Farang yn Isan (9)

Mae'r glaw yn disgyn yn raddol ac mae'r dŵr yn canfod ei ffordd dros yr asffalt a'r concrit. Mae pob math o wastraff yn arnofio yn y cwteri nes ei fod yn casglu wrth ddraen. Mae'r llwybrau troed, o leiaf yr ychydig rannau sydd heb eu cymryd drosodd gan y masnachwyr, wedi dod yn beth peryglus. Rhaid i'r Inquisitor fod yn ofalus lle mae'n plannu ei draed i osgoi camu i mewn i bydew dwfn sydd wedi'i guddio gan ddŵr gyda'r holl ganlyniadau a ddaw yn ei sgil.

Mae'r awyr dywyll gyda chymylau du traw sy'n addo hyd yn oed mwy o law yn ei wneud ychydig yn felancholy, mae'r awyrgylch y mae'r tywydd sych yn ei ennyn yn gwneud iddo feddwl am ei famwlad. Lle'r oedd dyddiau o'r fath, o leiaf yn ei gof, bron bob amser. Yr unig wahaniaeth yw'r tymheredd, braf a chynnes, felly prin y teimlwch y glaw.

Fodd bynnag, yma, yn ddwfn yn Ne-ddwyrain Asia, mae'n parhau i fod yn lle bywiog. Llawer o bobl ar y stryd, llawer o geir, hyd yn oed mwy o fopedau. Mae’n ddiwrnod marchnad ac mae hynny’n denu pobl o bell. Cawsom drafferth dod o hyd i le parcio, ond ar bellter a oedd yn rhy bell i ffwrdd i ni. Ac mae hi wedi anghofio ambarél. Gan fwmian, mae hi'n cerdded y tu ôl i The Inquisitor, sy'n chwarae ffwl, gan wybod y gall ei hwyliau newid yr un mor gyflym i sirioldeb.

Mae pobl yn amddiffyn eu hunain rhag y glaw, ond gyda rhai pethau eithaf doniol: bagiau plastig Lotus ar eu pennau, rhywun â blwch cardbord ar ben eu pen, ymbarelau cam sydd wedi gweld dyddiau gwell, ac ati. Oherwydd eu bod yn aml yn edrych ar y ddaear, mae gwrthdrawiadau yn anochel, ond nid oes gan neb broblem â hynny, ar ben hynny, os oes llawer o bobl yn rhwystro'r ffordd mewn stondin lwyddiannus yn rhywle, yn syml iawn maen nhw'n pwnio ei gilydd â beth bynnag sydd ganddynt yn eu dwylaw.

Yn fyr, llawer i'w weld, llawer i'w brofi.

Oherwydd bod busnes i'w wneud yn y farchnad fisol hon - nid twrist o gwmpas, dim hyd yn oed un farang. Yn naturiol, mae llawer o fwyd yn cael ei baratoi yn y stondinau symudol ac mae'r rhain yn aml yn seigiau o'r tu allan i'r rhanbarth. Fel hyn, gall The Inquisitor fwynhau 'kebab' arall, nad yw'n hawdd dod o hyd iddo yma fel arfer. Gyda llawer o saws garlleg, nid yw'n poeni am y ffaith y bydd eich anadl yn arogli'n llawer llai blasus.

Pan geisiwch gymryd trosolwg o'r farchnad, ni welwch ddim byd ond anhrefn. Mae popeth yn gymysg mewn modd cris-croes, hwyliau fflap yn ôl ac ymlaen oherwydd rhaffau clymog wael, afliwiedig a rhwygo ac felly yn gwbl anaddas i gadw'r dŵr draw. I'r gwrthwyneb, mae'n rhaid i chi dalu sylw oherwydd yn aml mae miscreant sy'n gwthio bag dŵr i fyny gyda ffon. Nid oes ots iddo ble mae'r dŵr hwnnw'n dod i ben, cyn belled nad yw'n disgyn ar ei nwyddau. Mae'n achosi sefyllfaoedd doniol.

