Por Pon, ŝiaj plantoj estas sanktaj kaj ne nur malmultaj. La fenestrobreto ĉe la antaŭo de nia domo kutime havas orkideojn sur ĝi. Ili estas belaj, oni devas diri. Homoj ofte rigardas admire kaj demandas Ponon ĉu ili estas realaj.
Ŝi ankaŭ havas aron da tiuj putraj plantoj kun pikiloj; Ili estas nomataj mielakridoj. De tempo al tempo aperas tiuj stultaj ruĝaj floroj. Depende de la nombro da floroj en la planto, ni denove ricevos multan bonŝancon: premion en la ŝtata loterio aŭ io. Mi atendis pacience dum 36 jaroj.
Estas ankoraŭ kelkaj specioj, kies nomojn mi ne konas. En ĝi pendas strioj kaj jen kaj jen penco en la poto.
Ŝi zorgas pri ili kvazaŭ ili estus ŝiaj infanoj. Ne tuŝu la plantojn de Pon. Ĉu ĝi estas iom da kulturo aŭ ĉu io de Pon? Ne scias. Iom de ambaŭ. Mi supozas. Mi ŝatas ĝin; Post ĉio, mi edziĝis kun tajo. Ankaŭ mi volas scii tion. Nu mi sciis tion.
Mi aldonos alian por tiu bela sinjorino
Estas sabato, Pon iras al la merkato. Ŝi baldaŭ devos labori de la 2-a ĝis la 11-a. Ĉiam estas plantkultivisto ĉe nia merkato en Hilversum. Ĉiam tie staras multaj homoj. Li staras sur la malantaŭo de sia kamiono kriante kun planto en la manoj. "Kostas baton," li krias.
Kaj tiam li krias: 'Ĉar vi aspektas tiel belaj, mi aldonos unu plian. Kaj ĉio por tiu ŝerco.' Li rigardas Pon (li konas siajn klientojn). Li montras al ŝi kaj krias: — Mi aldonos alian por tiu bela sinjorino. Tio estas 1 por Reichsdaalder.'
Do vi jam komprenas: Pon venis hejmen kun tri plantoj. Ŝi devas iri al laboro baldaŭ. La plantoj estas metitaj en grandan ujon da akvo en la ĝardeno. Pon iras al laboro.
Glacia voĉo diras: Al mi mankas planto
Pon kaj mi estis invititaj tiun tagon de konato. Estis la naskiĝtago de lia edzino, ankaŭ tajlanda. Ĉar Pon devis labori, mi ne volis iri sola. Je la 8-a horo sonoris la telefono. Bona amiko mia ĉeestas la naskiĝtagon de tiu konato kaj petas ankaŭ min veni. Li estas simpatia ulo. Mi decidas iri.
Mi vokos Ponon, por ke ŝi sciu kie mi estas. Mi pensas, ke estas iom domaĝe alveni kun malplenaj manoj kaj mi vidos, ĉu mi povas trovi ion por doni kiel donacon. Mi nenion povas trovi. Tiam mi vidas tiujn tri plantojn. Bingo, mi pensas, mi prenos unu el tiuj. Mi aĉetos alian lunde. Nur envolvu pecon da papero ĉirkaŭ ĝi kaj vi finis.
Mi serĉas tiun scion. La planto donita al ŝi; ŝi estis feliĉa kun ĝi. Tajoj amas plantojn. Estas komforta. Je la 11-a kvarono sonoras la telefono. Estas por mi, Pon, diras la konato. Mi prenas la ricevilon kaj diras: jes. Glacia voĉo ĉe la alia fino diras: "Mi mankas planto." Mi diras: 'Jes, ĝuste...' kaj antaŭ ol mi finis paroli, ŝi jam pendigis la telefonon.
Ĉi tio estas malĝusta Kees, tre malĝusta
Mi konas mian tajan kaj scias: ĉi tio estas malĝusta Kees, tre malĝusta. Ĝi estis videbla sur mia vizaĝo. Mia amiko demandas ĉu io estas malĝusta. Mi diras ne. Kie mi sidis, estas proksimume 10 minutojn promenante al nia domo. Dek minutojn poste la porda sonorilo sonoras. La domo estas plena de vizitantoj. Mi sciis ĝin: jen Pon.
