Η ζωή στην Ταϊλάνδη: Wan di, wan mai di (μέρος 1)
Μένω σε μια πολυκατοικία στο soi 33. Στην Μπανγκόκ. Κάθε μέρα υπάρχει κάτι για αυτό. Μερικές φορές καλό, μερικές φορές κακό, αλλά συχνά με εκπλήσσει.
Το κτίριο της συγκυριαρχίας διευθύνεται από μια ηλικιωμένη γυναίκα. της τηλεφωνώ γιαγιά, γιατί είναι και από ιδιότητα και από ηλικία. Η γιαγιά έχει δύο κόρες (Doa και Mong) εκ των οποίων ο Mong είναι ο ιδιοκτήτης του κτιρίου στα χαρτιά.
Δεν το ήξερα μέχρι που ζήτησα από το Υπουργείο Απασχόλησης να αλλάξει τη διεύθυνση στο βιβλιάριο της άδειας εργασίας μου. Τότε χρειάστηκα ένα αντίγραφο από τον ιδιοκτήτη του κτιρίου. Η Doa είναι διαζευγμένη (αλλά περισσότερα για αυτό σε επόμενο επεισόδιο) και ο Mong είναι παντρεμένος με έναν αστυνομικό και έχει μια κόρη.
Η γιαγιά και ο παππούς ζουν σαν γάτα και σκύλος
Η γιαγιά είναι παντρεμένη με τον παππού. Αυτό δεν θα σας εκπλήξει. Το ζευγάρι ζει σαν γάτα και σκύλος και ΔΕΝ εννοώ όπως η γάτα και ο σκύλος ζουν εδώ στην Ταϊλάνδη σε πολλούς ναούς. Έχουν πάντα λόγια και τσακώνονται για οτιδήποτε και για όλα. Για τα μικρά πράγματα αλλά και για τα μεγάλα πράγματα στη ζωή.
Αυτό οδήγησε στο γεγονός ότι ο παππούς συχνά αναζητούσε τη «σωτηρία» του με άλλη γυναίκα τα τελευταία χρόνια. Συνήθως για μικρότερο χρονικό διάστημα αλλά πλέον έχει βρει μια γυναίκα με την οποία κάνει παρέα αρκετό καιρό. Η γιαγιά το ξέρει και δεν του αρέσει. Ο παππούς έχει το δικό του εισόδημα (μια σύνταξη), τη δική του παραλαβή και κάνει –όσο του επιτρέπει η γιαγιά– ότι του αρέσει.
Όταν δεν εμφανίζεται στο διαμέρισμα, η γιαγιά τον αποκαλεί ad nauseam. Και αν αυτό δεν λειτουργήσει, ο Ντάο ή ο Μονγκ θα τον καλέσουν. Δεν αγαπά πια τη γιαγιά του, αλλά αγαπά τις κόρες και την εγγονή του. Λοιπόν: Δεν βλέπω τον παππού κάθε μέρα, αλλά τον βλέπω τακτικά. Και όταν η γιαγιά είναι τριγύρω υπάρχει πάντα καυγάς.
Η γιαγιά είναι σοφή Πένυ, λίρα ανόητη
Η γιαγιά είναι, όπως λένε τόσο όμορφα οι Άγγλοι, “penny wise, pound foolish”. Είναι μίζερη με μανιακό τρόπο. Τουλάχιστον: όταν πρόκειται για το κτίριο του διαμερίσματος και την εξυπηρέτηση των κατοίκων. Εγώ ο ίδιος έπρεπε να περιμένω περίπου εννέα μήνες για μια νέα πόρτα μπάνιου και τώρα πήρα τη φθηνότερη που μπορούσε να βρει.
Το πλυντήριο και το εστιατόριο έκλεισαν τώρα γιατί η γιαγιά δεν κάνει παραχωρήσεις –σε χρηματικό επίπεδο– στους νέους χειριστές και των δύο εγκαταστάσεων: τουλάχιστον το ίδιο ενοίκιο και η ίδια προκαταβολή με τους παλιούς χειριστές.
