Wan Di Wan Mai Di: Noi (Deel 1)

Chris beskryf gereeld sy ervarings in sy Soi in Bangkok, soms goed, soms minder goed. Dit alles onder die titel Wan Di Wan Mai Di (WDWMD), of Good Times, Bad Times (sy ma se gunstelingreeks in Eindhoven). 

Noi

Ek is 100% seker dat indien my buurvrou Noi in Nederland woon, sy deur verskeie regeringsinstansies behandel en/of onder toesig sou wees. Die huisdokter en die skuldherstrukturering is twee van hulle. Nou is ek self nogal mal so ek kan iets hê. En ook in die verlede het ek die nodige met bure ervaar.

Op een van die plekke waar ek in Nederland gewoon het (sal nie die naam noem nie) het ek langs 'n gesin (Nederlandse man, Duitse vrou, 'n seun en 'n dogter) gewoon wat eers (en selfs tweedens) normaal lyk. . Maar die skyn bedrieg.

In die somervakansie is sy altyd saam met haar seun en dogter Switserland toe, waar sy vir so 5 tot 6 weke in 'n soort godsdienskommune gebly het, sê maar sekte. Ek kan nog 'n jaar onthou toe sy voor die begin van die somervakansie gegaan het en haar kinders wat nog op laerskool was, alleen per trein na Switserland moes reis. Sy het nooit vertel wat daar gebeur het nie, maar die kinders het teruggekom met vreemde stories: seksueel getinte ontgroeningsrituele, amper geen mans nie maar baie vroue, marteling van diere. Ek sal jou die besonderhede spaar. Pa het by die huis gebly en het hom intussen geniet saam met 'n ander, jonger vrou wat sy kollega was. Saam het hulle gereeld SM-klubs besoek. Ek weet dit want die buurvrou het my eenkeer gevra of ek wil saamgaan. Wel nee. Ek was ook nie so lekker gesteur nie.

Die bure is geskei en die hoërskoolkinders het (op hul wens, dink ek) by pa gebly. Lang storie kort, mettertyd het ek die indruk gekry dat die pa sy dogter seksueel misbruik. Uiteindelik het ek die vertroulike dokter in my area gebel wat al verskeie oproepe oor my bure gehad het. Maar: die gesin het al twee keer van huisdokter verander (en die huidige een kon nie die storie bevestig nie) en die pa het in ’n hoë pos in die regbank gewerk. Kortom: dit kan 'n rukkie neem voordat 'n effektiewe aksie geneem is. Die kinders was die slagoffers.

In my soi in Bangkok los die buurt die saak van Noi self op. Dit is ook nodig indien professionele hulp nie beskikbaar is nie. Haar grootste probleem is dobbelverslawing en gekoppel daaraan om geld by baie mense te leen en 'n chroniese, eintlik daaglikse gebrek aan geld. Tesame met 'n mentaliteit van eerder lui as moeg, is dit 'n rampspoedige mengsel. Sy het met ’n aantal mense in die gebou ooreengekom om elke dag ’n deel van die lening terug te betaal, maar sy kan dikwels nie haar belofte nakom nie. Ek en my vrou het lanklaas vir haar geld geleen. Natuurlik is ons die 'gebyte honde' en sy versuim nie om honderde LINE-boodskappe aan ander inwoners te stuur hoe sleg ons is nie.

Toe my vrou sowat drie weke gelede van dié boodskappe op ’n ander inwoner se selfoon sien, was die soi, wat reeds klein is, te klein. My vrou het haar stem in die soi verhef en vir Noi, wat buite die deur van haar woonstel gesit het, duidelik gemaak dat sy nie daarvan hou nie, dat sy 'n "strawberry" is (wat blykbaar 'n term vir 'n badass is; vreemd vir ons Nederlanders) en dat – as sy iets oor haar of my te sê het – sy dit direk kan doen. Sy het my vrou se selfoonnommer.

Sedert die dag van hierdie botsing het Noi nie die huis verlaat nie. Sy het haarself in haar woonstel toegesluit. My vrou hou daarvan so. Sy bel elke oggend 'n bevriende brommertaxibestuurder om vir haar ontbyt van die 7-Eleven te bring. Sy eet gewoonlik middag- en aandete saam met twee verskillende mans wat nie net vir haar kos bring nie, maar ook hul saad en hul geld. Middagete is saam met 'n (getroude) optelwerktuigkundige van die maatskappy Isuzu, aandete met 'n (natuurlik ook getroude) onafhanklike entrepreneur in rekenaars en bykomstighede. Hulle speel die macho-held, Noi tel die geld. Maar in plaas daarvan om dadelik haar krediteure af te betaal, gebruik sy ’n belangrike deel van die geld om staatsloterykaartjies te koop. Of – wanneer dit donker is – gryp sy ’n taxi wat haar na een van die onwettige casino’s in die omgewing neem onder die illusie dat dit haar uiteindelike gelukkige dag is. Na vier jaar weet ek van beter. Dit gaan net afdraand.