Ĉu Wai aŭ ne Wai?
En Nederlando ni manpremas. Ne en Tajlando. Ĉi tie homoj salutas unu la alian per 'wai'. Vi kunmetas viajn manojn kiel en preĝo, je la nivelo (fingropintoj) de via mentono. Tamen, estas multe pli al ĝi...
"Ĉiuj porkoj estas kreitaj egalaj, sed iuj estas pli egalaj ol aliaj." Diris George Orwell en Bestobieno. Eble, kaj certe en Tajlando. Ĉiu havas malsaman socian statuson. Eĉ identaj ĝemeloj ne estas samaj: ekzistas plej aĝa frato aŭ fratino kaj plej juna frato aŭ fratino. Eĉ se la diferenco en naskiĝo estas kvin minutoj, la plej aĝa estas 'phi sau' (plej aĝa frato/fratino) kaj la dua estas 'nong sau' (plej juna frato/fratino).
Bone, sed kion tio rilatas al salutoj? En Tajlando, ĉio. En Okcidento estas malmulte da diferenco, kiu unue etendas sian manon por saluti ilin. En Tajlando, la socie pli malalta ĉiam salutas la socie pli altan. Li aŭ ŝi faras pli respekteman wai tenante la fingropintojn pli alte kaj eble klinante la kapon iomete pli profunde. La socie supera respondas tion 'wai', kaj faras tion iomete malpli.
Monaĥoj ne atendas. Kelkfoje ili kapjesas. Por la cetero, ĉiuj atendas ĉiujn aliajn, depende de sia socia relativa statuso. Instruiston ĉiam atendas siaj studentoj, sed li mem atendas la lernejestron aŭ altan registaran oficon. Infanoj atendas siajn gepatrojn kaj tiel plu.
En superbazaro aŭ restoracio vi kutime ricevos respekteman wai ĉe la kaso. En tia okazo, ne atendu! Donu amikan kapjeson aŭ ridetu. Tio estas pli ol sufiĉa.
Vi mem ne rimarkas ĝin, sed kiam vi redonas wai, estas proksimume la sama kiel kiam vi respondas "Dankon pro vizito de AH" kun profunda riverenco al la kasisto kaj diras "ne, ne, ne, ĝi estis ege afabla de vi, ke vi permesas al mi fari miajn aĉetojn kun vi'.
Fonto: Nederlanda Asocio Tajlando
Lia Moŝto la Reĝo ja atendas doni al monaĥo wai en oficialaj okazoj. En la tajlanda hierarkio, monaĥo, kiel reprezentanto de la Budho, staras super la Reĝo. Kompreneble la monaĥo ne atendas.
Malproksimaj kondiĉoj?
Mia gvidlinio estas "ĉu mi (prenus la iniciaton por premi) manojn en Nederlando"? Tion kaj kompreneble rimarkante, ke ekzistas diversaj postenoj en Tajlando, kiuj estas pli altaj aŭ pli malaltaj ol vi laŭ aĝo, profesio/rango, ktp. Kiam vi eliras por manĝi, vi ne manpremas kun la personaro, do vi ne atendas, aŭtovendisto donas al vi manon en Nederlando por ke vi ne devas rezigni pri ĝi ktp. Rideto kaj/aŭ kapjeso de ĝentileco sufiĉos. Eĉ kiel eksterulo, la ekzekuto ne ĉiam estos perfekta (ekzemple, vi devas averti iun pri multe pli alta statuso tenante viajn manojn pli alte kaj fleksante iom pli ol iu, kiu estas iomete pli alta en la rangotabeloj), sed proksimume ĝi funkcios.bone ne embarasi vin. Montrante vian bonvolon kaj intencojn vi neniun ofendos.
Waien, nu foje mi vidas fremdulojn, kiuj promenas la tutan tagon, ĉe la poŝtisto ĉe nur homoj surstrate ktp., ktp. Sed se oni vere atentas, la tajlanda vento tute ne blovas tiom ofte, mi estas; preskaŭ neniam la unua atendanta, kiel mia maljuna tajlanda virino.najbaroj foje lamentas, mi kompreneble lamentas reen, sed tio estas kutime.
El kultura perspektivo, ĉu ne estus pli respektege atendi viajn maljunajn najbarojn anstataŭ ilin por vi? (Aŭ ĉu vi estas 'pli aĝa' ol viaj najbaroj?) En tia kazo, aĝo estas la indikilo, mi komprenas?
