'Behind the painting': ένα μυθιστόρημα για την αγάπη, το καθήκον, την πίστη και την παροδικότητα

Kulap Saipradit (Φωτογραφία: Wikipedia)

Περισσότερες πληροφορίες Περισσότερες πληροφορίες
«Πεθαίνω χωρίς να με αγαπάει κανείς, αλλά είμαι ικανοποιημένος που υπάρχει κάποιος που αγαπώ»
Τελευταία λόγια η Kirati γράφει στη Nopphorn στο νεκροκρέβατό της.

Πίσω από τον πίνακα

Το «Behind the painting» γράφτηκε από τον Siburapha (ψευδώνυμο του Kulaap Saipradit, 1905-1974) στα χρόνια λίγο πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αρχικά δημοσιεύτηκε σε δόσεις σε καθημερινή εφημερίδα, έκτοτε έχει ανατυπωθεί ως βιβλίο σαράντα φορές και είναι ένα από τα πιο γνωστά και ομορφότερα μυθιστορήματα στην ταϊλανδέζικη λογοτεχνία. Το 1985 και το 2001 η ιστορία γυρίστηκε και το 2008 διασκευάστηκε σε μιούζικαλ με πρωταγωνιστή τον Bie the Star.

Η ιστορία ξεκινά με μια ματιά σε έναν πολύ συνηθισμένο πίνακα που απεικονίζει ένα ορεινό τοπίο στο Mitake της Ιαπωνίας, με δύο μικρές φιγούρες, έναν άνδρα και μια γυναίκα, να κάθονται σε έναν βράχο. Στη συνέχεια, ο Nopphon αφηγείται την ιστορία πίσω από τον πίνακα με δικά του λόγια.

Ο Nopphorn πέφτει στο ξόρκι του Kirati

Ο Nopphorn είναι ένας 22χρονος Ταϊλανδός φοιτητής στο Τόκιο, όταν του ζητείται να συνοδεύσει ένα ζευγάρι σε ένα τρίμηνο ταξίδι του μέλιτος στην Ιαπωνία. Ο Momrachawong [τίτλος ενός δισέγγονου ενός βασιλιά] Kirati, σε ηλικία 35 ετών, παντρεύτηκε τον εξίσου αριστοκρατικό Chao Khun Athikaanbodi, δεκαπέντε χρόνια μεγαλύτερό του.

Από την πρώτη συνάντηση, ο Nopphorn πέφτει στα ξόρκια της όμορφης, γοητευτικής και ευφυούς Kirati, και αυτή η αγάπη βαθαίνει και ανθίζει στις πολλές συναντήσεις και συζητήσεις τους στη συνέχεια. Σε ένα ταξίδι πεζοπορίας στο φυσικό πάρκο Mitake, της δηλώνει την αγάπη του και τη φιλάει με πάθος. Αν και συμμερίζεται το πάθος, το αποκρούει επικαλούμενος το καθήκον της στον ευγενικό και ευγενικό σύζυγό της, τον οποίο, παρεμπιπτόντως, δεν αγαπά πραγματικά.

Λίγες εβδομάδες αργότερα, το ζευγάρι Kirati και Chao Khun επιστρέφει στην Ταϊλάνδη. Η Nopphorn γράφει τα παθιασμένα της γράμματα στα οποία απαντά με μεγάλη ζεστασιά, δείχνοντας την αγάπη της χωρίς να το πει ποτέ. Η αγάπη του Nopphorn ξεθωριάζει, η αλληλογραφία παραπαίει. Ο Chao Khun πεθαίνει και ο Nopphorn γράφει στον Kirati μια νότα συμπάθειας.

Ο Kirati πεθαίνει και ο Nopphorn βρίσκει ένα σημείωμα με μια δήλωση αγάπης

Μετά από επτά χρόνια στην Ιαπωνία, ο Nopphorn επιστρέφει στην Ταϊλάνδη όπου παντρεύεται την Pari, την αρραβωνιαστικιά του για επτά χρόνια, επιλεγμένη από τον πατέρα του. Κάνει κάποιες αμήχανες επισκέψεις στο Κιράτι. Λίγο αργότερα, η Nopphorn καλείται στο νεκροκρέβατο της Kirati, η οποία, πάσχουσα από φυματίωση, συνεχίζει να αναφέρει το όνομα της Nopphorn στις πυρετώδεις στιγμές της. Όταν ο Kirati πεθαίνει, ο Nopphorn βρίσκει μια σημείωση με το κείμενο από το παραπάνω απόσπασμα.

