Πού πηγαίνεις? Έχεις φάει ακόμα;
Σε ένα προηγούμενο άρθρο συζήτησα την έννοια του «thainess», την Ταϊλανδική Ταυτότητα. Έχω ήδη επισημάνει ότι αυτή η ταυτότητα δεν περιλαμβάνει πάντα την αρχαία ταϊλανδική κληρονομιά, αλλά συχνά κατασκευάζεται, φτιαγμένη με συγκεκριμένο σκοπό. Θέλω τώρα να το δείξω αυτό στον γνωστό ταϊλανδικό χαιρετισμό «sawatdee».
Όσοι είναι αρκετά τυχεροί να ζουν ή να επισκέπτονται την αγροτική Ταϊλάνδη ξέρουν ότι ο πιο συνηθισμένος χαιρετισμός δεν είναι «sawatdee» αλλά «pai nai?» Πού πηγαίνεις? ή ไปใหนมา 'pai nai maa; Από πού πας από πού έρχεσαι; και กินข้าวหรือยัง'kin khaaw reu jang;' (δείτε την εικόνα) Έχετε φάει ακόμα; Αυτές είναι οι πραγματικές αυθεντικές ταϊλανδέζικες ευχές.
Ο βασιλιάς Rama V εξαπέλυσε μια επίθεση πολιτισμού
Από τις αρχές του περασμένου αιώνα και ειδικά από τη δεκαετία του 'XNUMX, η Ταϊλάνδη έπρεπε να δυτικοποιηθεί. Ξεκίνησε με τον διάσημο βασιλιά Rama V (Chulalongkorn) που ταξίδεψε πολύ, αρχικά στην Ινδία και τις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες και αργότερα στην Ευρώπη. Οι αντιθέσεις που είδε ανάμεσα στην «πολιτισμένη» Δύση και τον δικό του «βάρβαρο» Σιάμ τον πλήγωσαν.
Επίσης, για να κρατήσει μακριά τις αποικιακές δυνάμεις, εξαπέλυσε μια εκπολιτιστική επίθεση, η οποία συνεχίστηκε υπό τους επόμενους βασιλιάδες και έφτασε στο αποκορύφωμά της κατά τη διάρκεια της υπερεθνικιστικής βασιλείας του Στρατάρχη Luang Plaek Phibunsongkraam (στο εξής Phibun, αντιπαθούσε το όνομα Plaek, που σημαίνει «παράξενο», περίπου 1939-1957).
Πολλά στοιχεία της πολιτισμένης δυτικής κουλτούρας επιβλήθηκαν στους Ταϊλανδούς, ο ενδυματολογικός κώδικας (άντρες και γυναίκες συχνά περπατούσαν με γυμνό στήθος), τα παντελόνια, οι φούστες και τα καλύμματα κεφαλής έγιναν υποχρεωτικά και το μάσημα του betel απαγορεύτηκε. Τελικά, πολλά στοιχεία αυτής της εισαγόμενης κουλτούρας θα δοξάζονταν ως Thainess, η αρχαία ταυτότητα της Ταϊλάνδης.
Το 1943, το «sawatdee» έγινε ο επίσημος ταϊλανδικός χαιρετισμός
Μέρος αυτού του εκδυτικισμού ήταν η χρήση της γλώσσας. Είναι η περίοδος κατά την οποία επινοήθηκαν πολλές νέες ταϊλανδικές λέξεις. Σύμφωνα με το μύθο, ήταν ο καθηγητής Phraya Uppakit που εισήγαγε για πρώτη φορά τον χαιρετισμό «sawatdee» στο Πανεπιστήμιο Chulalongkorn όπου γρήγορα εξαπλώθηκε σε όλη την πανεπιστημιούπολη και πέρα από αυτήν.
Αλλά ήταν ο Phibun που έκανε το «sawatdee» τον «επίσημο» ταϊλανδικό χαιρετισμό το 1943, οκτώ μήνες μετά την απλοποίηση της ταϊλανδικής γραφής. Στις 27 Ιανουαρίου 1943, το Τμήμα Προπαγάνδας ανακοίνωσε τα εξής:
Η Εξοχότητά του ο Πρωθυπουργός εξέτασε το θέμα και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι προκειμένου να προωθήσουμε τη δική μας τιμή και την τιμή του λαού της Ταϊλάνδης με τρόπο που θα προωθήσει τον έπαινο του λαού της Ταϊλάνδης ως πολιτισμένου λαού και επίσης γιατί η κατάσταση του μυαλού μας πρέπει να υπάρχει ένας σύγχρονος, νέος χαιρετισμός, και ως εκ τούτου αποφάσισε τα ακόλουθα. Όλοι οι αξιωματούχοι θα πρέπει να χαιρετούν ο ένας τον άλλον με «sawatdee» το πρωί, ώστε να μπορούμε να συμπεριφερόμαστε ο ένας στον άλλον ως φίλοι και να χρησιμοποιούμε μόνο υποσχόμενες λέξεις. Επιπλέον, παρακαλούμε όλους τους δημοσίους υπαλλήλους να χρησιμοποιήσουν αυτόν τον χαιρετισμό και στα νοικοκυριά τους.
