Sento de humuro de tajo
Amuza aŭ ne?
Jen temo pri kiu mi malmulte scias, sed kiu interesas min: la humuro de a taja.
Miaj personaj spertoj en ĉi tiu areo estas tre pozitivaj. Plej multaj tajlandanoj, kiujn mi konas, emas ŝercon kaj havas multe da humuro. Krome, mi opinias bonege, ke malgraŭ la limigita regado de la angla lingvo, ili ankoraŭ povas elpensi multe da sprito. Ili estas kutime bonega kompanio ankaŭ. Se vi eliros kun ili por nokto, ĝi baldaŭ estos freneza. Ĉu tio devos vidi kun la agordo 'Sanuk'?
Aliflanke, kiam mi spektas tajlandan televidon, mi surpriziĝas pri tio, kion tajlando ŝajne trovas amuza. Vi vidas ulon en jupo, aŭ iun kiu estas tro virineca kun iom da ŝminko sur la vizaĝo. La tajlandanoj estas tiam tute en kaveto. En ankoraŭ alia programo, ulo kaŝas en vestoŝranko, la tajlanda krio. Turnu al alia kanalo. Jes, iu frakasas ovon sur la kapon de aliulo. Vi povas forporti la tajlandon en ridado; ili preskaŭ bezonas oksigenon por resaniĝi.
Resume, tajo pisis sian pantalonon ridante, se vi surmetus Sesame Street. Epizodo de Peppi kaj Kokki eĉ ne estus sen danĝero. Eble ili restos en ĝi.
Estas malfacile por mi akordigi tion kun mia sperto. Unuflanke, ili estas tre spritaj kaj amuzaj. Sed aliflanke kiam mi spektas tajlandan televidon ĝi estas tro infaneca por vortoj kaj mi ne vidas la humuron en ĝi.
Ĉu tio estas mi?
Kiu helpos min solvi ĉi tiun misteron?
Plej multe de la bargirlhumuro estas tre akra kaj sprita - ĉi tio estas rekta kopio de tio, kion ili lernas de la anglaj klientoj.
La tajlandanoj, kiuj ne kontaktas la anglojn, konas la kalsonojn amuzajn nur kiel vi priskribas ĝin.
Tiam mi subtaksis tiujn anglojn 😉 Mi povas aprezi anglan humuron, pli bone ol usonajn.
La ne-trinkejknabinoj kiuj parolas la anglan ankaŭ havas senton de humuro, laŭ mia sperto. Do ĝi ankoraŭ ne estas tute klara al mi.
Allo Allo redaktoroj, aŭskultu tre atente, mi diros tion nur unufoje.
Humuro ĉiam evoluas.
Tiam la tajlandanoj estas ankoraŭ ĉe la avangardo de tiu evoluo. Mi eĉ ne povas ridi pri tio, kion mi vidas en televido.
Tajlandanoj havas bonan senton de humuro. Ĝi estas nur malsama specio, simila al nia iama Snip and Snap. Humuro estas evoluprocezo, kiun ni travivis en Nederlando en la lastaj jardekoj. En multaj okcidentaj landoj oni povas ŝerci pri preskaŭ io ajn, vidu Fons Janssen kun sia 'Ridanta preĝejo', aŭ la imito de reĝino Beatrix (kiu ankaŭ povas ridi mem pri tio). Mi esperas, ke ankaŭ Tajlando trairas ĉi tiun evoluon, kvankam mi dubas pri iuj temoj. Ĝis tiam ni devas fari ĝin en tajlanda televido kun amuzo de kalsonoj.
Kvankam mi foje maltrafas la aferon, mi ĝuas ĝin kiam mia fianĉino hurlas pro rido kiam ŝi spektas tajlandan televidprogramon. Ŝi ridas tiel laŭte, ke mi ridas pri ŝi en alia ĉambro dum mi legas libron. Ne multe venas de ĉi-lasta.
Tre rekomendinda en ĉi tio http://www.dootv.tv ĉar kiam vi estas ekster Tajlando.
Vi devus meti sur Mister Bean DVD por via tajlanda kompanio.
Ili daŭre ŝatas ilin, eĉ se vi ludas la saman skeĉon 20 fojojn.
haha!! Mi povas tute vidi ĝin. Vi ja havas la emon ridi kune, se nur pro la reago de la tajlandanoj.
