Lewe soos 'n Boeddha in Thailand, gevolgtrekking
In hierdie deel probeer ek beskryf hoe ander farangs Ubon ervaar. Dit word 'n ietwat negatiewe beeld, maar dit is omdat dit wat verkeerd loop outomaties meer aandag kry as wat reg loop. Gelukkig is die werklikheid 'n bietjie meer positief as wat hier uiteengesit word, maar dit gee ten minste 'n idee van wat verkeerd kan gaan. Daar behoort ook nie 'n skuldige party te wees as iets verkeerd loop nie, want ek het selde twee kante van die storie gehoor, so daar was geen teëstanderige verhoor nie. En om 'n oordeel vinnig gereed te hê, is nooit wys nie.
Hier is geen werklike farang-gemeenskap nie. Daar was vroeër ’n groep wat twee keer per maand by die Laithong-hotel in Ubon bymekaargekom het om die buffet te gebruik en in te haal. Weens COVID is daar tans geen lopende buffet meer nie, so daardie groep kan dalk ontbind wees, maar dit is buiten die punt. ’n Vriend het eenkeer vir my gesê hy was al een keer daar, maar dit was net een keer want hy het gedink dis net ’n groep klaers. Ek het nie self daardie ervaring nie, want gelukkig kla die farangs wat ek ken nie.
Nou 'n paar voorbeelde van verhoudings tussen 'n farang en 'n Thai.
’n Farang het die gewoonte gehad om af en toe in die Munrivier te gaan swem en omdat dit 20 minute se ry weg was, het hy altyd langer as ’n uur weggebly. Maar een keer het hy vroeër as gewoonlik teruggekom omdat hy iets vergeet het. En wat die leser dalk al vermoed, blyk waar te wees en dieselfde dag het die farang sy goed gepak en verdwyn.
Nog 'n farang het ook skielik sy Thaise vrou/meisie agtergelaat na meer as 5 jaar van saamleef, tot haar verbasing, om terug te keer na Pattaya. Hy het ook nooit teruggekom nie. Ek vermoed persoonlik dat hy baie verveeld was, want hy het net buite 'n dorpie gewoon waar daar natuurlik min was om te doen en toe ek hom een keer by 'n plaaslike mark ontmoet het, het hy my gevra of daardie besoek aan daardie mark my weeklikse hoogtepunt was. Ek het destyds gedink daardie vraag was 'n slegte teken.
'n Ander farang wat welgesteld was, het 'n mooi stuk grond in die stad Ubon gekoop en 'n hoë muur daarom laat bou. ’n Groot huis, verskeie buitegeboue en ’n groot swembad is op die terrein self gebou. Hy het ook 'n vrou gehad wat 20 jaar jonger was. Wat anders kan met hom gebeur? Wat gebeur het, is dat 'n karaoke-kroeg in die omgewing oopgemaak het en dit het sy plesier om 'n duik in sy swembad te bederf. Ongelukkig, selfs met 'n hele bietjie geld kan jy nie alles beheer nie. Ek het ook daardie selfde farang een keer ontmoet toe hy uit 'n Japannese restaurant gekom het. Hy het gesê dit is sy gunsteling restaurant en hy het minstens een keer per week daar geëet. Sonder sy vrou, want sy het nie van Japannese kos gehou nie.
Sommige Thaise vroue is verslaaf aan dobbel en die vrou/vriendin van 'n farang het al heelwat geld op dié manier verloor, wat die farang moes aanhou terugbetaal. Een of twee keer moes hy selfs sy eie motor terugkoop. Hy was al in sy sestigs, maar hy het nog 'n paar keer per jaar in die buiteland as konsultant gewerk en dit het hom gelukkig genoeg geld verdien. Hy het sy vrou se dobbelverslawing verdra.