Kara Mike,
Vi ne devas atendi ĉiujn, kaj ne kiam temas pri nia uzo al maljunuloj.
Manpremi vere ne samas kiel wai.
Ĝi havas pli da valoro se vi vere havas pli da respekto por pli altaj homoj, ne pli maljunaj.
Se mi ricevas iom da manĝaĵo de vendejo, mi ne donos wai (simple).
Simpla kapjeso aŭ bela okulkontakto diras ĉion, ĉu ĉi tiu viro/virino estas 16 aŭ 80.
Kore,
Erwin
Kara Erwin,
Mi ĉesis blovi antaŭ jaroj.
Kiel Farang vi nur palpebrumas.
Johan
Ankaŭ ŝajnas al mi aparte higiena avantaĝo. Almenaŭ oni ne devas manpremi al iu, kiu venas el la necesejo sen lavi ilin.
Aŭ tusante kaj ŝprucante en lian dekstran manon kaj ŝmirante ĉiujn liajn bakteriajn streĉojn sur vin.
Eble iom malpura rakonto, sed nur rigardu ĉirkaŭen...
Frank F
Kiam mi estas en situacio por atendi iun, kaj mi havas miajn manojn plenaj, mi povas fari ĝuste tion. Mia wai reen al homoj kiuj wai ĉe mi estas kutime mallonga kaj malalta.
Mi neniam, neniam faras ĝin en la vendejo. Eĉ ne ĉe infanoj. Pli maljunaj homoj faras.
Cetere, pri tio ankaŭ lastatempe oni skribis en Thaivisa (la anglalingva blogo pri Tajlando kaj ankaŭ sufiĉe bona blogo). Mi ŝatis respondon: ĉu mi atendu reen, se homoj atendas min: wai not estis la respondo. Bela vortludo.
Estas tiel facile, estas diferenco en wai, precipe aĝo diktas kian wai vi devus fari.
Rigardu ĉi tiun ligon, https://youtu.be/SRtsCuVqxtQ ĝi komenciĝas je ĉirkaŭ 1 minuto.
gr Kor
Vi ankaŭ povas doni wai, ne kiel saluton, sed kiel esprimon de dankemo. Se iu, kiun mi alie neniam salutus per wai, bone helpis min en butiko aŭ aliloke, mi donas wai kun khopkhoen khrap.
La plej granda sensencaĵo estas fari wai al drinkejservistino. Tajo kiu vidas farangon fari tion plifortiĝos en sia kredo ke farangoj estas FRENEZAJ
Tamen, eĉ se ĝi estas pro nescio kaj "ne farita", ekzistas io de respekto por la drinkejknabino. Ŝajnas al mi ebla. Kiel homoj ni estas egalaj, aŭ almenaŭ ni devus esti.
Bert de Kort,
servistino ankaŭ estas homo kaj same kiel estas tajlandaj stranguloj kaj idiotoj, ankaŭ vi povas dividi ilin en la kategorion farranga.
Ne gravas, kion pensas iu alia pri tio, kion vi aŭ mi faras. Mi pensas, ke la kial estas pli grava.
Mi vidas farangs fari wai ĉe ĉiu okazo, kiel ekzemple: kontraŭ infanoj kaj multe pli junaj homoj. Ili opinias, ke ili estas tre ĝentilaj, sed la malo estas vera. Multaj farang'oj ankoraŭ devas lerni kiam fari wai kaj kiam ne.
En la turismaj lokoj, la personaro ofte jam estas 'serioze' okcidentigita.
Ekzemple, kiam mi raportas al mia kutima hotelo, la dungitoj marŝas al mi kun la manoj etenditaj. Iuj estas tiel entuziasmaj, ke ili etendas manon ĉiufoje kiam ili malfermas la pordon. Je certa punkto tio fariĝis iom tro tro por mi, sed esti la unua atendi la personaron ne estis eblo kompreneble. Mi solvis tion salutante mallonge de ĉirkaŭ 10 metrojn for, antaŭ ol mano estis etendita. Ili tuj komprenis kaj ĉiuj estis feliĉaj saluti reen de tiam, aŭ esti la unuaj fari tion.
