Atentu turistoj: staru por la tajlanda nacia himno!
Tajanoj en Lumphini Park paŭzas por aŭskulti la nacian himnon (Salvacampillo / Shutterstock.com)
Kiam vi restos en Tajlando kiel turisto, vi ne maltrafis ĝin: je la bato de 08.00:18.00 kaj je la XNUMX:XNUMX vi aŭdos en la radio kaj televido la nacian himno el Tajlando tio estas Phleng Babilejo.
Kaj se ne sufiĉis, ke ĉiu televidkanalo kaj radio dissendas la nacian himnon, ĝi ankaŭ estas ludata ĉe la ĉieltrajno kaj metrostacioj en Bangkok same kiel la busstacidomoj, parkoj kaj multaj publikaj lokoj.
Tajlandaj lernejoj komenciĝas ĉiutage per la kanto. Ĉiuj studentoj devas ĉeesti kaj kanti la nacian himnon. Du studentoj ankaŭ hisas la flagon de Tajlando.
Montru respekton al la tajlanda nacia himno
Kion turistoj devas scii, ke la plej multaj tajlandanoj prenas la regulojn de aŭdado de la nacia himno tre serioze. De frua aĝo, tajoj estis instruitaj montri respekton por la kanto. Ili faras tion ĉesigante tion, kion ili faras kaj starante senmove. Tion oni atendas ankaŭ de turistoj. Do se vi atendas ie kaj vi aŭdas la nacian himnon, leviĝu. Se vi marŝas laŭ la strato, haltu momente. La kanto estas mallonga (ĉirkaŭ 30 sekundoj) do ĝi ne bezonos multe da peno. Tajlandanoj tre aprezas ĝin kiam vi, kiel eksterlandano, montras respekton al la tradicioj en Tajlando.
Lernejanoj staras en atento por la nacia himno
La Kanto de la Reĝo
Ekzistas alia grava "kanto" en Tajlando kaj tio estas la "King's Song", pli konata kiel "Phleng Sansoen Phra Barami". Ĉi tiu kanto estas ludata en oficialaj okazoj kiel ŝtataj vizitoj aŭ kiam ĉeestas membro de la reĝa familio. Kiam vi iras al la kinejo, la kanto estas ludita antaŭ ol la filmo komenciĝas kaj vi vidas bildojn de la reĝo. Eĉ tiam vi devas stari. Ignori la Kanton de la Reĝo estas konsiderita grava insulto. Vi tiam paŝas sur animon de tajo. Se vi montras malrespekton al la tajlanda reĝa familio, vi eĉ povas fini en malliberejo.
Gravaj insultoj al la reĝa familio estas punindaj per mallibereca puno de dek kvin jaroj por delikto. En 2007, 57-jaraĝa sviso Oliver Rudolf Jufer estis kondamnita al dekjara malliberejo pro insultado de la tajlanda reĝo. En ebria stato, li malbeligis kvin afiŝojn de la reĝo per nigra ŝprucujo. Ĉar pluraj bildoj estis implikitaj, la punoj por ĉiu okazaĵo estis aldonitaj kune. Tio signifis kvinoble dek kvin jarojn en malliberejo por li.
La koncerna viro estis elektebla por entute 75 jaroj en malliberejo, sed ĉar li konfesis, li ricevis grandan malpliigon de sia puno. Post pluraj semajnoj en malliberejo, reĝo Bhumibol pardonis lin. La svisoj, kiuj vivis en Tajlando dum dek jaroj, tuj estis deportita el la lando kaj eble neniam denove eniros Tajlandon.
Phleng Babilejo
La nacia himno estis oficiale establita la 10-an de decembro 1939 kaj estis komponita tiutempe fare de Peter Feit (lia tajlanda nomo estas: Phra Chen-Duriyang) (1883-1968). Li estis la filo de germana enmigrinto kaj la reĝa konsilisto pri muziko. La vortoj al la melodio estas de Luang Saranupraphan.
