Seyahat etmek sizi mutlu bir insan yapar ya da etmez!
Tatil için olsun ya da olmasın seyahat etmenin insanın mutluluk hissine nasıl katkıda bulunduğuna dair küçük bir hikaye yazmak istedim. Bu düşüncenin sebebini Amerikalı bir psikoloğun yaptığı araştırmayla ilgili bir yazıda okumuştum. Seyahatin maddi şeylerden çok mutluluk hissine katkıda bulunduğunu iddia etmişti.
Örnek olarak yeni bir arabadan, yeni bir akıllı telefondan veya yeni kıyafetlerden bahsetti. Onu satın almak için sabırsızlanabilirsiniz ve bu neşe, arzu ettiğiniz kişiye sahip olduktan sonra bir süre daha devam eder. Ancak nispeten kısa bir süre sonra satın almaya alışırsınız ve beyniniz zaten sahip olmak isteyeceğiniz diğer yeni şeyleri düşünmeye başlar.
Ancak seyahat ederken durum farklıdır. Mutluluk duygusu hazırlık aşamasında zaten vardır, o yolculuğun deneyiminde devam eder ve sonrasında "ebedi" olarak hafızanıza kazınır. Belirli bir noktada, daha önce satın aldığınız akıllı telefon hakkında pek bir şey hatırlayamazsınız, ancak bir tatil gezisinden güzel şeyleri kolayca yeniden anlatabilir veya ne kadar mutlu olduğunuzu hayal edebilirsiniz.
Bir bakıma o psikologla aynı fikirdeydim. Ayrıca hayatımda özel veya iş amaçlı çok seyahat ettim ve birçok seyahatten de birçok güzel deneyim hatırlıyorum. Ameland'da bir hafta sonu, Portekiz'de bir tatil, Orta Doğu'da üç haftalık bir seyahat, Tayland'da ve diğer birçok destinasyonda ilk adımlarım. Bu konuda çok şey anlatabilirdim ve aslında bunu yapmaya da niyetliydim ama bir şey beni durdurdu.
Yolculukları sırasında her ne sebeple olursa olsun başları belaya giren insanları düşünmem gerekiyordu. O sefalet (dünya) haberlerini tekrar yaptığında, yolda başıma ciddi bir şey gelmediği için ne kadar şanslı olduğumu sık sık düşünürüm. Aynı zamanda düşüncelerim benim kadar şanslı olmayan insanlara da gidiyor. Yurt dışında ölümlerin meydana geldiği ve diğerlerinin de yaralandığı trafik kazalarını ne sıklıkla okuyoruz? Kurbanları tanımıyorsunuz ve bu olayların hızla unutulduğunu söylemek doğru olur.
Aile, arkadaşlar veya tanıdıklar söz konusu olduğunda işler farklıdır. Bu, torunu Avustralya'da bir araba kazasında ciddi şekilde yaralanan iyi bir arkadaşımın başına geldi. Birbirimizi yıllardır tanıyoruz, ilk tanışmamız Thailandblog.nl aracılığıyla oldu, birbirimiz hakkında çok şey biliyoruz ve o Pattaya'ya döndüğünde güzel bir yemek ve ardından bir bira eşliğinde çok eğleniyoruz. O zaman güzel ve geç olabilir!
Torununun bir yıldır Avustralya'da olduğunu biliyordum çünkü o ülkede onu ziyaret etmenin ne kadar güzel olacağını söylemişti. O ziyaret o sırada iptal edildi, ancak torununun iki arkadaşının hayatını kaybettiği ciddi trafik kazasından sonra, yine de ona olabildiğince yardımcı olmak için aceleyle oraya gitti.
Ciddi şekilde yaralandı ve o zamandan beri birkaç ameliyat geçirdi ve raporlara göre işler doğru yönde gidiyor, ancak tam olarak iyileşmesi uzun zaman alacak. O genç kızın düşüncesi beni terk etmiyor ve ben de anne babasının ve dedesinin özenine ve kederine üzülüyorum. Elbette fiziksel olarak iyileşeceğini umarsınız ama onun için bir tatil bir daha asla eskisi gibi olmayacaktır. Ne kadar güzel olduğunu hayal etmek yerine, kazayı birçok kez kabuslarda yeniden yaşama olasılığı daha yüksektir.
Seyahat etmenin mutluluğu? Bu çok göreceli!
Uzun zamandır dört gözle beklediğiniz şeyi satın alırsanız, mutlu olursunuz. Ama kötü bir satın alma olduğu ortaya çıkarsa, o zaman hiç şansın yok!
Bir rüya gezisi yaparsanız, o zaman çok şanslısınız. Aksi ortaya çıkmadıkça.
Sonuç olarak, günlük koşuşturmacadan uzaklaşırsanız veya bir kez olsun farklı bir şey yapabilirseniz çok mutlu olursunuz. Ancak her madalyanın bir diğer yüzü vardır.
Ancak her iki durumda da mutluluk genellikle kısa ömürlüdür. Sonra 'yeni' gitti ya da eve döndün.
Bir insanın arada sırada değişmesi gerektiğini gösterir. Bence zihniyetle alakalı. Yapacak hiçbir şey olmayan uzun, monoton bir hayatın ne faydası var? Çok sıkıcı hale geldiğinde, rüyalar devralır.