Το ότι οι κάτοικοι παραπονιούνται ότι οι εγκαταστάσεις είναι κλειστές (και ότι ορισμένοι ένοικοι έχουν μετακομίσει σε ένα νεότερο κτίριο 200 μέτρα κάτω από το σόι) φαίνεται να την ενδιαφέρει ελάχιστα καθώς παραπονιέται για το υψηλότερο ποσοστό κενών θέσεων, αλλά δεν το συσχετίζει με τη δική της συμπεριφορά. Ο παππούς μερικές φορές βάζει το δάχτυλό του στο σημείο που πονάει και μετά γίνεται πάλι καυγάς, φυσικά. Φαίνεται σαν «ο κύκλος της ζωής» στο σόι μου.
Κρις ντε Μπουρ
«Wan di, wan mai di» σημαίνει καλές στιγμές, κακές στιγμές.
Αυτό δεν είναι πολύ σωστό.
Σημαίνει «μια καλή μέρα, μια κακή μέρα».
Wan σημαίνει μέρα. Weela σημαίνει χρόνος. 😀
Μάλλον έμαθε το Thias από ένα βιβλίο… Wan dee, wan maa dee σημαίνει καλές στιγμές και κακές στιγμές και χρησιμοποιείται σχεδόν παντού στα Ταϊλανδέζικα. Οι παροιμίες δεν μεταφράζονται ποτέ κυριολεκτικά. Νομίζω ότι οι Ταϊλανδοί θα συνοφρυωθούν όταν λέτε weelaa dee, weelaa maize dee. Και δεν είναι καν φωνητικά σωστό γιατί ο χρόνος δεν είναι “weelaa” αλλά “wellaa” με κοντό ε και ανερχόμενο τόνο στο α.
Ακριβώς όπως στα γαλλικά π.χ.: το πράσινο γέλιο στα ολλανδικά είναι rire “jaune” (κίτρινο) στα γαλλικά. Οι παροιμίες είναι συγκεκριμένες για μια γλώσσα. Απλώς πείτε στα γαλλικά: il rit vert….
wan die: wan mâi die σημαίνει «καλές στιγμές, κακές στιγμές», έτσι είναι.
Αλλά το เวลา 'weelaa' ο 'χρόνος' είναι πραγματικός με μακρύ –ee-, μακρύ –aa- και δύο επίπεδους ενδιάμεσους τόνους.
เวลานอน weelaa no:hn "ώρα για ύπνο"
เวลาเท่าไร weelaa thâorai 'Τι ώρα είναι;'
Μόλις ακούω 'wie laa', με το τελευταίο μέρος να είναι ελαφρώς μακρύτερο – και πιο προφορά από το πρώτο……….
Το Google translate έχει διαφορετική άποψη για την προφορά του χρόνου.
Δεν υπάρχει ανερχόμενος τόνος στο α και η προφορά του e είναι πιο σύντομη από αυτή του α, αλλά αυτό μάλλον έχει να κάνει περισσότερο με το γεγονός ότι το α βρίσκεται στο τέλος της λέξης.
Οι συλλαβές μέσα σε μια λέξη πιθανότατα προφέρονται αυτόματα μικρότερες από την τελευταία.
Ακούστε την προφορά καθώς μεταφράζετε και προφέρετε τη λέξη ώρα και τη λέξη April στα ταϊλανδικά.
στη λέξη เวลา = ώρα δεν υπάρχουν επίσης ενδείξεις για αυτόν τον αυξανόμενο τόνο, ή ένα σύντομο π.χ.
Τότε η λέξη θα πρέπει να αποτελεί εξαίρεση στους κανονικούς κανόνες προφοράς.
Βρήκα ένα άλλο βιβλίο Thai για αρχάριους και εκεί η προφορά είναι γραμμένη ως wee-laa.
Έτσι διπλά και χωρίς ανερχόμενο τόνο.
ผ่านร้อนผ่านหนาว… phan ron phan nao….με ζεστό από κρύο ή καλές στιγμές κακές στιγμές
Και πάλι ωραίο να διαβάζω τις ιστορίες και τις εμπειρίες σου χαιρετισμούς Χριστίνα