Taja teksto kaj latina alfabeto
Pra thet thai ruam luead nu'a chat chu'a thai
เป็นประชารัฐ ไผทของไทยทุกส่วน - Pen pra cha rat pha thai kho'ang
อยู่ดำรงคงไว้ได้ทั้งมวล - Yu dam rong khong wai dai thang muan
ด้วยไทยล้วนหมาย รักสามัคคี - Duay thai luan mai rak sa mak khi
Tajlanda ni rak sa ngop tae thu'ng rop mai khlat ไทยนี้รักสงบ
Kanto: Ek ka raj ja mai hai khrai khom khi
สละเลือดทุกหยาดเป็นชาติพลี – Sal la luead thuk yat pen chat p'hli
Tha loeng pra thet chat thai tha wi mi chai ch'yo
Nederlanda traduko
Tajlando ampleksas en sia sino ĉiujn homojn de tajlanda sango
Ĉiu colo da Tajlando apartenas al la tajlandanoj
Ĝi longe konservis sian sendependecon
Ĉar la tajoj ĉiam estis unuiĝintaj
La tajlanda popolo estas pacama
Sed ili ne estas malkuraĝuloj en militado
Ili ne permesos al iu ajn forrabi al ili sian sendependecon
Nek ili suferos pro tiraneco
Ĉiuj tajanoj pretas doni ĉiun guton da sia sango
Por la sekureco, libereco kaj progreso de la nacio.
Rigardu la videon de la tajlanda nacia himno ĉi tie:
Mi ĉiam trovis la tajlandan nacian himnon sufiĉe stranga. Ĝi neniel sonas tajlanda aŭ eĉ azia. Ĝi prefere similas ian malnovan germanan marŝan muzikon.
Bone scii estas, ke la komponisto de la tajlanda 'Nacia himno' fakte estas germano, pli precize formulita: filo de germana patro kaj tajlanda patrino. La teksto ankaŭ havas altan enhavon 'Blut-und-Boden', sed ĝi estis verkita de tajo.
Bela peco!
Antaŭ jaroj, kiam mi ankoraŭ regule iris al la kinejo en Bangkok - mi ankoraŭ faras hodiaŭ - la nacia himno estis/estas montrita antaŭ la komenco de la filmo. Tiam ĉiuj ekstaras. Ĉi tion mi ĉiam faris kaj ĉiam faras, sed tiam ial mi blokiĝis. Tio tuj estis rimarkita kaj dum la kanto ludis, poŝlampo brilis al mi. Feliĉe ĉi tio estis ĉio, sed ekde tiam mi bele staras.
Kara Sjaak S, Pardonu,
Laŭ mia scio, la nacia himno (Phleng Chat Thai) ne estas ludata en la kinejo, sed la reĝa himno (Phleng Sansoen Phra Barami) kiun ankaŭ ĉiuj defendas.
Gr. Johano.
Ekzistas pluraj landoj kie la nacia himno estas ludita en la kinejo. Anglio ekz.
Mi ankaŭ tro bone konas la nacian himnon.
Aŭskultu ĝin preskaŭ ĉiutage per la vilaĝaj laŭtparoliloj, vidu ĝin en la televido aŭ en publikaj lokoj kiel komercaj centroj, fervojaj stacidomoj ktp.
Dankon pro la traduko en la nederlanda.
Sed sur la kvara linio tio diras .
Ĉar la tajlandanoj ĉiam estis kunigitaj.
Estas domaĝe, ke io ŝajnas esti ŝanĝita ekde, antaŭ kelkaj monatoj.
Ĉar ĝis nun oni ne multe vidas, ke Tajlando efektive kuniĝas.
Estus bone, se ĉiuj tajlandanoj aŭskultus sian nacian himnon kaj la akompanajn tekstojn je la 08.00:XNUMX morgaŭ matene.
Kaj ĉiuj rekonsciiĝos post la finiĝo de la nacia himno.
Antaŭ ol komenci la novan tagon.
Eble tiam helpos.
Oni unuigas Tajlandon.
Mi ankoraŭ sonĝas pri ĝi.
Jan Beute.
Kiu el ni konas Plaek Phibunsongkhram pli konatan kiel Phibun.
Phibun, inter aliaj aĵoj, certigis ke Tajlando ricevis konstitucian monarkion en 1932.
Li ankaŭ lanĉis la nunan tajlandan nacian himnon kaj ŝanĝis la nomon de Tajlando al Tajlando en 1939.
