoveel dikke, domme jonge en oudere mensen rondlopen. Om een afstand te overbruggen van 50m gebruiken ze hun brommerke. Staan ze dan verbaast te kijken wanneer ik te voet naar de shop ga. Voor de rest van de dag liggen ze uitgeteld op de meest onverwachte plaatsen, alsof ze oververmoeid zijn van het gebrek aan nachtrust. Mààr, de smartphone binnen handbereik, want men zou maar eens iets moeten missen van het media-uitbraaksel wat dagelijks over hen heen gestort wordt. De bekrompen geest en denkvermogen moet in stand gehouden worden, anders is men niet meer ” UP TO DATE. ”
Triestig, noem ik dat. Of dààr iets gaat aan veranderen,? ik betwijfel het.
آمین.
In NL hebben we nog het voordeel dat veel kinderen fietsen en dat er bij koele weersomstandigheden gesport kan worden. Beide worden in Thailand stukken minder (fietsen vrijwel helemaal niet) gedaan, en het warme weer is daar een oorzaak van.
Er is altijd wel een reden te vinden waarom men niet zou (moeten) sporten. Ik ben 67 jaar oud, woon ook in dit warme klimaat, maar ik doe wel aan sport. Waar een wil is is een weg.
Thai zijn lui en gemakzuchtig als het op beweging aankomt. Mijn Thaise echtgenote deed nooit aan beweging totdat ze mij leerde kennen. Nu doet ze 3 tot 4 maal per week intensief aan aerobic en loopt ze op een loopband. Nu kan ze niet meer zonder omdat ze er zich goed bij voelt.
Onlangs stond ik geparkeerd bij de 7-11. Er kwam een vrouw aangereden op haar motorfiets. Ze parkeerde links van het gebouw om geld af te halen aan de ATM. Vervolgens startte ze haar motorfiets om zich te verplaatsen naar de rechterkant van het gebouw (20 meter verder dus) en kwam eventjes later terug buiten met een grote beker drank (vol met suiker). En dan zijn we verwonderd dat obesitas aan een opmars bezig is.
Maar goed, we moeten niet teveel klagen. Als ik zie hoeveel obese Farang er hier rond waggelen dan zijn we in hetzelfde bedje ziek.
Hier in Korat breek je je nek over openbare sport instrumenten die gratis geplaatst worden door gemeente.
Sport schooltjes op commerciële basis idem, deze zijn meestal binnen een A twee jaar weer gesloten.
Openbare locaties staan er voor de show veelal, daar ga je toch niet sporten en jezelf voor je weet wel zetten [555]
Hoewel het lokale wandelpark/wateropslag van de militaire weer anders gezien wordt.
Kinderen moeten wit zijn en tonnetje rond zijn, dan heb je het goed.
Wat Nicky al aangaf jaren zestig/ zeventig was het in het thuisland bijna niet anders.
https://www.ocean.co.th/en/articles/5-most-common-diseases
De top 5 meest voorkomende ziekten onder de Thaise bevolking zijn: 1. obesitas; 2. suikerziekte; 3. nierfalen; 4. ademhalingsproblemen en 5. allerlei vormen van kanker.
We weten allemaal hoe we wat aan zwaarlijvigheid moeten doen. De een doet er wel wat aan, de ander kan het niet zoveel schelen.
Voor Thaise kinderen, zeker op het platteland in kleinere dorpen zijn er gewoon veel minder mogelijkheden om er wat aan te doen, dan zelf controle: grootouders die niet vervelend willen doen als het kleinkind om snoep vraagt, zelf niet meer zo actief (vaak door ziekte of ouderdom) terwijl men wel de kleinkinderen moet opvoeden; kinderen die niet genoeg speel/-sportkameraadjes hebben in het dorp; ontbreken van een sportinfrastructuur (velden, coaches, clubs, trainers), ontbreken van goedkopere overheidsvoorzieningen (meeste sportaccomodaties zijn commercieel); kinderen die lange dagen op school maken en daarnaast ook nog tutorles (op zaterdag en zondag).
Obesitas is niet alleen een probleem in Thailand, maar wel werldwijd.
Dit onderwerp was toevallig ook een hoofdpunt in het VRT radionieuws:
1 op de 8 mensen wereldwijd is zwaarlijvig. Dat blijkt uit een grote studie waar de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) aan heeft meegewerkt. Het percentage volwassenen met obesitas is in 30 jaar tijd meer dan verdubbeld. Bij kinderen en tieners zijn de cijfers zelfs verviervoudigd. In België kampt ongeveer 20 procent van de volwassenen en 8 procent van de kinderen met obesitas.
Bron: VRT NWS.
با احترام
دانیل ام.
دانیال عزیز
Die cijfers spreken inderdaad over het percentage van de bevolking dat obees is.
Als je de aantallen van de volwassenen bekijkt die met een overgewicht kampen dan spreekt men zelfs van de helft.
De grootste schuldige aan die evolutie is de passieve levensstijl van ons allen. Vroeger speelden we als kind buiten, ging men ravotten. Nu hangen heel wat jongeren de ganse dag aan hun smartphone of laptop.
Het verbaast mij dat Thailand de laatste 10 jaar volgeplempt wordt door fastfood ketens uit de VS
KFC, Aunt Annie, Mr. McDonut, Dairy Queen en er zijn er nog veel meer. Zelfs in het brood van de Lotus en Big C zit een grote hoeveelheid suiker. Je proeft het.
De thaien zijn gek op die Amerikaanse troep. Voor mij onbegrijpelijk, want aan lekkere Thaise snacks ontbreekt het niet
Thaise snacks zijn ook alles behalve gezond hoor.
