Πώς να κάνετε περήφανο τον Vader

από τον Voronai Vanijaka

Η τελευταία σελίδα της XNUMXχρονης βασιλείας του βασιλιά Bhumibol Adulyadej γύρισε το βράδυ της Πέμπτης, όταν βρήκε την τελευταία του ανάπαυση με μια εντυπωσιακή τελετή αποτέφρωσης. Ο αείμνηστος βασιλιάς είχε θαυμαστές και επικριτές, αλλά ένα είναι βέβαιο: η επιρροή του στο έθνος της Ταϊλάνδης ήταν τέτοια που η εθνική μας ταυτότητα συνδέεται μαζί του.

Τον αποκαλούσαν «πατέρα του έθνους». Πιστεύουμε ότι αυτή η χώρα, η Ταϊλάνδη, ανήκει στον πατέρα και ότι εμείς, οι άνθρωποι, είμαστε παιδιά του. Η Ταϊλάνδη είναι μια πολυεθνική και πολυπολιτισμική χώρα με ένα συνονθύλευμα από πρώην βασίλεια και ένα σουλτανάτο. Μας διδάχτηκαν ότι είναι η λατρεία μας για τον αείμνηστο βασιλιά που χαρακτηρίζει την κοινή μας ταυτότητα ως έναν, αδιαίρετο λαό. Όσο και αν οι πολιτικές αναταραχές των τελευταίων δεκαετιών έδειξαν πόσο εύθραυστη ήταν αυτή η ενότητα.

Καθώς το έθνος γιορτάζει τη ζωή του και θρηνεί το θάνατό του, πρέπει να κοιτάξουμε προς το μέλλον. Αυτό απαιτεί να μεγαλώσουμε και να πάψουμε να είμαστε παιδιά.

Γιατί πόσο παιδιά ήμασταν.

Σαν ανεύθυνα και κακομαθημένα παιδιά, θα πετούσαμε κρίσεις και θα ήμασταν βίαιοι αν δεν προλάβαμε. Οι διαφορές απόψεων έφεραν περιόδους θυμού, απειλών, λογοκρισίας, εξορισμών και τιμωρίας. Η ήττα οδήγησε σε παραβίαση κανόνων, εμπρησμό και καταστροφή. Τα πραξικοπήματα έγιναν δεκτά επειδή είχαμε χάσει την πίστη μας στην ελευθερία, τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου.

Πρέπει να μεγαλώσουμε. Ένα χαρακτηριστικό αυτού είναι ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις διαφορές και τις αντίθετες απόψεις χρησιμοποιώντας τη λογική και τη συμπόνια μας.

Τα καλά παιδιά μαθαίνουν από τη σοφία του πατέρα τους. οι ενήλικες ζουν από αυτό. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τα λόγια του αείμνηστου Βασιλιά, που ειπώθηκαν στις 4 Δεκεμβρίου 2004:

"Αν λες ότι ο βασιλιάς δεν μπορεί να επικριθεί, τότε λες ότι ο βασιλιάς δεν είναι άνθρωπος. Αν κάποιος προτείνει ότι ο βασιλιάς κάνει λάθος, θα ήθελα να το ακούσω. Αν δεν συμβεί αυτό, έχουμε πρόβλημα. Αν επιμείνουμε ότι δεν μπορεί να επικριθεί ο βασιλιάς, θα έχουμε πρόβλημα ».

Από το 1908, ο νόμος lèse-majesté, το άρθρο 112 του Ποινικού Κώδικα, απαγορεύει την κατηγορία, την προσβολή ή την απειλή του Βασιλιά, της Βασίλισσας, του Διαδόχου ή του Αντιβασιλέα. Αυτό επιφέρει ποινή από τρία έως δεκαπέντε χρόνια για κάθε παράβαση. Ο νόμος έχει σκοπό να προστατεύσει την ιερότητα του θεσμού της μοναρχίας.

Αντίθετα, ο νόμος lèse-majesté καταχράστηκε ως πολιτικό εργαλείο για τον εκφοβισμό, τη φίμωση και τη φυλάκιση αντιφρονούντων και απλών πολιτών. Όσοι καταχρώνται το γράμμα του νόμου ξεφεύγουν από το κλίμα δυσπιστίας και καχυποψίας.