La problemo estas, ke vi povas iri nur laŭ tio, kion vi vidas. Se mi povus kompreni la lingvon, eble estus multe pli amuza...
La tajoj, kiujn mi faras per ĉi tio jam de jaroj, multe ridas kaj rapidas pri ĉio. Ja bonega Andre van Duin kaj foje tre banala enhavo. Sed jes ne multe devias de la nivelo de loka itala televida humuro.
Ankaŭ tajo pro ĝentileco ridas, eĉ se li ne komprenas la ŝercon.
Nokto eksteren (ofte kun nur iom tro da alkoholo) ankaŭ donas multe da sanouk. Kutime ĉe la kurioza fino.
Akra sprita humuro, precipe sarkasmo ne ĉiam estas komprenataj. Vi tiam estas baldaŭ tro "serioza" (tiel enuiga kaj ĝena). Kalsonoj amuzaj kaj ambiguaj rimarkoj estas preferataj.
Ĉio estis dirita pri humuro en tajlanda televido.
Klarigi tajlandajn ŝercojn kaj humuron estas neeble. Do ni (mi) estas tro enuaj kaj tro praaj por tio. Krom se konsumas sufiĉe da Chang aŭ Leo. Mia prefero por Coke Zero ne vere helpas ĉi-rilate.
En miaj propraj rilatoj kaj medio, mi estas foje ĝenita de tio, kion mi konsideras stulta kaj kurioza humuro. Verdire, tio diras pli pri mia sinteno kaj manko de kompreno ol la kapablo de la tajo por ĉiama Sanouk.
La fakto ke ni ne vere komprenas tajlandan humuron kaj tajlandan humuron rilatas al kulturo kaj lingvo.
La tajlanda lingvo estas plena de humuro, vi nur devas kompreni la ŝercojn.
Kaj ja granda parto de tajlandanoj opinias, ke kalsona amuzo estas mirinda (ala Andre van Duin) sed certe estas tajlandanoj kun iom pli evoluinta humuro. Sed lingva baro detruas pli kiam oni estas dolĉa. Se vi komprenas kion mi volas diri.
Chang Noi
La plej bona ŝerco estas, ke neniu el la ĉeestantoj ĉi tie komprenas ĝin kaj mi pensas, ke tio estas la ŝerco. Ankaŭ la tajlandanoj povus ridi pri tio.Lasu ilin ridi kaj ridi kaj foje rakonti belan ŝercon de ni tradukitan en la tajlandan-anglan, kiun ankaŭ ili ŝatas.
Kaj se la tajlandanoj havas alian senton de humuro ol ni, tiam ili ja ne estas subevoluintaj. (a evoluprocezo ek) Ili ankaŭ povas diri tion pri ni. Mi deziras, ke ni ĉiuj ankoraŭ konfuziĝu pri kaŝpafado kaj klakado anstataŭ grumbli pri ĉio.
Cetere, ni ankaŭ ridas pri "" furzo "" kaj ne tiom malmulte. Do la diferenco ne estas tiom granda.
Ni estas nur normalaj
Ruud
Malgraŭ tio, ke nur Ruud ŝajne vere komprenas ĝin, mi devas diri, ke ofte estas malfacile por 'ni' aprezi la tajlandan humuron. Kio koncernas min, estas diferenco inter humuro kaj amuzo. Tajoj precipe ŝatas ĉi tiujn lastajn. Bedaŭrinde, povi kompreni pri kio temas tute ne igas ĝin pli pompa, ĉefe ju pli flatas des pli bone. La tajlandanoj malofte komprenas nek praktikas subkompreniĝon.
Malgraŭ budhismo, tajlanda perspektivo ne estas tiel bona. Fatalismo ne estas la sama kiel la kapablo meti aferojn en perspektivon. Por mi tio malfacilas vivi kun tajlandaj amikoj dum longa tempo. Ankaŭ pri tio ne helpas la sapoperoj en televido kaj kiam oni aŭdas pri kio temas la telefonaj konversacioj, oni ankaŭ ne ĝojas. Eble mi neniam devus lerni la tajlandan, ĉar dum vi ne komprenas pri kio temas tio estas malpli ĝena. Tamen, mallongdaŭraj rilatoj kun tajlandaj sinjorinoj estas agrabla alternativo. Tio ankaŭ malhelpas multajn aliajn mizerojn kaj la tajlandanoj ĝojas ridadi.