Dan was daar 'n farang wat vier keer met 'n Thaise vrou getrou het en altyd voor die wet. Die laaste vrou was 30 jaar oud terwyl hy reeds 70 was en dit hoef natuurlik nie 'n probleem te wees nie, maar in sy geval was dit. Sy wou baie vryheid hê en op die ou end so graag dat dit (weer) op egskeiding geëindig het. Hy het steeds vriendelike kontak met sy laaste en ook met sy derde vrou behou. Finansieel het hy daardie egskeidings oorleef, want hy het altyd 'n huis gehuur en hy het 'n goeie pensioen gehad. Gedurende die laaste jare van sy lewe het sy gesondheid gesukkel, so hy het 'n Thaise vrou vir hom laat sorg en hom rondry. Dit lyk vir my na 'n beter oplossing as om in 'n aftreeoord of ouetehuis in Nederland te beland.
Natuurlik is daar ook farangs wat al 40 jaar met 'n Thai getroud is. In die betrokke geval het dit al die jare goed gegaan totdat die vrou bedlêend geraak het. ’n Neef van die vrou wou vir haar sorg en het by die farang kom bly. Nie te lank later nie, het sy selfs die slaapkamer met die farang gedeel. Alles is goed wat goed eindig, sou jy amper sê, ten minste vir die farang. Ongelukkig het gerugte versprei dat die bedlêende vrou nie behoorlik versorg word nie en van sy vriende – insluitend sy farang-vriende – het hom die koue skouer gegee.
Dit is nie net farang mans wat 'n verhouding met 'n Thai aangaan nie. Ek het ook gehoor van 'n suksesvolle farang-vrou met 'n besigheid in Phuket wat met 'n DJ van Isaan trou. 'n Baie groot partytjie is in sy geboortedorp gehou en die ouers het 'n trekker ontvang en die DJ 'n lekker motor. Die huwelik het net ’n paar maande gehou, maar ek weet nie wat verkeerd geloop het nie.
Ek sluit af met twee voorbeelde waar dit vir baie jare goed gegaan het en sover ek weet nog goed gaan. Die eerste voorbeeld is van 'n Duitser in sy 70's wat vir meer as 10 jaar saam met 'n Thaise persoon woon wat sowat 10 jaar jonger is. Net 'n baie mooi paartjie.
Die tweede voorbeeld is van 'n Amerikaner wat tydens die Viëtnam-oorlog in Thailand gestasioneer was en sy huidige vrou daar ontmoet het. Hulle is steeds onafskeidbaar en hy is die goedheid self. Net twee baie oulike mense.
Ongelukkig loop so 'n verhouding tussen 'n farang en 'n Thai dikwels relatief dikwels verkeerd. Een rede kan wees dat dit dikwels gaan oor ouer farangs wat na Isaan kom. En "ouer" beteken gewoonlik minder buigsaam. En sonder om by die nuwe omstandighede aan te pas, sal dit moeilik wees. Baie farangs voel beter as die Thais, wat ek ook kan aanvoel uit sommige van die antwoorde op Thailandblog. En alhoewel farangs waarskynlik in sekere opsigte beter as die Thai is, beteken dit nie noodwendig dat hulle meerderwaardig is nie. Die Thai is waarskynlik beter in ander opsigte. Om 'n voorbeeld te gee: die ouer farang is gewoonlik goed in hoofrekene en in baie gevalle beter as 'n jong Thai. So iets is natuurlik nie deurslaggewend vir meerderwaardigheid nie, maar dit is goed vir jou selfbeeld (en daar is natuurlik niks fout daarmee nie). Ek het ook self 'n bietjie moeite hiermee want as ek vir 'n paar kruideniersware betaal het ek soms die totale bedrag bereken en die geld al aangepas voordat die kassier dit opgetel het. Ek het dit gedoen in 'n vergeefse poging om die kassier te beïndruk. So iets is natuurlik onskuldig, maar as dit jou minder respek vir die Thai maak, dan word dit 'n slegte ding. En beslis in 'n verhouding is respek van deurslaggewende belang.