Σύντομη βιογραφία του ศรีบูรพา (Σιμπουράφα, κυριολεκτικά «η ένδοξη Ανατολή»)

Γεννημένος το 1905 σε μια φτωχή οικογένεια, φοίτησε στο περίφημο σχολείο για πλούσιους, Θεψιρίνη, έγραψε μια σειρά από βιβλία από το 1928 και ασχολήθηκε επίσης με τη δημοσιογραφία. Για αυτή τη δουλειά ταξίδεψε στην Ιαπωνία και την Αυστραλία.

Μετά τον πόλεμο, ίδρυσε το «Κίνημα Ειρήνης», το οποίο αντιτάχθηκε στον πόλεμο της Κορέας και τα πυρηνικά όπλα και απαίτησε επίσης την άρση της λογοκρισίας στον Τύπο. Ήταν σοσιαλιστής και αρχικά εναντιώθηκε στους βασιλόφρονες και αργότερα στους στρατιωτικούς δικτάτορες όπως ο Phibun και ο Sarit.

Το 1951 επισκέφτηκε το Isaan με αρκετούς φίλους από το «Κίνημα Ειρήνης» για να μοιράσει τρόφιμα και κουβέρτες στο Surin κατά τη διάρκεια μιας πλημμύρας. Κατά την επιστροφή τους στην Μπανγκόκ, συνελήφθη, μαζί με εκατό άλλους «κομμουνιστές αρχηγούς» και φυλακίστηκε για 5 χρόνια.

Το 1958, ο Kulaap ηγήθηκε μιας αντιπροσωπείας στο Πεκίνο. Όταν τα άλλα μέλη της αντιπροσωπείας επέστρεψαν στην Ταϊλάνδη, συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν. Ο Kulaap αποφάσισε να μείνει στην Κίνα όπου πέθανε το 1974. Ο γιος του Σουραπάν παντρεύτηκε την Γουάνε, την κόρη του Πρίντι Φανομυόνγκ.

Μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο

Μια συνομιλία μεταξύ Nopphorn και Kirati στον κήπο του ξενοδοχείου τους για τον Chao Khun, τον σύζυγο της Kirati.

(Νόπορν) ….»Τον ξέρω πολύ καιρό. Είναι πολύ ωραίος άνθρωπος. Γι' αυτό πρέπει να τον αγαπάς πολύ ».
Τώρα ήταν η σειρά του Kirati να σωπάσει για μια στιγμή. «Μου αρέσει όπως τα παιδιά αρέσει σε έναν ευγενικό μεγαλύτερο άντρα».
«Δεν είπες τίποτα για αγάπη. Εννοώ την αγάπη μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας, ενός άνδρα και μιας γυναίκας ».
«Έχετε δει τι είμαι εγώ και τι είναι ο Τσάο Κουν. Υπάρχει μεγάλη διαφορά στις ηλικίες μας. Είναι σαν ένα βουνό που εμποδίζει την αγάπη μεταξύ μας και εμποδίζει την αγάπη μας να πραγματοποιηθεί ».
«Αλλά η αγάπη μεταξύ ενός γέρου και μιας νεαρής γυναίκας είναι δυνατή, έτσι δεν είναι;»
«Δεν πιστεύω στην αγάπη ανάμεσα σε δύο τέτοιους ανθρώπους. Δεν πιστεύω ότι είναι πραγματικά δυνατό, εκτός και αν το φανταστούμε ότι μπορεί να είναι, και αυτό θα μπορούσε να είναι μια εσφαλμένη αντίληψη ».
«Αλλά είσαι ευτυχισμένος στο γάμο σου. Κι όμως λες ότι δεν συναντιέσαι ερωτευμένος ».
………«Όταν μια γυναίκα είναι αρκετά ικανοποιημένη, δεν μένει στο πρόβλημα της αγάπης. Τι άλλο θέλει όσο είναι ευτυχισμένη, με ή χωρίς αγάπη…..Η αγάπη μπορεί να φέρει πίκρα και πόνο στη ζωή μας…..Θέλεις να μάθεις γιατί τον παντρεύτηκα; Αυτή είναι μια μεγάλη ιστορία, πολύ μεγάλη για απόψε ».
Αργότερα λέει γιατί παντρεύτηκε τον Τσάο Κουν. Ήθελε να ξεφύγει από το καταπιεστικό αριστοκρατικό περιβάλλον στο οποίο ήταν εγκλωβισμένη. Ο γάμος της της έδωσε μια ορισμένη ελευθερία.

