Το ημερολόγιο του Τζακ

Αθλητική ομάδα.

Η αθλητική μέρα είναι πραγματικά ένα πάρτι για όλο το χωριό. Παρακολουθώ καθημερινά τις προετοιμασίες. Ο κήπος μας συνορεύει με τον χώρο του σχολείου. Όχι ότι μπορούμε εύκολα να περπατήσουμε απέναντι. Ανάμεσα στο σχολείο και το σπίτι μας κυλάει ένα ποτάμι, πλάτους αυτή τη στιγμή περίπου 10 μέτρα. Την εποχή των βροχών που διπλασιάζονται και αν ρέει πολύ νερό από τα βουνά κοντά στη Ναν, οι δρόμοι και οι κήποι πλημμυρίζουν. Όπως τον Οκτώβριο του 2011. Μπορέσαμε να διατηρήσουμε τον κήπο στεγνό μέχρι στιγμής λόγω της ανύψωσής του κατά ένα μέτρο.

Το σχολείο διαθέτει μουσικό συγκρότημα. Κάθε μέρα ακούμε τη σχολική μπάντα να αναγγέλλει την έναρξη του σχολείου. Το σήμα για να σχηματίσουν ομάδες οι τάξεις. Ακολουθούν προφανώς ανακοινώσεις, ενίοτε χειροκροτούνται. Κάποια στιγμή το συγκρότημα που βαδίζει ξεκινάει πάλι ολοταχώς. Οι τάξεις εξαφανίζονται στο σχολείο βιαστικά, ξεκινώντας από τους μικρότερους. Όταν όλοι φύγουν, το μουσικό συγκρότημα κατευθύνεται προς το κτίριο όπου είναι αποθηκευμένα τα όργανα. Συνήθως λοιπόν παίρνουμε πρωινό στο μπαλκόνι μας με τη συνοδεία χαρούμενης μουσικής φανφάρων. Πού μπορείς να ζήσεις κάτι τέτοιο;

Δεν είναι για τα μάρμαρα, είναι για το παιχνίδι

Την εβδομάδα πριν από την ημέρα του αθλητισμού, η μπάντα παρέλασης εξασκείται και παρελαύνει στους χώρους του σχολείου. Τις τελευταίες μέρες πριν από την αθλητική ημέρα, τα παιδιά του σχολείου, χωρισμένα σε τέσσερις ομάδες, προπονούνται σκληρά για να διασφαλίσουν ότι η τελετή έναρξης θα κυλήσει ομαλά. Περιέργως, δεν έχω δει ποτέ τους νέους να προπονούνται για να βελτιώσουν τις αθλητικές τους επιδόσεις. Δεν είναι για τα μάρμαρα, είναι για το παιχνίδι.

Την ίδια μέρα παιδιά και γονείς μαζεύονται στο κέντρο υγείας του χωριού. Εκεί στήνεται η παρέλαση. Μπροστά η φανφάρα, πίσω της δύο όμορφες κοπέλες με ένα πανό, μετά έρχεται η Ολυμπιακή σημαία και ακολουθούν οι τέσσερις ομάδες. Σε κάθε ομάδα, παιδιά και γονείς περπατούν με το δικό τους χρωματιστό μπλουζάκι. Υπάρχει μια δεσποινίδα με μια ετικέτα ονόματος μπροστά. Και φυσικά κάθε ομάδα έχει τη δική της σημαία.

Η μπάντα της πορείας προπονείται για την ημέρα του αθλητισμού

Στις 10 η πορεία συνοδεύεται από τους φύλακες του χωριού, όλοι με μια τόσο ανοιχτή μπεζ στολή. Μοιάζει με ολόκληρη αστυνομική δύναμη. Υπάρχει μια πορεία 500 μέτρων στον κεντρικό δρόμο του χωριού και ένας ακόμη γύρος γύρω από τον χώρο του σχολείου. Μετά ο κόσμος παρατάσσεται σε ομάδες, ο διοργανωτής βρυχάται: στρίψτε δεξιά (τουλάχιστον καταλαβαίνω το «κακό»), οι σημαίες υψώνονται και η Ολυμπιακή φλόγα ανάβει. Στη συνέχεια οι ομάδες πηγαίνουν η καθεμία στη δική της σκηνή για πάρτι, όπου παρέχεται φαγητό και ποτό. Απέναντι από τις πάρτι σκηνές των ομάδων βρίσκεται η μεγάλη σκηνή της διεύθυνσης του σχολείου. Στο ενδιάμεσο είναι ο αθλητικός χώρος. Στο γρασίδι, οι πίστες τρεξίματος επισημαίνονται με κορδέλες. Το πάρτι μπορεί να ξεκινήσει.

