Μοναχός έφιππος κοντά στο ναό Wat Tam Pa Archa Thong, Chiangrai
Ένας από τους μοναχούς αγόρασε ένα άλογο, μια φοράδα. Και μια μέρα έραψε εκείνο το ζώο. Ο αρχάριος για τον οποίο ήδη μιλήσαμε το είδε… Και αυτό ήταν ένα πονηρό παιδί! Όταν νύχτωσε, είπε στον μοναχό: «Αξιότιμε, θα φέρω λίγο χορτάρι για το άλογο». 'Με συγχωρείς? Όχι, όχι εσύ. Πρέπει να κάνεις χάος. Καλύτερα να το κάνω μόνος μου ». Έκοψε χόρτα, τάισε το άλογο, στάθηκε πίσω του και το έραψε ξανά.
Ο αρχάριος τα είπε όλα στον πατέρα του. «Άκου, μπαμπά, εκείνος ο καλόγερος εκεί, βιδώνει το άλογό του κάθε μέρα. Πραγματικά κάθε μέρα! Ήθελα να κόψω γρασίδι αλλά ο καλόγερος δεν με άφησε ». «Καλά που μου το είπες αυτό, γιε μου. Άκου, πρέπει να το κάνεις αυτό. Φτιάξτε μια ράβδο σιδήρου που ζεματίζεται και αγγίξτε για λίγο την ηβική σχισμή αυτού του αλόγου για να τρομάξετε το ζώο».
Και το ίδιο έκανε και ο αρχάριος. Μετά είπε πάλι στον καλόγερο ότι ήθελε να κόψει χόρτο για το άλογο. «Όχι, θα το κάνω μόνος μου». Ο αρχάριος κρύφτηκε στο ναό και συνέχισε να παρακολουθεί. Και ναι, ήρθε ο μοναχός με μια αγκαλιά χόρτο να ταΐσει το άλογο και μετά στάθηκε πίσω της.
Αλλά όταν προσπάθησε… τότε το άλογο κλώτσησε πίσω! Καλή ευγενική! Ο μοναχός έπεσε με τα μούτρα και έσπευσε στο ναό. 'Αρχάριος! Πήγαινε σπίτι και πες στον μπαμπά σου να πουλήσει αυτό το άλογο! Αυτό το καταραμένο άλογο! Την ταΐζω κάθε μέρα αλλά παραμένει εχθρική απέναντί μου. Παραλίγο να με κλωτσήσει μέχρι θανάτου, αλήθεια!» Τότε ο πατέρας του αρχάριου πήγε να μιλήσει στον μοναχό, αλλά εκείνος επέμενε. «Πούλησε αυτό το άλογο! Πουλήστε το και λάβετε την πρώτη προσφορά που θα πάρετε. Θα μοιράσουμε τα χρήματα αργότερα ».
Έτσι ο πατέρας πούλησε το άλογο. Και μετά πήγε στο ναό, λυπημένος και ταραγμένος. Μοναχή, τι κάνουμε τώρα με αυτό; Δεν μπορούσα να πουλήσω το άλογο!». 'Γιατί όχι?' «Λοιπόν, γέννησε ένα μωρό, ένα φαλακρό μωρό! 'Θεέ μου! Δεν μπορεί να είναι αλήθεια!'
«Ναι, πράγματι, μοναχός! Το μωρό ήταν εντελώς φαλακρό, ούτε μια λεπίδα τρίχας στο κεφάλι του!». Παράδεισο, μην τους πεις ότι είναι το άλογό μου! Δεν θέλω καμία σχέση με αυτό. Κάνε αυτό που σου αρέσει. Εσύ αποφασίζεις. Δεν έχω καμία σχέση με αυτό!».
Λοιπόν, και έτσι ο πατέρας του αρχάριου κρατούσε στην τσέπη του κάθε δεκάρα αυτού του αλόγου. Απλά πρέπει να είσαι έξυπνος!