Mi malofte lamentas, fakte nur kiam mi sentas min aparte honorita. Ekzemple, kiam en drinkejo, kie oni festas naskiĝtagan feston, kaj kie sidas okdek homoj, la naskiĝtaga knabo/knabino proponas al mi pecon de la plej grava (estas ankaŭ hierarkio en ĉi tiu) naskiĝtaga kuko.
.
En ĉi tiu kunteksto mi ne povas rezisti lasi ligilon al video en Jutubo el 1919(!) pri vizito al la tiamaj pli altaj siamaj rondoj.
La servistoj kaj la gastoj laŭvorte rampas sur la plankon por certigi, ke iliaj kapoj ne leviĝu pli alte ol tiu de la (sidanta) gastigantino. La alteco de la wai estas tiam ŝajne de sekundara graveco, ĉar ĝi estas, pli-malpli nepre, farita sur la tero.
Feliĉe, vi ne plu vidas ĝin tiom multe, krom ĉe ceremoniaj kunvenoj kie la Reĝo ĉeestas.
La video daŭras preskaŭ dek minutojn, la rampado videblas de 02:30.
.
https://youtu.be/J5dQdujL59Q
Antaŭ almenaŭ 25 jaroj mi estis ĉe la Diamond Cliff Resort en Phuket, unu el la plej bonaj hoteloj en Patong, kaj la personaro en la restoracio ankoraŭ kaŭris preskaŭ same kiel en la video. Eĉ mendinte kafon, la kelnero unue staris malproksime de la gasto por genuiĝi, kaj poste moviĝis sur unu kokso al la gastotablo, kio estis ege dolora por mi, ĉar mi estis ĝis tiam tiu ĉi kulturo ankoraŭ estis. fremda. Kiam mi vizitis ĉi tiun restoracion denove kun amiko antaŭ 10 jaroj, ĉar mi volis kunhavigi ĉi tiun sperton kun li, ĝi jam estis nuligita kaj adaptita al modernaj tempoj. Kion vi ankoraŭ vidas ĉie en Tajlando, kaj kio ankoraŭ estas parto de bona maniero, estas la fakto, ke homoj aŭtomate kliniĝas preterpasante, tiel indikante certan respekton. En ceremonio implikanta la reĝon, estas daŭre bonkondute moviĝi sur la tero kaj doni Wai kiu estas ŝaltita super la kapo, nur por Bhudda tio estas eĉ pli alta.
Bedaŭrinde, Dik pravas. La tajoj simple havas ĉi tiun kutimon. Kaj ili trovas ĝin tre stranga kaj tute ne prenas vin serioze. Se vi devias de tio. Vi havas 5 malsamajn nivelojn de wais. Sed estas farang'oj, kiuj donas al infano aŭ hejma helpo la plej altan wai. Fidu min, vi embarasas vin nekredeble kun ĉi tiu ulo. Kaj ili pensos, ke li devas esti tre malalta por nur atendi min. Tiel estas ĝuste en ilia kulturo. Mi ĉiam nur levas la brakon por saluti najbaron kaj plej multaj homoj konsentas.
Karaj redaktantoj,
Estas granda difekto en la rakonto.
— Estas plej aĝa frato aŭ fratino kaj plej juna frato aŭ fratino. Eĉ se la diferenco en naskiĝo estas kvin minutoj, la plej aĝa estas 'phi sau' (plej aĝa frato/fratino) kaj la dua estas 'nong sau' (plej juna frato/fratino)'.
devus esti > phi-nong chaay/sau (frato/fratino)
Salutojn Joy
พี่น้อง phîe-nóng jam signifas fratojn kaj fratinojn (kiu ankaŭ ekzistas en la angla: gefratoj). Nur kiam oni volas distingi fraton aŭ fratinon, eniras la aldono de chaaj aŭ saaw!
พี่น้อง phîe-nóng jam signifas fratojn kaj fratinojn (kiu ankaŭ ekzistas en la angla: gefratoj). Nur kiam oni volas distingi fraton aŭ fratinon, eniras la aldono de chaaj aŭ saaw!
Post kvin jaroj en Tajlando, mi ne multe ŝanĝis mian vivmanieron... antaŭ ĉio, mi estas eksterlandano kaj poste estas komprenebla por tajo, ke mi ne ĉiam scias kiam rezigni. Due, mi ankaŭ maljuniĝas, do mi ne devas atendi ĉiujn. Mi tiam kapjesas kaj ankaŭ tio estas akceptata.
