Ο HIV-NAT Μπανγκόκ χάνει τον συνιδρυτή Joep Lange
Η Ολλανδία και ο κόσμος βυθίζονται στο πένθος για τους πολλούς ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους στο αεροπλάνο της Malaysia Airlines που καταρρίφθηκε πάνω από την Ουκρανία. Σχεδόν 200 θύματα ήρθαν από την Ολλανδία και σε πολλούς κύκλους αυτούς τους ανθρώπους θρηνούν.
Επιτρέψτε μου καταρχάς να δηλώσω ότι ένα θύμα δεν είναι πιο σημαντικό από ένα άλλο, ανεξάρτητα από την καταγωγή, την κοινωνική θέση, την καταγωγή ή την εθνικότητα του/της. Ωστόσο, θα ήθελα να αναφέρω ένα από τα θύματα συγκεκριμένα, τον Ολλανδό καθηγητή Ιατρικής Joep Lange, ο οποίος υπήρξε τόσο απίστευτα σημαντικός στην Ταϊλάνδη για την έρευνα και τη θεραπεία του HIV. Ήταν με τη σύντροφό του Jacqueline van Tongeren και πολλές δεκάδες άλλους επιβάτες καθ' οδόν προς τη Μελβούρνη για τα 20ste Διεθνές Συνέδριο για το AIDS, που ξεκινά στις 20 Ιουλίου.
Ο Δρ. Ο Joep Lange είναι συνιδρυτής της Ερευνητικής Συνεργασίας Ολλανδίας Αυστραλίας Ταϊλάνδης (HIV-NAT). Είναι μια συνεργασία του Ταϊλανδικού Ερευνητικού Κέντρου Ερυθρού Σταυρού για το Aids στην Μπανγκόκ, του Ινστιτούτου Kirby (πρώην Εθνικό Κέντρο για την Επιδημιολογία και την Κλινική Έρευνα του HIV) στο Σίδνεϊ και του Ινστιτούτου Παγκόσμιας Υγείας και Ανάπτυξης, που συνδέεται με το Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ.
Το κέντρο HIV-NAT στην Μπανγκόκ διεξάγει κλινική έρευνα για τον HIV από το 1996, ειδικά για το πρόβλημα του HIV και του AIDS στην Ταϊλάνδη. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το HIV-NAT προτείνω τον ιστότοπό τους: www.hivnat.org/en
Ο David Cooper, διευθυντής του Ινστιτούτου Kirby, φίλος και συνάδελφος του καθηγητή Joep Lange, μιλά για τη συνεργασία τους και την επιστημονική κληρονομιά αυτού του Ολλανδού πρωτοπόρου στην έρευνα για τον HIV σε έναν εκτενή λογαριασμό στον ιστότοπο του The Conversation. Ακολουθεί μια συνοπτική μετάφραση:
"Οι μεγάλες διεθνείς συναντήσεις, όπως το AIDS2014, είναι οι ιδανικές τοποθεσίες για να συναντηθούν συνάδελφοι και εργαζόμενοι και να ανταλλάξουν ιδέες. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 συναντούσα συχνά δύο παλιούς φίλους και συναδέλφους, τον καθηγητή Joep Lange, τον ομόλογό μου στο Εθνικό Κέντρο Αξιολόγησης Θεραπείας AIDS (NATEC) στο Άμστερνταμ και τον καθηγητή Praphan Phanuphak, επικεφαλής του Ερευνητικού Κέντρου AIDS του Ταϊλανδικού Ερυθρού Σταυρού (TRC-ARC) στην Μπανγκόκ.
Εκείνη την εποχή, ήταν μεγάλο πρόβλημα να πειστούν οι φαρμακευτικές εταιρείες και άλλοι κλινικοί ερευνητές που σχετίζονται με τον HIV ότι ο HIV ήταν διαδεδομένος σε χώρες χαμηλού εισοδήματος που δεν είχαν τους πόρους για να πληρώσουν για ακριβές θεραπείες.
Τον Νοέμβριο του 1995 και οι τρεις μας συμφωνήσαμε στην ανάγκη για ένα κέντρο κλινικών δοκιμών στην Ταϊλάνδη και γεννήθηκε η Ερευνητική Συνεργασία Ολλανδίας-Αυστραλίας-Ταϊλάνδης, γνωστής ως HIV-NAT, που έγινε γρήγορα πρότυπο για την κλινική έρευνα για τον HIV στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Η πρώτη μελέτη του HIV-NAT με 75 συμμετέχοντες ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 1996. Ήταν μια μελέτη της σκοπιμότητας της μείωσης της δόσης δύο σημαντικών αντιρετροϊκών θεραπειών σε συνδυασμό, λόγω του χαμηλότερου μέσου σωματικού βάρους των Ταϊλανδών. Αυτή η πρωτοποριακή μελέτη οδήγησε στην ιδέα της βελτιστοποίησης της θεραπείας και της μείωσης του κόστους των αντιρετροϊκών φαρμάκων.
