Wat Phra That Lampang Luang: Klase bakartia...
Lampang Thailandiako Iparraldeko hiri handienetakoa ez ezik, Chiang Mai adina erakargarri kultural eta historiko ditu. Ondarerik garrantzitsuena Wat Phra That Lampang Luang da, zalantzarik gabe. Tenplu-multzo hau Lampang hiria bezain urrun dago denboran.
Zure helmuga konponduta dago (Nora: Thailandiako iparraldeko istorio bizigarriak; 20. zk.)
Egon beti positiboa! (Nora: Thailandiako iparraldeko istorioak bizigarriak; 19. zk.)
Hiru lagun elkarrekin bidaiatu eta merkataritza egin zuten. Baina gauzak jada ez zihoazen ondo, diru guztia galdu zuten eta ez zuten etxera bidaiatzeko dirurik. Tenpluan bizitzeko eskatu zuten eta hiru urtez egon ziren. Jan egin eta zerbait egiteko bazegoen, hori egiten zuten noski. Baina hiru urteren buruan etxera itzuli nahi zuten, baina ez zuten bidaiarako dirurik. Bai, orain zer?
Fraideetako batek zaldi bat erosi zuen, behor bat. Eta egun batean animalia hura josi zuen. Lehendik hitz egin genuen hasiberriak hori ikusi zuen... Eta hori ume maltzurra zen! Gaua sartu zenean, esan zion fraideari: «Agurgarria, belar pixka bat ekarriko diot zaldiarentzat». 'Barkatu? Ez, ez zuk. Nahastea egin behar duzu. Hobe dut nik neuk egitea». Belarra moztu, zaldiari jaten eman, atzean jarri eta berriro josi zuen.
Monk hugs monk (Nora: Thailandiako iparraldeko istorio bizigarriak; 17. zk.)
Aurreko ipuineko hasiberriak arreba eder bat zuen. Tenpluko bi monjek maitemindu zuten eta hasiberriak bazekien. Hasiberri bihurria zen eta txantxa bat egin nahi zuen fraide haiei. Etxera joaten zen bakoitzean, tenplura zerbait eramaten zuen eta arrebak eman ziola esaten zuen. "Nire arrebak eman zizkizu zigarro hauek", esan zion bati. Eta besteari: «Arroz pastel hauek nire ahizparenak dira, zuretzat».
Kastra ezazu, fraide hori! (Nora: Thailandiako iparraldeko istorioak bizigarriak; 16. zk.)
Zer gertatu zen? Fraide bat maitemindu zen I Uj. Eta tenplura janaria ekartzen zuen bakoitzean, tenpluko laguntzaileei eta hasiberriei janaria alde batera uzteko esaten zien. Hark eskainitako janaria bakarrik jaten zuen.
Zergatik Tha deitzen zen "Poepbroek" (tik: Iparraldeko Thailandiako istorioak estimulatzaileak; 15. zenbakia)
Bi anaiak (Nora: Thailandiako iparraldeko istorio bizigarriak; 14. zk.)
Hau bi anai buruz da. Haien aitak zerbait eman zien heriotza-ohean. Seme bakoitzari 1.000 baht eman zizkion eta esan zuen: "Nire heriotzatik, jaten duzun otordu bakoitzak otordu ona izan behar du". Orduan hartu zuen azken arnasa.
Budaren etxeko aldarea (tik: Thailandiako iparraldeko istorio erakargarriak; 13. zk.)
Hau bi auzokide inguru da. Bata ez zen erlijiosoa, bestea pertsona zintzoa zen eta zen. Lagunak ziren. Erlijiosoak aldare bat jarri zuen bere verandako hormaren kontra barruan Budaren estatua bat zuela. Goizero arroza eskaintzen zion eta Budari errespetua erakusten zion, eta arratsaldean afalostean berriro egin zuen.
Ermitau meditatzailea eta emakumeen bularrak (Nora: Thailandiako iparraldeko istorio bizigarriak; 12. zk.)
Istorio hau jhanara (*) heldu zen ermitau bati buruzkoa da. Ermitau honek hogei mila urte zeramatzan baso batean meditatzen eta jhanara iritsi zen. Horrek esan nahi du gose zenean eta janariari buruz pentsatzen zuenean, pozik sentitzen zela. Nonbaitera joan nahi bazuen, pentsatu besterik ez zuen egin behar eta... hoppa!... jada han zegoen. Han eserita hogei mila urtez meditatzen. Belarra belarriak baino gorago zegoen jada baina geldirik geratu zen.
Istorio hau Karen tradiziokoa da. Lagun handiak ziren thailandiar bati eta karen bati buruzkoa da. Istorio hau sexuari buruzkoa ere bada. Thailandiarrek, badakizu, beti daukate plan bat prest. Baliabide handiko jendea!
Txinako barraskiloz betetako bagin bat (Nora: Thailandiako iparraldeko istorio tentagarriak; 10. zk.)
Istorio honetan berriro bere koinata gaztearekin sexu harremanak izan nahi dituen norbait, 2. ipuinean bezala. Baina oraingoan jaunak beste metodo bat erabiltzen du. Koinatua deituko diogu, ez baita izenik ezagutzen.
Aitona Tan-i buruzko beste istorio bat, orain aitona Daeng, bere bizilagunarekin batera. Aitona Daeng ahateak hazten zituen eta horietako laurehun eta bostehun zituen. Ahateak bere zelaian gorde zituen, aitona Tanen zelaiaren ondoan zegoena.
Aberatsa edaten duzu? Jendeak esaten du likorea txarra dela zuretzat, baina ez da horren txarra! Edari batek zure bizitzan lagundu dezake. Aberastu zaitezke, badakizu!
Aitona Kaewek egun osoan edan zuen. Jaikitzetik lotara. Egunean hiru likore aldaka edaten zituen. Hiru! Litro erdi baino gehiago elkarrekin. Eta ez zen inoiz tenplura joan. Izan ere, tenplua non zegoen ere ez zekien! Tenplurako eta thamboen opariak, inoiz entzun ez. Goizean jaiki bezain pronto botila bat edan zuen; bat bazkal ostean eta bestea arratsaldean. Eta hori egunero.
Gizon pobrea eta zibeta katua (tik: Tailandiako iparraldeko ipuin erakargarriak; 6. zk.)
Gizajoak oso arroz txikia zuen eta nekez horni zezakeen bere janaria. Indra jainkoak errukitu zuen eta emakume eder bat ezkutatu zuen elefante baten aitzinean eta bere zelaian bota zuen. Kolpe hori aurkitu eta bere kabinara eraman zuen. Ez zeukan ideiarik barruan emakume bat ezkutatzen zenik.
Hau bere karabaoarekin sexu harremanak izan zituen gizon bati buruzko istorioa da. Arroz eremuko estalpe batean bizi zen aldi baterako eta aukera ikusi bezain pronto karabaoa hartu zuen! Bere emazteak, hara jatekoa ekartzen ziona, behin eta berriz ikusi zuen hori egiten. Ez zen inola ere ergela, baina zer egin zezakeen horrekin?