Το «Sawatdee» χρησιμοποιείται σχεδόν αποκλειστικά στην υψηλή κοινωνία
Έτσι ξεκίνησε ο χαιρετισμός 'sawatdee'. Εξακολουθώ να βρίσκω αυτόν τον χαιρετισμό κάπως άβολο στην καθημερινή ζωή, χρησιμοποιείται σχεδόν αποκλειστικά στην «υψηλή κοινωνία» ή ό,τι ισχύει, σε επίσημες περιστάσεις, και από ομογενείς που πιστεύουν ότι είναι το αποκορύφωμα της ταϊλανδικής ευγένειας, επειδή αυτό είναι το ταξίδι οδηγοί και γλωσσικά βιβλία μας κάνουν να πιστέψουμε.
Το 2008, η Επιτροπή για την Εθνική Ταυτότητα ξεκίνησε μια εκστρατεία για να αντικαταστήσει το αγγλικό «hello» με το «sawatdee» στις τηλεφωνικές κλήσεις, κάτι που ήταν αποτυχία. Είναι ειρωνικό ότι ένας τέτοιος νέος χαιρετισμός όπως ο «sawatdee», που γεννήθηκε από μια ιδέα δυτικοποίησης της κουλτούρας της Ταϊλάνδης, έχει γίνει πλέον αναπόσπαστο μέρος της αρχαίας εποχής. Thainess, η ταυτότητα της Ταϊλάνδης, είναι υψηλή.
Η λέξη «sawatdee» προέρχεται από τα σανσκριτικά
Το «Sawatdee» δεν είναι λέξη της Ταϊλάνδης αλλά προέρχεται από τα σανσκριτικά (η κατάληξη -dee-, μοιάζει με την ταϊλανδική λέξη για «καλό» αλλά δεν είναι). Είναι μια προσαρμογή της σανσκριτικής λέξης «svasti» που σημαίνει «ευλογία» ή «ευημερία» και έχει κοινή ρίζα με τη λέξη «svastika», τη σβάστικα, το αρχαίο ινδουιστικό σύμβολο για «ευοίωνη, ευοίωνη εύνοια». Ίσως είναι σύμπτωση που ο Phibun ήταν θαυμαστής του ιταλικού, γερμανικού και ιαπωνικού φασισμού, αλλά ίσως όχι.
Εκτός από το «sawatdee», εφευρέθηκαν και άλλες λέξεις όπως «aroensawat» (σύγκρινε «Wat Aroen», ο Ναός της Αυγής), καλημέρα και «ratreesawat», καληνύχτα, αλλά αυτές μπορούν να βρεθούν μόνο στη λογοτεχνία, σχεδόν κανείς. τους ξέρει περισσότερο. Παρεμπιπτόντως, το «sawatdee» συχνά συντομεύεται σε «watdee» (βλ. εικόνα).
Εάν χαιρετήσετε έναν Ταϊλανδό σε μια ανεπίσημη κατάσταση, ειδικά στην ύπαιθρο, πείτε «kin khaaw reu jang» (μεσαία, πτώση, ανύψωση, μεσαίος τόνος), έχετε φάει ακόμα; ή «πάι νάι μα» (μεσαίος, ανερχόμενος, μεσαίος τόνος), Από πού πηγαίνεις έχοντας έρθει; Αυτό ακούγεται τόσο ζεστό.
Για το "thainess" δείτε το άρθρο www.thailandblog.nl/background/ik-ben-een-thai/
Ευχαριστώ για αυτό το μάθημα πολιτισμού/ιστορίας. Μου αρέσει τόσο πολύ όταν οι άνθρωποι ρωτάνε αν έχεις φάει ακόμα. Γράψτε επίσης ότι τα Ταϊλανδικά ρωτούν αυτό στα αγγλικά. Ναι, είναι επίσης ενοχλητικοί οδηγοί tuktuk, αλλά αν πηγαίνετε απλώς μια βόλτα σε χωριά και προάστια, με έχουν επίσης ρωτήσει αρκετές φορές (ένα «πάι νάι» «πού πας; ή και τα δύο). Αν και συχνά παραμένει με ένα φιλικό χαμόγελο / νεύμα. Είναι περίεργοι όταν ένας τρελός / αδέσποτος farang (μόνος) περπατά στους δρόμους.
Εδώ στο Isaan paj naj δεν χρησιμοποιείται πολύ μόνο από μπάρμπα και αλήτες, εδώ λένε κραπόνγκ ή κραπόν, δεν ξέρω τι σημαίνει.