Omgekeerd kan die Thai ook meerderwaardig voel. Minister Anutin wys dit soms (uiters dom van hom natuurlik). Hy praat soms van vuil farangs. En hy het dalk 'n punt daarmee. Baie Thais stort twee keer per dag en dit is steeds nie 'n gebruik in Nederland nie. Ek het grootgeword met 'n weeklikse was, wat vereis het om op Saterdae warm water in 'n emmer by 'n winkel te koop om 'n bad mee vol te maak. Maandag het dit weer gebeur, maar hierdie keer voor wasgoed. Farangs sweet ook gewoonlik meer as Thais en hulle ruik dalk ook anders en minder aantreklik as Thais. Boonop kan toeriste dikwels nie betyds skoon klere aantrek nie, wat ook tot ’n reukprobleem kan lei. Maar al is Anutin dalk reg, is dit natuurlik steeds dom.
Ten slotte: dit bly moontlik om soos 'n Boeddha in Isaan te leef. Dit verg wel 'n mate van aanpasbaarheid.
Dankie aan die kommentators vir al die mooi kommentaar, en natuurlik aan die redaksie vir al hul werk.
Ek het soms iets geskryf wat ek kon verwag om negatiewe reaksies te ontvang. En natuurlik het hulle gekom. Maar dit is natuurlik baie lekkerder om positiewe reaksies te ontvang. Weereens dankie!
Ek het in hierdie episodes vergeet om aan te dui of ek na my (klein)kinders verlang en dit is natuurlik ook relevant wanneer ek emigreer. Hierdie vraag is ook eenkeer op Thailandblog gevra deur 'n Nederlander wat dit oorweeg het om hom permanent in Thailand te vestig. En om daardie vraag te beantwoord: hoewel ek en my vrou ’n goeie verhouding met my seun, dogter en kleinkinders het en ek lief is vir hulle, mis ek hulle nie hier nie. Dit is natuurlik omdat ek 'n goeie Boeddha is en daarom losstaande is. Laasgenoemde is natuurlik nonsens, maar dit is waar dat ek geniet wat ek het en nie treur oor wat ek mis nie. En dit kom 'n bietjie in die rigting van losbandigheid ...
Goed gesê oor daardie losbandigheid!
En 'n waardevolle reeks stories.
Dankie!
Dankie Hans.
Ek het dit geniet om die episodes te lees.
Baie van wat jy sê is herkenbaar en ek het dit ook ervaar.
Van daardie liggaamsreuk, byvoorbeeld, of van daardie gevoel van meerderwaardigheid.
Ek woon nou sedert einde 2015 (alleen) in Bangkok, wat ook die bedoeling was.
Jou beskrywing van die lewe op die platteland het my geen twyfel laat ontstaan nie, alhoewel ek die bekoring daarvan in jou stories aanvoel. Maar ook die negatiewe kante. veral vir iemand wat alleen wil bly.
Ek hoop jy kan dit nog baie jare geniet. Jy het 'n lieflike vrou, te oordeel aan haar oë en glimlag, so wees sag met haar en ek dink sy sal sag met jou ook wees.
Groete Eli
Dankie vir jou mooi kommentaar Eli. Daar word inderdaad vir 45 jaar goed na my omgesien en ek probeer dieselfde van my kant af doen.
Om in Bangkok te woon het natuurlik ook sy voordele en ek probeer niemand oortuig om in Isaan te woon nie. Daar is baie mense wat hulle nie hier kan vestig nie. Maar met die inligting wat verskaf word, hoop ek dat mense 'n beter idee sal hê van wat om te verwag as hulle kies om permanent hier te woon. Persoonlik was ek nog nooit spyt oor my (ons) besluit nie.
Liewe Hans,
dankie vir 'n paar insiggewende en baie maklik leesbare verduidelikings van die lewe daar.
’n Voordeel daarvan om gereeld gedagtes en/of refleksies neer te skryf, met die doel dat ander dit sal lees, is dat ten minste wanneer ek probeer om my eie werk te redigeer, nie net my teks hopelik ietwat lekkerder om te lees sal word nie. Maar sekerlik ook dat ek dikwels outomaties my gedagtes en waarnemings meer genuanseerd in my eie geheue stoor. Skerp rande verdwyn en ek dink dikwels agterna dat dinge nie te sleg was nie. nie vreeslik irriterend nie, ook nie super mooi nie. Op skrif kom ek gewoonlik by 'n meer gematigde en eintlik mooier benadering uit.
