Ağıllı adam idi, keçisi də vardı. O, zibil qalağını yandırıb və səhəri gün isti kül və közü yerə səp, sonra çaya atıb. O, Pinq çayının yaxınlığında yaşayırdı. Sonra yeri süpürdü.
Nəhayət, bir çubuq yerə çırpdı və keçini ona bağladı. Sonra o, hələ də gözəl və isti olan yerə uzandı. Və elə bu zaman yanından üç sadə ruh keçdi.
'Oh! De ki, sadəcə yerdə uzanmaq çox soyuq deyilmi?' – Yox, heç soyuq deyil. "Necə gəlib?" 'Çünki mənim istilik yayan bir heyvanım var. O keçi orda. Ticarət üçün səyahət edəndə və belə bir vəhşi heyvanınız olduqda, yorğan-döşək və bu kimi şeylər haqqında düşünməyə ehtiyac yoxdur.
İstilik verən heyvan? Link michelle! Keçisini satmaq istəyirdi. Hər halda üç oğlan ondan “Satmaq istəmirsən?” deyə soruşdular. Keçini iki yüzə aldılar və daha lazım olmadığı üçün bütün yorğanlarını verdilər... Qürurla keçiləri ilə getdilər.
Axşam gəldi. Çubuğu yerə çırpdılar və keçini bağlayıb ətrafına uzandılar. Ancaq dostlar, soyuq idi! "Sən WW-istisən?" Heç kim isti deyildi. Onların dişləri sanki tamarind toxumu çeynəyirmiş kimi şaqqıldayırdı. 'İstilik yayan heyvan' dedi! götüm!”
Redaksiya krediti: Pon Songbundit / Shutterstock.com
Sonra balıq?
Onlar yollarına davam etdilər və daşan balıq səbətləri daşıyan bir adamla qarşılaşdılar. İçəri balıqla dolu idi. Balıq satıcısının kiçik bir pişiyi var idi və həm də solaxay idi...
"Bütün bu balıqları necə əldə etdiniz?" sadə ruhlar ondan soruşdular. – Yaxşı, mən pişiyimi suya atacağam. Kişi həm də səliqəli danışan idi. 'Bəs niyə?' Pişiyim balığı tutur. Sonra ağzını açıb bütün balıqları çıxarıram. Sadəcə mənim səbətlərimə baxın!”
'Baxın! Onun həqiqətən bir dəstə balığı var. Olduqca qarışıqlıq, elə deyilmi? pişiyini satmaq istəmirsən?' Üç bəy pişiyə iki yüz pul verib öz yoluna davam etdilər. Və sonra bir camış gördülər! Hə, onlar elə bilirdilər ki, bu camış... Bu, camış deyil. Bir adam buynuzları hələ də bağlı olan camışın başını palçığın çuxuruna qoymuşdu.
Amma adam içərisinə ilanbaşlı balıq, böyük bir perch qoymuşdu və balıq hərəkət edəndə camışın başı da yerindən tərpəndi. Və camışına baxmaq üçün onun yanında oturdu. 'Burada nə edirsən?' üç kişi soruşdu. "Mən camışıma qulluq edəcəm." "Oh, bəs onda haradadır?" – Budur, o palçıq gölməçəsində. "Satmaq istəyirsən?"
Başın tərpəndiyini görüb bunun əsl camış olduğunu zənn etdilər. Qaçan satıcıya son qəpiklərini verdilər. Sonra camışı 'kst, kst' ilə ayağa qaldırmağa çalışdılar, lakin cavab vermədi. Başını çəkdilər, amma ölü başdan və balıqdan çox yerdən çıxmadı. Onların bir qəpik də qalmadı!
Bir atalar sözü deyir: Çöldə üç kişi bir yerdə yaxşı olmaz. Bir qayıqda altı kişi də bir yerdə deyil. Bu adamların bəxti gətirmədi. Daha doğrusu, axmaq idilər...
Mənbə:
Şimali Taylandın həyəcanlandıran nağılları. White Lotus Books, Tayland. İngilis adı "Üç axmaq yoldaş". Tərcümə və redaktə edən Erik Kuijpers. Müəllifi Viggo Brun (1943); daha çox izahat üçün baxın: https://www.thailandblog.nl/cultuur/twee-verliefde-schedels-uit-prikkelende-verhalen-uit-noord-thailand-nr-1/