Otázka čtenáře: Proč se PET lahve nedají udělat malé?

Kde to je? Nikde jsem to nečetl. A sbírá se nejen PET, ale veškerý plast.

Milý Johnny. Musím na to reagovat, protože když jsem měl vlastní obchodní kancelář v Thajsku, byl jsem také v recyklaci. Nabízel jsem recyklovaný papír a plasty z Austrálie, Ameriky a Evropy, a proto jsem navštívil mnoho výrobců pryžových, plastových, papírových a kartonových výrobků. Také jsem žil v Thajsku a také jsem sbíral ze své domácnosti a separoval odpad pro obchodníky, kteří navštěvovali domy na své tříkolce, aby je koupili. Znám také firmy, které lisují, brousí a vyrábějí balíky. Znám cenu zaplacenou za kilo doma a cenu zaplacenou u bran továrny. Lidé, kteří kupují odpadky, nejsou nejinteligentnější a v Thajsku se spousta věcí dělá v našich očích velmi neprakticky a tak to bude vždy. V thajském vzdělávání se člověk učí fakta, ale ne logické a kreativní a myslící pro sebe. Jsou velmi dobří v plnění rozkazů, ale nejsou dobří v přebírání iniciativy a improvizaci. Shromážděné celé plastové lahve jsou nakonec všechny rozemlety na velmi malé částice, než se roztaví, ale vybírají se podle barvy a čirosti, což je podle mě jednodušší, když jsou stále celé, než když jsou zdeformované nebo rozřezané, možná to je proč? je velký cenový rozdíl mezi nabízeným čirým, bezbarvým plastem než barevným. v papíru je také mnoho různých gradací. Thajsko chrání svůj vlastní recyklační trh. Dokud je dostatek místních zásob, není dovoleno dovážet! To je dobrý obchod.

Ik lees alle reacties en ik wil geen competitie aangaan om gelijk te krijgen maar ik heb echt in de midden van de hele recycling-business van Thailand en het verre Oosten gezeten en als Trader zat je in de midden tussen Verzamelaars die verkoper waren en Importeurs die Eindproducenten waren en het recycling product gebruikten voor productie van b.v. nieuw papier of plastic producten. 15 jaar geleden importeerde Thailand gemiddeld per maand 40.000 Metric Ton recycling papier van Supermix tot hoogwaardig gecelecteerd karton , kranten papier, Magazines of Tissue. Een ” trail order” om nieuwe leverancier te worden, was 500 MT oftewel 20 volle 40 Foot containers. Een standaard order ging om 1000 – 2000 MT per order. In de contracten staat een maximaal ” moister content” van 15% aangegeven. Is het percentage hoger, dan volgt er een claim dus natspuiten is geen optie. Als mijn eerste containers arriveerden, dan werd ik er bij geroepen als ze steekproefs gewijs een ” baal” uit ’n willekeurige container op een betonnen plaats uit elkaar trokken en alle materialen gingen controleren. De ” Outthrow” waren andere papieren dan gekocht, tape, nieten en rotzooi. De toelaatbare “outhrow content” was meestal 1 tot 2%. Ik heb in Europa en Amerika de ” collectors” bezocht en hun kwaliteiten gecontroleerd, dat wou soms niet zeggen dat er daadwerkelijk verscheept werd wat je had gekocht en dan had je bij aankomst een groot probleem. Het is een grootschalige en heel serieuze business wat niet te vergelijken valt met het systeem wat je in Thaise “Soi’s” ziet als de van de zon donker gekleurde mensen op hun driewielertje en een weegschaal achter op de drager, rondrijden om geselecteerd afval op te halen. Ik denk dat het ophalen en selecteren van recyclebaar afval in Thailand niet veel slechter of misschien wel beter is dan hier in Europa. Wat de Pet betreft, veel families kopen drinkwater in grote 20 liter tanks die je niet in een koelkast kunt plaatsen dus gebruikt men daarvoor uitgespoelde frisdrank flessen die je met drinkwater vult en in de koelkast zet. Als men het recycle plastic bij de eindgebruiker ziet staan, dan zijn het grote balen (1 M3) gevuld met mooie plastic korrels allemaal van kleur gescheiden per baal. De allerlaagste kwaliteit van producten die van recycling plastic zijn gemaakt, zie je meestal in het zwart zoals Specie kuipen en Bouw emmers. Ik denk dat ik bij alle fases betreft recycling materialen aanwezig ben geweest van verzamelen, selecteren, persen, verschepen, ontvangen, controles en opslaan. Het ziet er in Thailand amateuristisch uit maar het is maar goed ook want zodoende zijn er veel arme Thai die op een simpele manier zonder investeringen toch ’n bakkie rijst (i.p.v. ’n boterham) kunnen verdienen.