Heel anders as mense wat hul frustrasies afskryf, mense wat daarvan hou om die beoogde leser in hul ergernis te laat deel. sekerlik word daardie moderne media dikwels antisosiale media genoem. lekker vinnig om iemand te irriteer of iemand sommer 'n nare siekte toe te wens. En dan anoniem, of onder 'n skuilnaam (byvoorbeeld as Brad Dick 107 of Master of the Junivers).
Nadat ek 16 keer in Thailand gebly het, het ek amper nooit soveel om oor te kla nie. Ek het gereeld vir 4 maande daar gebly en met 'n bloeiende hart vertrek. Ek huur altyd baie beskeie huise daar vir 200 euro per maand. en ek het amper net kontak met plaaslike mense. deel van 'my' baie eenvoudige dorpie. en sommige met Thais wat op een of ander manier in toerisme werk. Hulle praat darem Engels. Alhoewel ek 8 tale praat van redelik tot 'n bietjie, het ek Thai nog nooit regtig bemeester nie.
My ervaring met reis en beslis met gereelde en langtermynverblyf in Thailand is dat terugslae of teleurstelling onvermydelik is. Tensy jy dalk in 'n heeltemal bederf groepreis is, loop jy geen risiko nie.Die Boeddha het gesê dat pyn in die lewe onvermydelik is, die mate waarin jy daaraan ly is (gedeeltelik) 'n keuse. Hoe groot ek my teleurstelling of frustrasie wil maak, is aan my. Ek het baie geleer by die Thais wat ek ken. klein ongeluk of terugslag, glimlag dan, trek jou skouers op en maak steeds iets daarvan. En wat ek ook ervaar het, is dat daar wysheid in daardie ou gesegde is; "Wie goed doen, ontmoet goed." Alhoewel ek altyd probeer om met min bagasie te reis, is ek oortuig daarvan dat ek myself altyd saamneem op 'n reis, wat baie gesleep is. En dit begin by die lughawe en op die vliegtuig.
Ek onthou my laaste reis na Thailand. ’n Paartjie het aan die ander kant van die paadjie gesit. Sy was 'n groot vrou van postuur en nogal dominant in die gesprek, wat ongelukkig maklik was om van 'n afstand af te volg. Op 'n stadium toe die spyskaartkaarte uitgedeel is, het sy my toevertrou en vorentoe geleun in my rigting; "Hoe om nie te lees nie, meneer, glo my, dit is nie die moeite werd nie!" 'n Uur later het ek vrolik my spyskaart geëet en ek het gesien hoe hierdie dame eers die nagereg sonder enige konsultasie by haar man geneem het. “Dis vir jou beter helfte skat!” Sy het toe eers haar nageregte geëet en toe die bottel slaaisous oor haar wit rys gegooi, rys met 'n kerrie. Daardie rysgereg is skielik opsy geskuif. “Ek kon dit nie weer eet nie,” hoor ek haar sê. en inderdaad, balsamiese asyn oor rys is nie baie suksesvol nie. Dominante mense is altyd reg op die manier….
Liewe Hans, hou aan geniet en skryf stories neer daar in Ubon!
Jy kom allerhande dinge in Thailand teë. Al daardie verskille mooi beskryf, Hans, weer met baie empatie, wat die belangrikste deug in die lewe is.
Jou storie bevat die woord 'farang' 29 keer. Ek haat daardie woord veral omdat my seun gereeld met daardie woord gespot is. En my destydse skoonpa het my altyd en oral 'farang' genoem, en nooit my pragtige naam Tino nie. Nooit nie. Prayut en Anutin praat inderdaad soms van 'farangs'. Ek hou van wat jy skryf, maar asseblief, kan jy 'n ander woord kies? Witman, witman, buitelander, Duitser, Europeër, Russies ensovoorts, baie keuse. Dankie daarvoor.
Liewe Tina,
Farang!!
Wat is fout daarmee?
Die meeste Thais gebruik nie daardie woord neerhalend nie. Behalwe vir daardie minister!!!
Wanneer ek op my baie fietsritte by Isan toer, word ek dikwels beleefd na gebel, en die woord 'farang' word genoem.