Στη συνέχεια, ο Joep και εγώ ασκήσαμε πίεση στη φαρμακευτική βιομηχανία, ενώ ο Praphan εξασφάλισε υποστήριξη από το Υπουργείο Υγείας της Ταϊλάνδης, επιτρέποντας σε κλινικές δοκιμές να εκπαιδεύσουν έμπειρους γιατρούς και βιοστατιστικούς από την Ολλανδία και την Αυστραλία για να εκπαιδεύσουν ταϊλανδούς εργαζομένους στον τομέα της υγείας σε όλες τις πτυχές της κλινικής έρευνας.
Οι δύο πρώτες μελέτες της ομάδας στο Νοσοκομείο Chulalongkorn της Μπανγκόκ βοήθησαν στη δημιουργία ενός μελλοντικού μοντέλου διδασκαλίας για τοποθεσίες σε όλη την Ταϊλάνδη και την περιοχή. Αυτές οι δύο μελέτες ήταν κρίσιμες για τη μελλοντική επιτυχία του HIV-NAT, το οποίο έχει γίνει η δύναμη της διεθνώς αναγνωρισμένης έρευνας για τον HIV.
Έχω το προνόμιο που είμαι συνάδελφος του Joep για πάνω από δύο δεκαετίες. Η συνεισφορά του στην έρευνα και τη θεραπεία του HIV και η αποφασιστικότητά του να εξασφαλίσει την πρόσβαση σε αυτές τις θεραπείες για τους ανθρώπους στην Αφρική και την Ασία δεν μπορούν να υποτιμηθούν. Ο Τζόεπ ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος, ένας γενναίος ερευνητής, ένας πολύτιμος υπάλληλος, ένας καλός φίλος και συνάδελφος».
Για την πλήρη ιστορία του Dr. Cooper παρακαλώ μεταβείτε στο: theconversation.com/joep-lange-a-brave-HIV-researcher-a-great-friend-and-colleague-29405
Γκρίνγκο, έβαλες πρόσωπο σε ένα από τα θύματα και τότε οι αριθμοί θα γίνουν σαφείς στο σύνολό τους. Ο Joep είναι 1 σε αυτούς τους μεγάλους αριθμούς θυμάτων, η απώλεια του Joep Lange τονίζει για άλλη μια φορά τη μεγάλη απώλεια και τον πόνο που έχει προκληθεί ατομικά και μαζικά από αυτό το έγκλημα. Ο μεγάλος αριθμός των θυμάτων αργά αλλά σταθερά αποκτά ατομικό πρόσωπο, τότε συνειδητοποιείς πραγματικά τι καταστροφή είναι αυτή για τόσους πολλούς.
RIP Joep και όλους αυτούς τους άλλους, εύχομαι δύναμη σε όλη την οικογένεια, πατέρες, μητέρες, παιδιά, εγγόνια, φίλους, συναδέλφους, γνωστούς.
NicoB
Πράγματι, ο Joep Lange βοήθησε να διασφαλιστεί ότι η Ταϊλάνδη έχει επίσης γλιτώσει από την περαιτέρω κλιμάκωση της καταστροφής του HIV τις τελευταίες δεκαετίες. Αυτό μέσω του συνδυασμού της επιστήμης, του ακτιβισμού και του αποτελεσματικού λόμπι. Εκ μέρους του Ιδρύματος AidsCare, υπογραμμίζουμε τη σημασία αυτού του στοχαστή και πράττοντα. Το ότι αυτός, που έσωσε τόσες ζωές, έχει αρπάξει έναν απρόσμενο και αόρατο εχθρό, είναι γλυκόπικρο. Ο σεβασμός μας θα παραμένει πάντα.
Θέλω να το μοιραστώ με τους αναγνώστες στο Thailandblog σε σχέση με την προηγούμενη αντίδρασή μου, έγραψα αυτό το email στην κόρη μου στην Ολλανδία, είναι ενδεικτικό της τεράστιας ταλαιπωρίας των συγγενών:
«Τι καταστροφή με το αεροπλάνο της Malaysia Airways, πολύ λυπηρό, τραγωδία, τόσοι πολλοί άνθρωποι, καταρρίπτοντας ένα επιβατικό αεροπλάνο, πόσο τρελός μπορείς να είσαι;
Η Ολλανδία έχει ανατραπεί νομίζω και θρηνεί, τόσοι συγγενείς, μητέρες, πατέρες, παιδιά, εγγόνια, φίλοι, συνάδελφοι και γνωστοί, που έχασαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα ακαριαία, όλοι ζουν επίσης με αυτό, από όσο ξέρουμε ότι υπήρχαν δεν υπάρχουν Ταϊλανδοί σε αυτή τη μονάδα.