Ama her şey iyi ya da kötü olabilir. Neyse ki, genellikle işe yarar.
Şanssız olanlar için çok talihsiz ve bu yüzden hepsine hayatın ipini tekrar almak için çok fazla güç diliyorum.
Bir şeye sahip olmak eğlencenin sonu
Bir insanın böyle bir felakete karşı silahlanması zordur. Ne yazık ki bununla her yerde ve her türlü şekil ve derecede karşılaşabiliyoruz. Fırsatları varsa bu, insanları seyahat etmekten alıkoymamalıdır. Bu karanlık dünyadaki o güzel deneyimleri, gerçekten sizinki gibi onu okumak isteyenlerle paylaşmanıza da engel olmamalı. Büyüleyici seyahat hikayeleri okumak da kişiye olumlu bir ruh hali verir. Öyleyse yeniden düşünün, bana göre bu, talihsizlere duyulan içten sempatiyi azaltmıyor.
asla pişman olmadığım bir şey, 23'ümden kabaca 30'uma kadar geçen yılları dünyayı dolaşarak geçirmemdi. Otostop çekmek, yol kenarında uyumak, bazen biraz daha rahat…..Bir daha asla eskisi gibi olmayacak. Şimdi 60 yaşının üzerindeyim ve hala düzenli olarak seyahat ediyorum ama o zamanki gibi olmayacak. Güney Amerika barlarında ve dans salonlarında bütün geceler. Kavgalar, hapsedilmeler vs. Sahip olduğum o enerji! Ama o zamanlar güzel genç kadınlar hâlâ özgürdü. Oldukça basit çünkü o sırada onların yaşındaydım.
Seyahat etmek sadece güzeldir. Genellikle güzel, bazen daha az güzel, bazen travmatik olan deneyim, onu asla unutmazsınız. Ailemle kamp yapmak, ilk geziler yalnız, sırt çantasıyla gezmek, sonra aşkımla. Hepsi harika anılar. Ve ne yazık ki kaderin vurabileceğini çok iyi biliyorum. O zamandan beri birkaç gezi ve gezi yaptım. İstemediğim için değil - dilek listesinde her şey vardı ve hala da var - ama eksik hissettirdiği için.
onaylayabilir miyim? 16 yaşımdan 60 yaşıma kadar dünyayı dolaştım ve dünyanın her yerinde arkadaşlar edindim ve onlarla evde kaldım. Harika bir zamandı ve hala sevgiyle hatırlıyorum. Çoğu iletişim koptu çünkü o zamanlar sosyal medya ve cep telefonu yoktu, çok kötü.
Elbette seyahat etmek de insanı mutlu eder, tıpkı iyi yemek, iyi sağlık, iyi uyku, iyi bir ilişki, iyi çocuklar ve yeterli para gibi. Sadece istatistiklere ve çalışmalara bakın.
Tabii bu herkes ve her zaman için geçerli değil. Kazalar, soygunlar, gıda zehirlenmeleri, kabuslar, zührevi hastalıklar, bağımlı çocuklar ve dolandırıcılıklar. Ama bu büyük bir azınlık.
Her zaman yeni izlenimler, her zaman duyuların uyarılması…. Sürekli doğaçlama (gerçek bir gezgin organize bir turdan iğrenir) Her zaman yeni insanlar. Yapılan sosyal temaslar karmaşık hale gelirse kaçma olasılığı. Hiçbir şeye bağlı olmamak. Önemli: Mümkün olduğu kadar az seyahat arkadaşınızla yola çıkın. Gerekirse birileri yola koyulur, İşler kötüye gittiğinde onlardan kurtulmak daha kolaydır. Grup ne kadar büyük olursa, her türlü pratik meselede o kadar fazla gecikme, fikir ayrılıkları vb.
Yalnız olmak genellikle en iyisidir.
Vize dışında hiçbir şey hazırlamayın. Sadece ortalığı karıştır. Paul Theroux bu konuda çok güzel yazıyor. Özellikle Afrika boyunca karadan ve nehirden Kuzey'den Güney'e yaptığı yolculuğu anlatırken (yaşlılığında ve tabii ki karısını yanına almamıştı. Sürekli dırdır ediyorlar.)
Ayrıca: Hareketsiz bir yaşamın avantajları nelerdir? Tayland'da güzel bir evin olabilir. Ancak filozofun dediği gibi: En güzel manzara bile uzun vadede sıkıcı hale gelir. (Çeviri: Ayrıca en güzel kadın?) Her gün aynı saatte kahvaltı, kahve. Ana varyasyon: hava durumu. Isaan'da hava soğuk ya da sıcak. Genellikle sıcak. İnsan seyahat ettiğinde, zaman yavaşlıyor gibi görünüyor. Her yeni izlenim günü uzatır, bir çocukla zamanın kendisi (hayatımızın ilk yılları ne kadar uzundu!). İki gün bir hafta gibi geliyor. Bir hafta, bir ay vs. Rutin olarak, aksine: Bir hafta mı oldu, bir yıl mı? Yeni izlenimlerin olmaması nedeniyle, hayat su gibi ellerinizin arasından sızar! Seyahat! Canlı!