As ek dit kombineer met daardie vrolike en vriendelike gesigte, is daar niks sleg daaragter nie.
Terloops, ek het die hele week van Hans se Isan storie geniet!!
Welkom in Thailand
Ek word nooit eintlik met die woord farang (30*) aangespreek nie, net kinders praat soms oor daardie farang (31*), maar hulle bedoel dit nooit negatief nie en dorpsgenote sal dit ook gebruik wanneer hulle oor my praat. Ek het beslis nie 'n negatiewe assosiasie met daardie woord nie. Mense wat my ken spreek my dikwels op my voornaam aan, soms met meneer voor. Die personeel noem my pappa. En die alternatiewe wat jy noem, lyk vir my eintlik 'n bietjie te geforseerd. Maar ek weet daar is ander wat daardie woord haat, so as ek 'n goeie plaasvervanger daarvoor sien wat in die teks van toepassing is, sal ek dit gebruik, maar ek vrees dat ek nog af en toe die woord farang (32*) sal gebruik. te gebruik. My verskoning by voorbaat. Maar miskien moet ons een of ander tyd 'n opname doen om te sien of daar baie mense is wat verkies om 'n ander woord te gebruik.
Beste Tino, dit pla my bietjie, “jou” probleem met die woord farang (“jou” is natuurlik nie bedoel om beskuldigend te wees nie). Ons het vroeër 'n Chinees in die klas gehad en ons het hom net op sy naam genoem. Maar ander studente sou hom “daardie Chinees” genoem het as hulle nie sy naam geken het nie. Ek sien geen kwaad daarin nie. My seun is soms op laerskool Chinees genoem deur leerlinge van ander klasse en dit was seker te wyte aan sy swart hare. Hulle kon hom ook halfbloed genoem het. Ek sou nie gelukkig gewees het daarmee nie. Anutin het duidelik geen positiewe assosiasies met die woord nie, maar Anutin se opinie tel nie vir my nie. Hy voel waarskynlik ver bo 99,99% van die wêreld se bevolking. En noem ons dikwels die naam van ons gespreksgenoot? Gewoonlik net tydens die groet en selfs dan nie altyd nie. In Thailand is 'n wai dikwels voldoende. Dit sou vreemd gewees het as jou skoonpa nooit jou naam genoem het in gesprekke met ander nie.
Ek neem aan die meeste Thaise mense het nie negatiewe assosiasies met die woord nie, so hoekom kan ons dit nie gebruik nie? Ek bedoel natuurlik niks negatief as ek dit neerskryf nie.
Ps. Ek het die woord net een keer gebruik! Dit het moeite gekos.
Liewe Hans,
Daardie woord 'farang' gee altyd aanleiding tot baie besprekings. Dit is nie 'n verkeerde of rassistiese woord op sigself nie alhoewel dit oor jou voorkoms gaan. Dit hang af van hoe en waar jy dit gebruik.
Soos PEER hierbo sê: kinders skree 'hey farang, farang'. Ek het altyd teruggeskree: 'hallo, thai thai' waarna hulle verward, verbaas en soms 'n bietjie kwaad na my gekyk het.
Ek het geen probleem daarmee dat 'n kelner vir 'n kollega sê: 'daai pad thai is vir daardie ou, vet farang in die hoek daar oorkant'.
Maar wanneer iemand by Z-Eleven voor my skree, 'hierdie farang wil iets vra', vind ek dit irriterend. Hy sê nie 'hierdie Thai hier wil iets vra' nie, of hoe?
As jy sê 'daar is min farangs wat in Ubon woon', geen probleem nie. Maar ek dink dit is beter om nie 'n spesifieke bekende individu as 'farang' aan te spreek of na te verwys nie.
Stem saam?
'n Klein toevoeging. Wat iemand bedoel en hoe iemand voel is dikwels twee verskillende dinge. As iemand skree 'daar staan 'n Chinees voor my en hy wil iets weet', sal die spreker dit nie negatief bedoel nie, maar die Chinese persoon sal nie daarvan hou nie.
