Jan Struys، یک بوتر رایگان هلندی در سیام (قسمت 2)

وقتی استرویس به آیوتایا رسید، روابط دیپلماتیک بین سیام و جمهوری هلند عادی بود، اما همیشه اینطور نبود. از لحظه ای که کورنلیوس اسپککس در سال 1604 یک انبار VOC را در آیوتایا تأسیس کرد، روابط بین دو طرف وابسته به یکدیگر به طور قابل توجهی تغییر کرده بود. فراز و نشیب.

در حالی که بیشتر گزارش‌های هلندی از آن زمان کاملاً مشتاقانه در مورد سیام بودند، منابع سیامی معاصر به نظر می‌رسید که محفوظات لازم را در مورد اقدامات هلندی در سرزمین لبخندها تنظیم کنند. آنها VOC'ers را افرادی خشن و خشن می دانستند که می توانند متکبر و بی احترامی کنند. در دسامبر 1636، تعدادی از زیردستان پست تجاری VOC در آیوتایا به دستور پادشاه نزدیک بود توسط فیل ها زیر پا گذاشته شوند. پس از یک سفر با قایق تفریحی در چائو فرایا، آنها در حالت مستی به یک منطقه معبد - شاید Wat Worachet - وارد شده و شورش به راه انداخته بودند. گویی این کافی نبود، آنها همچنین به دنبال رویارویی در قلمرو تاجگذاری با چند تن از خدمتکاران شاهزاده Phra Si Suthammaracha، برادر کوچکتر پادشاه بودند. آنها بدون درگیری توسط گارد سلطنتی دستگیر نشدند و در انتظار اعدام به زندان افتادند.

تعدادی محدودیت بلافاصله بر VOC اعمال شد و پست تجاری توسط سربازان سیامی محافظت شد. Jeremias Van Vliet (حدود 1602-1663)، نماینده VOC در آیوتایا، به معنای واقعی کلمه - و در کمال تاسف VOC - مجبور شد برای عادی سازی دوباره زانوهای خود را خم کند. امروزه مورخان توافق دارند که پادشاه پراسات تانگ از این واقعه برای پایان دادن به درگیری طولانی مدت با آنتونیو ون دیمن (1636-1593) که در ژانویه 1645 به سمت فرماندار کل VOC در باتاویا ارتقا یافته بود، استفاده کرده بود. قرار دادن. از این گذشته، ون دیمن جرأت کرده بود که پادشاه سیامی را در نامه ای که برای عموم مردم خوانده شده بود، به لاویان در مورد توافقات محقق نشده بخواند.

در سال 1642، اندکی پس از اینکه ون ولیت آیوتایا را ترک کرد، سلطان سلیمان از ایالت سونگخلا تحت سلطه سیامی اعلام استقلال کرد. ون دیمن با اشاره ای به پایان رسید حسن نیت ارائه چهار کشتی VOC به عنوان پشتیبانی برای اکسپدیشن تنبیهی که توسط پراسات تانگ سازماندهی شده بود، اما هنگامی که فشار وارد شد، معلوم شد که هلندی ها، به خشم پادشاه سیامی، به قول خود عمل نکرده اند... چند ماه قبل از ورود استرویس به سیام، با این حال، چین‌ها دوباره اتو شدند و پراسات تانگ هدیه‌ای مجلل به تابلوی VOC در باتاویا که شامل یک تاج طلایی و کمتر از 12 فیل بود، تقدیم کرد. استرویس نیز مانند ون ولیت در یادداشت‌های روزانه و گزارش‌هایش نگرش نسبتاً مبهم نسبت به پادشاه سیامی داشت. او از یک سو از قدرت و ثروت خود می ترسید، اما از سوی دیگر، به عنوان یک پروتستان خداترس، از فقدان شعور اخلاقی و ظلم شاه به وحشت افتاده بود. این به ویژه زمانی مشهود بود که او با چشمان خود شاهد بود که پراسات تانگ چگونه سرکوبگر بی امان بود.