Krome, kiel ĉefministro, li kunlaboris kun la japanoj dum 18-a Mondmilito kaj vidis kiel la japanoj konstruis la Birman Fervojon. Mi povis viziti la tombojn de centoj da nederlandaj knaboj (aĝaj inter 25 kaj XNUMX) en Kachanaburi.
Male al Nederlando kun Mussert, Tajlando neniam distanciĝis de Phibun kaj liaj naciismaj ideoj. Li ankoraŭ estas venerata de multaj tajlandanoj.
Tie vi estas matene je la 8-a en la flughaveno de Phitsanulok. La nacia himno subite sonas el televidilo, kiu antaŭe estis tute ignorita de ĉiuj, ĝuste. Ne vere pro respekto, sed vi estas multe pli sub devigo ol kiel gasto de ĉi tiu lando. La samaj devoj, sed ne la samaj rajtoj. La nacia himno ludas kaj mi pensas pri Phibun.
Eble estas bone, ke la plej multaj tajlandanoj kaj farang ne scias ion pri tajlanda historio.
Montri respekton al la nacia himno estas la malplej ni povas fari.
La tajo lernas la nacian himnon en la lernejo de frua aĝo.
La fakto, ke ni atente legu la regulojn kaj poste konkludu, ke io ne ĝustas, iras tro malproksimen por mi.
Kial ĉiam juĝi Tajlandon?
1) Ni hontu, ke la plimulto ne konas la nederlandan nacian himnon
2) Multaj eĉ ne scias, ke ĉiu provinco ankaŭ havas nacian himnon des malpli ke ni konas ĝin.
3) Ke la milita pasinteco estas alportita ĉi tien ne estas de ĉi tiu tempo.
Mi vizitis Auswitch, sed ankaŭ Kanchanaburi kaj en ĉiu lando vi havis bonajn kaj malbonajn homojn.
Registaroj ankaŭ partoprenis en tio. Tamen, kia kapablo tio rilatas al montrado de respekto al nacia himno evitas min.
Komparo estas, ekzemple, ke en anglaj lernejoj oni ankaŭ montras respekton al la instruisto starante,
En la preĝejo kiam la maljunuloj envenas.
Ili ne estas truditaj reguloj sed normoj de deco.
Kritiko estas bona, sed kial kritiki nacian kanton? Ĉu ni tiom kontentas pri la malnovmoda nacia himno de Nederlando kaj konsentas pri ĝi laŭ enhavo?
Ankaŭ al mi ne ĝenas, ĝi ŝajnas al mi superflua kaj ne spontanea. Ĝi ankaŭ memorigas min pri la iama Orienta Bloko, kie ĉie estis ankaŭ bildoj de la reganto. Ĉu ni pendigas bildojn de WA sur la strato?
Kio multe ĝenas min estas tiu konstanta komparo kun "ni". Kvazaŭ ni scias. Tute ne pri tio temas. Ĉi tiu lando kaj ĝiaj homoj atendas, ke homoj ĉesu tion, kion ili faras en la momento, kiam la nacia himno estas ludita. Vi estas gasto en ĉi tiu lando. Ĉu estas tiel malfacile simple ĉesi tion, kion vi faras por la mallonga tempo, kiun ĝi bezonas? “La lando saĝulo, la landa honoro” > Venu homoj, ne provu trudi politikajn aŭ moralajn subajn motivojn al la tajlandanoj el nia eŭropa vidpunkto. estas neskribita regulo, ke oni faras tion tiutempe. Kaj la fakto restas, ke ni estas gastoj en ĉi tiu lando. Kiel gasto vi respektas la regulojn de la gastiganto.
Kiel multaj antaŭe, iom da respekto por ĉi tiu kulturo. Adaptiĝu iomete al la kutimoj de ĉi tiu bela lando. Ĉiu povas kritiki ajnan landon en la mondo. Precipe se vi estas ĉi tie feriante, ne tro atentu iliajn kutimojn, respektu ilin.
Respekto al aliaj estas normala. La parolado pri obeema ne havas sencon. Ĝi estas Tajlando kaj ne Nederlando. Mi tre ĝenus, se iu (fremda aŭ ne) en Nederlando ignorus nian nacian himnon. Tio nomiĝas dececo.
Ŝajnas kiel kondiĉoj de Orienta Bloko. Kiel turisto estas neeble scii, kio estas la nacia himno aŭ reĝa kanto. Ĉi tio ŝajnas al mi nordkoreaj ŝtatoj...