δεν είναι khap khun πάντως.
κι εγω εχω κατι σαν το τι παρεμβαινεις αλλα πανω απο ολα τι ξερεις για αυτο??
Το Khin Kao χρησιμοποιείται εδώ πριν φάω, ή το khao nohn πριν πάω για ύπνο.
Ζω κοντά στο Mancha Khiri και όλοι εδώ χρησιμοποιούν pai nai.
Στο χωριό μας λένε πάι σάι;
Συνήθως λέω πάι ταλαάτ και μετά γελάνε
Εδώ στο Isaan paj naj δεν χρησιμοποιείται πολύ μόνο από μπάρμαν και αλήτες, εδώ οι άνθρωποι λένε krapong ή krapon, που σημαίνει είμαι, χαλαρά μεταφρασμένο: κι εγώ.
δεν είναι khap khun πάντως.
κι εγω εχω κατι σαν το τι παρεμβαινεις αλλα πανω απο ολα τι ξερεις για αυτο??
Το Khin Kao χρησιμοποιείται εδώ πριν φάω, ή το khao nohn πριν πάω για ύπνο.
Ποτέ δεν λένε το αγγλικό hello to the thora juice/mobuy -αλλά η ταϊλανδική μετάφραση, ή "allo" - ακούγεται πιο γαλλικά. Έπειτα έρχεται το αναπόφευκτο ερώτημα «πού είσαι τώρα».
Στο BKK συνήθως ακούς: yang may ma-mee rot thit. Με άλλα λόγια: δεν έχει φτάσει ακόμα, υπάρχει μποτιλιάρισμα/αρχείο.
Μόλις τελείωσα ένα 2ήμερο ταξίδι με λεωφορείο με 5 Ταϊλανδούς φίλους που τρέχουν. Ένας από αυτούς έχει τα δικά του μίνι βαν με τα οποία ήμασταν και μας είπε τι βρήκε περίεργες συνήθειες των ξένων και άλλες ιστορίες.
Για παράδειγμα, του φάνηκε περίεργο που ο ξένος λέει πάντα Καληνύχτα και Καλημέρα όταν κοιμούνται ή ξυπνούν. Ο Ταϊλανδός δεν λέει τίποτα, αλλά εξαφανίζεται και εμφανίζεται ξανά χωρίς να πει τίποτα.
Παρεμπιπτόντως, του φάνηκε πολύ περίεργη η λέξη ύπνος. Δύο πολύ μεθυσμένοι Ολλανδοί, τους οποίους είχε μεταφέρει από το Nongkhai στην Μπανγκόκ, είχαν ζητήσει να κοιμηθούν στο Korat. Μπορούσε να πει τη λέξη έπαρχος. Οι συνεπιβάτες θεώρησαν ακόμη πιο τρελό που ήθελαν να πάνε σε ξενοδοχείο καθ' οδόν, ενώ υπήρχαν μόνο 6 πολύ ευρύχωρες θέσεις καθιστών/υπνοδωματίων στο πολύ πολυτελές μίνι λεωφορείο. Κοιμάστε στο δρόμο, γιατί να πληρώσετε και ένα ξενοδοχείο; Διπλασιάστηκαν από τα γέλια.
Αγαπητέ Χανς,
Το Sawatdee khrap/kha δημιουργεί πάντα μια συγκεκριμένη απόσταση, όπως "Πώς τα πάτε;" Στα Αγγλικά. Πραγματικά δεν είναι ότι το 'sawatdee' είναι ο καθιερωμένος χαιρετισμός για όλα τα κοινωνικά στρώματα, εκτός από επίσημες καταστάσεις. Παράδειγμα: κάνετε μια φρέσκια πρωινή βόλτα στους ορυζώνες και συναντάτε έναν παράξενο αγρότη. Μπορείς να πεις 'sawatdee', απαντά το ίδιο και μετά ο καθένας ακολουθεί το δρόμο του. Μπορείς κάλλιστα να πεις pai nai Πού πας; Αυτό είναι ζεστό και φιλικό και σας προσκαλεί σε μια σύντομη συνομιλία. Και αυτό είναι το πρόβλημα.
Ένα γενικό σχόλιο. Η εμπειρία μου είναι ότι οι Ταϊλανδοί συνεργάτες διδάσκουν πάντα στον εραστή τους τις επίσημες λέξεις, ποτέ τις φιλικές, γλυκές λέξεις, πόσο μάλλον τις βρισιές ή τις βρισιές, που χρησιμοποιούνται επίσης ευρέως στην Ταϊλάνδη. Αλλά και ο αγαπημένος σας θα το αρνηθεί. Ρωτήστε την τι είναι το «κατάρα» και το «σκασμό» στα ταϊλανδέζικα. Υπάρχουν και στα ταϊλανδέζικα, και αν κάποιος χτυπήσει τον αντίχειρά του με ένα σφυρί, θα το ακούσετε κι αυτό.