Rhwng y stondinau mwy mae yna nifer o rai bach y byddwch chi ond yn sylwi arnyn nhw pan fyddwch chi'n cerdded heibio iddyn nhw. Gydag ychydig o ddychymyg gallwch sylwi fod yna 'brif stryd' a nifer o lonydd ochr llai. Sydd fel arfer yn arwain at ben marw, felly byddwch chi'n mynd yn ôl heibio'r un nwyddau. Mae'n daith gerdded hyfryd, mae The Inquisitor yn cadw llygad barcud ar ei gyd-ddyn ac weithiau'n stopio i wrando ar y trafodaethau am y pris. Mae'n sicr yn gwneud hyn ar gyfer pethau y mae ganddo ddiddordeb ynddynt, gweld yn gyntaf beth mae'r Isaaner cyffredin yn gorfod ei dalu, yna parhau i gerdded a dim ond taro ar y ffordd yn ôl. Awyrgylch siriol: cerddoriaeth o bob math a chyfrol, sgyrsiau, gweiddi, masnachwr yn hyrwyddo ei nwyddau, bargeinio, chwerthin, chwerthin. Ac mae bron pawb yn bwyta neu'n yfed wrth fynd am dro: byrbryd, diod, sudd, darnau o ffrwythau.

Mae hwyliau da Sweetheart yn wir yn ôl ac rydym yn cadw at y cytundeb arferol: mae pawb yn mynd eu ffordd eu hunain, byddwn yn galw yn nes ymlaen i gwrdd â'n gilydd. Ac ydy, fel arfer The Inquisitor sy'n gorfod gwneud yr alwad ffôn, mae bob amser yn barod ers talwm tra bod ei gariad yn dal i aros yn rhywle. Heddiw mae hefyd yn mynd i gyrraedd y gwaith ei hun: mae eisiau machete newydd, ychydig yn hirach nag sydd ganddo eisoes. Ac ychydig o botiau plastig ar gyfer tyfu planhigion. Yn ogystal â phâr o siorts ar gyfer gwaith.

Mae yna lawer o stondinau gydag offer amaethyddol a choedwigaeth, mae'r dewis yn fawr. Ond mae'n rhaid i chi dalu sylw, wrth gwrs mae popeth yn finiog, ond yn aml nid yw'r dur yn caledu. Sylwadau’r masnachwyr: “mai pen rai” – ond dyw The Inquisitor ddim yn syrthio am hynny, mae’n cymryd sbel cyn iddo ddod o hyd i’r hyn mae’n chwilio amdano, nawr mae’n rhaid i ni aros nes bydd brodor yn ei brynu hefyd – dim ond un mater o wybod y pris cywir. Nid yw hynny'n cymryd yn hir oherwydd mae stondin goffi gerllaw. Onid yw'n flasus, coffi sy'n gwneud i'ch gwallt sefyll ar ei ben, cymaint o siwgr y byddai bron yn eich gwneud yn ddiabetig, gyda llaeth cyddwys wedi'i felysu ar ei ben. Hwb mawr, gallant adael eu Red Bull ac eraill ar y silffoedd o 7-Eleven. Pymtheg baht am baned o goffi, beth arall allai fod ei angen ar berson?

Mae'n ymddangos mai dau gant baht yw'r pris am machete o'r fath ac mae The Inquisitor yn prynu ei gyflenwadau ar unwaith, ni chafodd y masnachwr gyfle i sôn am 'bris farang' oherwydd ei fod yn gwybod bod The Inquisitor yn sefyll gerllaw pan brynodd Isaaner swm cyfatebol a brynwyd. cyllell.

Yna anhrefn y stwff plastig. Stondin wedi'i addurno'n amhosibl, yn fawr ac yn anodd iawn cerdded rhyngddi. Mae torf o bobl yn sgrialu am rywbeth defnyddiol yn ei gwneud hi'n anoddach fyth. Cam wrth gam mae'n gweithio ychydig, ond bachgen, am lanast. Ac wrth gwrs y potiau tyfu plastig yn y cefn. Yn ffodus, daw gwraig hyfryd a hardd i gymorth The Inquisitor. Pwy sy'n mynd ar goll am eiliad gyda'i feddyliau: beth mae'n ei wneud yma yng nghanol Isaan fel gwerthwr ar y farchnad?