Ήμουν σε αυτή τη διαδρομή ο ίδιος με τη Μαλαισία, θα μπορούσε να είχε συμβεί σε οποιονδήποτε.
Πώς είναι γύρω σου, και άνθρωποι κοντά στο πένθος;
Αγάπη, μπαμπά»
Η αντίδραση της κόρης μου στην Ολλανδία:
«Ναι, είναι απαίσιο. Στο Χίλβερσομ, τρεις οικογένειες έχουν φύγει εντελώς. Έρχεται πολύ κοντά μας, στο αεροπλάνο ήταν τα τρία γείτονα κορίτσια μας και η μητέρα τους…
Μείναμε με τον γείτονά μας μέχρι βαθιά τη νύχτα της Πέμπτης. Ευτυχώς, έχει πολλούς φίλους και συγγενείς που τον στηρίζουν τώρα. Το πλήγμα θα έρθει μόνο όταν ξαναρχίσει η «κανονική» ζωή και τα παιδιά του δεν πάνε πια σχολείο. Είναι ένας πολύ γλυκός τύπος και ασχολήθηκε πολύ με τα παιδιά του, τώρα έχει μείνει τόσο απίστευτα μόνος…
Είμαστε και πολύ στεναχωρημένοι, γύρω μας και μαζί μας η σημαία μεσίστιη...
Πολύ λυπηρό για τα λόγια… Σαν να καταλήξαμε σε μια πολύ κακή ταινία.
Αγάπη".
Αυτό συνδέεται με αυτό που δείχνει επίσης ο Γκρίνγκο, την τεράστια ταλαιπωρία, τη μεγάλη απώλεια και τις συνέπειες που έχουν προκληθεί.
NicoB
Πράγματι, Gringo, το ένα θύμα δεν πρέπει να σημαίνει περισσότερα από το άλλο, όταν πρόκειται για συλλυπητήρια, σε όσους άφησαν πίσω τους την απώλεια των αγαπημένων τους. Όμορφο κομμάτι.
Εκτός από μεγάλο αριθμό Ολλανδών επιβατών, όλοι αυτοί οι άλλοι επιβάτες και το πλήρωμα ήταν επίσης θύματα τρομοκρατικής ενέργειας. αυτές οι οικογένειες θρηνούν εξίσου.
Όσο για τον Joep Lange, ήμουν αρκετά εξοικειωμένος. Μαζί με τον Peter Piot, διευθυντή του UN AIDS τότε, και με μια υπέροχη ομάδα, έχουν κάνει πολλή δουλειά στον τομέα του AIDS και του HIV. Και επέφερε τεράστια πρόοδο στη Νοτιοανατολική Ασία. Πρώτον, αναγνωρίζοντας το πρόβλημα. Κάτι που ήταν πολύ δύσκολο στην Ταϊλάνδη. Στη συνέχεια παρείχαν προληπτικές, διαγνωστικές και εστιασμένες στη θεραπεία γνώσεις και αποτελεσματικά προγράμματα. Θαυμάσια δουλειά λόμπι, επίσης σε ένα πολύ συντηρητικό πολιτικό περιβάλλον.
Είναι ειρωνικό, αν μπορεί να ειπωθεί έτσι, και με την άδεια. Ότι ένας σωτήρας θα έπρεπε να χαθεί υπό αυτές τις συνθήκες, ακριβώς σε μια τόσο τετριμμένη ζώνη σύγκρουσης. Τώρα που ο άνθρωπος ήταν αλτρουιστής, αφιέρωσε τη ζωή του στην επιστήμη. Κι αν είναι καμιά παρηγοριά. Έδωσε τη ζωή του όχι με το σπαθί στο χέρι, αλλά γνωρίζοντας ότι σε εκείνο το συνέδριο θα προσπαθούσε να σώσει ακόμη περισσότερες ζωές. Γι' αυτό προσωπικά το βρίσκω ακόμη πιο οδυνηρό.
Και σκεφτείτε ότι για κάθε επιβάτη αυτής της πτήσης, τελικά, αυτό δεν έπρεπε να συμβεί.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο τραγικό από το να χάσεις ένα αγαπημένο μέλος της οικογένειας, φίλο, γιο, κόρη,… μέσω μιας απλής τρομοκρατικής πράξης.
Μέχρι στιγμής, αυτή η αντίδραση σε ένα γεγονός που έχει ‘αγγίξει’ πολλούς.
Ευχαριστώ για τη συνεισφορά σας.