Το Nopphorn και το Kirati κάνουν πεζοπορία στο φυσικό πάρκο Mitake. Μετά το πικνίκ, η Kirati λέει:
….«Μόλις μπορώ να περπατήσω πίσω».
«Θα σε κουβαλάω», είπα. Σηκώθηκα και έβαλα το χέρι μου γύρω από το σώμα της για να τη στηρίξω. Αρνήθηκε τη βοήθειά μου με απαλή φωνή, αλλά δεν την άκουσα. Όταν σηκώθηκε, της κράτησα το χέρι, ήμουν κοντά της. «Είσαι χαρούμενος;» ρώτησα.
«Όταν κοιτάζω το ρέμα εκεί κάτω, νομίζω ότι έχουμε ανέβει πολύ. Αναρωτιέμαι αν έχω την ενέργεια να επιστρέψω ».
Πλησίασα πιο κοντά της, έτσι που τα σώματά μας σχεδόν ακούμπησαν. Ο Κιράτι έγειρε σε έναν κέδρο. Ένιωσα τις καρδιές μας να χτυπούν δυνατά.
«Όταν φτάσουμε σπίτι θα κάνω ένα σχέδιο με δύο φιγούρες εδώ», είπε.
«Είμαι τόσο τυχερός που είμαι τόσο κοντά σου».
«Και πότε θα με αφήσεις να τα μαζέψουμε;»
«Δεν θέλω να σε αφήσω να φύγεις». Πίεσα το σώμα της πάνω μου.
«Νόπορν, μη με κοιτάς έτσι». Η φωνή της άρχισε να τρέμει. 'Ασε με να φύγω. Τώρα νιώθω αρκετά δυνατός για να σταθώ στα πόδια μου ».
Πίεσα το πρόσωπό μου πάνω στα απαλά ροδαλά μάγουλά της. Δεν μπορούσα να ελέγξω τον εαυτό μου άλλο. Την τράβηξα πάνω μου και τη φίλησα με πάθος. Για μια στιγμή έπεσα στη λήθη.
Η Kirati ξέσπασε από τα χέρια μου και με έσπρωξε μακριά της. …. Έγειρε στο δέντρο και λαχανιαζόταν σαν να είχε περπατήσει πολύ και να ήταν κουρασμένη. Τα ροδαλά μάγουλά της ήταν πιο σκούρα σαν καμένα από τον ήλιο.
«Νόπορν, δεν ξέρεις τι μου έκανες», είπε με τη φωνή της να τρέμει ακόμα.
«Ξέρω ότι σε αγαπώ».
«Είναι σωστό τότε να μου εκφράσεις την αγάπη σου με αυτόν τον τρόπο;»
«Δεν ξέρω τι είναι κατάλληλο, αλλά η αγάπη με κυρίευσε και κόντεψα να χάσω το μυαλό μου».
Η Κιράτι με κοίταξε με ένα λυπημένο βλέμμα στα μάτια της. «Εκφράζεις πάντα την αγάπη σου όταν δεν έχεις μυαλό; Δεν ήξερες ότι δεν υπάρχει τίποτα για το οποίο μετανιώνεις αργότερα από τα πράγματα που κάνεις όταν δεν έχεις μυαλό;».

Μερικές ημέρες αργότερα.
«Δεν έπρεπε να είχαμε συναντηθεί ποτέ», είπε η Kirati με θλίψη, περισσότερο στον εαυτό της παρά σε μένα. «Στην αρχή ήταν τόσο όμορφο, αλλά τώρα έχει μετατραπεί σε βασανιστήριο».