Ρουντ,
Φυσικά λέτε sàwàtdie khráp σε όλες τις επίσημες καταστάσεις και σε άτομα που μόλις γνωρίσατε. Αλλά αν εξακολουθείτε να λέτε sàwàtdie μόνο στον γείτονά σας που γνωρίζετε εδώ και 10 χρόνια, αυτό δεν είναι διασκεδαστικό. Στην Ολλανδία δεν λέτε πάντα σε άτομα που γνωρίζετε καλά «πώς τα πάτε, κύριε Jansen;», ίσως για πλάκα. Λες: «Πώς είσαι, Πιτ; Να πλένεις ξανά το αυτοκίνητό σου;». «Κακός καιρός σήμερα, πες!» «Ε, φαίνεσαι ωραία σήμερα, φίλε!» και τα λοιπά.
Και ποτέ δεν καταλαβαίνω γιατί δεν μπορείς να μάθεις ταϊλανδέζικα βρισιές. Δεν ξέρετε ολλανδικές ή αγγλικές βρισιές; Πιστεύετε ότι οι Ταϊλανδοί δεν αποκαλούν ποτέ ο ένας τον άλλον με τα ονόματα; Ακόμη και ο Prayut χρησιμοποιεί μερικές φορές βρισιές όπως «âi hàa» και khîe khâa στις συνεντεύξεις τύπου και τις ομιλίες του. Ο Suthep ήταν επίσης πολύ καλός σε αυτό, όπως το ngôo, που σημαίνει «ηλίθια σκύλα». Μαντέψτε ποιον χτύπησε.
Εάν γνωρίζετε τον γείτονά σας για 10 χρόνια, έχετε μείνει στην Ταϊλάνδη αρκετό καιρό για να μάθετε τον καλύτερο τρόπο για να τον χαιρετήσετε.
Πριν από αυτό, είναι ασφαλέστερο να περιοριστείτε σε έναν επίσημο χαιρετισμό.
Παρεμπιπτόντως, ο τρόπος χαιρετισμού εξαρτάται όχι μόνο από το άτομο, αλλά και από την κατάσταση.
Στους ανθρώπους που συναντώ καθημερινά λέω απλώς sawatdee ή sawatdee khrap, χωρίς wai.
Το "Pai nai maa" συνήθως δεν είναι κατάλληλο και φοβάμαι ότι το "kin kwaaw leew ruu yang" θα ληφθεί ως πρόσκληση για δείπνο.
Σε φίλους που έχουν μετακομίσει στην πόλη, θα πω sawatdee khrap και θα κάνω ένα wai όταν τους συναντήσω.
Ωστόσο, αν μείνουν κοντά και τα συναντώ πιο συχνά, θα περιοριστεί σε sawatdee χωρίς wai.
Στον αρχηγό του χωριού συνήθως κουνώ το χέρι όταν περνάω και κάθεται μόνος.
Μερικές φορές καλεί για μια συνομιλία.
Κάθεται έξω με την οικογένειά του, περπατάω και μετά χαιρετώ την οικογένεια με το sawatdee.
Είναι με τρίτους, λέω sawatdee και να κάνω και ένα wai.
Από την άλλη, ο χωριανός κάνει συχνά χειραψία.
Χαιρετώ πάντα επίσημα τον ηγούμενο με sawatdee khrap και ένα wai
Η απάντηση είναι τότε sawatdee ή γεια, γεια.
Αυτό που αντικρούω με χαιρετισμούς είναι το «Γεια» της νεολαίας.
Αυτό διδάσκουν στους νέους στο σχολείο.(Είναι και στα σχολικά βιβλία)
Τους λέω ότι αυτό δεν είναι μια ευγενική μορφή χαιρετισμού προς έναν ηλικιωμένο άνδρα.
Ωραίο για τους φίλους ή τους γονείς σου, αλλά όχι για τους άλλους.
โง่ (ngôo) σημαίνει παρεμπιπτόντως ηλίθιος.
Ταξιδεύω στην Ταϊλάνδη εδώ και δεκαετίες και ζω εδώ και αρκετά χρόνια, με έναν Ταϊλανδό σύντροφο. Όταν βρισκόμαστε στην πατρίδα, ακούω τα μέλη της οικογένειας να μιλάνε μεταξύ τους νωρίς το πρωί, περισσότερο να φωνάζουν από το ένα σπίτι στο άλλο. Όταν ρωτάω τον σύντροφό μου «τι μιλάνε;» Τότε η απάντηση είναι: τι τρώτε σήμερα; Αυτό είναι ταϊλανδέζικο!
