Cwestiwn darllenydd: Defodau mynachod ynghylch marwolaeth fy nhad-yng-nghyfraith

Annwyl ddarllenwyr,

Yn dilyn profiad yr wythnos diwethaf, mae gennyf gwestiwn i chi. Byddaf yn cyflwyno ac yn egluro fy nghwestiwn isod yn gyntaf.

Dydd Iau diwethaf bu farw fy nhad-yng-nghyfraith a'r un noson roedd fy ngwraig a minnau ar awyren i Wlad Thai. Ar y noson o ddydd Gwener i ddydd Sadwrn gyrrasom i Khorat (amphoe Bua Yai) a'r peth cyntaf a wnaethom, ar ôl cyfarch ein mam-yng-nghyfraith, oedd llosgi arogldarth wrth arch Dad.

Roedd yn brysur o gwmpas y tŷ a llawer o ddwylo wedi gofalu am baratoi'r seremoni Bwdhaidd a derbyniad a gofal y gwesteion. Hyd y diwrnod ar ôl yr amlosgiad, a gynhaliwyd ddydd Llun diwethaf, cynhaliwyd gwasanaethau gyda mynachod ac roedd teulu, ffrindiau a chydnabod yn mynd a dod. Yn ystod yr holl amser hwnnw nid oedd eiliad o dawelwch yn y tŷ ac o'i gwmpas, dim hyd yn oed yn y nos.

Roeddwn i'n gwybod o angladd blaenorol bod rhai dynion yn ymuno â'r urdd fynachaidd Bwdhaidd fel dechreuwyr (na) ar ddiwrnod yr amlosgiad. Ddydd Sul dywedodd fy ngwraig wrthyf pa ddynion fyddai'n gwneud hyn ar gyfer amlosgiad ei thad ac awgrymais i ni wneud hyn hefyd. Roedd hi wedi synnu ar yr ochr orau ac yn frwdfrydig fy mod wedi awgrymu hyn ac nid oedd hi ar ei phen ei hun, i'r gwrthwyneb. Cafodd dderbyniad gwirioneddol gan bawb gyda brwdfrydedd a pharch mawr.

Nos Sul, fel cam cyntaf, tynnwyd holl wallt (gan gynnwys aeliau) y pum dyn gyda chlipwyr. Bu'n rhaid i mi godi am 04:00 y bore a hanner awr yn ddiweddarach gyrrasom, yng nghwmni dau flaenor y pentref, i'r deml mewn pentref arall. Abad y deml hon a'n cychwynodd fel nofisiaid, a chaniatawyd i ni wisgo gwisg y mynach oren. Ar ôl y cysegriad gyrrasom yn ôl i'r deml yn ein pentref ein hunain ac oddi yno, ar ôl pryd o fwyd a baratowyd gan y teulu, cerddom i dŷ fy rhieni-yng-nghyfraith. Gosodwyd yr arch ar lori codi ac fel dechreuwyr fe gerddon ni o flaen y car gyda rhaff wedi'i chlymu'n ofalus yn ein dwylo a oedd wedi'i chysylltu â'r arch.

Roedd y gwasanaeth angladdol yn ddifrifol, hardd a mynychwyd eto gan nifer fawr o aelodau'r teulu, ffrindiau a chydnabod. Fel dechreuwyr, eisteddasom o flaen y mynachod eraill ac, fel y mynachod, cawsom ein galw yn eu tro i'r lle o flaen y ffwrn amlosgi lle, ymhlith pethau eraill, cawsom ni, fel y mynachod eraill, amlen gydag anrheg.

Ar ôl yr amlosgiad, dywedodd abad y deml yn ein pentref ni fwy amdano a chawsom gyfle i gyfnewid gwisg y mynach am ein dillad ein hunain eto. Unwaith eto roedd parch pawb yn fy nharo. Ond yr hyn sy'n fy nharo fwyaf yw bod hyd yn oed y pentrefwyr sy'n dal i'm cyfarch fel farang ar ôl yr holl flynyddoedd yr wyf wedi bod yn dod yma nawr hefyd yn fy annerch wrth fy enw cyntaf.

Roeddwn i'n meddwl ei bod hi'n brydferth ac yn deilwng i allu cyfrannu at yr holl seremonïau fel hyn, ond yn anffodus ni wn yn union beth yw ystyr a gwerth (ac i bwy) fy ymuno â'r urdd fynachaidd ar ddiwrnod yr amlosgiad. . Ni allaf ddod o hyd i unrhyw beth am hynny ar y rhyngrwyd chwaith. Pwy all fy hysbysu, o het i ymyl, am y rhan hon o'r seremoni angladdol? Rwy’n ddiolchgar iawn ymlaen llaw am hyn.

Cyfarch,

Michel