Πηγή:
Ιστορίες από τη Βόρεια Ταϊλάνδη. White Lotus Books, Ταϊλάνδη. Αγγλικός τίτλος «The monk and the horse». Μετάφραση και επιμέλεια Erik Kuijpers. Ο συγγραφέας είναι ο Viggo Brun (1943). δείτε για περισσότερες εξηγήσεις: https://www.thailandblog.nl/cultuur/twee-verliefde-schedels-uit-prikkelende-verhalen-uit-noord-thailand-nr-1/
Ιησούς. Τι πρέπει να κάνω με αυτό τώρα;
Ψεύτικοι μοναχοί
Κτηνωδία
Να πει ψέματα
Κακοποίηση ζώων
υπουλότης
Απάτη
Ευπιστία
Θα έπρεπε αυτή η ιστορία να αντιπροσωπεύει «ΤΗ» κουλτούρα της Ταϊλάνδης, τον Βουδισμό Theravada και την Thainess;
Theo,
Υπάρχουν περισσότερα από αυτά τα λαϊκά παραμύθια στην Ταϊλάνδη.
Λέει τόσα για την κουλτούρα της Ταϊλάνδης όσο και για εμάς τα παραμύθια των Γκριμ που έχουν προσαρμοστεί με τον καιρό.
https://historianet.nl/cultuur/boeken/verboden-voor-kinderen-zo-heftig-waren-de-sprookjes-van-de-gebroeders-grimm
TheoB, όταν διάβασα αυτό το φυλλάδιο και σκέφτηκα ότι ήταν κάτι για αυτό το ιστολόγιο, παρουσίασα στους εκδότες τι θα ακολουθούσε. Μέχρι στιγμής έχουν τοποθετηθεί ό,τι έχω προμηθευτεί και σε ότι με αφορά θα είναι 80 με 100. Που και που στην άκρη; Ναι, αλλά το εξήγησα.
Θέλω να επισημάνω τον σύνδεσμο κάτω από κάθε κομμάτι με το φόντο αυτού του φυλλαδίου και από πού προέρχονται οι ιστορίες. Παραμύθι στις τοπικές γλώσσες της Βόρειας Ταϊλάνδης. Ψιλοκουβέντα για τα κοινά, με ιστορικό υπόβαθρο ή κοροϊδία αυθεντιών. Ιστορίες που σταματούν αν γίνουμε μέλος της ομάδας, ανεξάρτητα από την τοπική γλώσσα που μπορεί να μην καταλαβαίνουμε.
Για παράδειγμα: ο Σρι Τανοντσάι και ο Λάος/Βόρειος συνάδελφός του Xieng Mieng, επίσης εμφανίζονται σε αυτό το ιστολόγιο. Στο βιβλίο είναι πάντα οι διαχειριστές και οι μοναχοί που ξεγελιούνται. Στην άκρη? Φύλο? Ναι, αλλά σας προειδοποίησα για αυτό.
Is dit cultuur? Ja. Cultuur is wat de mens schept. Is dit DE Thaise cultuur? Nee; ben dat met je eens. Dan maar wegstoppen onder de grond? Stop dan ook maar een deel van de Nederlandse pennenvruchten onder polderpeil. Want, om het antwoord aan jou af te sluiten, je vindt bepaald niet het fijnste van de Nederlandse literatuur in dit bekende deuntje: ‘Oh Barneveld, oh Barneveld, wat zijn je kippen ongesteld. Altijd als de haan weer kraait, dan heeft hij weer een kip ge… ‘ En dan heb ik het nog niet over het drinklied hoeperdepoep….
Η απάντησή μου δεν ήταν μομφή για σένα Erik. Οι ιστορίες είναι αυτές που είναι.
Τα διάβασα όλα με ενδιαφέρον. Δίνει μια εντύπωση για τα ήθη, τις συνήθειες και τα ήθη των περασμένων εποχών, μερικά από τα οποία εξακολουθούν να έχουν απήχηση σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό.
Τι μου ξεχώρισε σε αυτή την ιστορία:
Επίσης οι βουδιστές μοναχοί δεν ήταν ξένοι σε τίποτα ανθρώπινο (σε αυτή την ιστορία αισθήματα λαγνείας). (Το άλογο πρέπει να ήταν μάλλον μικρό ή ο μοναχός πρέπει να είχε χρησιμοποιήσει ένα σκαλοπάτι.)
Η κακοποίηση και η κακομεταχείριση των ζώων δεν ήταν ασυνήθιστη. (Ακόμη.)
Επιτρεπόταν το να βγάζεις χρήματα από τη βλακεία κάποιου άλλου.
Το ηθικό δίδαγμα που αντλώ από αυτή την ιστορία είναι:
1. ότι ένας μοναχός που αμαρτάνει ικανοποιώντας τον πόθο του είναι εκτός νόμου να βιδωθεί.
2. ηλίθιοι που μπορείς να βιδώσεις ένα πόδι.