Thailand in beeld (1): Dakloos
Een dakloze in Silom Road (Kevin Hellon / Shutterstock.com)
Eén beeld zegt meer dan duizend woorden. Dat geldt zeker voor Thailand een bijzonder land met een interessante cultuur en veel goedlachse mensen. Wie Thailand bezoekt raakt vrijwel altijd gegrepen door de sfeer die het land zo kenmerkt. Soms niet in woorden uit te drukken maar wel in beelden.
Vandaag starten we met een nieuwe rubriek, waarbij fotografie (beelden) centraal staat. In iedere aflevering kiezen we een thema die een inkijk geeft in de Thaise maatschappij.
In deze serie geen gelikte plaatjes van wuivende palmen en witte stranden, maar gewoon van mensen. Som hard, soms ontroerend, maar ook verrassend.
Dakloos in Thailand
In de schaduwen van het bruisende, kleurrijke Thailand, met zijn levendige markten, glinsterende tempels en weelderige landschappen, ligt een minder verteld verhaal, dat van de daklozen in steden als Bangkok. Hun verhalen zijn onderdeel van het dagelijks leven, maar vaak over het hoofd gezien in de drukte van de stad.
In de straten van Bangkok, waar toeristen en locals zich haasten langs de eetkraampjes en tuk-tuks, hebben sommigen geen ander thuis dan de hoek van een drukke straat. Deze mensen zijn de stille getuigen van de stad die nooit slaapt, overgeleverd aan de genade van de elementen en de onvoorspelbaarheid van het leven op straat.
Velen van hen hebben hun toevlucht gezocht in de hoofdstad, gedreven door dromen van een beter leven of ontsnappend aan persoonlijke tragedies. Achter elke vermoeide blik en elke uitgestrekte hand schuilt een verhaal: verhalen van verloren banen, gebroken families, of worstelingen met geestelijke gezondheid en verslaving. In de wirwar van de stad leven zij dag en nacht, onopgemerkt door velen, maar een integraal onderdeel van het stedelijke landschap.
In Bangkok, waar de traditie hand in hand gaat met moderniteit, vinden de daklozen soms een toevluchtsoord in de vele tempels. Boeddhistische monniken bieden hen soms voedsel en onderdak, een teken van de diepgewortelde spiritualiteit en mededogen die de Thaise samenleving kenmerkt. Maar deze momenten van troost zijn slechts tijdelijk in hun anders onzekere bestaan.
Terwijl de stad verder raast, met zijn neonlichten en eindeloze energie, blijft het lot van de daklozen in Bangkok een stille, voortdurende uitdaging. Het is een kant van Thailand die vaak onzichtbaar blijft voor de camera’s en reisgidsen, maar een die een belangrijk onderdeel vormt van het begrijpen van de complexe tapestrie van deze fascinerende stad.
Bangkok (Pavel V.Khon / Shutterstock.com)
****
(Pavel V.Khon / Shutterstock.com)
****
(Pavel V.Khon / Shutterstock.com)
****
(Pavel V.Khon / Shutterstock.com)
****
(Pavel V.Khon / Shutterstock.com)
****
(Pavel V.Khon / Shutterstock.com)
****
(CWT.Photographer / Shutterstock.com)
****
(Pavel V.Khon / Shutterstock.com)
****
****
(Pavel V.Khon / Shutterstock.com)
De korte serie is niet onthullend voor wie zijn ogen open houdt in het zg. land van de glimlach. Een goede aanvulling op al die mooie plaatjes en gladde verhaaltjes die zoveel bijval hebben – van Thais en migranten.
Het land van de ongelijkheid is zo een onuitputtelijke bron.
De redactie noemt de beelden hard en ontroerend. En ook verrassend?!
Een beeld zegt weliswaar meer dan 1000 woorden, toch zou het nog meer toevoegen als je de achterliggende verhalen zou kennen. Wat er gebeurd is, hoe ze zich redden. Die zullen we echter nooit horen. Dit lot lijkt voornamelijk mannen te treffen.
