O Sihanoukville i Kampot

Ar ôl mwynhau traeth Sihanoukville am ychydig ddyddiau, y machlud gwych a gwledda ar fwyd môr hynod ffres gyda golygfa o'r môr, mae'r daith trwy Cambodia yn parhau.

Voor 5 dollar brengt de bus mij in twee uur naar de lieflijke plaats Kampot. Heb een kamer geboekt in de slechts zes kamers tellende voormalige villa uit de Franse tijd luisterend naar de naam ‘La Java Bleue’ vlakbij de wijde Praek Tuek Chhu rivier. De naam van het kleine maar uiterst keurige onderkomen is vernoemd naar een Frans chanson, zo verneem ik van de eigenaar.

Beluister de song maar via www.youtube.com

Kampot is een kleinere maar uiterst gezellige en rustige plaats met veel eetgelegenheden en nog niet vergeven door het massatoerisme. Het stadje kent geen verkeersopstoppingen en

heeft toch een aantal leuke toeristische mogelijkheden. Aan de kade bij de rivier liggen boten afgemeerd die ’s avonds fraai verlicht je uitnodigen om de zonsondergang al varend over de rivier te beleven. Je betaalt voor de twee uur durende trip 5 dollar en een drankje kun je desgewenst aan boord nuttigen. Een andere mogelijkheid is om een scooter te huren en op eigen gelegenheid het niet veraf gelegen Bokor nationale park bezoeken. Of wellicht een ritje naar het 20 kilometer verder aan zee gelegen Kep. De plaats is niet ver van de grens met Vietnam gelegen en je kunt er smullen van kersverse krab die zo uit zee voor je uit de viskorf wordt opgedist. Verser kun je krab nergens eten. Vanuit Kampot is het een leuke dagtrip.

Dat alles heb ik gelezen maar ga het nu zelf aan den lijve ondervinden. En niet te vergeten wil ik uiteraard ook een bezoek brengen aan een peperplantage want de peper uit Kampot moet van ongekende kwaliteit zijn. Ben vanavond begonnen met een twee uur durende vaart over de brede rivier. Heerlijk boven op het dek genoten van de zonsondergang en de rust die de tocht in de avondschemering over deze majestueuze rivier uitstraalt.

Voor een impressie zie de afgebeelde foto van de zonsondergang gemaakt vanaf het dek van de boot.

Voordat de terugvaart begint verzamelen alle verlichte boten zich bij een inham en kun je goed kijkend in het struikgewas vuurvliegjes zien. Twee uur later ben je weer bij het startpunt en daar aan de kade nodigen de vele restaurantjes je uit om de inmiddels knorrende maag te verzadigen.

Heb vanavond een afspraak gemaakt met een jongeman die mij met zijn tuk tuk voor 25 dollar een dag gaat rondrijden met bezoeken aan de krabmarkt in Kep, de zeezoutwinning in de omgeving en uiteraard een bezoek aan een peperplantage, want als ik het moet geloven is de peper uit Kampot de Number One of the World. Van enig chauvinisme zal wel sprake zijn maar wil het uiteraard zien en straks thuis de proef op de som nemen.

Voelde geen enkele behoefte om op de vraagprijs van de aardige jongeman af te dingen. Leven en laten leven. In dit soort toch niet met rijkdom overladen landen moet je niet het onderste uit de kan willen hebben.