Cnau Areca, cnau betel
Teithiodd tri ffrind gyda'i gilydd a masnachu. Ond doedd pethau ddim yn mynd yn dda bellach, collon nhw eu holl arian a doedd ganddyn nhw ddim arian i deithio adref. Gofynasant am gael byw yn y deml ac aros am dair blynedd. Gorfod bwyta ac os oedd rhywbeth i'w wneud, roedden nhw'n gwneud hynny wrth gwrs. Ond ar ôl tair blynedd roedden nhw eisiau dychwelyd adref, ond doedd ganddyn nhw ddim arian teithio. Ie, beth nawr?
Felly gofynnwch i'r abad am ychydig o arian. " Hybarch Un, rydyn ni wedi bod yma ers amser maith, ond nawr mae'n amser mynd adref, a hoffem ofyn i chi am arian teithio." A'r abad: 'O ble caf i'r arian yma? Does gen i ddim arian.' Ond roedd gan yr abad bwerau goruwchnaturiol! "Os ydych chi wir eisiau mynd adref nawr, byddaf yn rhoi'r tair cnau betel i chi."
"Beth a wnawn ni â chnau betel, Abbot?" 'Cymer nhw nawr. Os ydych gartref ac angen arian neu aur, gwnewch ddymuniad difrifol a didwyll a'u taflu. Yna arian ac aur yn disgyn i lawr. A dweud y gwir, os ydych chi eisiau rhywbeth, taflwch gneuen i fyny a gwnewch ddymuniad, a bydd yr hyn rydych chi ei eisiau yn cwympo i lawr.'
Felly dyma nhw i gyd yn cael tair cnau betel ac yn mynd adref ar droed. Pan welodd trigolion y pentref sut y daethant yn ôl, fe wnaethon nhw beledu eu gwragedd â chwestiynau anodd. "Maen nhw wedi bod mor hir, beth ddaethon nhw?"
Atebodd un o'r merched, "Dim byd, dim ond yr hen dick hwnnw ohono." Ac un arall 'Torri sothach ar ei gorff, fel carpiau.' Ond cadwodd y drydedd wraig yr anrhydedd iddi ei hun. 'Pam ydych chi'n gofyn hynny? Aeth fy ngŵr i fasnachu i wneud arian, felly wrth gwrs aeth ag arian adref.'
Y diwrnod wedyn, aeth pob un o’r tri ffrind i’r cae gyda’i wraig i daflu’r cnau areca i fyny a gwneud dymuniad. Yn gyntaf y dyn yr oedd ei wraig wedi cwyno ei fod wedi dod adref gyda dim ond ei hen geiliog ar ôl yr holl flynyddoedd. Taflodd y nodyn cyntaf i fyny a dyna chi!, syrthiodd llwyth o geiliogod o'r awyr ac aethant yn sownd ar hyd ei gorff. 'Beth yw hynny? Mae hyn yn ormod o lawer! Beth nawr?'
Awgrymodd ei wraig daflu yr ail nodyn i fyny; gwnaeth hynny a mynegodd y dymuniad 'Tynnwch y ceiliogod hyn oddi ar fy nghorff!' A diflannodd y ceiliogod, ond gan gynnwys ei hen un. Nawr doedd ganddo ddim ar ôl! Sgrechiodd ei wraig! 'Nefoedd da! Sut ydw i fod i gael rhyw nawr?' Mewn anobaith taflodd y nodyn olaf i fyny a dymunodd ei hen lygoden wen yn ôl… Ni wnaeth y nodau unrhyw les iddo.
Felly hefyd yr ail ffrind. Ar ôl y nodyn cyntaf bu'n bwrw glaw cymaint o hen garpiau a charpiau fel bod holl gaeau'r rhanbarth wedi'u gorchuddio ag ef. Nid oeddent yn gwybod beth i'w wneud a thaflodd yr ail nodyn hefyd, ond yna diflannodd eu holl decstilau, gan gynnwys y pethau yr oeddent yn eu gwisgo. Safasant yno yn eu noethni noethion. Mewn panig, fe wnaethon nhw daflu'r nodyn olaf i fyny a dymuno eu hen ddillad yn ôl. Roedd hynny'n iawn, ond dyna'r cyfan a gawsant o'u tri nodyn.
Arhosodd y drydedd set yn gadarnhaol. Taflasant y nodyn cyntaf a dymuno aur ac arian a disgynnodd. Yna dymunasant am nwyddau a phethau gwerthfawr a chyflawnwyd eu holl ddymuniadau. Daeth eu dau ffrind, nad oedd ganddynt ddim, yn gwbl ddibynnol arnynt. Dyna pam mae pobl yn dweudDrwg oherwydd siarad drwg; da oherwydd siarad da'. Byddwch yn bositif bob amser!
Ffynhonnell:
Chwedlau gogleisiol o Ogledd Gwlad Thai. White Lotus Books, Gwlad Thai. Teitl Saesneg 'Y tri dymuniad'. Cyfieithwyd a golygwyd gan Erik Kuijpers. Yr awdur yw Viggo Brun (1943); gweler am fwy o eglurhad: https://www.thailandblog.nl/cultuur/twee-verliefde-schedels-uit-prikkelende-verhalen-uit-noord-thailand-nr-1/
Mae'r llyfr yn dweud 'Drwg oherwydd siarad drwg; da oherwydd siarad da. Dyna sut mae'r dywediad yn mynd'. Ond pa ddywediad sy'n mynd fel hyn? Nid yw Google yn gwybod beth i'w wneud ag ef felly efallai mai dywediad Thai (Gogleddol) ydyw? Byddwch yn bositif bob amser; Ni allaf wneud mwy ohono.