Cetere, mi kutime ankoraŭ estas en la lito je la 8-a matene dum mia ferio.
en formalaj okazoj, jes. Sed ĉiutage? Jen por la kunikloj!
Vi ankaŭ povas mergi vin en landon, kie vi ferias.Unu el la unuaj reguloj, kiujn vi devus scii, estas respekto al la reĝa familio kaj nacia himno.
Bele kaj facile diri ke vi ne scias aŭ ke ĝi estas Nord-Koreio se vi ne povas respekti tion, iru al Amelando ĉiukaze
Mi persone ankaŭ ne ĝenas ĝin, sed mi ja respektas ĝin. Staru senmove dum momento (30 sekundoj) aŭ staru en la kinejo. Mi nur faras ĝin pro respekto. Malgranda peno, ĉu ne? Mi ankaŭ trovas la komparon kun Nederlando ridinda, vi estas gasto en Tajlando kaj tiam vi devas konduti. Stari sole dum la nacia himno je la 8:00 ofte estas malfacila por mi, do mi kutime faras tion kuŝante. 🙂
La nacia himno dufoje tage tra ĉiuj amaskomunikiloj estas pura azia cerbolavado, ĝi aspektas kiel Nord-Koreio.
Pro ĉi tiu cerbolavado, 80% de tajanoj opinias, ke Tajlando estas la centro de ĉi tiu tero.
Tenu la loĝantaron stulta, tiam estas pli facile plenigi poŝojn por la "sinjoroj" politikistoj.
Imagu, se la Wilhelmus povus esti aŭdita en Nederlando ĉiumatene kaj vespere antaŭ la novaĵoj de la 6-a horo... ridado, vulturoj muĝante, ĝi baldaŭ finiĝos.
Mi havas respekton por la kanto kaj respekton por la tajlandanoj. La kanto kaj amo por la reĝo ŝajnas esti enradikiĝintaj en la kulturo. Mi loĝas ĉi tie inter tajlandanoj kaj ankaŭ spektas televidon kaj preskaŭ ĉiutage vidas raportojn pri la agado de la membroj de la Kortumo. Mi kaj la tajlandanoj povas sekvi tion, kio okazas per la reĝa familio. Homoj simpatias kun tio, kion ili vidas en televido. Kiel belgo, mi malofte vidas nian reĝan familion fari aferojn, kiuj estas faritaj ĉi tie en Tajlando. Persone mi preferas la nederlandan tipon. la Reĝo kaj Maxima havas pli, eĉ multe pli da kontakto kun ordinaraj homoj ol en Belgio.
Nia reĝo agas kiel rigida rastilo kaj estas malmulte da spontaneco. Ankaŭ estus pli bone veni inter homoj kaj en televido. Kaj malpli engaĝita en politiko.
La enhavo de la kantoteksto de la himno grandparte respondas al la belgo, defendante la landon ĝis la lasta sangoguto kaj la unuecon de la lando.
Ĉi tie en Tajlando la infanoj konas sian nacian himnon.En Nederlando kaj Belgio, eksterlandanoj devas esti integritaj. Ekstere de futbalistoj, kiuj rajtas rigardi internaciajn matĉojn
ĉu ili ne havu ian respekton.
Mi volas havi iom da respekto, sed mi trovas la nacian himnon dufoje tage normon sufiĉe troigita kaj havas nordkoreajn trajtojn. Cetere, ĉiuj ĉi tie parolas pri respekto al la tajlandanoj kaj ilia kulturo, kompreneble tre grave, ni ne estas rusoj aŭ ĉinoj, sed mi ja opinias, ke la farang povas atendi iom pli da respekto de la tajlandanoj, precipe hodiaŭ.
La verkisto de la nederlanda nacia himno estas Filips van Marnix van Sint-Aldegonde.
Dum mia juneco (50-aj kaj 60-aj jaroj) la radio estis fermita ĉiutage je 00.00:XNUMX kun la Wilhelmus. Ne ridado, kriado, muĝado! Cetere, neniu en Tajlando devas halti en trafiko aŭ dum laboro aŭdante la kanton de la reĝo. Vi ankaŭ ne devas stari hejme.