Είναι ευγένεια στο να μιλάνε, να μην λένε τίποτα…
Ακόμα και όταν φεύγω από το διαμέρισμά μου, η ασφάλεια ή άλλοι γνωστοί της Ταϊλάνδης λένε "που πας;" Όχι ότι ενδιαφέρονται για το πού θα πάω, αλλά θέλουν απλώς να είναι ευγενικοί και φιλικοί και να δείχνουν κάποιο ενδιαφέρον. Εκτός από το Sa waa de khrap, αυτές είναι οι απλές μορφές ευγένειας.
Το Pai hnai, το kin khaaw lew hmai και το sabai dee hmai είναι άτυποι χαιρετισμοί, χωρίς να κρατούν ο ένας τον άλλον ψηλά.
Περισσότερο σαν επιβεβαίωση ότι σας έχουν δει και ότι είστε γνωστοί/αποδεκτοί.
Μερικές φορές το να σε αγγίζει είναι επίσης μέρος αυτού.
Το Πάι σάι είναι η τοπική διάλεκτος στο Ισάν και μου το λέει καθημερινά ένα αγοράκι που είναι λίγο ψηλότερα από το γόνατό μου.
Το Sawatdee είναι λίγο πιο επίσημο και χρησιμοποιείται περισσότερο όταν σταματήσετε να μιλήσετε.
Ο επίσημος χαιρετισμός για τους τουρίστες στα τουριστικά θέρετρα είναι He You!!
Ωραία Tino πώς συνεχίζεις να αναλύεις την ταϊλανδέζικη γλώσσα. Η μετάφρασή σας για το "pai nai maa" είναι πολύ κυριολεκτική και επομένως φαίνεται λίγο περίεργη. Θα προτιμούσα να το μεταφράσω ως "πού ήσουν". Νομίζω ότι το "Kin or Thaan khaauw rue yang" είναι η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη μορφή άτυπου χαιρετισμού.
Αυτή η λέξη maa το κάνει να ανήκει στο παρελθόν, γιατί βρίσκεσαι στο δρόμο της επιστροφής.
Οπότε το pai nai γίνεται "πού πας;"
Η Μάα το μετατρέπει σε «πού πήγες»/ «πού ήσουν».
Όταν περπατώ από το σπίτι, ρωτάω πάντα «πάι ναι».
Όταν περπατάω προς την κατεύθυνση του σπιτιού μου, οι άνθρωποι πάντα ρωτούν «πάι ναι μάα».
Η λέξη "maa" είναι λίγο μπερδεμένη επειδή χρησιμοποιείται συχνά με τη λέξη "leew".
Αναρωτήθηκα αν αυτό το «maa……leew» θα μπορούσε να συνδεθεί με μια μορφή επιστροφής.
Αλλά ακόμα κι αν κάποιος έχει φάει στο σπίτι, μπορεί να πει «phom kin khaaw maa leew», ή «phom kin khaaw leew».
Είναι πιθανό ότι στο παρελθόν αυτό το «μαα» συνδέθηκε με την επιστροφή, αλλά προφανώς όχι στις μέρες μας.
Προς άλλον Ρουντ: Ξέρω πραγματικά την έκφραση maa lew, μόνο αν έχει γίνει και μια κίνηση.
Maa σημαίνει να έρθεις.
Όταν ΕΙΜΑΙ στο σπίτι κάποιου και ρωτάω αν έχει τελειώσει το φαγητό, δεν έχω λάβει ποτέ την απάντηση kin khaaw maa lew.
Είναι πάντα kin leew ή kin khaaw leew και ποτέ kin MAA leew.
Ωστόσο, αν είμαι στην πόρτα κάποιου, μπορεί να μετατραπεί σε kin maa leew.
Ακόμα κι αν έχει φάει στο σπίτι.
Αλλά το φαγητό στο σπίτι μπορεί να συνέβη σε διαφορετικό μέρος από αυτό που βρίσκομαι εκείνη τη στιγμή και ο ομιλητής να έχει έρθει κοντά μου.
Σε χονδρική μετάφραση: έφαγα μέσα και μετά πήγα στην πόρτα σου εδώ.
Αλλά αυτή είναι η ερμηνεία μου και ίσως η ταϊλανδική γλώσσα είναι πιο λεπτή,… ή πιο ατημέλητη.
Και κάτι Τίνο. Το Sawatdee Khrap ή το Wadee khrap ή απλώς το Wadee, wadee (2 φορές στη γρήγορη διαδοχή) είναι λιγότερο επίσημο κατά τη γνώμη μου που λες.
«Ratreeswat nolafandee» κάποτε έμαθα από μια μπάρμπα, για πότε πήγαμε πραγματικά για ύπνο. Προφανώς λογοτεχνικός άνθρωπος. Όλοι καταλαβαίνουν πάντως.
