Die verhaal van Ben Reymenants

As jy die nuus oor die reddingsoperasie in die Tham Luang gevolg het, is jy reeds ietwat vertroud met Ben Reymenants. Op 30 Junie het 'n artikel op hierdie blog verskyn oor hierdie Belgiese professionele duiker, wat 'n duikmaatskappy in Rawai, Phuket het, sien https://www.thailandblog.nl/achtergrond/belgische-duiker-actief-reddingsoperatie-chiang-rai  Ben verskyn nou gereeld met woorde en beelde in berigte op televisie en ander media.

Deels te danke aan Ben Reymenants en sy duikmaats, was die 12 jong sokkerspelers en hul afrigter iewers in die grot geleë en kon die reddingsending daarop fokus om die groep jong mans veilig terug te bring.

Nadat hy op Dinsdag, 3 Julie van Chiang Rai teruggekeer het, en ondanks die feit dat hy die afgelope vyf dae baie min geslaap het, het Reymenants vriendelik met The Phuket News gepraat oor die reddingsending en sy betrokkenheid. Dit is die soms ietwat vrye vertaling: .

Die begin

Dit was die aand van 27 Junie dat Reymenants ’n telefoonoproep van ’n skakelbeampte by die Royal Thai Navy ontvang het wat gevra het of hy hulle met die reddingsoperasie kan kom help.” Ek is gebel weens my kundigheid in grotte, as jy kan noem dit so,” het Reymenants verduidelik. "Ons het 'n tegniese duikopleidingsfasiliteit in Rawai en spesialiseer in diep grotteverkenning deur gespesialiseerde kompakte lewensondersteuningstelsels te gebruik wat ons in staat stel om verder en dieper as konvensionele duik te gaan," het hy gesê. “Ek dink ek was die naaste aan die terrein, [so dis hoekom ek gebel en gebel is. AirAsia het die vlug vir myself en 85 kilo se duiktoerusting georganiseer,” het hy bygevoeg.

Op plek

Toe hy by die terrein aangekom het, het Reymenants gesê sy hoofdoelwit was om 'n dik statiese klimtou om die 2,5-myl-strek van Kamp 3 na die "Pattaya Beach"-area, waar hulle vermoed dat die kinders was, te lê om met mekaar te verbind. .

“Dit was natuurlik suiwer spekulasie aangesien hulle geen idee gehad het of die span werklik in een van die droë kamers was toe die grot begin dryf het weens skielike reënval nie.

“Daar was basies twee opsies: as hulle dit betyds maak, sou hulle op Pattaya-strand wees of 200 meter verder in ’n ander kleiner ruimte. Dit is bekend dat hierdie ruimtes gedurende die moesson droog bly en genoeg suurstof vir etlike maande bevat. Vars water drup ook uit die stalaktiete van die grotdak,” het Reymenants verduidelik.

Moeilike begin van die operasie

Aan die begin was daar 'n gevoel van senuweeagtigheid en frustrasie onder die spanlede omdat dit baie moeilik was om vordering te maak. “Die Royal Thai Navy en die plaaslike elektrisiteitsowerheid het toerusting vir radiokommunikasie en beligting in die beperkte gebied 800 meter van Pattaya Beach voorberei. Maar meer reën het skielik veroorsaak dat die water teen 'n tempo van 30 duim per uur gestyg het en hulle moes inderhaas sowat 'n myl terugtrek na 'n gebied wat nou Kamp 3 genoem word,” het Reymenants bygevoeg.

Besonder swaar

Die toestande in die grot het die operasie in die eerste dae besonder moeilik gemaak. “Dit het gevoel soos om Mount Everest te klim,” het Ben gesê, “Ons moes wilde stroomversnellings veg, gevolg deur verskeie klimme teen klipperige modderige hange.

“Toe ons uiteindelik by die water by Kamp 3 kom, was die sigbaarheid net hoogstens 5 cm, skaars genoeg om ons instrumente te lees. Daar was ook ’n sterk stroom en ná net sowat 200 meter het ek in ’n klein spasie met ’n sterk teenstroom vasgeval, toe besluit ek om terug te draai,” het Ben gesê.

Klim op

“Op pad terug het ek die Britse grotspan ontmoet, wat ook getwyfel het en ons het besluit om te rapporteer dat die redding in hierdie toestande onveilig sou wees. Toe ons egter die volgende dag hoor dat die Navy SEALs in elk geval sou probeer, met gebruik van konvensionele duiktoerusting en met min grot-ervaring, het ek besluit dit sal beter wees as ek ook voortgaan, teen die raad van die Britse grotduikers.

Motivering

“Verbasend genoeg het die watervlak gedaal, die stroom was minder sterk en die sig het tot sowat 1 meter verbeter. Die Thai Navy SEALs het 'n doodloopstraat getref en teruggedraai. Ek het besluit om dit ten minste saam met my duikmaat Maksym Polejaka te probeer.

“Ons het toe 'n ander gang gekry en kon 200 meter se lyne in die regte rigting lê. Gemotiveer hierdeur het die Britse duikers besluit om terug te gaan en hulle het ook etlike honderde meters lyn aangelê,” het Reymenants verduidelik.

“Die volgende dag, met behulp van 'n 30 jaar oue kaart van Franse ontdekkingsreisigers en 'n wenk van 'n plaaslike Britse geoloog, het ons die T-gedeelte deur die hooftonnel verbind met die deurgang na Pattaya-strand

Die deurbraak

“Net nadat ons die verbinding met die laaste rondte gemaak het, het die Britse span ingegaan en daarin geslaag om die laaste gaping te oorbrug, hulle het 'n entjie anderkant Pattaya Beach geswem en die kinders in die laaste spasie gevind. Hulle het die video geskiet en het dadelik teruggekeer met die goeie nuus.

Partytjie

“Ek was nog in my nat duikpak en het dadelik teruggekeer na waar die Britte was. Wat volgende gebeur het, kan ek net beskryf as 'n groot partytjie vol mense wat juig en huil. Almal gelukkig, ek het selfs 'n drukkie van 'n vlootadmiraal gekry,” het Reymenants gesê.

Die vervolg

Reymenants het beskeie gesê dat dit wat hy en die span vermag het net 'n klein stappie was, maar die grootste taak lê nog voor: om die ouens veilig uit te kry. “'n Halfdosyn lande het hul militêre kundiges gestuur met toerusting, volgesigmaskers, kommunikasiestelsels, kos, ens., maar die vraag is steeds; ons leer hulle duik – hulle kan nie eens swem nie – en lei hulle deur wat genoem word 'n uiters komplekse en gevaarlike grotstelsel.

“Hoop is hoog, maar daar is nog ’n lang pad om te gaan.”

Bron: The Phuket News