La konato malfermas la pordon kaj Pon rapidas preter li en la salonon. Ŝi ĉirkaŭrigardas la ĉambron kaj vidas sian planton, transiras, prenas la planton, turnas sin kaj ŝi foriris kun sia planto. Neniu kuraĝas ridi; Mi certe ne.
Estis kelkaj pliaj viroj kun tajlanda partnero. Ili rigardis min kun kompato, ili komprenis kaj pensis: Kees baldaŭ povos ridi, kiam li venos hejmen.
Mi restis tie ĝis ĉirkaŭ la 4-a horo. Almenaŭ mi sciis, ke Pon dormas. Por sentigi min eĉ pli ŝian koleron, ŝi elprenis la tajlan rulilon el la ŝranko kaj tenis ĝin firme. Vi verŝajne konas ĝin, rulo da ŝaŭma kaŭĉuko kun kovrilo ĉirkaŭ ĝi, 20 cm en diametro, 150 cm longa.
Mi ne povis ekdormi. Mi povas diri al vi, ke mi estis fiŝita. Ne tro malmulte. Ekde tiam ankaŭ la plantoj de Pon estas sanktaj por mi.
Ni ankoraŭ foje parolas pri ĝi kaj bone ridas pri ĝi. Ŝi tiam rigardas min kun tipa tajlanda rigardo, kiu diras: vi eble estas granda ulo, sed tiu virineto estas la estro. Ŝi staras malantaŭ mi kaj legas. Mi rigardas ŝin kaj tiun rigardon denove. Estas agrable esti edziĝinta kun tajo.
Mi rekonas multajn aferojn en la rakonto, sed kiam mi fordonas unu el miaj plantoj de Pohn, ŝi estas tre feliĉa pri ĝi!
Kara Wallie
Kio estas sankta por mia edzino, ne nepre devas esti sankta por via edzino.
Eltrovu, kio estas sankta por via edzino. Kaj tiam fordonu iom el ĝi.
Mi garantias al vi, ke ankaŭ vi povas skribi pecon pri ĝi.
Dankon pro via komento. kaj ankaŭ al ĉiuj aliaj komentantoj Dankon.
Mi esperis alporti rideton al kelkaj pliaj Blogantoj.
Ne funkciis, pli bona sorto venontfoje
Kun koraj salutoj, Kees
Bela rakonto, Kees, mirinda legebla. Mi esperas, ke vi daŭre kundividos ĉi tiajn eventojn/spertojn kun ni!
Haha, bela rakonto. Mi neniam aŭdis pri ĝi. Mi ne estas tre longe edziĝinta, sed mi nun scias kion konsideri. Mi antaŭĝojas vian sekvan anekdoton. Fine io amuza legi.
Hihihihihihihi (pardonu) Jes, do estas bona afero, ke rigardoj el tiuj belaj malhelaj okuloj ne povas mortigi, ĉar tio ne estus bona por ni viroj.
Saluton Kees,
Mi scias ĉi tion pli bone ol iu ajn, mi ankaŭ estas edziĝinta al tajlanda virino kaj ankaŭ ni havas mielakridojn kaj orkideojn. Nun mi havas demandon? Mia edzino havas aŭtoimunan malsanon, kiu danĝegas por ŝi piki sin per ĉi tiuj dornoj pro inflamo. Ŝi de kelka tempo serĉas iun, kiu volas havi siajn plantojn kaj zorgi ilin kun amo, prefere iun el Tajlando ĉar ili konas la signifon de ĉi tiuj plantoj. Plej multaj venas el Tajlando kaj enhavas multajn florojn. Se ŝi interesiĝas, bonvolu sciigi nin, mia retadreso estas konata de la redaktoroj. Mi povas sendi al vi kelkajn fotojn unue, por ke vi vidu kiel ili aspektas. Mia edzino esperas plezurigi vian edzinon per ili, kaj ili estas liberaj. La planto, kiun ŝi prenis, eble ankoraŭ estas disponebla laŭ via scio. (mi nur ŝercas)
Korajn salutojn, Winnie kaj Herman Joosten
Dick: Mi sendis al Kees vian respondon kaj retadreson.