'Dial Xieng Mieng'; chwedl werin o Lao Folktales

Rydych chi'n disgwyl coes cyw iâr yn y cyri ond yn cael cig gan fwltur. Mae hynny'n galw am ddial!

Roedd y brenin wedi bod yn gwylio'r gêm rhwng Xieng Mieng a Xieng Nyan. Cafodd ei ddifyrru gan bryfaid Xieng Mieng ac roedd wrth ei fodd bod rhywun wedi cwympo drostynt. Gwelodd ef yn cerdded ac yn chwerthin, “Felly, Xieng Mieng, clywais sut y gwnaethoch chi drechu Xieng Nyan. Rydych chi wir yn foi craff.”

“Mae’n anrhydedd i mi, Eich Mawrhydi, ond dim ond bachgen cyffredin ydw i mewn gwirionedd. Rydych chi wir yn llawer callach na fi.' " Nid hawdd dal dyn mor glyfar," ebe'r brenin. 'Dyna pam yr wyf wedi eich gwahodd i'r palas am ginio arbennig i ddathlu eich buddugoliaeth. Gofynnais i gogyddion y palas goginio cyri coch arbennig i chi.” "Mae hynny'n garedig iawn ohonoch chi, Eich Mawrhydi."

Curodd y brenin ei ddwylo a daeth y gweision â hambwrdd o ginio, wedi'i gadw'n gynnes mewn powlenni wedi'u gorchuddio ag arian. Fe wnaethant roi'r holl fwyd ar blât Xieng Mieng, ond arhosodd plât y brenin yn wag ...

"Eich Mawrhydi, oni wnewch chi ymuno â ni am ginio?" 'Hoffwn hynny, ond nid yw hynny'n bosibl ar hyn o bryd. Yn annisgwyl, mae'n rhaid i mi siarad â llysgennad. Ond rwy'n gobeithio y byddwch chi'n hoffi'r cyri coch rhyfeddol hwn a dewch i ddweud wrthyf yfory os oeddech chi'n ei hoffi.' Gadawodd y brenin yr ystafell a dechreuodd Xieng Mieng fwyta'r cyri coch.

Bore trannoeth adroddodd i'r brenin. "Felly, Xieng Mieng, sut oedd cinio?" 'Roedd yn fendigedig iawn. Diolch am fy ngwahodd.' 'Roedd yn ôl rysáit newydd gan fy nghogyddion. Oeddech chi'n adnabod y cynhwysion?'

"Cadarn, llawer o pupur chili a lemongrass a llaeth popping." ' Curiadau. A'r cig?' 'Cyw iâr' 'Bron yn dda.' 'Hwyaden?' 'Ddim yn hollol. Dyfalwch eto?' 'Ffowls gini efallai? Ai ieir gini oedd hi?' 'Na, Xieng Mieng, yn anghywir eto. Hoffech chi wybod pa aderyn ydoedd?' 'Cadarn, ie!' 'Fwltur!' chwarddodd y brenin. 'Fe wnaethon ni rostio fwltur. Mae gen i ti, Chieng Mieng!'

Dial!

Ychydig wythnosau'n ddiweddarach, gwahoddwyd dinasyddion i'r palas i edrych ar gynlluniau adeiladu newydd yn y ddinas. Roedd bwrdd du yn barod ac eglurodd y brenin y peth, "Bydd coed teak wrth ymyl y farchnad." Cymerodd y brenin ddarn o sialc i'w ysgrifennu ar y bwrdd du. Ond nid oedd y sialc yn ysgrifennu ... “Lliciwch y sialc, Eich Mawrhydi, a bydd yn gweithio,” meddai Xieng Mieng.

A'r brenin a lyfu ond nid oedd y sialc yn ysgrifennu. “Lliciwch eto, Eich Mawrhydi,” meddai Xieng Mieng. Felly llyfu'r brenin eto a cheisio ysgrifennu, ond eto ni allai. Yna cymerodd Xieng Mieng y darn o sialc ac edrych arno'n ofalus. “O, Eich Mawrhydi, mae'n rhaid bod hyn yn gamddealltwriaeth! Nid darn o sialc yw hwn. Dyma faw fwltur! Eich Mawrhydi, sut flas oedd arno?'

Ffynhonnell: Lao Folktales (1995). Cyfieithu a golygu Erik Kuijpers.