Wat Tam Pa Archa Thong məbədi yaxınlığında at belində rahib, Chiangray
Rahiblərdən biri bir at, bir madyan aldı. Və bir gün o heyvanı tikdi. Haqqında danışdığımız naşı bunu gördü... Və bu hiyləgər uşaq idi! Gecə düşəndə o, rahibə dedi: “Möhtərəm, mən at üçün bir az ot gətirəcəyəm”. 'Bağışlayın? Yox, sən yox. Siz qarışıqlıq yaratmalısınız. Yaxşı olar ki, bunu özüm edim”. Ot biçdi, atı yedizdirdi, arxasında dayanıb yenidən tikdi.
Naşı hər şeyi atasına danışdı. Qulaq as, ata, o rahib, o, hər gün atını vurur. Həqiqətən hər gün! Mən ot biçmək istədim, amma rahib icazə vermədi”. “Yaxşı ki, bunu mənə demisən, oğlum. Qulaq as, bunu etməlisən. Dəmir çubuqunu qızdırın və heyvanı qorxutmaq üçün atın cəsədinin yarığına qısaca toxunun”.
Yeni başlayanlar da belə etdi. Sonra yenidən rahibə at üçün ot biçmək istədiyini söylədi. – Yox, mən özüm edəcəm. Naşı məbəddə gizləndi və seyr etməyə davam etdi. Bəli, rahib atı qidalandırmaq üçün bir ovuc otla gəldi və sonra onun arxasında dayandı.
Amma cəhd edəndə... sonra at geri təpiklədi! Yaxşı mərhəmət! Rahib üzüstə yerə yıxıldı və tələsik məbədə tərəf getdi. 'Naşı! Evə get və atana de ki, o atı satsın! O lənətə gəlmiş at! Mən ona hər gün yemək verirəm, amma o, mənə qarşı düşmənçilik edir. O, məni az qala təpiklə öldürəcəkdi! Naşı atası daha sonra rahiblə danışmağa getdi, lakin o, inad etdi. “O atı sat! Sat və aldığınız ilk təklifi qəbul edin. Pulu sonra böləcəyik”.
Beləliklə, ata atı satdı. Sonra məbədə getdi, kədərli və narahat oldu. Rahib, indi bununla nə edirik? Mən atı sata bilmədim!” 'Niyə də yox?' “Yaxşı, bala doğdu, keçəl bala! 'Yaxşı cənnətlər! Doğru ola bilməz!'
- Bəli, rahib! Körpə tamamilə keçəl idi, başında tük yox idi!' “Cənnət, onlara demə, bu mənim atımdır! Mən bununla heç nə etmək istəmirəm. Sadəcə istədiyinizi edin. Siz qərar verin. Mənim bununla heç bir əlaqəm yoxdur!
Yaxşı, naşı atası o atın hər qəpikini belə cibində saxlayırdı. Sadəcə ağıllı olmalısan!
Mənbə:
Şimali Taylandın həyəcanlandıran nağılları. White Lotus Books, Tayland. İngilis adı "Rahib və at". Tərcümə və redaktə edən Erik Kuijpers. Müəllifi Viggo Brun (1943); daha çox izahat üçün baxın: https://www.thailandblog.nl/cultuur/twee-verliefde-schedels-uit-prikkelende-verhalen-uit-noord-thailand-nr-1/
İsa. İndi bununla nə etməliyəm?
Saxta rahiblər
Vəhşilik
Yalan
Heyvan istismarı
əlaltılıq
Fırıldaqçılıq
Təvazökarlıq
Bu hekayə 'THE' Tay mədəniyyətini, Theravada Buddizmini və Taylığı təmsil etməlidirmi?
Teo,
Taylandda belə xalq nağılları daha çoxdur.
Bu, Tayland mədəniyyəti haqqında, bizimlə Grimm'in zamanla uyğunlaşdırılmış nağılları haqqında çox şey deyir.
https://historianet.nl/cultuur/boeken/verboden-voor-kinderen-zo-heftig-waren-de-sprookjes-van-de-gebroeders-grimm
TheoB, mən bu kitabçanı oxuyanda və bunun bu blog üçün bir şey olduğunu düşünəndə redaktorlara gələcəkləri təqdim etdim. İndiyə qədər təchiz etdiyim hər şey quraşdırılıb və mənim fikrimcə, 80-dən 100-ə qədər olacaq. Kənarda ora-bura? Bəli, amma bunu izah etdim.
Mən bu kitabçanın arxa planına və hekayələrin haradan gəldiyinə dair hər bir parçanın altındakı linki qeyd etmək istəyirəm. Şimali Taylandın yerli dillərində xalq nağılı. Tarixi keçmişi və ya nüfuzlu şəxslərin ələ salınması ilə ümumi insanlar üçün kiçik söhbət. Anlaya bilmədiyimiz yerli dildən asılı olmayaraq qrupa qoşulsaq dayanan hekayələr.
Nümunə olaraq: Sri Thanonchai və onun Laos/Şimali həmkarı Xieng Mieng, bu bloqda da təqdim olunur. Kitabda həmişə aldanan idarəçilər və rahiblərdir. Kənarında? Seks? Bəli, amma bu barədə xəbərdarlıq etdim.
Bu mədəniyyətdir? Bəli. Mədəniyyət insanın yaratdığı şeydir. Bu Tay mədəniyyətidir? Yox; sizinlə razıyam. Onda yerin altında gizlətmək? Beləliklə, polder səviyyəsindən aşağıda Hollandiya qələm meyvələrinin yalnız bir hissəsini dayandırın. Çünki cavabı sizə bağlamaq üçün bu məşhur melodiyada Hollandiya ədəbiyyatının ən yaxşısını, şübhəsiz ki, tapa bilməzsiniz: 'Ah Barneveld, ey Barneveld, sənin toyuqların dövrünü yaşayır. Həmişə xoruz yenidən banlayanda, o, başqa bir toyuq verdi... 'Və sonra mən hoeperdepoep içmə mahnısından danışmıram....
Cavabım sizə Erik məzəmməti deyildi. Hekayələr elədir.
Hamısını maraqla oxudum. Keçmiş zamanların davranışları, vərdişləri və əxlaqı haqqında təəssürat yaradır, bəziləri hələ də az və ya çox dərəcədə səslənir.
Bu hekayədə diqqətimi çəkən şey:
Həmçinin Buddist rahiblər heç bir insana yad deyildilər (bu hekayədə şəhvət hissləri). (At kifayət qədər kiçik olmalı və ya rahib bir addım atmalı idi.)
Heyvanlara qarşı sui-istifadə və pis rəftar nadir deyildi. (Hələ.)
Başqasının axmaqlığından pul qazanmağa icazə verilirdi.
Bu hekayədən götürdüyüm əxlaq budur:
1. şəhvətini doyuraraq günah edən rahibə xəyanət etmək haramdır.
2. axmaq insanlar, bir ayağını vida edə bilərsiniz.