Laŭ mi, oni montru respekton al ĉiuj, kun diversaj kulturaj devenoj aŭ ne. Tamen, stari rekte en la kinejo por montri respekton mi opinias troige kaj ne plu de ĉi tiu tempo.
Mi havas la impreson, ke multaj tajanoj konsentas kun vi, sed ne kuraĝas sidi trankvile.
Ĉiukaze mia impreso estas, ke multe pli da tajlandanoj ĉirkaŭrigardas kaj stariĝas nur kiam aliaj faras la samon.
Mi memoras, ke mi promenis tra la parko en Korat nokte dum la nacia himno ludis tra la parolantoj.
Estis klare al mi, ke mi ne rajtas daŭrigi, mi devas stari ĝis la nacia himno finiĝos.
La opinioj de la tajlandanoj pri ĉi tiu temo estas dividitaj.
La tajlando estis instruita de infanaĝo stari dum la tajlanda nacia himno.
Levita, aŭ endoktrinigita, elektu vorton.
Ili ĉiukaze signifas la samon.
Mi devas konkludi, ke en la vilaĝo neniu staras, kiam la nacia himno estas ludata en televido.
Mi demandis antaŭ longe al tajlanda amiko en Phuket pri ellitiĝo en la kinejo.
Li devis iom pensi pri tio kaj poste diris.
Tajlando ne estas via patrujo kaj la reĝo ne estas via reĝo.
Do ne estas kialo por stari.
Sed estas sendube tajlandanoj, kiuj pensas alie.
Mi iam sidiĝis en parko en Bangkok. Ĉi tio dum ĉiuj frostiĝis. La multaj trotadantoj abrupte haltis surloke. Ankaŭ mia edzino ekstaris. Nur mi restis pontifice. Kial? Malbona humoro tiumomente. Alie mi ĉiam staras. Alie, vi riskas esti rigardata kiel malaprobo. Do neniu neŭtrala sinteno, sed aktiva rezisto. Almenaŭ tiel sentas, kiam vi kondutas vian manifeston malsame ol la resto de la publiko. Kaj tiel mi sentis min tiutempe, mi memoras. Havis la peston denove en Tajlando. Verŝajne, mi ne memoras, mi devus denove pagi por familio ie.
Cetere, neniu montris ian malaprobon. Ili mem ne rigardis min. Mi atentis pri tio! Almenaŭ 50 homoj, kiuj povis vidi, ke mi restis trankvila! Tamen, mi estis trankviligita, ke ĝi finiĝis kaj ĉiuj revenis al tio, kion ili faris. Kaj mi povus plu sidi kaj malboĉi.
Respekto kaj disciplino estas malsamaj aferoj. Iuj homoj ne rimarkas. Mi metos ĉi tiun tekston sur T-ĉemizon. Tiam mi ekstaras, ne perfidante min, perfidante min. Se vi ne komprenas ĉi tion, pensu denove.
Ne estas devige por eksterlanda turisto stari en atento aŭ stari senmove dum la ludado de la nacia himno. Decidite en 1976. La 05-an de decembro 1976 mi estis en la palaco kun mia tiama tajlanda amatino por vidi la reĝon. Mi povis ĉirkaŭpaŝi dum la popolkanto ludis, sed mia tajlanda edzino ne povis. Ŝi faris tion ĉiuokaze kaj ni ambaŭ estis arestitaj kaj kondukitaj al la policejo. Tie oni diris al mi, ke mi ne estis arestita, sed mia "amatino" jes. Se mi volis ŝin libera, mi devis subskribi dokumenton deklarante ke ŝi kondutos sin en la estonteco. Do kion mi faris. Neniuj monpunoj aŭ donacoj aŭ io ajn.
Mi manĝas supon surstrate de la stacidomo Ayutthaya ĝis la pramo al la malnova urbo, mi dirus ne la landinternon. La nacia himno resonas. Mi vidas ĉiujn stariĝi, krom infano, kiu sidas malantaŭ mi, kaj lernejano, kiu preteriras. Subite malafabla voĉo sonas malantaŭ mi: “Falang !”. Mi rigardas malantaŭen kaj vidas viron gestantan kolere per sia mano, ke mi leviĝu. Alia leciono lernita: ke la kutimoj diferencas laŭ regiono, eble ankaŭ de tio, kio estas laŭleĝe difinita.