Ja Bram,
Dat komt omdat wereldwijd vrouwen veel sterker dan mannen zijn, zowel fysiek als mentaal.
Bovendien schaamt, zeker ‘n Thaise, ze zich om d’r hand op te houden, uitzonderingen daar gelaten.
Ik zie wel ‘ns ‘n oud vrouwke élk dag bij de 7Eleven zitten. En vlgs mij wordt ze gedwongen door familie: want ‘n oud vrouwtje is toch zielig?
Dat er overal op de wereld rijken en armen zijn is welbekend, wat mij verbaasd dat er bvb in Bkk of langs de Chao Praya river luxe condo’s verkocht worden voor “only 35 million baht start “, terwijl van Thai door hun geloof verwacht wordt om de minder gegoeden te helpen.
Door de pandemie zal deze toestand er niet beter op worden.
Mijn hart breekt om deze foto’s te bekijken, en telkens ik in Thailand was, gaf ik steeds iets te eten of drinken als ik daklozen zag, en ik ben geen Budhist.
Hopelijk kunnen we in talrijke mate weer vlug naar Thailand, om ergere situaties de kop een beetje in te drukken.
Van zodra de regels ivm Coe, verzekeringen, quarantine of verplicht op 1 locatie te moeten verblijven voor een bepaalde duur zal ik geen moment twijfelen om asap terug naar mijn geliefde Thaialnd af te reizen.
Jozef
Beste Jozef,
Zeker, vrijgevigheid wordt is één van de belangrijkste deugden in het boeddhisme. De voorlaatste geboorte van de Boeddha gaat over prins Vessantara, in de Isaan Pa Wet genoemd, die alles weggeeft: een witte olifant, die regen brengt, aan een naburige rijk, goud en juwelen aan een bedelaar en op het laatst zelfs zijn twee kinderen en zijn vrouw Madri. Bijna alle Thais kennen dit verhaal en het heet de ‘Mahachaat’, de Grote Geboorte. Dat verhaal staat hier:
https://www.thailandblog.nl/boeddhisme/mahachat-de-grote-geboorte-viering/
‘Geven’ in het Thais is ทาน thaan, ‘dana’ in het Sanskriet, verwant aan ons woord ‘donatie’.
Maar….
In de huidige beleving van het boeddhisme in Thailand ligt het een beetje anders. In de eerste plaats worden arme mensen, bedelaars, daklozen en gehandicapten vaak gezien als betrekkelijk ‘slechte’ mensen. Ze zijn zo omdat ze in hun vorige en in dit leven weinig verdienste zouden hebben verworven en over een ‘slecht karma’ beschikken. Mijn Thaise stiefdochter is ernstig gehandicapt door een erfelijke aandoening en een monnik verklaarde eens dat dat zo is vanwege slechte daden gepleegd in een vorig leven.
Rijke, machtige, mooie en hoogstaande personen worden vaak gezien als de ‘goede’ mensen, de คนดี ‘khon die’ in het Thais. Ze hebben veel verdienste verworven in hun vele vorige levens.
Welnu, giften aan een ‘goed’ persoon, zoals een monnik of de koning, levert heel veel verdienste op. Honderd bath voor een tempel levert veel meer verdienste op dan honderd bath voor een bedelaar. Dat is de ‘cirkel van verdienste’. Je geeft aan de koning, de koning geeft terug aan het volk en beide verbeteren hun karma op grootse wijze waardoor ze natuurlijk wederom herboren zullen worden als ‘goede mensen’. Een gift aan een bedelaar zet weinig zoden aan de dijk.
Aan het eind van de boeddhistische regen retraite, ergens in oktober, is er de kathin ceremonie waarbij pijen worden aangeboden aan de monniken. De koning doet dat elk jaar in een koninklijke tempel van de eerste rang. Belangrijke figuren geven veel geld uit om ook aan deze ceremonie mee te mogen doen en hoe hoger de status van de tempel hoe meer geld er aan te pas komt en hoe meer verdienste de gever verwerft. Bedelaars zijn niet welkom in deze tempels.