در 23 فوریه 1650، یان ون مویدن، نماینده وقت VOC در آیوتایا، برای شرکت در مراسم سوزاندن تنها دختر طبیعی پادشاه احضار شد. یان استرویس، همراه با تعدادی دیگر، به هیئت VOC تعلق داشت و به این ترتیب شاهد عینی این مراسم ویژه بود:در پلین، روبروی دربار، 5 برج چوبی و دکل‌های بسیار بلند ساخته شده بود که میانه‌های آن حدود 30 عدد بود و بقیه برج‌های مربعی دور کمر، حدود 20 متر ارتفاع داشتند. همه اینها به این دلیل است که ساختمان محفظه از طلای چندگانه ای که دیدن آن در لافورک پرآذین و تزئین شده به طرز شگفت انگیزی شگفت انگیز است، کمتر نیست. در وسط بزرگترین تورن یک اوتار بسیار گرانبها با طلا و سنگ های منبت کاری شده در حدود 6 فوت ایستاده بود که جسد شاهزاده خانم مرده را پس از حدود 6 ماه مومیایی کردن در دربار آورده بودند. در این روز با ردای سلطنتی و با زنجیر طلا، حلقه بازو و گردنبند، به اندازه سنگهای قیمتی دیگر از الماس تزیین می شد و در کنار هم قرار می گرفت. او همچنین با یک تاج طلایی بسیار گرانبها بر سر خود در تابوتی از طلای مرغوب، به ضخامت یک اینچ خوب بود: در اینجا او نمی خندد، اما مانند کسی که با دستانش در کنار هم دعا می کند و صورتش به سمت او بلند شده است، روی آن نشسته بود. بهشت کارگردانی شده است.

پس از دو روز در حالت گذاشتن، بقایای جسد سوزانده شد، اما در طی این فرآیند پادشاه توانست تشخیص دهد که جسد فقط تا حدی ذغال شده است. او بلافاصله به این نتیجه - قابل بحث - رسید که دخترش مسموم شده است و سموم موجود در بدن او روند احتراق را کند می کند. استرویس حیرت‌زده کاری را که پراسات تانگ انجام داد، توصیف کرد:او در یک دیوانگی ظالمانه یا همان شب، تمام زنانی را که در زندگی شاهزاده خانم عادت داشتند به او خدمت کنند و هر روز با او بودند، اعم از بزرگ و کوچک، را نگرفت و آنها را در بازداشت قرار داد. اکثر مورخان موافق هستند که به اصطلاح "مسمومیت" شاهزاده خانم ممکن است بهانه ای برای پادشاه کمی پارانوئید باشد تا تعداد زیادی از رقبای احتمالی را در یک لحظه از بین ببرد. یان استرویس چندان صریح نبود، اما به چند چیز مشکوک بود.

این اولین بار بود، اما مطمئناً آخرین بار نبود که رایگان بوتر هلندی ما در رویدادهای تاریخی در صف اول ایستاد:مدتی نگذشت که از ماجرای مذکور صحبت کردم، زیرا صحنه های تماشایی وحشتناکی صادقانه است که هیچ ظالمی در تمام ریسن من دیده نشده است. همانطور که قبلاً گفته شد، پادشاه می خواست دخترش را ببخشند، بدون اینکه به طور قطع مشخص شود که آیا کسی می تواند کسی را با مدرک قانع کند یا خیر. با این حال آنها می خواستند کوانسوی ها را کشف کنند و تحقیقات وحشتناک و ناعادلانه زیر برای این منظور انجام شد. پادشاه، طبق عادت، برخی از اربابان بزرگ هوو را با پیامی احضار کرد: هنگامی که آنها آمدند، سپس آنها را بردند و در زندان حبس کردند. بدین ترتیب تعداد زیادی از مردم بیگناه، اکثر بزرگ‌ترین افراد، و همچنین زنان و مردان، بازداشت شدند. Buyten de Stad Judia، در میدان Veldt، چند گودال از حدود 20 فوت در میدان ساخته شده بود، این گودال ها با زغال چوب پر شده بود و توسط برخی از سربازانی که به آن منصوب شده بودند، آنها را با وایجرهای بلند آتش زدند و منفجر کردند.