La humuraj programoj en tajlanda televido ja estas je nivelo al la Mounties aŭ Andre kaj Corry. Kaj tiam ĉiuvespere dum horoj sur diversaj kanaloj, estas nekredeble, ke estas homoj, kiuj estimas tion.
Mi neniam vidis dokumentan filmon aŭ alian novaĵprogramon en la tajlandaj kanaloj, maksimume plorantan avinjon, kiu okazis io.
Se ĉi tiu komedio reprezentas la nivelon de la plej multaj tajlandanoj, tiam mi sufiĉe scias!
Tio ne estis malsama en Nederlando en la 70-aj jaroj Nok !!!
Mi pensas, ke estis en 2002 aŭ 2003, kiam mi estis ĉe kantvespero kun mia tajlanda amatino kaj ŝia tuta familio. Ĉirkaŭ 6 ĝis 700 frenezaj tajanoj bonege amuziĝis, kaj siavice la lokaj ŝercemaj grupoj venis sur la scenejon, unu el tiuj ŝerculoj elektis min (la sola faranko) kiel celon kaj mi malofte sentis min tiel embarasita en mia vivo, konstante. li sukcesis fari min ŝercisto kaj mi provis ridi kiel kamparano kun dentodoloro, la paŭzo venis kiel savo por mi kaj mi tiam staris ĉe la elirejo, kiam mia turmentisto revenis kun sia vestita grupo da ŝerculoj, mi vidis. lin rigardante per siaj okuloj tra la ĉambro, mi tiam eliris eksteren,
Mia amatino ne komprenis kial mi foriris. Kiam mi diris al ŝia karulino, vi devas imagi, ke vi estas en festonokto en Nederlando 700 blankuloj en la ĉambro kaj UNU tajlando kaj jen vi,,, nun komikulo (en robo) faros embarasajn ŝercojn pri VI. kaj vi ne povas defendi vin kaj ne doni respondon, KIEL VI SENTUS,,,,, ni ne iris kune al tia vespero post tio, ŝi ĝuste komprenis min.
Dankon pro la agrabla novaĵo, inkluzive de la artikolo pri Lob Buri aŭ kiel ajn ĝi nomiĝas, mi iros tien la unuan fojon en junio
saluton leo (KAZINO)
Ankaŭ ne antaŭ longe tutaj triboj ebeniĝis por amuzo de John Lanting kaj liaj kalsonoj. Etapo kun du aŭ tri pordoj kaj du aŭ tri paroj.
Urulante pro rido. Kaj tio estis ne tiom longe. La Mounties, estis ke tia alta nivelo. Sed ne temas pri kial vi ridetas, kondiĉe ke vi ridetas.
Salutojn, Hans G.
Kiel la tajlandanoj pensus pri spektakloj kiel "Mi amas Holandon" persone mi mem ne povas ridi pri tio, la spektantaro estas respektata pro la truditaj ŝercoj, kiuj estas faritaj, eĉ tiam "ĉiu estas freneza pri Jack" ŝtelita de la usonanoj nur kun homoj kiuj elfaras bonegan ekzemplon de troagado.
Pardonu Nok, mia tajlanda edzino spektas multajn dokumentariojn en tajlandaj kanaloj, ŝi preferas spekti dokumentariojn. poste al tajlanda filmo. Do bonvolu ne ĝeneraligi.
Lastatempe mi vidis tre malŝatan scenon en televido kie farango estis ligita al la dorso de genuanta ankaŭ mankatenata preskaŭ nuda viro, dum lia pantalono estis malrapide deprenita por montri lian tatuitan malakran azenon. La farang aspektis decide malfeliĉa en sia kaptita pozicio. Mi ne scias kiel li alvenis tie, ĉar mi nur poste alvenis en tiu televidkanalo. Kaj la tajlandaj ĉeestantoj tremis pro rido. Abomena; tute ne komprenis kio estis ridinda pri tio, sed tutlanda tumulto pri la nudaj mamoj de la 3 Silom-knabinoj dum la Songkran!
Cetere, ofte okazas, ke la farango ludas ridindan rolon en tiuj tajlandaj farsoj, apud la nano kaj kathoey.