Υπάρχει μόνο τρέξιμο περίπου 60 με 100 μέτρα, ανάλογα με την ηλικία και το φύλο. Υπάρχει όμως και το τρέξιμο για ζευγάρια, όπου το δεξί πόδι του ενός δένεται με το αριστερό του άλλου. Μερικοί είναι πολύ βολικοί σε αυτό, για τους περισσότερους γίνεται ένα πάρτι που σκοντάφτει. Οι αγώνες με σάκο γίνονται σε μορφή σκυταλοδρομίας, στο σημείο καμπής ο δρομέας πρέπει να τους βγάλει από την τσάντα όσο το δυνατόν γρηγορότερα και ο επόμενος δρομέας να μπει όσο πιο γρήγορα γίνεται. Μια παραλλαγή αυτού είναι το τρέξιμο σε παντελόνια που είναι πολύ φαρδιά, τα οποία πρέπει επίσης να αλλάξουν. Επινοούνται πιο τρελά πράγματα, όπως το να κυλάει σε ένα είδος ραμμένου ψάθας από καλάμι, αλλά δεν το έχω ξαναδεί φέτος.

Κανείς δεν επιτρέπεται να κρατήσει τα μετάλλιά του
Απονέμονται μετάλλια, αλλά κανείς δεν επιτρέπεται να κρατήσει το μετάλλιό του. Μαζεύονται στην ομάδα και μετά επιστρέφουν στο σχολείο. Για την επόμενη χρονιά. Όπως είπα, δεν είναι για τα μάρμαρα. Αν και κάποιοι προσπαθούν πολύ φανατικά. Η τιμή μπορεί επίσης να είναι ένα σημαντικό κίνητρο. Στο μεταξύ, η διάθεση διατηρείται ανεβασμένη γιατί κάθε ομάδα παίζει τη δική της μουσική και χορεύει κατά μήκος του αθλητικού γηπέδου.

Μετά τα νιάτα –και ένα μεγάλο μεσημεριανό διάλειμμα– είναι η σειρά των ενηλίκων. Η ατμόσφαιρα είναι πλέον ακόμη πιο χαλαρή. Είναι περισσότερο «σανούκ» παρά «καανκιέλα». Ο Soj συμμετέχει στο αθλητικό κομμάτι. Έχω κι εγώ ρόλο. Κάποια στιγμή λέγεται το όνομά μου, το σήμα να βγούμε μπροστά για να κρεμάσουμε μετάλλια στους νικητές. Τιμητική δουλειά. Στο τέλος υπάρχουν μουσικές καρέκλες και μοιράζονται βραβεία στα γκρουπ. Όπως για τα ωραιότερα χορευτικά συγκροτήματα, για την καλύτερη φροντίδα της ομάδας ή για τις περισσότερες νίκες. Τα έπαθλα αποτελούνται από ένα κουτί μπύρας, σαμπουάν, γλυκά και άλλα παρόμοια, όλα όμορφα συσκευασμένα.

Τι γίνεται με την οικονομική πλευρά των πραγμάτων; Πρώτον, υπάρχει ένα «δέντρο του Βούδα» όπως το αποκαλεί η γυναίκα μου: ο καθένας συνεισφέρει εθελοντικά ανάλογα με τις δυνατότητές του. Το σχολείο έχει συγκεντρώσει περίπου 20.000 μπατ και φέτος. Δεύτερον, παρέχονται τρόφιμα, ποτά και γλυκά για κάθε ομάδα. Όλοι στην ομάδα συνεισφέρουν. Τρίτον, το σχολείο προσέγγισε άλλον χορηγό. Γνωρίζουν ότι έχουμε καλή καρδιά για το σχολείο και επομένως συμμετέχουν πάντα. Φέτος κεράσαμε όλους παγωτό.