Dat is zo de algemene gang van zaken. Laat ik daarbij opmerken dat er best veel tempels zijn die juist wel bedelaars en daklozen helpen. Vroeger was dat heel gewoon in bijna alle tempels. U begrijpt waar deze tempels nu staan.
Mooie reactie, Tino. Ikzelf ben antroposofisch opgevoed en mijn Thaise echtgenote is boeddhistisch. Ik merk dat antroposofie, ofwel de leer van Rudolf Steiner, voor zo’n 80 procent overeenkomt met boeddhisme. Overigens wist ik dat ook wel voor ons trouwen. Beide levensleren (het zijn geen geloven, ook dat is een overeenkomst) hebben mooie dingen, maar soms denk ik ook: mwah. Ook jouw opmerking over die monnik klinkt mij bekend in de oren.
In elk geval heel mooi dat jij jouw stiefdochter een goede kans geeft in het leven. En ik ben er zeker van dat ze die kans verdient.
Kleine aanvulling. ‘Slechte mensen’ verwijst niet zozeer naar moreel slechte (zondige) mensen: misdadigers en dergelijke maar ‘slecht’ als in een ‘slecht restaurant’ waar het eten niet lekker en gezond is, de sfeer minder goed en de bediening te wensen overlaat.
Onze Thaise schoondochter was kortgeleden in Thailand naar haar familie in haar geboortedorp. De huisvesting van oude mensen is vaak slecht, en geen thuiszorg zoals hier. Buren brengen dan eten naar ouderen die geen kinderen in het dorp hebben. Haar vader heeft het geluk dat hij een goed huis heeft en familie in de buurt. Maar AOW krijgt hij niet. Hij is 87 en verkoopt nog lottoformuliertjes en verdient nog iets. Wie ziek is moet maar afwachten. Ze zijn afhankelijk van giften.
Onze schoondochter heeft oude mensen in het dorp bezocht en boodschappen gebracht. In de steden gebeurt dat niet. Ik heb foto’s gezien van die mensen, erg hoe ze wonen op hun oude dag. In hun huisje dat ooit goed was, maar na al die jaren niets meer is dan een krotje.
Elke Thai heeft recht op staatspensioen.
60- t&m 69-jarigen: ฿600/maand
70- t&m 79-jarigen: ฿700/maand
80- t&m 89-jarigen: ฿800/maand
90+: ฿1000/maand
Er zijn ook nog invaliditeitsuitkeringen. De bedragen daarvan zijn mij niet bekend, maar in dezelfde orde van grootte.
Dat is natuurlijk véél te weinig om van rond te komen.
Ik sprak een gepensioneerde leraar die cynisch zei dat hij maar liefst 60.000 satang aan staatspensioen kreeg. “Klinkt toch een stuk beter dan 600 baht”, sprak hij!
Cynisch jawel. Maar is het wel de waarheid? Ik heb geen leraars in de familie hier in Thailand. Maar ik meen te weten dat een leraar iemand is in overheidsdienst en die heeft recht op een staatspensioen. Natuurlijk geen schatten maar toch beduidend hoger dan die 600 baht.
Beste JosNT,
Een leraar in overheidsdienst krijgt vanaf zijn/haar zestigste jaar een staatspensioen (zoals alle Thai, met de bedragen zoals ik die hierboven al vermeld heb en terug te vinden zijn op de website van het SSO) én een overheidspensioen.
Dat jouw echtgenote geen recht heeft op ฿600 staatspensioen terwijl zij 66 is, omdat ze gehuwd is met een buitenlander is onzin. Elke Thai heeft recht op het staatspensioen (in NL wordt dat AOW genoemd).
Mijn vrouw woont 80% van het jaar in NL maar zij krijgt ook sinds haar 60e de 600baht, die wordt direct doorgegeven aan haar zuster.