Mae hi'n edrych fel llun o'r weinidogaeth twristiaeth: mae hi'n gwisgo dillad traddodiadol, wel, un o'r ffabrigau hir, hardd hynny gyda motiff Thai nodweddiadol fel sgert a chrys heb lewys mewn lliwiau amrywiol. Mae hi'n dalach na fy nghariad, sydd eisoes yn uwch na'r cyfartaledd ar gyfer Thai, gyda llygaid anhygoel o hardd a gwên gymedrig sy'n dangos dannedd gwyn perlog. Ond nid gair o Saesneg ac mae hyn yn dod â The Inquisitor yn ôl i realiti, mae wedi anghofio'r gair Thai am 'pot', dim ond oherwydd y lliw du yn dod allan gyda pwyntio manwl at y dymunol. Efallai hefyd bod The Inquisitor wedi’i llethu am ennyd gan ei hymddangosiad...

Ac mae deg baht yr un - lle roedd yn meddwl bod yn rhaid iddo dalu o leiaf dwbl - yn golygu ei fod yn prynu ugain ar unwaith.

Yna y pants. Ni ddylech ddisgwyl ansawdd ar farchnadoedd Isan o'r fath ac nid dyna'r bwriad. Mae'r Inquisitor eisiau pâr o drowsus gwaith ychwanegol. Wel, dim ond siorts, yn ddelfrydol gyda llawer o bocedi. Ac mae'n ei chael, ac ar unwaith frwydr ei fywyd, Mae'r Inquisitor yn meddwl. Pum deg baht yr un. Mae hynny bron yn rhad ac am ddim. Mae hefyd yn meddwl nad yw'n ddigon i fargeinio, ac yn syth yn prynu pump. Ac mae hefyd yn meddwl ei fod yn smart, oherwydd ei fod yn ffitio y tu ôl i rac dillad yn ddigywilydd. Peidiwch â phrynu cath mewn poke!

Galwad ffôn ac ie: .

O diar, mae The Inquisitor eisoes yn cael trafferth gyda'i ugain pot bridio, y pum pâr o bants a'r machete. Ond gyda'n gilydd rydyn ni'n mynd allan ac yn cerdded tuag at y car.

Mae'r daith adref yn daith law. Mae glawiad trofannol trwm yn golygu mai prin y gall y sychwyr windshield ei reoli. O ganlyniad, mae strydoedd prysur y dref yn anghyfannedd yn sydyn ac mae pawb wedi cymryd lloches. Ar ôl i chi adael y ffordd gysylltu, byddwch chi'n mynd i mewn i strydoedd drwg, mae mwd coch yn golchi dros y ffordd, sydd eisoes yn llawn dail a changhennau'r corwyntoedd. Am dywydd. Ac eto nid yw'n gwneud i neb deimlo'n ddrwg, i'r gwrthwyneb. Mae angen y glaw ar gyfer reis a chnydau eraill, felly mae pawb yn hapus. Moped prin, wedi'i lapio mewn pob math o blastig, sy'n chwifio'n wenu pan fyddwn yn ei basio'n ofalus. Poa Deing yn hapus yn rhoi bodiau i fyny o'i deras. Merch yn dod i agor y giât gyda gwên, mae'n ymddangos ei bod wedi dod o'r gawod - gyda dillad a'r cyfan.

Mae Sweetheart yn penderfynu cau'r siop, does neb yn dod i ymweld mewn tywydd o'r fath. Yna dadlwytho'r eitemau a brynwyd gyda'i gilydd yn y glaw tywallt, mae hynny'n hwyl. Ac wele, hi hefyd a lynodd wrth y rhestr, heb brynu ysgogiad. Wel, dim ond The Inquisitor sydd wedi cynyddu'r niferoedd ychydig.

“Ugain pot tyfu? Beth ydych chi'n mynd i'w wneud â hynny?" O wel, dim ond deg baht yr un oedden nhw.

“Dim ond deg baht maen nhw bob amser yn ei gostio!”

Pffff, ac yr oedd yn foneddiges hardd, medd yr Inquisitor, ond y mae yn cadw hyny iddo ei hun er mwyn diogelwch.

“Pum pâr o bants?” Beth ddylech chi ei wneud â hynny?" Fy annwyl, edrychwch am fargen, dim ond hanner cant baht.

“Mae hynny'n iawn, maen nhw'n ail-law.”

Ni all fod yn wir ...