Ffenomen Mia Noi yng Ngwlad Thai

Mae'r ffenomen hon o Mia Noi (cyswllt, ail wraig, meistres) wedi lledaenu i bob lefel o gymdeithas Thai. Ceir hanesion am wŷr pwysig yn y gymdeithas sydd â nifer o wragedd mewn amrywiol gyfryngau.

Fodd bynnag, achosodd y ffenomen hon lawer o feirniadaeth (cyfiawnhad) yn y byd Gorllewinol. Ar y sail hon, anfonodd y Tywysog Svasti Sobhon femorandwm yn 1913 i gynnwys monogami mewn cyfraith, er mwyn bodloni'r feirniadaeth o dramor. Er bod gan Rama VI farn wahanol, ni phasiwyd unrhyw gyfraith newydd. Ar ben hynny, roedd Rama VI yn amgylchynu ei hun yn bennaf â dynion ifanc ac roedd yn fwy o ddatganiad brenhinol!

Ni newidiodd Gwlad Thai ei chyfreithiau tan 1932 a daeth cael mwy nag un wraig yn anghyfreithlon o ganlyniad. Yn ffurfiol bydd hyn yn “anghyfreithlon”, ond yn ymarferol mae'n fwy afreolus. Fodd bynnag, nid yw bellach yn fraint i'r cyfoethog neu'r dosbarth uwch yn unig. Cyn belled â bod y dyn yn gofalu am ei wraig (mia luang) a'r plant, bydd hi'n cytuno, weithiau'n anfoddog. Gwell na chael eich gadael ar eich pen eich hun gyda phlant. Gall Mia noi wedyn ofalu am y dyn. Fodd bynnag, os bydd y mia noi yn derbyn mwy o arian na hi, bydd y tân yn ffrwydro! Yn y nifer o operâu sebon Thai a chymdeithas, fodd bynnag, nid yw pethau mor syml ag a ddisgrifir yma. Mynegiant adnabyddus felly yw: “Gwneir hyn fel arfer ‘ar y slei’, er bod y grawnwin Thai fel arfer yn gwybod am y materion hyn ymhell cyn y wasg.”

Yn y gorffennol, roedd cael mwy nag un wraig yn wahanol am sawl rheswm. Dyma stori a adroddwyd gan fachgen.

Pan oeddwn i'n ifanc, deuthum i wybod meddyliau'r gymuned Tsieineaidd am gael mwy nag un wraig. Nid gan ddyn y daeth y datguddiad hwn, ond oddi wrth ein landlord yn Tsieina.

Yn byw yn Bangkok, darganfyddais mai mia noi ein landlord oedd ein landlord oherwydd dywedodd hi wrthyf. Ar y pryd roedd hi'n bedwar deg pump a'i gŵr yn hanner cant. Roeddent wedi bod gyda'i gilydd ers 21 mlynedd. Nid oedd yn ymddangos fel antur gan ein landlord, ar draul ei wraig gyntaf.

Gan chwerthin, dywedodd Madame Chao wrthyf fod ei gŵr, a oedd yn fab Tsieineaidd da, wedi'i orfodi gan draddodiad i fynd ynghyd â dewis ei rieni o wraig. Roedd tad ei wraig gyntaf a'i dad yn hen ffrindiau. Roeddent wedi cytuno pe bai gan un fab a'r llall ferch, y byddent yn priodi ei gilydd gyda'r nod o uno eu teuluoedd a busnesau parchus.

Mewn achosion o'r fath, ni ymgynghorir â'r dyn ifanc a'r merched ar y mater hwn ac nid yw moeseg Conffiwsaidd yn rhoi unrhyw hawl i'r plant wrthod. Dywedodd fy landlord y stori hon gyda synnwyr digrifwch.

“Felly, roedd fy ngŵr yn gwybod ers yn 8 oed y byddai’n priodi merch y masnachwr perlau, a oedd yn byw yn yr un stryd. Masnachwr diemwnt oedd ei dad. Felly gallwch weld ei fod yn ffit da i'r ddau deulu." "Ond a oeddent yn caru ei gilydd?" gofynnais

Mae cymdeithas Tsieineaidd yn wahanol. Nid dyna'r peth pwysicaf rhwng gŵr a gwraig. Dyletswydd gyntaf fy ngŵr oedd i'w dad a'i fam. Rhoesant fwyd ac addysg iddo. Ei ddyletswydd oedd cyd-fynd â’u dymuniadau er lles y teulu.”

"Ond beth am ei hapusrwydd ei hun?"

“Pam na fyddai wedi bod yn hapus? Roedd ganddo bopeth roedd ei angen a llawer mwy na llawer o bobl eraill. Weithiau dwi'n pendroni am ddiwylliannau sy'n meddwl mai cariad "rhamantus" yw'r unig wir hapusrwydd. Pe na bai fy ngŵr wedi cael bwyd da ac addysg dda, a fyddai cariad rhamantus wedi ei wneud yn hapus?”

“Dim ond digon o arian oedd gan fy nheulu i’n codi ni. Teilwriaid oeddem ni. Does unman mor gyfoethog nac mor bwysig â theulu fy ngŵr.

“Ces i fy anfon i’r ysgol Tsieineaidd am wyth mlynedd ac roeddwn i’n ffodus iawn bod cymaint o addysg. Roedd fy nhad yn eithaf goleuedig. Credai fod merched addysgedig yn llawer mwy gwerthfawr na merched hardd yn unig. Ond rwy'n fodlon ar fy sefyllfa fel y mae nawr yn union fel y bobl eraill rwy'n byw gyda nhw.

Ffynhonnell: Pattaya Mail