My seun word dikwels 'n 'loek groang' genoem, letterlik half-kind, dit is vroeër 'n baster genoem. Gelukkig het hy hom nie te veel daaraan gesteur nie. Toe hulle dit aan my noem, het ek geantwoord 'jy is ook 'n halwe kind, half van jou ma en half van jou pa'.
Ek stem volkome daarmee saam.
Ek het gedink dit is interessant om te sien wat die Thais van die woord 'farang' dink. Ek het na die Thaise blog pantip.com gegaan waar die vraag gevra is 'dink jy die woord 'farang' is rassisties?
https://pantip.com/topic/30988150
Daar was 43 antwoorde. Daar was een wat gedink het dit is 'n rassistiese woord. "Ons is 'n rassistiese land," het hierdie persoon bygevoeg. Die oorgrote meerderheid het gesê hulle bedoel dit glad nie om rassisties of diskriminerend te wees nie, maar baie het gesê hulle verstaan dit kan as rassisties voorkom en dat dit beter is om dit nie te gebruik nie en dat hulle verstaan dat baie daarteen is en nie daarvan hou nie. die woord. "Hang af van die persoon met wie jy praat," het een persoon geskryf.
Nog twee antwoorde:
'Hulle noem hulself ook 'farang'.
"'n Farang is iemand met 'n wit vel, 'n groot neus, blou oë en blonde hare."
Mooi geskryf Hans,
Dit is ook dinge wat ek die afgelope 40 jaar gehoor en ervaar het.
Soms pret, soms verrassend, soms roerend, soms irriterend, soms onverstaanbaar.
Dit is altyd 'n ander atmosfeer as die ietwat vervelige lewe in Nederland.
Terloops, Ubon is nie die slegste plek om te bly nie, mits jy nie aan Pattaya of Phuket verslaaf is nie.
Die rede waarom ’n klaende groep onder buitelanders ontstaan het, is omdat hulle hul frustrasies kan uithaal.
Dit is moeilik om 'n goeie gesprek met Thais te hê.
Dankie Hans dat jy ons in jou Isaan ingeneem het en daarom kom ek elke dag met plesier hierheen om te lees oor die ervarings van plaaslike lesers.
En soos jou Isaan lyk, ek ken dit ook 'n bietjie (alhoewel ek meer Chanthanaburi ken), maar ek het vriende in Loei, Mahasarakhan, Chayaphum, Buriram, almal Isaan en elkeen individueel in 'n klein dorpie sowel as in die groot stad en hulle is almal gelukkig met hul emigrasie die eenvoudige rede is om aan te pas by hul nuwe huis met al die voor- en nadele, ek dink ook daaraan om binne 'n paar jaar na my aftrede te emigreer, in my vrou se dorpie ver van die groot stad en tog nie aan die einde van die wêreld het ek eenkeer 'n stuk hieroor op hierdie blog geskryf
En 'n klein maar belangrike toevoeging tot hierdie aanhaling:
Minister Anutin wys dit soms (uiters dom van hom natuurlik). Hy praat soms van vuil farangs.
Hy het gepraat van ไอ้ฝรั่ง Ai farang, wat 'verdomde farang' beteken. "Daardie verdomde farangs is vuil, hulle stort baie min." En was dus hoogs aansteeklik.
Inderdaad Tino, dit was 'n flater deur hierdie baie kundige man. Verdomde buitelanders en probeer nou al daardie kwaliteit toeriste terug in die land kry, ha, haha. Die uwe. Jan. NS Terloops, 'n baie goeie stuk van Hans, ek het dit geniet om dit te lees, ek bly al 'n rukkie op die platteland in Thailand, dankie vir jou verduideliking.
Jy mors regtig te veel woorde op daardie stelling van minister Anutin.
Hy het dit gesê uit ergernis en omdat hy verneder gevoel het. Nie dat ek dit wil regverdig nie, hy het immers 'n openbare posisie.
Wanneer gesigmaskers aan die bevolking uitgedeel word ('n publisiteitsfoefie/bewusmakingsveldtog), het nie-Thai mense dit gereeld geweier en hy het verleë gevoel.