Mijn vrouw idem.
wij zijn getrouwd in nederland en ze krijgt ook thaise aow.
Mischien maakt het iets uit dat ons huwelijk in Thailand niet geregistreerd is.
j, dat is ook zo.
Alsik me niet vergis krijg je 10% van je maandsalaris als pensioen, als je meer dan 15 dienstjaren hebt. Bij een inkomen van 20.000 Baht dus 2000 baht per maand
Bij een lager aantal, krijg je een uitkering ineens die zo hoog als de inleg in de Social Security
Aanvulling:
Mijn vriendin vertelde mij dat de niet (via werk of eigen initiatief) vrijwillig verzekerden aan invaliditeitsuitkeringen totaal maximaal ฿800/maand kunnen krijgen. Op de website van het Social Security Office (สำนักงานประกันสังคม) kon ik na enig zoeken alleen invaliditeitsuitkeringen voor (via werk of eigen initiatief) vrijwillig verzekerden en het staatspensioen terugvinden.
https://www.sso.go.th/wpr/main/privilege/กองทุนประกันสังคม_sub_category_list-text-photo_1_125_692
Hier in het zuiden (Trang) heb ik nooit een dakloze gezien, Wel in Bangkok. Doorgaans vindt men hier – debj ik – onderdak bij fanulie en vrienden. Al is het maar een plekje op de vloer, Veel bezit heeft men niet, dus dat kan men meenemen. Ouderen blijven meestal bij hun laatste kind wonen. Tenzij men gescheiden is of wordt Mijn schoonvader was door de kinderen bij zijn vrouw weggehaald (ze hadden slaande ruzie) en in ren andere provincie bij oudere dochter(s) geparkeerd, Toen hij overleed werd hij echter dezelfde avond nog opgebaard in het huis van zijn vrouw.
Ocerigens is er wel een soort “staatspensioen” voor ouderen, Mijn vrouw schijnt simds ze 60 is 60 bath per maand te ontvangen! Als ze 67 is komt daar uit Nederland nog eens 20% AOW bij, (moet wel aangevraagd worden)
Dan heeft je vrouw wel geluk. Mijn echtgenote is 66 en krijgt geen pensioen. Reden: omdat ze gehuwd is met een buitenlander. Niet dat ze het nodig heeft maar ze heeft het uit nieuwsgierigheid eens nagevraagd aan een nicht die op het gemeentehuis werkt. Ik heb haar trouwens altijd verboden het te aanvaarden moest ze er toch recht op hebben. Er zijn er die het veel meer nodig hebben.
“Ik heb haar trouwens altijd verboden het te aanvaarden moest ze er toch recht op hebben. Er zijn er die het veel meer nodig hebben.”
Dat is toch zinloos.
En waar denk je dat volgens jou het geld van diegene die het niet aanvragen of aanvaarden dan naartoe gaat?
Ze kan het beter aanvaarden en dan kan ze het zelf nog geven aan degene die het meer nodig hebben. Zo komt het daar wel terecht.
JosNT, dit lees ik met verbazing. Geen pensioen omdat ze met een farang gehuwd is? Geldt dat ook voor pensioen uit een baan waar premie is betaald voor die voorziening?
Het is discriminatie; net zoals, vroeger, een Thai na huwelijk met een farang geen grond meer mocht bezitten. Daar is eerst door de rechter en daarna door de wetgever een dikke streep door gezet.
Ik zou bij die nicht maar eens navraag doen wat ze met het geld van de staatspensioen doet, het geld dus van je vrouw waar elke Thai recht op heeft bij het bereiken van de pensioenleeftijd. Het feit al dat de nicht het vertelt, zegt genoeg om eens te gaan checken naar wie het maandelijks wordt overgemaakt. De regels liggen vast en het maakt niet uit met wie ze getrouwd heeft of dat ze een miljard baht op de bank heeft.
Mooie fotoreportage. Goed om ook de andere kant van de medaille te laten zien.