Pobl o Isan – poa Wat

yn fath o gwrteisi cyfeillgar a roddir i bobl ychydig yn hŷn, sydd orau i'w gyfieithu fel 'tad bach'. Mae Poa Wat yn chwe deg tri, union bedair blynedd yn hŷn na The Inquisitor. A'i enw, (teml), yn llysenw.

Nid yw'r Inquisitor hyd yn oed yn gwybod ei enw iawn, o'r cychwyn cyntaf pan gyfarfu â'r dyn, rhoddodd The Inquisitor y llysenw hwn iddo. Canys efe sy'n gyfrifol am y crefyddol yn saith pentrefan ein bwrdeistref. Mae pymtheg o demlau. Doniol: ar ôl pedair blynedd mae pawb yn ein pentref bellach yn ei alw'n poa Wat.

Mae Poa Wat yn fawr yn ôl safonau Isan. Pum troedfedd wyth neu rywbeth. Ac yn denau. Steil gwallt rhyfedd, mae'n atgoffa De Inquisitor o'r hen luniau hynny o nozemau o'r XNUMXau, tân mawr y mae wedi'i beintio'n annaturiol o ddu. Oherwydd ei weithgareddau i'r mynachod mae ganddo rywfaint o barch yn y pentref, yn y dechrau roedd The Inquisitor braidd yn ofalus gyda'r dyn. Dydych chi byth yn gwybod a allai ddod â thrychineb arnoch chi. Roedd Poa Wat braidd yn ddrwgdybus o'r farang yna hefyd. Y cyntaf yn y pentref, sut fyddai hynny'n mynd, sut fyddai hynny'n dod i ben? Ond newidiodd hynny dros y blynyddoedd.

Dim ond yn ddiweddarach o lawer y dysgodd The Inquisitor pam fod y dyn yn fwy amheus na'r rhan fwyaf o'r pentrefwyr. Roedd Pao Wat wedi cael llawer o gysylltiad â farangs yn ei anterth. Yn Pukhet, ynghyd â'i wraig, roedd wedi ffoi draw i chwilio am ffortiwn. Pob math o swyddi yn y diwydiant lletygarwch, o beiriant golchi llestri i weinydd, o ariannwr i reolwr cyrchfan fach. Yn araf, buont yn gweithio eu ffordd i fyny, yn gallu cyflawni eu dyletswyddau teuluol yn ystod y blynyddoedd hynny a hefyd â rhywbeth ar ôl drostynt eu hunain. Ond, fel llawer, aeth yr hiraeth yn ormod. A dychwelasant at Isaac ddeuddeng mlynedd yn ôl.

Ei swydd: talgrynnu pobl at waith cymunedol a gwaith teml a gyhoeddwyd gan y mynachod. Goruchwylio'r gweithiau hynny. Cludo'r mynachod i ddigwyddiadau crefyddol, o briodasau i losgiadau i wasanaethau coffa. Sut allwch chi ennill bywoliaeth gyda hynny? Gan fod poa Wat yn un o'r pentrefwyr hynny sydd ag ef ychydig yn ehangach, dim llawer, ond sy'n dal i fod ag arian yn ei boced bob amser ar gyfer sigaréts y mae'n eu rhannu ag eraill heb fatio amrant, maent yn ei ysmygu'n wag yn barhaus. A dechreuodd De Inquisitor sylwi bod poa Wat yn hoffi yfed cwrw. A'i fod ef, yn gall fel y mae, yn cadw draw oddi wrth y lao kao. Poa Beth all symud mynyddoedd o gwrw, gan ei fod yn troi allan yn ddiweddarach. Eto i gyd, gwnaeth y dyn The Inquisitor yn chwilfrydig.

Roedd y chwilfrydedd hwnnw yn gydfuddiannol, roedd poa Wat yn gwerthfawrogi'r ffaith bod De Inquisitor yn cymryd rhan yn rheolaidd mewn gwaith cymunedol. Bod The Inquisitor yn plymio i'r pyllau mwdlyd heb betruso pan fydd pysgod yn cael eu dal. Y bydd The Inquisitor yn helpu gyda'r cynhaeaf reis. Gwerthwyd Poa Wat yn llwyr pan adroddodd De Inquisitor ei fod yn hiraethu am y pentref ar ôl taith pedwar diwrnod ar ddeg trwy Wlad Thai. Dechreuodd cyfeillgarwch dyfu. Daeth Poa Wat yn gwsmer rheolaidd yn y siop ac mae'n rhaid bod De Inquisitor yn gwybod hynny. Mae'r dyn yn ddieithriad yn ymddangos hanner awr cyn cau, sy'n golygu y gallwn gau yn llawer hwyrach na'r hyn a ddymunir. Ddwywaith yr wythnos.

Mae ei gar wedi'i gyfarparu â system stereo a dweud y lleiaf ac yn ddieithriad mae'n troi'r bwlyn cyfaint i'r uchafswm, cerddoriaeth, drysau ar agor. Yn ddigywilydd, mae'n cymryd bwced iâ llawn o'r bin mawr ac yn archebu dwy botel fawr o Chang ar y tro. Ac os yw The Inquisitor yn bresennol, dau wydr. Mae wedi dod yn seremoni reolaidd: pan fydd y ddwy botel yn wag, mae'n archebu dwy arall, gan nodi y byddant ar gyfer De Inquisitor. Wel, hanner yr un, yn Isaan mae hynny’n ddigon da, fel arfer maen nhw’n ceisio cael yr holl boteli ar gyfrif De Inquisitor… .