Hierdie stelling het nou twee jaar gelede plaasgevind en ek dink dit is ook min of meer omgekeer. Daarbenewens het hy verseker dat almal in Thailand, insluitend "nie-Thais", gratis ingeënt is of kon word.
Ek sien dit keer op keer terugkom van baie Westerlinge/Nederlanders, ook as 'n vorm van meerderwaardigheidsdenke.
Ek sou sê vra jouself eerder af hoekom jy so dink.
Dit gaan oor twee voorvalle. Om presies te wees, Anutin het op 7 Februarie 2020 die stelling gemaak dat die ai-farang (verdomde/fokken farangs) wat nie 'n gesigmasker dra nie landuit geskop moet word.
En op 12 Maart 2020 het hy op Twitter gepraat oor “die vuil farangs wat nie stort nie” en “Hulle het uit Europa gevlug en na Thailand gekom en die Covid-19-virus verder versprei.”
In laasgenoemde voorval het hy later beweer dat sy rekening gekap is of iets in die verband, en dat hy dus nooit self daardie verklarings geskryf het nie.
Hy het nooit regtig om verskoning gevra vir die eerste voorval nie, hoewel opskrifte dit so gemaak het. Om presies te wees, het hy om verskoning gevra vir sy woedende uitbarstings, maar nie teenoor buitelanders nie! Op sy Facebook het hy geskryf, en ek haal nou Anutin aan:
'ผมขออภัยที่แสดงอาการไม่เหมาะสมาืมมผเอมาะสมาผเ onderskrif Meer inligting '
Kort vertaling: “Ek is jammer vir hoe ek op die media gereageer het, maar ek sal nooit om verskoning vra vir buitelanders wat disrespek en nie hou by maatreëls teen die siekte nie”
Bronne/meer inligting, sien die nuusafdeling vroeër op hierdie blog met die opskrifte:
– Thaise minister: 'Farang wat nie 'n gesigsmasker dra nie, moet uit die land geskop word!'
– Thaise minister: Pasop vir “vuil farangs” wat die koronavirus in Thailand versprei
Maar vir my is dit genoeg praatjies oor iemand wat my as ’n baie irriterende en arrogante man beskou, maar daar is meer sulkes in die regering en daarbuite en daaromheen.
Dankie vir die pragtige insig in die lewe in Isaan
vanuit jou situasie gesien.
baie raakvlakke met hier op platteland nie ver van Khon Kaen af nie.
Groete Piet
Dankie vir jou inskrywings Hans, ek dink jy het baie goeie werk gedoen. Ek stem nie met jou saam oor alles nie (byvoorbeeld oor Covid), maar ek stem oor ander dinge saam. Leef net maklik met oop vensters, moenie so moeilik wees nie. En moenie in 'n witneus-enklave bly nie, 'n Hollandse hap sal af en toe lekker wees, maar daaglikse kontak met witneusmense? Hoekom sou jy/ek? Daar is niks verkeerd daarmee om mense te kontak wat bloot in jou area woon en met wie jy sekere dinge deel nie. Tensy iemand in 'n velddiensenklave woon, is dit hoofsaaklik Thaise mense rondom jou, so dan maak dit sin om bande met hulle te vestig. Dit help natuurlik as 'n mens meer as 'n dosyn woorde in dieselfde taal kan praat...
Geniet dit daar buite op die platteland.
Dankie Hans, lekker en leersaam om oor jou ervarings en insigte te lees. Dit klink na 'n pragtige en rustige lewe wat jy daar gebou het. Dis hoe ek my toekoms sien, na my aftrede volgende jaar 🙂
Ek verstaan nie hoekom mense so baie oor die woord farang moet uitbrei nie.
Jare gelede was dit baie algemeen om neger soene of jodekoeke te koop.
Toe skielik was dit diskriminerend en dit is in 'n kort tyd verander.
Natuurlik kan Thais diskriminerend en neerbuigend teenoor buitelanders wees, so wat.
Ons leef in 'n heeltemal ander kultuur en een wat nie wil konformeer of aanpas by die Westerse mentaliteit nie.
