Chiranan Pitpreecha – η ψυχή αντέχει…

Chiranan Pitpreecha (Φωτογραφία: Pinterest)

«Η ψυχή αντέχει» είναι μια φράση από το 'Οι πρώτες βροχές', ένα από τα πιο διάσημα κοινωνικά κριτικά ποιήματα του Chiranan Pitpreecha (°1955, Trang).

Επέλεξα αυτόν τον τίτλο γιατί λέει πολλά για τη δύναμη του χαρακτήρα αυτής της ιδιαίτερης γυναίκας που είναι ευλογημένη με πολλά ταλέντα. Εκτός από συγγραφέας, μεταφράστρια και εκδότης, είναι επίσης φωτογράφος, διευθύντρια μουσείων και, πάνω απ' όλα, φυσιογνωμία του φεμινισμού στην Ταϊλάνδη.

Λίγα είναι γνωστά για τα παιδικά της χρόνια, αλλά είναι βέβαιο ότι ξεκίνησε να γράφει τα πρώτα της ποιήματα σε ηλικία δεκατριών ετών, με την ενθάρρυνση να το κάνει η μητέρα της που διατηρούσε βιβλιοπωλείο. Σπούδαζε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Chulalongkorn της Μπανγκόκ τη δεκαετία του 6, όταν το αργά διαμορφωμένο και ταχέως αναπτυσσόμενο κίνημα εκδημοκρατισμού στα πανεπιστήμια συντρίφτηκε βάναυσα από το καθεστώς. Μετά την κρίση της 1976ης Οκτωβρίου XNUMX και την επακόλουθη αιματηρή επίθεση από τις δυνάμεις ασφαλείας και τους παραστρατιωτικούς στο Πανεπιστήμιο Thammasat, κατέφυγε στα βουνά με εκατοντάδες άλλους νέους διανοούμενους και εντάχθηκε στο κομμουνιστικό κόμμα, το οποίο είχε κηρυχθεί παράνομο.

Το γνωστό της ποίημαDokmai ναι αχυρώνα (Λουλούδια στο μπουμπούκι) είναι για αυτήν την ταραγμένη περίοδο στη ζωή της. Τράπηκε σε φυγή μαζί με έναν άλλο εξέχοντα φοιτητή ακτιβιστή, τον μετέπειτα ποιητή και καθηγητή Sexan Prasertkul. Ήταν ένας από τους συμμαθητές της στο Πανεπιστήμιο Thammasat με τον οποίο παντρεύτηκε λίγο αργότερα. Τα επόμενα χρόνια, που ζούσαν στη λαθραία και κυνηγούνταν ανελέητα από τον στρατό και την αστυνομία, δεν ήταν σε καμία περίπτωση τα πιο εύκολα της ζωής τους.

Απογοητευμένο από τον αυστηρό δογματισμό των κομμουνιστών και τη φαινομενική απελπισία του ανταρτοπόλεμου, το ζευγάρι επέστρεψε από τη ζούγκλα το 1981 μετά την κήρυξη των μέτρων αμνηστίας και τους δόθηκε η ευκαιρία να σπουδάσουν ιστορία στο επίλεκτο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο Κορνέλ. Εδώ ο Chiranan κέρδισε τόσο πτυχίο όσο και μεταπτυχιακό στην ιστορία.

Λίγο αργότερα χώρισε από τον Prasertkul και μετά την επιστροφή της στην Ταϊλάνδη, εν μέρει λόγω των ειλικρινών και ειλικρινών της απόψεων για τον φεμινισμό και άλλα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα, έγινε μια από τις πιο γνωστές σύγχρονες συγγραφείς στην Ταϊλάνδη και έχει δημοσιεύσει πολλές συνεισφορές σε εφημερίδες και περιοδικά . Το 1989 έλαβε ένα κύρος Βραβείο γραφής Νοτιοανατολικής Ασίας για την πρώτη και έντονα αυτοβιογραφική της συλλογή ποιημάτων »Bai Mai Ti Hai Pai' (τα φύλλα που λείπουν).

το ποίημα της'Πρώτη βροχή αναδείχθηκε το καλύτερο ποίημα της χρονιάς το 1992 από το PEN club Ταϊλάνδης. Το έργο της έχει μεταφραστεί από τα ταϊλανδικά στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά, ρωσικά, κορεάτικα, ιαπωνικά και μαλαισιανά. Συμμετείχε επίσης στην παραγωγή της ταινίας μεγάλου μήκους 'Ένα γράμμα στον θείο Boonmee, μια κοινωνικά κριτική ταινία του 2009 από τον ιδιότυπο Ταϊλανδό σκηνοθέτη Apichatpong Weerasethakul. Το 2011, ψηφίστηκε ως μία από τις εξήντα πέντε γυναίκες με τη μεγαλύτερη επιρροή στην κοινωνία της Ταϊλάνδης. Και αυτό σίγουρα δεν ήταν άδικο….