Πέρα από τις κατηγορίες, τις προσβολές και τις απειλές, είμαστε θυμωμένοι με τη σκέψη ότι κάποιος θα μπορούσε να επικρίνει τον αείμνηστο βασιλιά ή τη μοναρχία. Τόσο θυμωμένοι που πιστεύουμε ότι είναι καλή ιδέα να κλείσουμε κάποιον για δεκαπέντε χρόνια ή περισσότερα. Τόσο θυμωμένοι που προτιμάμε τη δικτατορία από τη δημοκρατία.

Ανεξάρτητα από αυτό, ο νόμος είναι νόμος και ως υπεύθυνοι πολίτες πρέπει να σεβαστούμε αυτόν τον νόμο ακόμα κι αν διαφωνούμε μαζί του. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να διαφωνήσουμε με αυτόν τον νόμο, να τον απορρίψουμε και να εργαστούμε για την αλλαγή αυτού του νόμου.

Η Ταϊλάνδη είναι πλέον ένα έθνος που κυβερνάται από τον φόβο. Δεν τολμάμε να ανοίξουμε το στόμα μας, να γράψουμε, να δημοσιεύσουμε, να συζητήσουμε, να συζητήσουμε από τον φόβο μιας ολόκληρης σειράς τιμωριών, να γίνουμε θύματα ενός κυνηγιού μαγισσών στα social media ή να μαραζώσουμε στη φυλακή.

Όταν γιορτάσαμε τη ζωή του αείμνηστου βασιλιά πέρυσι, διαβάσαμε πολλές δηλώσεις και ομιλίες του. Όλοι έδειχναν τον χαρακτήρα του: ήταν ένας λογικός άνθρωπος, ένας άνθρωπος με συμπόνια, χωρίς μίσος και εκδίκηση. Έζησε για να μας ενώνει και όχι να μας διχάζει. Με τα δικά του λόγια: Ήθελε να είμαστε επικριτικοί και να μην μας βαραίνει ο φόβος και το άγχος. Τότε γιατί δεν ακολουθούμε το παράδειγμά του;

Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν κατάχρηση του νόμου για δικό τους πολιτικό ή οικονομικό όφελος. Άνθρωποι που διαφθείρουν τα μυαλά των άλλων για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Κι αυτοί, που κλέβουν από τη γη για να βάλουν τις τσέπες τους. Και αυτοί που καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες για να σφετεριστούν την εξουσία.

Αυτό μπορούν να το κάνουν μόνο γιατί εμείς ως ανεύθυνα παιδιά παραμένουμε στο περιθώριο. Παραμένουμε σιωπηλοί από φόβο. Μερικές φορές τους επευφημούμε γιατί ο διχασμός τυφλώνει την κρίση μας. Η κατάχρηση του νόμου lèse magesté. Το κελί της φυλακής. Η εξορία και η λογοκρισία. Το μίσος, ο θυμός και το κυνήγι μαγισσών. Δεν πρέπει να τιμούμε έτσι τον πατέρα του έθνους.

Πρέπει να διδαχθούμε από το παρελθόν και να χτίσουμε μόνοι μας το μέλλον. Τώρα ζούμε σε μια κατάσταση φόβου και καχυποψίας. αύριο πρέπει να οικοδομήσουμε μια κοινότητα ανοιχτή και ελεύθερη. Είναι σημαντικό για το μέλλον όχι μόνο να μεγαλώσουμε μόνοι μας, αλλά να θέλουμε και μια καλύτερη ζωή για τα δικά μας παιδιά.

Έτσι πρέπει να τιμήσουμε την κληρονομιά του βασιλιά Bhumibol Adulyadej.

Σημείωση από τους συντάκτες του Khaosod: «Είμαστε πολύ χαρούμενοι που καλωσορίζουμε τον Voranai Vanijaka ως τακτικό αρθρογράφο. Τώρα είναι αρχισυντάκτης του περιοδικού GQ στην Ταϊλάνδη και στο παρελθόν ήταν γνωστός εβδομαδιαίος αρθρογράφος για πολιτικές και πολιτιστικές υποθέσεις στην Bangkok Post.

Πηγή: Khaosod English. www.khaosodenglish.com/opinion/2017/10/27/voranai-make-περήφανος πατέρας/

Μετάφραση: Tino Kuis