Αγαπητέ Φρανς, πρέπει να ήταν πολύ αργά όταν πήγες για ύπνο, και ίσως γι' αυτό δεν άκουσες τη σωστή προφορά, γι' αυτό και το έγραψες έτσι. Είναι πολύ πιθανό πολλοί να ξέρουν τι εννοείς, αλλά θα ήταν καλύτερα να το πούμε έτσι, Ratriesawat Noonlap fandee που χονδρικά μεταφράζεται ως, Καληνύχτα κοιμήσου και ονειρεύεσαι καλά.
Είναι πράγματι από μια φωνητική μνήμη που βρισκόταν στο τέλος των λατινικών της. Ευχαριστώ για τη διόρθωση και θα το σκεφτώ αργότερα.
Sawatdee μου λένε τακτικά.
Αλλά μόνο όταν συναντιόμαστε, οπότε αν έρθει κάποιος σε μένα ή εγώ σε κάποιον άλλο.
Οι υπόλοιπες εκφράσεις χρησιμοποιούνται όταν μόλις περνάς.
Τα παιδιά της δημοτικής ηλικίας συχνά φώναζαν «Καλημέρα» όταν με έβλεπαν.
Και το πρωί, το απόγευμα και το βράδυ.
Ο δάσκαλος μάλλον δεν ξέρει καλύτερα.
Τους έχω εξηγήσει μερικές φορές την έννοια του Morning και τώρα αρχίζουν να φωνάζουν και κάποια παιδιά Καλό απόγευμα.
Προφανώς αυτή η γνώση είναι μεταδοτική, γιατί υπάρχουν περισσότεροι από αυτούς στους οποίους την εξήγησα.
Λοιπόν, δεν ξέρω πού μένεις τότε. Έζησα στην Μπανγκόκ για 4 χρόνια και τώρα στο Τσιάνγκ Μάι για 2,5 χρόνια, αλλά εδώ όλοι χαιρετούν πραγματικά ο ένας τον άλλον με τον Sawasdee. Επίσης οι Ταϊλανδοί φίλοι μου μεταξύ τους
Πράγματι, η Νικόλ η γυναίκα μου είναι Ταϊλανδέζα και νομίζω ότι είναι ωραίο που ανήκουμε ξαφνικά στους «ανώτερους κύκλους»…
Είναι σωστό αν ζείτε στην ύπαιθρο και είστε καθ' οδόν, σας υποδέχονται με ένα "Pai nai"; Για παράδειγμα, εάν κάποιος γνωρίζει ότι είστε ήδη στο δρόμο για το σπίτι σας, αλλάζει αυτός ο χαιρετισμός σε "Pai nai" μαα"? με τις δύο παραλλαγές να αφορούν περισσότερο τον χαιρετισμό και πολύ λιγότερο να γνωρίζετε ακριβώς πού πηγαίνετε ή πού έχετε πάει. Μόνο όταν επισκέπτεστε κάποιον και έχετε ήδη φτάσει στο σπίτι του ή στο συμφωνημένο σημείο συνάντησης, για παράδειγμα, εφαρμόζεται Sawasdee.
Σήμερα δεν χρειάζεται πλέον να επιβάλλετε τον δυτικό «πολιτισμό» στην Ταϊλάνδη. Είναι ευρέως ευπρόσδεκτο στην Ταϊλάνδη. Coca Cola, KFC, Mac Donalds, κέντρα μπόουλινγκ, κινηματογράφοι, για να μην αναφέρουμε ολόκληρο το ψηφιακό rimram και τη μαζική επικοινωνία. Τα σαρόνγκ παντού έχουν αντικατασταθεί από τζιν παντελόνια χωρίς φαντασία. Διεθνής στολή. Πλαστικό παντού Κασσίτερος παντού. Και το πρωί: Καλημέρα. Καλησπέρα Καληνύχτα. Δεν συμμετέχω. Στην Ταϊλάνδη απλά πηγαίνω για ύπνο χωρίς να το πω σε κανέναν.
Κάποιος πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός να μην θεωρεί τους συνήθεις χαιρετισμούς της επαρχίας του Ισάν ως κανόνα της Ταϊλάνδης, γιατί δεν είναι. Και μην χρησιμοποιείτε ποτέ αυτούς τους χαιρετισμούς στην Κεντρική Ταϊλάνδη και σίγουρα ποτέ στη Μητρόπολη της Μπανγκόκ, γιατί τότε θα ταξινομηθείτε αμέσως ως αγρότης και δεν θα θεωρείστε πλέον καλά μορφωμένοι.
Επιπλέον συμβουλή.
Στην κεντρική Ταϊλάνδη και την Μπανγκόκ μιλούν μόνο την τυπική γλώσσα και σίγουρα όχι τη διάλεκτο Ισάν.
