Kai, khai και το σχεδόν ξεχασμένο bplaa
Μερικές φορές πρέπει να είσαι άτυχος για να είσαι τυχερός. Φυσικά θα μπορούσα να είχα ξεκινήσει με την πολυαναφερόμενη σοφία του εθνικού μας ποδοσφαιρικού μαντείου, αλλά η δική μου, μόλις εφευρεθείσα παραλλαγή ταιριάζει καλύτερα σε αυτήν την ιστορία.
Θέλαμε να πάμε λίγο πιο πέρα στο Isaan, αλλά ήμασταν ακόμα στο Nan. Αν και δεν φαινόταν αδύνατο να φτάσετε στην περιοχή γύρω από το Loei σε μια μέρα, θα σήμαινε να καθίσετε σε ένα αυτοκίνητο όλη μέρα και να οδηγείτε μέσα από ενοχλητικούς δρόμους ανάμεσα στα τυπικά κτίρια από σκυρόδεμα της Ταϊλάνδης. Ως εναλλακτική λύση, επιλέξαμε να οδηγήσουμε στο Uttaradit την πρώτη μέρα και να συνεχίσουμε το ταξίδι την επόμενη μέρα. Αυτό θα μας έδινε την ευκαιρία να δούμε το ιδιαίτερο φαινόμενο της διάβρωσης του Σάο Ντιν.
Η Κυριακή στο Σάο Ντιν, ωστόσο, αποδείχθηκε ότι δεν ήταν καλή ιδέα. Η Half Nan είχε τελειώσει και έμοιαζε με πανηγύρι. Κοιταχτήκαμε και αποφασίσαμε να συνεχίσουμε. Λυπηθήκαμε για αυτό λίγο αργότερα, γιατί και η φωτογράφιση μιας ταϊλανδέζικης «πανήγυρης» θα μπορούσε να άξιζε τον κόπο. Ωστόσο, ούτε η στροφή ήταν επιλογή.
«Ψαράδικο χωριό», έλεγε σε μια πινακίδα, αφού οδηγήσαμε για λίγο. Αξιοσημείωτο, γιατί η θάλασσα δεν φαινόταν πουθενά σε κανένα χωράφι ή δρόμο. «Ας κάνουμε μια παύση εκεί και ας δούμε αν μπορούμε να σκοράρουμε ένα ψάρι», σκεφτήκαμε. Στο τέλος χρειάστηκε σχεδόν μια ώρα για να δούμε την τεράστια δεξαμενή. Και μερικές στροφές περαιτέρω ξεδιπλώθηκε ένα από τα πιο όμορφα μέρη της Ταϊλάνδης που έχουμε δει ποτέ.
Το χωριό ονομάζεται Ban Pak Nai (βλέπε φωτογραφία παραπάνω), και τα περισσότερα σπίτια είναι χτισμένα σε σχεδίες που επιπλέουν στη λίμνη. Ένα από τα εστιατόρια αποτελείται από μια σειρά από σχεδίες δεμένες μεταξύ τους. Μπορείτε επίσης να νοικιάσετε μια απλή καλύβα και να περάσετε τη νύχτα στο νερό. Είμαστε τώρα τόσο περήφανοι για τις ελάχιστες γνώσεις μας στα Ταϊλανδέζικα που παραγγέλνουμε keauw με kai και khai και ξεχάσαμε εντελώς ότι ήρθαμε για το bplaa. Όταν το καταλάβουμε, το γεύμα είναι ήδη στο τραπέζι. Το να φύγουμε από το Pak Nai χωρίς να έχουμε φάει ψάρι δεν είναι δυνατό σύμφωνα με τον Mieke, οπότε λίγο αργότερα ο μάγειρας φτάνει με ένα δίχτυ και ψαρεύει ένα πιάτο, το οποίο τοποθετούμε στο τραπέζι μας λίγα λεπτά αργότερα, νόστιμα καρυκευμένο και τηγανισμένο (δείτε φωτογραφία παρακάτω). Πόσο φρέσκο το θέλετε…
Μετά την άφιξή μας στο χωριό πρώτα περπατήσαμε και είδαμε, μεταξύ άλλων, πώς μια σχεδία με ένα αυτοκίνητο και λίγα άτομα πάνω της ρυμουλκήθηκε από ένα μηχανοκίνητο κανό. Φυσικά είχαμε απαθανατίσει αυτή τη σκηνή. Όταν φύγαμε μετά το νόστιμο γεύμα, η Linda, η κυρία της πλοήγησης, ανέφερε ότι έπρεπε να επιβιβαστούμε στο πλοίο μετά από 400 μέτρα. Η σχεδία που ρυμουλκούσε το κανό αποδείχθηκε ότι ήταν η επίσημη υπηρεσία φέρι μποτ στην άλλη πλευρά της λίμνης.