Mae Poa Wat yn gwrthod siarad Saesneg, er y gall - i raddau cyfyngedig -. Mae’n un o’r bobl hynny sy’n credu y dylech integreiddio’n llawn, gan gynnwys dysgu’r iaith. Yr unig gonsesiwn yw ei fod weithiau am ailadrodd ei straeon yng Ngwlad Thai pan fydd yn gweld ei fod yn colli The Inquisitor. Mae hefyd yn annog The Inquisitor pan fydd yn nodi geiriau Isan yn ffonetig mewn llyfr nodiadau gyda chyfieithiad. Mae'n un o'r ychydig sydd ddim yn chwerthin am hynny.

Roedd Pukhet yn broffidiol iddo ef a'i wraig. Roedd yn ddechrau twristiaeth dorfol, nid oedd y farangs yn stingy eto. Roedd y prisiau isel yn golygu eu bod yn derbyn llawer o arian yfed, a oedd yn gwneud iawn am y cyflogau isel. Ac roedd yna lawer o waith, rhy ychydig o weithwyr ac yn sicr dim Burma, Filipinos ac eraill rhad y mae poa Wat yn ei gasáu. Ond dros y blynyddoedd newidiodd popeth fesul tipyn. Ildiodd y twristiaid unigol a'r teuluoedd i deithiau a drefnwyd mewn swmp. Gyda chyllideb is. Daeth y cadwyni gwestai mawr a'r maffia a chymryd drosodd llawer. Daeth y farangs yn fwy heriol, daeth yn fwy anfoesgar. Na, o ddiwedd y nawdegau daeth pethau'n anodd, a dyna hefyd pam y daethant yn ôl.

Un diwrnod, mae Poa Wat yn edrych braidd yn gynhyrfus pan mae De Inquisitor yn adrodd bod y siop yn cau oherwydd ein bod yn mynd allan am swper gyda'r teulu. , dyna i gyd Mae'r Inquisitor yn mynd i yn y dref gyfagos. Oherwydd, yn rhyfedd ddigon, maen nhw'n rhoi sglodion gydag ef. Dim ond wedyn y mae poa Wat yn adrodd bod ganddo yntau fwyty. Yn y dref. A bod ganddyn nhw fwyd farang, fe ddysgodd hynny yn Pukhet. Bwyty? Sut felly? Rydych chi yma bob amser, mae'r Inquisitor yn adrodd chwerthin. Ei fab ef sydd yn ei redeg, a Beth, ei wraig, yn coginio. Pam nad yw erioed wedi dweud hynny wrthych o'r blaen?

Ac wele, anodd dod o hyd, ond mae'n hynod o ddymunol i eistedd yno, cerddoriaeth gefndir neis - Western. Ac mae ganddyn nhw stêc. Stecen, porc neu bysgod. Gyda saws arbennig blasus iawn a llysiau sydd yn anffodus â blas mayonnaise melys, a sglodion. Ac mae'r pwdin yn un o'r goreuon a fwytaodd De Inquisitor erioed, yn amhosib esbonio, does ond rhaid i chi ei flasu. Mae'n fath o gacen cartref, wedi'i amgylchynu â mêl ac almonau, hufen iâ, ffrwythau, ... . O hyn ymlaen, mae De Inquisitor yn gwsmer rheolaidd, ac wedi dod hyd yn oed yn fwy at flas poa Wat.

Cymaint felly fel bod yn rhaid i'r Inquisitor a'i gariad wneud gêm ohoni. Oherwydd nid yw De Inquisitor bob amser yn teimlo fel yfed cwrw. Rydyn ni'n gwybod yn eithaf pryd y gall Pao ddisgwyl beth i'w ddisgwyl, mae'n aml yn ymweld â'r siop deirgwaith yr wythnos y dyddiau hyn. Bob yn ail ddiwrnod os nad oes unrhyw bethau Bwdhaidd y mae ei angen ar eu cyfer. A yw De Inquisitor yn y siop gyda liefje-lief i gau at ein gilydd, yr ydym yn llechu. Mae ei gar yn gyrru i fyny, ac yn ffodus gallwn ei weld o bum can metr, mae De Inquisitor yn diflannu'n gyflym i'r cefn. Anlwc i gariad, oherwydd mae poa Wat yn parhau i setlo i mewn ac yn yfed o leiaf pedair potel o gwrw. Pao Beth nad ydych chi'n ei weld yn meddwi, mewn gwirionedd nid yw byth yn meddwi. Achos un diwrnod roedd De Inquisitor yn teimlo fel cael diod, hynny yw, diod. Gyda'n gilydd fe wnaethom wagio pedair ar ddeg o boteli mawr o Chang a bu'n rhaid iddi hebrwng ei bachgen bach i'r gwely. Pao Beth? Aeth i mewn i'w gar a gyrru adref bedwar cilomedr ymhellach.

Gadewch i'r adweithiau ddod, nid yw'r Inquisitor yn colli cwsg drosto. Dyma Isaan, gallwch chi fynd dros y llinell yno.