Kion mi trovas vere rimarkinda estas kiam homoj gardas vendejon aŭ restoraciopersonaron... tiam mi tuj scias, ke ili ferias. Ili aŭdis aŭ vidis, ke homoj atendas, sed ankoraŭ ne scias kiun. Ĝi jam diras ion pri tiuj homoj.
Sed ofte ankaŭ mi ne scias... Mia kara edzino diras al mi, ĉu mi faris tion ĝuste aŭ ne, do mi ankoraŭ povas lerni...
Estas iom pli malfacila. Mi ne atendas la kasiston por regula aĉetado, sed mi faras, ekzemple, se ili venis serĉi ion specialan por mi. Aŭ ĉe la fino de pli longa restado por danki la purigistinon pro ŝia bona zorgo. Kaj tiam mi verŝajne faros ĝin malĝuste foje, sed kondiĉe ke mi ne atendos ĉiujn 10 metrojn aŭ neniam atendos, tiam mi povos elturniĝi.
Eble mi aldonu ĉi tion al li Wai.
Kiel okdekjara, oni diris al mi, ke mi ne devas reveni al sinjorinoj, estus malbonŝanco.
Ĉu iu alia havas sperton pri tio?
Korajn salutojn,
Pierre Van Mensel
Malgranda sekvaĵo al mia ĉi-supra respondo, Kiam pandemio ekis tutmonde antaŭ du jaroj, iĝis eĉ pli klare, ke Wai estas multe pli bona ol manpremo.
Subite ni komencis rezigni kisojn kaj trovi ĉiajn alternativojn al niaj manpremoj, kiuj ŝajnis same ridindaj kiel vere funkciaj.
Iuj komencis kunfrapi la pugnojn, dum aliaj, kvankam oni ankaŭ instruis al ni terni en la internon de la kubuto, komencis saluti nin kunfrapante niajn kubutojn.
Denove, vi foje vidis aliajn fari tion kunfrapante la piedfingrojn, kvazaŭ ĝi ne estus sufiĉe ridinda.
Kial ne simple doni Wai tute kune anstataŭ ĉi tiuj strangaj fleksioj, kiuj vere ne havis sencon?
Efektive, la supraj pripensoj de la tuta falang malmulte helpas plibonigi la komprenon.
Homoj komparas nian okcidentan salutmanieron kun la tajlanda maniero.
Mi rimarkas purajn orientajn ekzotikajn vidpunktojn, kiel la okcidentano volas vidi. Orientalismo estas tio, kion Tino Kuis nomus tion.
La redaktoroj klare rimarkis ĝin. Vi ne povas egaligi nian okcidentan manieron de saluto kun manpremo kun la tajlanda wai. Por ili ĝi estas indiko de socia statuso, pli specife la persono, kiu estas iel pli malalta (laŭ aĝo, mono, statuso, studoj, ktp.), devos fari la wai. Do vere ne estas saluto! Ĝi ankaŭ estas negativa aliro.
Kiam vi manpremas (t.e. tuŝas iun) kiel ni, vi alproksimiĝas al tiu persono sur pure egala bazo. Ni okcidentanoj, kiuj venigis niajn absolutajn monarkojn al la eŝafodo kaj proklamis la egalecon de la individuoj kaj la egaligon de la klasoj per la proleta revolucio, ne povas eble kompreni, kial tajoj foje rampas sur la tero aŭ faras sin tre malgrandaj salutante ilin. Ni trovas tion humiliga.
Ni liberaj, sendependaj, egalaj, demokratiaj okcidentanoj montras unu la alian, ke ni ne estas malsuperaj ol la alia.
Ni ankaŭ havas gradojn de manpremado por montri al la alia persono en kia rilato ni estas, kio estas saluti en pozitiva maniero...
Ni rigide manpremas, se ni ne estas amiko, ni mallonge aŭ malsupre, aŭ tre longe, ni kaptas la manon de la alia persono per ambaŭ manoj, ni aldonas brakumon, mallongan aŭ pli longan, sinceran aŭ ne, kaj jes, kiam maljuna soveto. ratoj renkontas unu la alian, povas okazi tre longa intima brakumo.
Resume: ni, okcidentanoj, supozas, ke ni estas egaluloj unu de la alia... sed kiam ni manpremas, ni montras kiom malvarma aŭ varma nia rilato estas, do emocia gradeco.