Δεν φτάσαμε στο Uttaradit εκείνη την ημέρα. Η καθυστέρηση στο Ban Pak Nai, η αναμονή και το πέρασμα στη σχεδία, και τα περισσότερα από 50 χιλιόμετρα φιδωτού ορεινού δρόμου στη συνέχεια, κράτησαν περισσότερο από το αναμενόμενο, αλλά άξιζε τον κόπο. 90 χιλιόμετρα πριν το Uttaradit βρήκαμε έναν ωραίο ξενώνα, όπου αποφασίσαμε να φύγουμε εντελώς από την πόλη την επόμενη μέρα και να οδηγήσουμε στο Εθνικό Πάρκο Nam Nao. Έτσι τελικά καταλήξαμε στο Isaan.
– Αναδημοσίευση μηνύματος –
Ωραία ανακάλυψη! Απλώς δεν καταλαβαίνω τον ενθουσιασμό με τα τηγανητά ψάρια. Αν πάτε στο Groningen δεν λέτε: και το τοπικό σνακ μπαρ θα μπορούσε να τηγανίσει ΤΟΣΟ καλά!
Κάθεται τραγανό, εξακολουθεί να γεύεται αυτό το είδος ψαριού. Όλα προέρχονται από τη σάλτσα, είτε είναι ταϊλανδέζικη, είτε απλά μαγιονέζα/κέτσαπ.
Πρώτα από όλα, θα ήθελα να πω ότι μου αρέσουν πραγματικά τόσα πολλά άρθρα και γραπτά στο Thailandblog... Για τα οποία σας ευχαριστώ ειλικρινά και τα περιμένω με ανυπομονησία κάθε μέρα. Ωστόσο, υπάρχει μια μικρή κουβέντα. Βλέπω συχνά ανθρώπους να γράφουν για το "DE Isaan"...εμείς δεν γράφουμε για το DE Amsterdam, DE Antwerp...De Zeeland...έτσι, αγαπητοί άνθρωποι, μάλλον γράφουν για το "Isaan"...όπως θα έπρεπε.
Ευχαριστώ, Γιαν. Ποτέ δεν το σκέφτηκα ιδιαίτερα και υιοθέτησα τη χρήση του «το» χωρίς αμφιβολία, επειδή το βλέπεις παντού. Παρεμπιπτόντως, η χρήση του "the" εμφανίζεται επίσης στην Ολλανδία και τη Φλάνδρα. Το Veluwe, το Betuwe, η περιοχή Voer, η Ουκρανία. Υποψιάζομαι ότι δεν υπάρχουν κανόνες και ότι η χρήση ενός άρθρου για όνομα περιοχής ή χώρας είναι κυρίως συνήθεια. Αναρωτιέμαι αν μπορεί κάποιος να το διευκρινίσει.
Ζω στο Randstad, στο Veluwe, οι Ommelanden είναι στο Groningen, στο νότο του …… κ.λπ.
Η λέξη อีสาน Isaan προέρχεται από τα σανσκριτικά και κυριολεκτικά σημαίνει «Βόρεια Ανατολή». Δεν είναι πραγματικά όνομα αλλά ένδειξη κατεύθυνσης.