سپس تعدادی از متهمان را با بازوهای بسته شده از پشت در وسط یک دایره ضخیم به جلو آوردند. علاوه بر این، ابتدا او را با پاهایش در چند وان آب گرم قرار دادند تا پینه ها نرم شوند، که برخی از خادمان با چاقو آن را می تراشیدند. پس از انجام این کار، آنها را نزد برخی از مقامات هیرن و هیدنشه پاپن آوردند و از آنها خواسته شد تا داوطلبانه به گناه خود اعتراف کنند. اما sy sulks امتناع ویردن sy besworen و soo تحویل سربازان. دز سپس این منشن‌های فاجعه‌بار را با پاهای برهنه و خراشیده‌شان مجبور کرد تا از میان این برانت کویلن و روی زغال‌های درخشانی که در آن زمان توسط وایرها از کنار منفجر می‌شد، قدم بزنند. اکنون که از آتش بیرون آمده بود، پاهایش را گرفتند و چون جوشانده یافتند، این بدبختان را مجرم نگه داشتند و دوباره بستند. اما هیچ کس بدون سوختن کف پایش به آنجا راه نرفته است، و به این ترتیب اعلام می‌کند که کسانی که در این آزمایش بی‌معنی و بی‌رحمانه ایستاده‌اند، از آن زمان مرده بودند و رفتار دیگری با خود نداشتند. شاید به نظر می رسد که آنها از شانس ناراحت نیستند - با سرعت شگفت انگیزی از میان آتش پرواز کردند.

عده ای در آنجا افتادند و می توانستند دوباره از آنجا بیرون بیایند تا کشته شوند، اشکالی ندارد. اما در غیر این صورت هیچ کس به دست او نمی رسید و خود را به مجازات شدید ممنوع می کرد. در مفاصل تیره من دیده ام که برخی از Menschen کباب شده و زنده می سوزند. اینک کسانی که در روایتی به عنوان جنایت شمرده می‌شدند، سربازان از گرداب آتش فوق الذکر، او را پایین آوردند و در آنجا به چوبی بستند، و سپس اولیفانت بزرگی بیرون آوردند که جلاد را تدارک می‌داد، زیرا این را کوچکتر باید بداند. اینکه یکی هنکر را در سیام پیدا نمی‌کند، اما فیل‌ها در اینجا به عنوان جلاد عمل می‌کنند، که مطمئناً همیشه به خوبی مسیحیان عمل می‌کند، زیرا یکی دیگر را بدون مشکل و با خونسردی شکنجه می‌دهد و می‌کشد، که واقعاً بسیار وحشتناک است. و sodanigen انسان باید بسیار بدتر از هیولایی باشد که هرگز بدون دشمنی یا خرگوش دیوانه به همتایان خود حمله نمی کند.

سپس اليفانت او را هدايت كرد، ابتدا دور جنايتكاران گرديد و سپس با چوبي كه به آن بسته شده بود او را بالا برد و با پوزه اش او را به بالا پرتاب كرد و سپس او را در دندانهاي جلويي بيرون زده خود در بدن گرفت و دوباره پس از آن او را گرفت. آن را تکان می دهد و لگدها را خرد و خرد می کند تا روده ها و تمام احشاء بیرون بریزند. سرانجام عده‌ای از خدمتکاران آمدند و اجساد بسیار غرق‌شده را به دنبال رودخانه‌ای که در آن انداخته‌اند، کشیدند، جاده‌ای که آنجا لغزنده و لغزنده از Menschenbloedt بود. این مجازات رایج بود. اما برخی دیگر از جاده‌هایی که مردم به دنبال Stadts Poorten می‌رفتند، تا انتها در زمین حفر شده بودند. یدر که از آنجا رد می‌شد تحت تنبیه بدنی مجبور شد روی آن تف کند، کاری که من فقط باید مانند بقیه انجام می‌دادم. در این بین هیچ کس نمی توانست او را بکشد یا به او آب بدهد و بنابراین این منشن بدبخت مجبور شد از تشنگی بدبختی بیفتد، به نظر می رسید که Sonne آنجا در تمام طول روز و به ویژه در ظهر می سوخت. هزاران بار به عنوان رحمت بزرگ برای مردگان دعا کردند. اما کوچکترین دلسوزی وجود نداشت. این خشم و قتل وحشتناک 4 ماه طول کشید و هزاران نفر در آنجا جان باختند. من خودم 50 نفر را در یک روز و یک بار در یک صبح به تعداد مساوی کشته‌ام…»

هنوز تحت تأثیر خشونت کوری که همراه با این موج پاکسازی بود، یان استرویز و یان استرویز در 12 آوریل 1650 به کشتی سوار شدند. خرس سیاه، دوره به فورموسا. او هرگز به سیام برنگشت.

پراسات تانگ، که به درستی توسط استرویز به عنوان فردی ظالم توصیف شده بود، در اوت 1656 در خواب در آرامش درگذشت. پسرش شاهزاده چای در اولین روز پس از تاجگذاری از سلطنت خلع شد و کشته شد.