Dit is iets heeltemal anders as waaraan baie Nederlanders gewoond is.
Ek ken myself en waarvoor ek staan.
As ’n vreemdeling, wat my nie, Thai, Duitser of een of ander buitelander ken nie, dink hy kan of moet ’n plakker op my plak, laat dit net los.
Dit sê meer oor die ander persoon of oor my.
As ek sien hoe mense op mekaar reageer op byvoorbeeld FB, nou ja, grootmense wat mekaar verniet vrot vis noem.
Menslike mentaliteit het oor die jare baie verander.
Gelukkig het ek nog 'n aantal vriende en kennisse hier, Thai en Farang, met wie ek nog 'n ordentlike gesprek kan voer en wat ook bereid is om mekaar te help wanneer dit regtig nodig is.
My swaer, wat 'n winkel langs my vrou se winkel het, weet baie goed dat my naam Jos is.
Tog noem hy my altyd farang, behalwe as hy 'n duisendnoot moet verander...
Ek het al 'n paar keer gesoek na 'n nie te slegte vloeknaam vir Thai maar ek het nooit verder gekom as krekdam waarvoor hy net lag nie.
Ek wil hom nie Buffel noem nie, want ek weet dit is 'n sterk vloekwoord.
Leef dit uit Jos.
https://www.thailandblog.nl/taal/lieve-stoute-scheldwoordjes-thais/
Miskien hierdie een
Khoen sǒeay mâak – Jy is baie mooi! (Let wel! Sǒeay met 'n goeie stygende toon! Met 'n plat middeltoon beteken dit 'stuk ongeluk'.)
Dit behoort ook moontlik te wees.
khoeay – l*l, vuilste woord vir penis
Ek het hoofsaaklik jou 6-delige reeks Hans Pronk met goedkeuring gelees.
Myns insiens, in die algemeen, 'n realistiese voorstelling van die lewe op die Isan-platteland. Leesstof vir Isaan-aspirante.
Ek kan nie nou in diepte hieroor ingaan nie, want ek moet eers die episodes herlees. Teen die tyd dat ek 'n uitgebreide antwoord geskryf het, sal die kommentaar-opsie gesluit wees.
Ten spyte van die bekoring van die platteland, is ek meer nuuskierig oor die ervarings van afgetredenes in Bangkok of ander besige plekke. Hoe is hul daaglikse lewe? Sosiale lewe, ens.
Dit pla my nog 'n bietjie. Almal het 'n naam. Nadat ek meer as 10 jaar getroud was en die helfte van die tyd saam met my vrou in Isaan gewoon het, dink ek die helfte van haar familie ken my nie op die naam nie. Nie dat hulle vriendelike mense is nie, maar ek sukkel nog steeds daarmee en het my eie opinie daaroor. Ek ken al die lede van die familie by name. Die bure noem my ook nie op die naam nie. Ek is Pa vir al die kinders in die straat...ek dink dis soet.
Ek gee nie om om net so 'falang' genoem te word as 'die rooi een' nie, wat ek deur my skooljare en 18 jaar van my jeug moes hoor.
Van klasmaats, studente uit hoër klasse of die volwassenes van die dorp!
Van 1954 tot 1969.
Dit was nou diskriminasie!
Nou is ek al jare grys en daar is geen rede meer om my 'die rooi een' te noem nie. Maar my oudste seun, nou 41 jaar oud, het dit ook deur sy kinderjare ervaar. Van 1984 tot 1991.
Geboelie weens sy haarkleur wat hy van sy pa geërf het.
'Ek is Diejen redse genoem van Harie van Fons, die melkman... Die feit dat my oupa die melkman was wat die dorpie met 'n perd, kar en melkkanne van melk voorsien het, was nog 'n vorm van diskriminasie.
Dit was ’n bedelwerk wat jy net gedoen het as jy nie geld oor gehad het nie of nie ’n ander werk kon kry nie.
Ek is beskaam oor my haarkleur. En vir wat? Was ek 'n bedreiging vir die mensdom? Het daardie kleur my 'n minderwaardige wese gemaak?
As hulle jou in Thailand falang noem, weet jy ten minste hoekom.