Το Άμστερνταμ-Αμβέρσα είναι μέρη νομίζω, αλλά μιλάτε επίσης για την επαρχία της Ζηλανδίας και το βορειοανατολικό Πόλντερ οπότε τι συμβαίνει με τον DE Isaan;;;
Πράγματι, με την Αμβέρσα και άλλα τοπωνύμια
Δεν χρησιμοποιούμε "το" αλλά με "περιοχή" ή περιοχή που είναι κανονική. Για παράδειγμα, προέρχομαι από το Haarlemmermeer. Και δούλεψε στην περιοχή του λαμπτήρα. Και πήγε μια βόλτα στους αμμόλοφους Κέννεμερ.
Ενθουσιασμός για τηγανητό ψάρι; Που το διαβάζεις αυτό; Θα έπρεπε να είχα γράψει: «λίγο αργότερα υπήρχε ένα άγευστο ψάρι στο τραπέζι που είχε ακόμα κάποια γεύση χάρη στις σάλτσες»; Γίνεται μια ωραία ευανάγνωστη ιστορία. Εξάλλου, ήταν απλά ένα ωραίο ψάρι. Το να μπορείς να αρωματίζεις πιάτα με βότανα και σάλτσες είναι αυτό που ξεχωρίζει τον καλό σεφ από τον κακό. Δεν υπάρχει τίποτα συναρπαστικό σε αυτό. Παρεμπιπτόντως, αν το τοπικό σνακ μπαρ στο Γκρόνινγκεν κάνει καλή δουλειά, είναι εντάξει για μένα.
Συμφωνώ, είμαι λάτρης του τηγανητού (τηγανητού) ψαριού. Αυτό χαλάει μόνο εάν χρησιμοποιείται παλιό ή κακό λάδι ή εάν τηγανίζεται για πολύ καιρό ή σε πολύ υψηλή θερμοκρασία. Τίποτα κακό με ένα λαβράκι που ψήνεται με αυτόν τον τρόπο σε pomfret.
Francois Tham Chiang Dao Προσωπικά, πιστεύω ότι είναι ένα ωραίο άρθρο για να το διαβάσετε και ελπίζω να δω περισσότερα άρθρα από εσάς στο ιστολόγιο της Ταϊλάνδης.
Μόνο που προσωπικά πιστεύω ότι είναι πολύ κρίμα που οι αναγνώστες και ειδικά οι σχολιαστές έχουν πάντα κάτι να επικρίνουν και προσπαθούν να σε αποδιεγείρουν να συνεχίσεις να γράφεις κομμάτια για το Thailandblog.
Εντάξει, μια ανταπόκριση είναι τέλεια και μερικές φορές μια συζήτηση είναι μέρος της για τέτοιου είδους θέματα, αλλά νομίζω ότι αυτό είναι συχνά πολύ τραβηγμένο. Ακόμα κι αν ΤΟ ψάρι ήταν λιγότερο, αυτό δεν έχει σημασία στην ιστορία από μόνο του. Ελπίζω να τα πούμε σύντομα.
Το Bplaa είναι μια ορθογραφία που δεν έχω συναντήσει μέχρι τώρα (μετά από 25 χρόνια).
Στα ταϊλανδικά είναι «pla» και έτσι το προφέρουν οι Ταϊλανδοί, το «κανονικό» p και όχι το αναρροφημένο ph. Επίσης στο «The Thai language», το βιβλίο του David Smyth (μετάφραση Ronald Schutte), το p του pla είναι γραμμένο ως κανονικό p. Το ίδιο και στο λεξικό τσέπης της WD Klaver. Το ψάρι είναι ένα.
Η προφορά μπορεί να διαφέρει σε τοπικό επίπεδο σε αυτή τη μεγάλη χώρα και γνωρίζω ανθρώπους στα βορειοανατολικά - όπου μένω - που προφέρουν το π «παχύτερο» από αλλού, αλλά δεν έχω συναντήσει ακόμα τον τρόπο που το γράφεις.
Θα μπορούσατε να μας το εξηγήσετε αυτό;
Παρεμπιπτόντως, όπως και να το προφέρεις, αρκεί να έχει γεύση…..!
Είναι ένα αναδημοσιευμένο κομμάτι πριν από 2 χρόνια. Στο μεταξύ έχω γίνει λίγο τσιμπιδάκι και τώρα θα έγραφα προσεγμένα pla. Χρησιμοποιήστε το Bpla εάν η γεύση είναι απογοητευτική (bahpla :_))