Living in the fast lane
“Necessity is the Mother of all Inventions”, zo weet menige uitvinder. Files of ‘rot tit” horen bij Bangkok net zoals rijst en go-go danseressen.
Een tiental jaar geleden kwam een listige Thaise ondernemer op het idee om wegwerp auto-toiletten op de markt te brengen, “Comfort 100″ een plasfles die uitkomst moest bieden aan op klappen staande automobilisten die gestrand waren in een van Bangkok’s beruchte files. Het is nooit echt een succes geworden, wellicht omdat elke lege water- of Colafles dienst kan doen als geïmproviseerd auto-urinoir.
Motorfiets taxi’s, die al decennia dienst deden om passagiers vanaf de grote weg, door lommerrijke ‘sois’, lanen en stegen die lopen door groene wijken met appartementen en alleenstaande huizen, naar hun huis te rijden, roken een gat in de markt.
Er zijn zo’n honderdduizend motorfiets taxi’s actief in deze stad. Gehuld in oranje en gele vestjes zitten deze motorduivels op geïmproviseerde houten banken, rokend, moppen tappend te wachten op klanten en ze zijn bereid om je met soms duizelingwekkende snelheden, zigzaggend door het eeuwig stilstaande autoverkeer te vervoeren naar die belangrijke vergadering, een wachtende echtgenote, een naar kennis hongerende schoolklas of naar een gereserveerde zitplaats in een Koreaans barbecue restaurant.
De meeste motortaxi’s zijn jonge, beoorbelde, langharige “thrillseekers” maar je ziet ook steeds meer vrouwen gehuld in oranje vestjes rondscheuren op 125 cc Honda Dreams, met stoicijnce passagiers achterop, en de vrouwen hebben een minder suicidaal rijgedrag dan hun mannelijke collega’s.
Zelf neem ik alleen motorfietstaxi’s door sois. Ik verdom het om de grote weg op te gaan. De helm die je aangereikt krijgt, is van inferieur Chinees plastic en zal in geval van een aanrijding of valpartij er alleen maar voor zorgen dat je de rest van je aardse bestaan als een kasplant in een rolstoel moet doorbrengen, in plaats van dat je op slag dood bent.
Toen ik net in Bangkok neergestreken was, werkte ik als freelance leraar Engels Aan Huis.
Twee van mijn leerlingen waren de kinderen van een schatrijke, door en door corrupte hooggeplaatste politieagent, wiens villa net buiten Bangkok stond. Driemaal per week werd ik door een van zijn ondergeschikten thuis opgehaald en met een snelheid van soms 140 km per uur naar de residentie van mijn werkgever gescheurd. Bij aankomst wist ik nooit in welk stadsdeel we waren omdat ik mijn ogen gedurende de rit stijfdicht had gehouden. Zowel mijn chauffeur (een politieagent) als ik droegen nooit een helm.
Naarmate je ouder wordt lijkt het wel alsof je ook banger wordt. Vreemd is dat, dat wanneer je nog een heel lang leven voor je hebt, roekeloosheid bij je hoort en als je over de heuvel bent, durf je haast niks meer. Of ben ik gewoon slimmer geworden?
– Herplaatst bericht –
Gezien de rijstijl van de motortaxi’s durf ik niet achterop bij ze. Zelf rijden durf ik wel maar is erg vermoeiend en gevaarlijk door oa die motortaxi;s. Spookrijden, afsnijden, slalommen,stoepje pakken alles is toegestaan voor deze gekken.
In Bkk moet je overal en altijd uitkijken voor deze gasten, ben al meerdere malen bijna aangereden terwijl ik lopend was.
De enigste keer dat ik een een ongeluk heb gehad in Pattaya was toen ik achterop zat bij een brommertaxi.
Het mooiste is dat ik altijd zelf rij,maar die avond aardig doorgezakt was en het niet verandwoordt vond om zelf naar huis te rijden.
Mijn Honda Click was gloednieuw dus die wou ik niet laten staan,dus ik 2 brommertaxi jongens geregeld om mij naar huis te brengen.
Eentje op mijn Honda en ik bij die andere achterop,ik denk dat die Thai nog meer beneveld was dan ik want hij reed zo in op het stilstaande verkeer wat stond te wachten voor het stoplicht.
Gelukkig een lange broek aan,maar tog een paar flinke japen in mijn been.
Heb ze betaald en ben de laatste paar honderd meter maar zelf naar huis gereden.
Het valt me wel op dat je in de lokale kranten weinig of niets leest van ongelukken met motorbiketaxis,terwijl alles vermeld wordt als er weer een op zijn bek is gegaan die zelf reed.
Same same. Alleen in de sois, niet op de grote verkeersaders met meerdere banen. In de middaguren en vroege avond willen ze ook nog wel eens dronken zijn. Heb zelfs een keer om half negen ’s ochtends een bijna stomdronken motosai taxi rijder gehad, ben na de eerste mislukte moordaanslag (keren zonder kijken en bijna geschept worden) toen maar van motosai gewisseld.
Jonge mannen doen meer roekeloos omdat ze meer testosteron in hun lichaam hebben. Dit testosterongehalte zwakt af met het ouder worden. Daarom dat je steeds minder risico’s pakt met het ouder worden.
Een Nederlandse vriendin wees mij daarop. “Jullie hebben geen testosteron meer. Jullie verliezen jullie mannelijkheid.”
“Altijd nog beter dan een opvlieger tijdens een scherpe bocht”.
Nooit meer wat van Ciska gehoord. Snappen jullie dat nou?
Fantastisch systeem.
Overal en altijd kom je ze tegen, en ze rijden in bijna alle gevallen gewoon naar je bestemming toe. Soms even een oogje dicht knijpen als ze met 100 over de grote weg heen razen, maar ach..
Gebruik ze wel eens als koerier om dringende zaken te regelen. Een enkel keer als het echt file is, en een afspraak dreigt te mislopen. Zo snel kunnen ze dan ook weer niet. Vermijd ze verder; zelf als voetganger dien je alert te zijn. Ben eens beland na een nachtje stappen in Jomtien, PYX. Geen taxi te vinden, dan maar te voet naarhuis, Pratumnak hill. Kwam toch een motorbike standplaats tegen. daar zaten ze te kaarten en de lege flessen Chang en Sangsom zegden genoeg. Zelf dronken toch maar het risoco genomen voor die enkel kilometers. Net voor de deur goed en wel aangekomen, maar beiden gevallen op de grond. We kregen de motor met moeite recht. Vervolgens stoof de driver volle gas weer weg naar zijn kaartspel en genotsmiddel.