Kaj jes, rifuzi manon estas vere malĝentila. Kiel vi solvas tion? Se vi sidiĝas ĉe tre longa tablo, vi ne atingos ĝin, kiel montras Putin.
Estis pro la korono, mi aŭdis. Ne, ĝi estis rigida malakcepto de egaleco al la konversaciulo.
Mi argumentus, ke la tajlanda aliro dependas multe pli de hierarkio kaj la nederlanda/okcidenta aliro multe malpli, sed ne 100%. Estas multaj libroj kaj kursoj, kiuj provas instrui al iun la enojn pri kiel alproksimiĝi kaj saluti unu la alian en komercaj aŭ personaj rilatoj. Ĉi tio estas kun la intenco, ke vi lasu pozitivan impreson pri via (komerca) rilato, ke vi klarigu vian pozicion kaj ke vi ne estas rigardata kiel telertuko.
Mi ne estas ŝatanto lerni popolan aŭ komercan kulturon el libro plena de malglataj stereotipaj skizoj, eble utilaj por tiuj, kiuj estas tre nesekuraj kaj preferas vidi manlibron kiel gvidlinion anstataŭ sperti kaj ekscii mem. Se ni ignoras la saĝecon el libroj kaj kursoj, mi ankoraŭ argumentus, ke iu, simpla salajrata sklavo, kiu havas renkonton kun la ŝtatestro, ĉefministro, direktoro, ktp., kondutas malsame ol kiam du homoj, kiuj estas pli aŭ pli aŭ pli ol 2000-2000. malpli egalaj en funkcio, socia klaso ktp renkontiĝas. Jes, ankaŭ en Nederlando. En Tajlando, ĉi tiu inunda ebenaĵo tre ĉeestas kaj homoj esprimas tion, inkluzive de la maniero saluti kaj montri respekton, alimaniere.
Citaĵo:
— Ni, okcidentanoj, kiuj venigis niajn absolutajn monarĥojn al la eŝafodo kaj proklamis la egalecon de la individuoj kaj la egaligon de la klasoj per la proleta revolucio, ne povas eble kompreni, kial tajoj kelkfoje rampas sur la tero aŭ faras sin tre malgrandaj salutante nin. Ni trovas tion humiliga.”
Ni kaj ili. Mi certigas al vi, ke la plej multaj tajlandanoj ankaŭ trovas klinadon kaj rampadon malhonora kaj volas ŝanĝi ĝin. Mi bone komprenas, kial tajoj ankoraŭ rampas kaj volas forigi ĝin.
Efektive, ekzistas ankoraŭ hierarkio en Nederlando kaj klopodo por pli da egaleco en Tajlando. Do ni ne estas tiom malsamaj. Sed ŝajnas esti pli amuze ĉiam emfazi "esti malsama".
Post 30 jaroj da loĝado kaj vojaĝado en Tajlando kaj najbaraj landoj kaj leginte ĉiajn librojn kaj retejojn, mi lernis ĉi tion:
1. Mi neniam atendas unue krom se mi alparolas monaĥon. Mi neniam renkontos homojn de pli alta statuso...
2. Mi ne volas infanojn
3. Neniuj homoj en la manĝaĵindustrio kaj butikpersonaro ĉar ili estas infanoj
4. Neniuj homoj en profesioj kiuj estas tenataj en malalta estimo; stratbalaistoj, kloakpurigistoj kaj trafikpolicano (krom se ĉi-lasta ne ekparolas pri mono...)
5. Forigu venenan serpenton el mia ĝardeno kaj vi ricevos la plej profundan von iam ajn (kaj 200 baht...)
6. Mi estas en miaj 70-aj jaroj kaj neniu atendas wai de mi. Ridado estas same agrabla.
7. Etiketo varias laŭ lando kaj eĉ laŭ regiono.
8. Anstataŭ neklara wai, rideto estas multe pli bona. Kaj paroli kelkajn vortojn en ilia lingvo ankaŭ estas aprezita.
Ĝuste. Ĉu aŭ ne havi wai ne estas tre grava, sed montru vian intereson kaj simpation. Rideto kaj kapjeso diras tiom multe.
“Ne ploru tiom, paĉjo!” mia filo ofte diris, mi ne vere scias kial... kaj tiam mi farus al li sarkasman samon. Dankema wai ankaŭ estas bona.