Στις πέντε το αθλητικό γεγονός φτάνει στο τέλος του. Ο διοργανωτής αφήνει το συγκρότημα να συνεχίσει ξανά. Η φλόγα σβήνει και οι σημαίες κατεβαίνουν. Συμπιεσμένοι ήχοι πορείας μέσω του μικροφώνου. Η εκκαθάριση μπορεί να ξεκινήσει. Αυτό γίνεται γρήγορα και αποτελεσματικά. Πριν σκοτεινιάσει, το γήπεδο είναι άδειο και έρημο. Η νεολαία είναι σε διακοπές μέχρι τις 2 Ιανουαρίου, οπότε δεν υπάρχει πρωινή φανφάρα στο πρωινό για μια εβδομάδα.

Παραμονή Πρωτοχρονιάς: ο χώρος στάθμευσης έχει καθαριστεί και η μουσική είναι ενεργοποιημένη
Τα κόμματα ακολουθούν διαδοχικά. Η αθλητική μέρα τελείωσε. Από την Πρωτοχρονιά στην Πρωτοχρονιά είναι η σειρά. Η μεγαλύτερη αδερφή του Soj μένει μαζί μας με τον άντρα και την κόρη της. Το σπίτι είναι πλέον για τους καλεσμένους. Οι αδερφές τα πάνε καλά. Είναι απασχολημένοι με την προετοιμασία του φαγητού για την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Νιώθω λίγο χαμένος και σέρνομαι πίσω από το laptop μου.

Ο χώρος στάθμευσης έχει καθαριστεί, τα χαλάκια στο πάτωμα και η μουσική είναι ενεργοποιημένη. Στην αρχή έρχονται κυρίως ηλικιωμένοι. Ο Soj μας είπε ότι θα δείξουμε το βίντεο του γαμήλιου πάρτι μας. Κανείς δεν το έχει δει ακόμα, μόλις φέτος τέθηκε σε CD. Είναι συναρπαστικό να βλέπεις τον εαυτό σου ξανά μετά από 15 χρόνια. Η ταινία εντυπωσιάζει επίσης λόγω των ευαίσθητων στιγμών που έρχονται στην εικόνα άνθρωποι που έχουν πεθάνει. Όπως η μητέρα του Soj. Όμως το φαγητό και το ποτό συνεχίζεται. Όταν τελειώσει η ταινία, περνάμε στο καραόκε.

Δώρα για τα παιδιά.

Απομένουν περίπου τέσσερις ώρες για την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Η μουσική είναι δυνατή όπως θα έπρεπε. Δυνατό και ξεκούραστο τραγούδι. Είναι πολύ νωρίς ακόμα για χορό, πρώτα λίγο περισσότερο αλκοόλ. Τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια στο κιγκλίδωμα του μπαλκονιού είναι αναμμένα. Είναι ατμοσφαιρικό. Ο Soj είχε σκεφτεί ότι έπρεπε να τυλιχτούν δώρα για τα παιδιά και είχε φέρει χαρτί Sinterklaas ειδικά για αυτό το σκοπό. Είχαμε λοιπόν και βραδιά χορού. Όλα τα πρακτικά δώρα, όπως σαπούνι ή οδοντόκρεμα. Μερικές φορές ένα λούτρινο ζωάκι. Η διανομή ήταν ταϊλανδέζικου στυλ: αμίμητη. Τραβήχτηκαν αριθμοί, μετά οι γονείς έψαξαν για ποιον προοριζόταν το δώρο;!

23 μ.μ.: Ο Soj και εγώ βγήκαμε στην πίστα
Όταν έφτασε η τελευταία ώρα του χρόνου, ο Soj και εγώ βγήκαμε στην πίστα. Είναι ένα χαρούμενο πάρτι, οι λάτρεις της μπύρας και του ουίσκι δεν θα στερηθούν τίποτα. Ούτε οι πότες Cola και Fanta δεν το κάνουν. Χρησιμοποίησα ένα πακέτο κόκκινου κρασιού 4,5 λίτρων. Καταρχήν για μένα, αλλά και λίγες γυναίκες πίνουν. Δεν ξέρω αν τους αρέσει πραγματικά. Τραγουδώντας και χορεύουμε πάμε στις δώδεκα. Μετά γρήγορα πίσω από τον υπολογιστή, κατεβάζοντας φωτογραφίες και εύχομαι στην ολλανδική οικογένεια καλή χρονιά με τις πρώτες φωτογραφίες της χρονιάς. Δεν θα δω την αντίδραση της έδρας μέχρι την επόμενη μέρα. Υπάρχουν πάρτι που συνεχίζουν για μια ώρα, αλλά μου αρέσει έτσι.

