Τερματικός σταθμός στο Τσιάνγκ Ράι

Η πινακίδα στην πρώην είσοδο δεν θα είναι ευανάγνωστη για πολύ, υποψιάζομαι…..

Όχι, μην ανησυχείτε, αγαπητοί αναγνώστες του ιστολογίου της Ταϊλάνδης: η κατάστασή μου δεν έχει επιδεινωθεί δραστικά από την πρόσφατη επιστροφή μου, αλλά κάνοντας ποδήλατο σε αυτές τις όμορφες περιοχές συνάντησα μερικά κτίρια που δικαίως μπορείτε να πείτε ότι βρίσκονται στο τελικό στάδιο της αποσύνθεσης.

Ένα από αυτά τα κτίρια είναι το πρώην εστιατόριο Rim Kok Terminal, όπως υποδηλώνει το όνομα, που βρίσκεται στον ποταμό Mae Kok (Rim Kok = πάνω/κατά μήκος του Kok). Το Mae Kok πηγάζει από τη Μιανμάρ και ρέει μέσω των επαρχιών της Ταϊλάνδης Τσιάνγκ Μάι και Τσιάνγκ Ράι στο πανίσχυρο Μεκόνγκ μετά από λίγο λιγότερο από 300 χιλιόμετρα στο Τσιάνγκ Σαέν.

Δεν έχει απομείνει τίποτα από την κάποτε όμορφη βεράντα και τον κήπο κατά μήκος του Mae Kok.

Η φύση κυριεύει…..

Από το εστιατόριο και τον όμορφο κήπο είχατε υπέροχη θέα σε αυτό το ποτάμι και ήταν επίσης ένα -τουλάχιστον προβλεπόμενο- μέρος για να επιβιβαστείτε και να αποβιβαστείτε για τις μακρόστενες βάρκες που έκαναν μεταφορά μεταξύ του Τσιάνγκ Ράι και του στρατοπέδου των ελεφάντων στο Ban Karieng Ruammit, προ - Covid. Χτίστηκε σε ξύλινη κατασκευή πριν από περίπου επτά ή οκτώ χρόνια, αλλά παρά την εξαιρετική τοποθεσία δεν έγινε ποτέ η επιτυχία που θα περιμένατε. Δεν έγινε σχεδόν τίποτα για τη δημοσιότητα και λόγω της απομακρυσμένης τοποθεσίας υπήρχαν πολύ λίγες πιθανότητες περαστικών.

Επιπλέον, η επιχείρηση έκλεινε συχνά απροσδόκητα και τα πράγματα δεν ήταν πάντα εντάξει ούτε οργανωτικά. Εγώ ο ίδιος είχα σκεφτεί ότι η άφιξη της δυτικής παράκαμψης, με είσοδο και έξοδο μερικές εκατοντάδες μέτρα πιο πέρα, θα ήταν θεϊκό δώρο για τον ιδιοκτήτη/χειριστή, αλλά άφησε τα πράγματα μόνο του και έφυγε με ένα ήσυχο τύμπανο. Η τοπική ιστορία είναι ότι έχτισε αυτήν την κατασκευή χωρίς άδεια και χωρίς να έχει κανένα δικαίωμα στη γη. Τέλος πάντων, ο ιδιοκτήτης έχει φύγει και αφήνει βολικά την κατεδάφιση στη φύση...

Εδώ θα μπορούσε να είναι στοιχειωμένο, σύμφωνα με τη δημοτική γλώσσα.

Καθώς το κοράκι πετά, μόνο μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά βρίσκεται ένα ερειπωμένο, κακοσυντηρημένο πάρκο με ασυνήθιστα σπίτια για την Ταϊλάνδη. Δεν έχω συναντήσει ποτέ το αρχιτεκτονικό ύφος εδώ στο βορρά.Μερικά από αυτά τα σπίτια ήταν άδεια εδώ και πολλά χρόνια και είναι σε εντελώς άθλια κατάσταση. Ποιος είναι/οι ιδιοκτήτες - Δεν έχω ιδέα, αλλά είναι σαφές ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται. Επίσης δεν πωλούνται, εξ όσων γνωρίζω.

Τόσο άσχημο που είναι και πάλι σχεδόν όμορφο……….

Πολλοί Ταϊλανδοί στην περιοχή υποψιάζονται ότι τα φαντάσματα στοιχειώνουν τα μερικές φορές κάπως τρομακτικά άδεια σπίτια. Αν και οι πόρτες και τα παράθυρα είναι ανοιχτά εδώ κι εκεί, δεν ήταν τα τελικά φαντάσματα που με εμπόδισαν να εξερευνήσω τα κτίρια μέσα, αλλά μάλλον ο φόβος ότι η σήψη είχε ήδη προχωρήσει τόσο πολύ ώστε να πέσω από το πάτωμα κάπου….

Ήδη χαμένο, φυσικά, αλλά πόσο όμορφο πρέπει να ήταν αυτό το σπίτι…..

Το προσπερνάω τακτικά με το ποδήλατο εδώ και χρόνια και όμως οι εικόνες αυτών των εγκαταλελειμμένων και παραμελημένων σπιτιών με αγγίζουν ξανά και ξανά. Υπάρχει τελικά ομορφιά στη φθορά; Μερικές φορές μπορείς να απαντήσεις «ναι» με σιγουριά…..