Το Khin Khao reuh yang δεν με εκπλήσσει καθόλου. Όταν βλέπεις τι τρώει ο μέσος Ταϊλανδός κάθε μέρα, αναρωτιέται κανείς γιατί δεν σκάνε με ένα τεράστιο μπαμ όπως στη γαλλική ταινία "La Grande Bouffe" Στο Pai nai mar; Ο κόσμος αναμφίβολα θα αναρωτηθεί σε ποιο εστιατόριο φάγατε. Στο Πάι ναι; Σκέφτονται οι άνθρωποι: Πού θα φάτε; Μπορώ να σε συνοδεύσω;
Αγαπητέ κρεοπωλείο,
Σας ευχαριστούμε για τα ενδιαφέροντα, στοχαστικά και κατατοπιστικά σχόλιά σας. Αυτό εκτιμάται πολύ. Έτσι μαθαίνουμε κάτι.
Γενικά, δεν νομίζω ότι πρέπει να υπερβάλλεις με αυτές τις λίγες λέξεις που ξέρεις ως μέσος παραθεριστής.
Μερικές φορές βλέπω έναν Αμερικανό να μπαίνει στο μπαρ, να φωνάζει «sawatdee krap» πολύ δυνατά, με έμφαση στο r και το p του στο καβούρι, και μετά να φωνάζει με τον πιο αμερικάνικο τρόπο: Δύο μπύρες παρακαλώ! Σαν να γιορτάζει το Ραμαζάνι εδώ και τρεις εβδομάδες.
Κανείς δεν εντυπωσιάζεται από αυτό. Και παρόλο που μισώ τα γαλλικά και τα γαλλικά: C'est le ton qui fait la musique.
Απλώς θα ρωτήσω αύριο στο μπαρ τι σκέφτονται όταν ρωτάω από πού είναι και πού πάνε.
Tino Kuis, δεν θέλω να σε διορθώσω. Αν νομίζετε έτσι, ζητώ συγγνώμη. Είναι αλήθεια ότι κάθε Ταϊλανδός, συμπεριλαμβανομένων των γειτόνων, που έρχονται στο σπίτι μου ή με τους οποίους συναντώ στο δρόμο πάντα με χαιρετούν, με τον Sawatdee και κανείς δεν με ρώτησε ποτέ «Pai Nai;». Μερικές φορές το κάνω μόνος μου αλλά τότε το άτομο στο οποίο το λέω εκνευρίζεται ελαφρώς.
Theo,
Εκτιμώ πολύ όταν οι άνθρωποι με διορθώνουν ή με συμπληρώνουν. Βλέπεις από τις αντιδράσεις εδώ ότι είναι διαφορετικά παντού και μεταξύ διαφορετικών ανθρώπων. Φυσικά, λέω πάντα στους αγνώστους, στους ηλικιωμένους και στους «κομψούς» ανθρώπους «sawatdie tight». Για στενούς γνωστούς, φίλους, οικογένεια κλπ 'πάι ναι. Αυτό είναι πιο ζεστό, ισοδύναμο με το "Γεια σου, φίλε, πού πας;" Ή "Ρουν, να" "Καυτό, πες!" και τα λοιπά.
Εδώ στο Νότο είναι επίσης σπάνιο να χαιρετάτε ο ένας τον άλλον με ένα «paai nai» ή ένα «kin khaaw leaaw… Το Sawaddee Khap ακολουθούμενο από ένα «sabaai dee maai» είναι συνηθισμένο εδώ. Το ακούω μερικές φορές, αλλά τότε μόνο ηλικιωμένοι χαιρετούν έτσι.
Όταν σηκώνεσαι και πηγαίνεις για ύπνο, συνήθως δεν εκφράζεται καμία επιθυμία... είναι εκεί το πρωί και το βράδυ ξαφνικά εξαφανίζονται. Κάποτε μου φαινόταν περίεργο και αγενές, όχι πια, αλλά πάντα λέω όταν κοιμάμαι και εύχομαι μια καλημέρα όταν σηκώνομαι, τουλάχιστον αν δεν είμαι ο πρώτος που ξυπνάω, όπως συνήθως ξυπνάω. .
Στο Τσιάνγκ Μάι η εμπειρία μου είναι παρόμοια με του Τίνο. Ως χαιρετισμό σπάνια ακούω sawatdii, αλλά συχνά pai nai/ pai nai maa και επίσης kin kaaw ruu yang. Δεν περιμένει κανείς μια εκτενή απάντηση, αλλά μπορεί να είναι ένα άνοιγμα για μια συνομιλία.
Αν φαίνεται ότι προέρχομαι από την αγορά ή έχω πάει στο 7-11, το suu arai χρησιμοποιείται και ως χαιρετισμός, τι έχετε αγοράσει; , είπε. Ακόμη και τότε μια σύντομη αντίδραση αρκεί.