Το πρώτο γράμμα του Nopphorn.
«Σχεδόν τρελάθηκα όταν το πλοίο έσβησε αργά και δεν μπορούσα να δω πια την ομορφιά του προσώπου σου. Σχεδόν λιποθύμησα στην αποβάθρα όταν δεν μπορούσα να δω πια το χέρι σου να κουνάει…………Μόλις τώρα συνειδητοποιώ αυτή την απαίσια αλήθεια ότι, αν και σε ρώτησα πολλές φορές, ποτέ δεν είπες αν με αγαπάς ή όχι. Ξέρω ότι η σιωπή σου δεν σήμαινε ότι απέρριψες την αγάπη μου. Ήθελα πολύ να το πεις ξεκάθαρα. Αν μου έλεγες απλώς ότι με αγαπάς θα ήταν η μεγαλύτερη ευτυχία της ζωής μου. Μπορείς να εκπληρώσεις την επιθυμία μου, σε ικετεύω;».

Η πρώτη απάντηση του Kirati με επιστολή.
«Αν ακόμα δεν έχεις κρυώσει, τότε πρέπει να σε συμβουλέψω να γράφεις τα γράμματά σου στο ψυγείο ή έξω όταν χιονίζει».

Η δεύτερη επίσκεψη του Nopphorn στο Kirati στην Μπανγκόκ.
«Κιράτη, έχω κάτι να σου πω».
«Ελπίζω να είναι καλά νέα. Πρέπει να έχει να κάνει με την πρόοδο στη δουλειά σου ». Περίμενε με ενδιαφέρον την απάντησή μου.
'Οχι. Είναι καλά νέα, αλλά δεν έχουν καμία σχέση με τη δουλειά μου. Είμαι σίγουρος ότι θα χαρείς να μάθεις ότι θα παντρευτώ σύντομα ». Έδειχνε κάπως σοκαρισμένη, σαν να μην περίμενε αυτά τα νέα.
'Παντρεύεσαι?' επανέλαβε εκείνη αβέβαια. «Είναι η κυρία που περίμενες στην Μπανγκόκ, έτσι δεν είναι;
«Ω, το ήξερες ήδη;»
«Όχι, δεν είχα ιδέα. Μόλις μάντεψα. Γνωρίζεστε πολύ καιρό;».
«Είναι η αρραβωνιασμένη μου».
'Από πότε?' Το πρόσωπο του Kirati εξέφραζε αμφιβολίες αντί να λάμπει από ευτυχία.
«Επτά ή οκτώ χρόνια. Λίγο πριν φύγω για την Ιαπωνία ».
«Αλλά όλη την ώρα που ήμουν μαζί σου στο Τόκιο, δεν μου είπες ποτέ λέξη για αρραβωνιαστικό».

Στο νεκροκρέβατό της, η Kirati δίνει τον πίνακα Mitake στον Nopphorn.
«Θυμάσαι τι έγινε εκεί, Νόπφορν;
«Ερωτεύτηκα εκεί», απάντησα.
«Ερωτευτήκαμε εκεί, Νόπορν», είπε κλείνοντας τα μάτια της. «Ερωτεύτηκες εκεί και η αγάπη σου πέθανε εκεί. Αλλά με κάποιον άλλο, αυτή η αγάπη εξακολουθεί να ζει σε ένα αδυνατισμένο σώμα ». Δάκρυα στάζουν πίσω από τα κλειστά βλέφαρά της. Ο Κιράτι κάθισε ακίνητος εξαντλημένος. Κοίταξα αυτό το σώμα με αγάπη και λύπη………
Ο Kirati πέθανε μια εβδομάδα αργότερα. Ήμουν μαζί της εκείνες τις σκοτεινές ώρες, μαζί με τους φίλους και τους στενούς της συγγενείς. Λίγο πριν το τέλος ζήτησε στυλό και χαρτί. Ήθελε να πει κάτι αλλά η φωνή της αρνήθηκε και έτσι έγραψε: Περισσότερες πληροφορίες «Πεθαίνω χωρίς να με αγαπάει κανείς, αλλά είμαι ικανοποιημένος που υπάρχει κάποιος που αγαπώ»

ศรีบูรพา, ข้างหลังภาพ, ๒๕๓๗
Siburapha, Πίσω από τον πίνακα, Silkworm Books, 2000

– Αναδημοσίευση μηνύματος –