Ook de ordinaire witte rijst eet ik zo weinig mogelijk. Thuis komt er ofwel ongepelde (bruine) rijst ofwel de zeer donkere (zwarte) rijst op tafel. Gefrituurde kost vermijden we eveneens.
Brood bak ik zelf met gezonde bloem (www.schmidt.co.th) want die troep uit de grootwarenhuizen hoef ik niet.
En ja, af en toe lust ik wel eens een ijsje of een gebakje en heel uitzonderlijk een hamburger maar dit wordt ruimschoots gecompenseerd door mijn actieve levensstijl.
Ik heb een goed kennis, de Australier Andrew Jacka. Hij was de top chef van Chiva-Som in Hua Hin en de bedenker van Spa Cuisine. (https://www.youtube.com/watch?v=SQkgWsu6db4) Hij heeft mij en mijn studenten geleerd om te braden zonder boter of olie.
Hij heeft/had ook een sloagen voor koken: low fat, low sugar, low salt; low, not no. Hij maakte ook chocolade cake in Chiva-Som, maar dan slechts 1 keer per week.
Eten en drinken zijn veel meer sociale activiteiten dan gezonde activiteiten. Als alles super gezond moet, gaat de lol van eten en drinken af; en dat moet natuurlijk niet. Maar wel alles met mate.
Let op: die lekkere snacks zijn bijna altijd gefrituurde lekkernijen of zoete kleefrijsthapjes. Wat ze zo doen uitdijen is vooral de hoeveelheid die men eet tov tientallen jaren terug icm het minder zware fysieke landarbeid dat steeds meer gemechaniseerd is..
Wanneer ik naar familie of naar huis wil gaan lopen op ca. 5 minuten loopafstand dan wordt ik voor gek verklaard. Ze staan er vaak op om mij met de auto of brommer te brengen. Zelf pakken ze voor ieder wissewasje de auto of brommer. Beweging zit er totaal niet in. Wanneer ik dan mijn schoonzussen zie, die ieder jaar weer verder uitdijen en allerlei problemen hebben, dan weet ik wel waarvan dat komt.
In Thailand zie je twee soorten mensen die stappen. Dat zijn monniken en simpelweg halve gare landlopers. Zelfs kinderen van 10 jaar nemen de scooter om 30 meter verder naar 7/11 te gaan. Wie te voet gaat wordt aanzien als een straatarme drommel. Maar dat is ook zo in Vietnam. Toen ik Saigon bezocht waar nochtans en dit in tegenstelling tot Thailand mooie brede voetpaden kent waren de enigen die daar gebruik van maakten Westerse toeristen. Ook gaan wandelen zoals wij dat kennen doen Thai nooit. Een Thai rijdt de zondag met zijn pick-up tot aan de dijk en gaat 5 meter verder zitten met zijn drank en etensvoorraad. Ik heb nooit Thai geweten die eens de dijk afwandelen. De enigen die dat wel doen is diegenen die aan de arm hangen van een farang.
Overdrijven is ook een kunst.
Ik woon niet ver van Bangsean beach en ga elke week ’s morgens 2 maal wandelen samen met mijn echtgenote. Ik kan je verzekeren dat we daar absoluut niet alleen zijn.
Er zijn talrijke mensen die er joggen. En toch heel wat gewone wandelaars. En zeker ook Thai. Zou ik dan in een ander Thailand wonen dan jij?
Kinderen van 10 jaar op een scooter? Laat me niet lachen 😉
Onlangs waren we een weekje op vakantie in Pattaya. Elke dag na het ontbijt gingen we wandelen op de dijk. En het was er redelijk druk, dat kan ik bevestigen.
Van joggers, wandelaars en fietsers. Niet alleen buitenlanders maar ook heel wat Thai. Het enige wat me wel stoorde waren al de handelaars die volop hun parasols en kraampjes aan het opstellen waren.
Dat er geen Thai zijn die aan beweging doen en gezond bezig zijn is dus een fabeltje. Dat neemt uiteraard niet weg dat die ‘anderen’ in opmars zijn.
Er zijn toch enkele uitzonderingen Fred. Hier in ons dorpje in Phayao is een groepje van 3 vrouwen en 1 man die elke ochtend een vast rondje van 2 km wandelen en ze zeggen dat ze dat doen om fit te blijven. Maar over het algemeen loopt niemand.
We zijn net terug van enkele dagjes Bangkok.
Ik moest ’s morgens om 9 uur op de ambassade zijn. Daarna zijn we van 10 uur tot 18 uur in de weer geweest met hoppen van de ene naar de andere shopping mall. Buiten een uurtje pauze voor het middagmaal hebben we constant gewandeld. Ik heb geen flauw idee hoeveel kilometers we zouden afgelegd hebben, zeker en vast meer dan 2 😉
Wat ik wel weet dat we tegen de avond meer dan moe waren. Ook dit is topsport hoor.
Er is recent onderzoek gedaan bij de grootste fastfood ketens in India.
Conclusie was dat het suiker- en vetgehalte bij verkochte produkten beduidend hoger is dan in Europa is toegestaan. O.a. McDonald’s wilde niet reageren Niet ondenkbaar dat dit in Thailand op grote schaal ook gebeurt, wie zal het zeggen.
Daarnaast wordten er door deze ketens spelletjes apps gemaakt voor kinderen, waarbij zij zoveel mogelijk patatzakken hamburgers moeten verzamelen. Het lijkt onschuldig maar subtiel wordt deze doelgroep er toe aangezet om fastfood te kopen. Het is hun marketing en verdienmodel om meer klanten voor het leven te werven.