Νομίζω ότι όλα εξαρτώνται από το τι είναι κοινό σε αυτήν την περιοχή, και κυρίως από το πόσο καλά ή επιφανειακά γνωρίζετε αυτό το άτομο.
Νομίζω ότι ο Tino ήθελε απλώς να καταστήσει σαφές ότι υπάρχουν περισσότερα από το μάλλον ωραίο "Sawatdee" για να χαιρετήσει κάποιον.
Ακριβώς…….
Ποια είναι η «τυπική» απάντηση στις ερωτήσεις «Πού πας;» Έχεις φάει ακόμα;
Δεν υπάρχει τυπική απάντηση, γιατί από μόνα τους δεν είναι ερωτήσεις στις οποίες οι άνθρωποι θέλουν πραγματικά μια απάντηση.
Είναι περισσότερο κάτι για να χαιρετήσετε ο ένας τον άλλον και ενδεχομένως να ξεκινήσετε μια συζήτηση.
Οι ερωτήσεις γίνονται περισσότερο από ευγένεια, γιατί δείχνει ενδιαφέρον για το τι κάνει, τι πρόκειται να κάνει ή έχει κάνει το άτομο.
(Φυσικά μπορείτε να το πείτε και περιέργεια)
Είτε ξεκινάτε μια συζήτηση με το άτομο που σας κάνει αυτήν την ερώτηση, αλλά αν δεν σας αρέσει ή δεν έχετε χρόνο, μπορείτε απλά να του πείτε πού πηγαίνετε. Επομένως, δεν χρειάζεται να είναι ο πραγματικός τελικός στόχος σας εάν δεν το θέλετε. Μπορεί επίσης να είναι πολύ γενικό, όπως «Πηγαίνω στο λεωφορείο, στην αγορά κλπ…. Έρχεσαι από φαγητό ή θα φας κάπου;Μπορείς βέβαια να το πεις και αυτό.
Στην πραγματικότητα είναι πολύ απλό: Pai Nai Ma ή εν συντομία Pai Nai που λέτε σε στενούς φίλους και γνωστούς ή γείτονες όταν συναντάτε ο ένας τον άλλον, Sawasdee Krap/Kα ακολουθούμενο από ένα Wai που λέτε σε αγνώστους ή άτομα με «ανώτερη» ιδιότητα.
Λέτε Kin Khao Leaw μόνο σε καλούς φίλους και γνωστούς ή γείτονες ποτέ σε αγνώστους ή άτομα με «ανώτερη» ιδιότητα.
Είναι μορφές ευγένειας που δεν ζητούν τόσο απάντηση, μπορείς να πεις την αλήθεια ή απλώς να δώσεις μια αόριστη απάντηση όπως εκεί πέρα (pai ti noon ή pai noon ή ti noon για συντομία) ή ως εκ τούτου (ma το μεσημέρι) και αυτό συνοδεύεται από ένα νεύμα του κεφαλιού ή μια αόριστη κίνηση του χεριού.
Η απάντηση στο Kin Khao Leaw (Reuh Yang) είναι το Kin Leaw (που έχει ήδη φάει) ή το Kin Yang ή απλώς το Yang (δεν έχει φάει ακόμα)
Κάνε το καλύτερο, Λίντα
Απλώς μια προσθήκη για τον Kin Khao Leaw (Reuh Yang) το λέτε μόνο το πρωί, το μεσημέρι και το βράδυ γύρω από τις ώρες των γευμάτων, καλά ξέρω ότι οι Ταϊλανδοί (μπορούν) να τρώνε όλη την ημέρα, αλλά είναι μια σύμβαση για να κάντε αυτό κατά τη διάρκεια αυτών των τμημάτων της ημέρας και όχι κατά τη διάρκεια της ημέρας. Αλλά υπάρχει μια εξαίρεση: μπορείτε να το πείτε αυτό ή θα σας ειπωθεί εάν εσείς ή κάποιος τρώει εκτός των «κανονικών» ωρών γευμάτων. Είναι στην πραγματικότητα μια συγκαλυμμένη πρόσκληση να έρθουμε μαζί μας για δείπνο.
Φάε τα, γεια Λίντα
Μετά έχουμε και Sabai Dee Mai (ευγενικό στους καλούς φίλους) ή Sabai Dee Mai Krap/Ka (πιο ευγενικό με γνωστούς ή γείτονες) ή Sabai Dee Mai Na Krap/Ka (το πιο ευγενικό) το λες μόνο σε φίλους, γνωστούς εσύ δεν έχω δει για καιρό, οπότε όχι σε αγνώστους ή/και σε άτομα με «ανώτερη» ιδιότητα
Τώρα νομίζω ότι επιτέλους καταλαβαίνω γιατί μια από τις καμαριέρες ρωτάει πάντα: "Πού πας;"