Το πρωί της Πρωτοχρονιάς, πάμε μαζί στο ναό στις έξι και μισή. Είναι απασχολημένος στο μεγάλο κτίριο δίπλα στο ναό. Οι μοναχοί δεν είναι ακόμα εδώ. Νομίζω: δεν θα μπορούσαμε να είχαμε πάει μια ώρα αργότερα. Αλλά δεν λειτουργεί έτσι. Όλοι πρέπει να πέρασαν από το βωμό, να έβαλαν ένα μπολ με ρύζι σε ένα μεγάλο σωρό και να κάθισαν στη θέση τους πριν φτάσουν οι μοναχοί.

Δεν μπορώ να επιβιώσω καθισμένος στο πάτωμα σε ταϊλανδέζικο στιλ για πολλή ώρα, οπότε κάθομαι σε ένα πέτρινο παγκάκι στην είσοδο. Κάποια στιγμή ένα αγόρι περίπου 4 ετών τοποθετείται δίπλα μου στον καναπέ, με ξεκάθαρα την οδηγία να μείνω εκεί. Η μάνα (ή η γιαγιά) μπαίνει μέσα, δεν την ξαναβλέπω. Είναι καλό παιδί, δεν κουνιέται. Λέω ένα φιλικό γεια και πραγματικά χαμογελάει, αλλά συνεχίζει να κάθεται σαν άγαλμα. Ξαφνικά φαίνεται ότι βλέπει κάποιον που γνωρίζει, γλιστράει από τον καναπέ και τρέχει μακριά.

Λόγοι, προσευχές, ευλογία και νάσι
Βλέπω τους μοναχούς να φτάνουν από το σπίτι του μοναχού, έντεκα στο σύνολο. Είναι τέσσερα νέα αγόρια, τα υπολογίζω γύρω στα 12 χρονών. Δεν είναι πολύ νέος; Μπαίνουν οι μοναχοί και όταν παρατάσσονται γίνονται ομιλίες. Τότε ακούω τον επικεφαλής του ναού να λέει κάτι. Όλο το δωμάτιο γελάει. Ο επικεφαλής μοναχός είναι σαφώς δημοφιλής. Και τότε οι μοναχοί αρχίζουν τις ψάλλουσες προσευχές τους. Ξέρω το τελετουργικό από τώρα. Στο τέλος, με το κεφάλι στο έδαφος τρεις φορές, περάστε τα χέρια σας πάνω από τα μαλλιά σας και η ευλογία ολοκληρώνεται.

Εν τω μεταξύ, στις δύο εξόδους της αίθουσας του ναού, είδα ανθρώπους να γεμίζουν πλαστικά δοχεία με τηγανητό ρύζι από ένα πολύ μεγάλο τηγάνι. Υπήρχαν περίπου εκατό δίσκοι έτοιμοι για τον κόσμο που έβγαινε. Σκέφτηκα αρκεί να μην έχουν πολύ λίγα. Βλέπω με έκπληξη ότι η γυναίκα μου φέρνει δύο δίσκους. Αυτό επιτρέπεται, είπε. Την πιστεύω γιατί η ίδια δεν είναι τόσο τολμηρή. Σίγουρα όχι κάτω από το μάτι του Βούδα.

Η νέα χρονιά ξεκίνησε, τώρα ήρθε η ώρα να συνηθίσουμε τα νέα χρόνια.

Αγαπητοί bloggers της Ταϊλάνδης,
Απολαύσατε τις ιστορίες του Ζακ και όλων όσων προηγήθηκαν στις σειρές «De Week van» και «Dagboek; Οι συντάκτες του Thailandblog σας προσκαλούν να σκαρφαλώσετε επίσης στο στυλό. Οπότε ομογενείς, τουρίστες, λάτρεις της Ταϊλάνδης, ταξιδιώτες με σακίδιο, εν ολίγοις, όλοι όσοι έχουν «κάτι» με την Ταϊλάνδη: μοιραστείτε τις εμπειρίες σας μαζί μας. Στείλτε το αντίγραφό σας ως αρχείο Word στη διεύθυνση σύνταξης. Μέγεθος περίπου 700-1000 λέξεις, αλλά δεν κάνουμε φασαρία αν η ιστορία σας μεγαλώσει λίγο. Διορθώνουμε δωρεάν λάθη γλώσσας και πληκτρολόγησης. Είμαστε περίεργοι.