ปายไม่ปายอีกต่อไป
Pai, het ooit zo vreedzame en rustige plaatsje, home van backpackers en rustzoekers, is de weg ingeslagen van vele andere, ooit zo vredige eilandjes en kleine plaatsen in ประเทศไทย.
เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา มีที่พักที่มีเสน่ห์และสวยงามเพียงไม่กี่แห่งที่คุณสามารถค้างคืนได้ในราคาเพียงเล็กน้อย คุณไม่ได้ไปปายเพื่อความหรูหราอย่างแท้จริง แต่เพื่อความสงบสุขอันแสนสุขที่เมืองเล็กๆ
Stilte
Het rustige riviertje Pai, waarna de plaats is vernoemd, en het wankele uit bamboepalen opgetrokken bruggetje betekende voor de wandelaar, die in alle stilte en rust het kleine riviertje wilde oversteken, zoiets als ‘The bridge over the river Pai’. Je kwam nauwelijks iemand tegen en bij de crematieplaats, die tussen de mooie natuur was weggestopt, dacht je na over de zin van het leven, om vervolgens weer opgewekt verder te wandelen en de grootsheid van de natuur in je op te nemen.
Pai had slechts één echte hoofdstraat met een paar leuke en goedkope restaurantjes waar de voornamelijk jeugdige backpackers zich in de avonduren verzamelden. Wilde je iets ruimhartiger je portemonnee trekken dan was er nog een alleraardigst klein Frans restaurantje en prefereerde je ภาษาไทย food dan ging je naar Waan-Prik. Ze zijn beide verdwenen, althans niet meer terug te vinden.
Paardje rijdenKermisattractie
ตาม ภาษาไทย-insider zou momenteel ‘Benjarong; het beste Thaise restaurant van Pai zijn, maar helaas was dat in het hoogseizoen twee weken lang gesloten. Na jaren, heb ik met verbijstering Pai gadegeslagen. De plaats is verworden tot een kermisattractie met een avondmarkt die met de Nightbazaar van Chiangmai kan wedijveren.
In de ‘ภาษาไทย Post’ kun je elke avond live Jazzy muziek beluisteren en ook op de avondmarkt tref je de nodige muzikanten aan. Uiteraard heb ik helemaal niets tegen jazz, ben er zelfs een groot liefhebber van, noch tegen straatmuzikanten, maar in het vredige Pai past dit niet.
Het kleine Chinese dorp Kuomintang, dorp is al een groot woord voor die enkele huizen die er staan, spant helemaal de kroon. Je kunt er paardje rijden, aan spelletjes meedoen en uiteraard bevinden zich er heel wat stalletjes met allerhande prullaria. Om het kitscherige nog eens extra te onderstrepen heeft men de paardjes ook nog van een grote zonnebril voorzien. Een grote pet ontbreekt nog aan deze walgelijke uitrusting.
Wellicht is het de smaak van de gemiddelde toerist, maar Pai is Pai niet meer. De mooie natuur is gebleven, maar de zalige rust is verdreven.
Ik was in Pai in 1997.
Ik was in Pai in 2015.
Onherkenbaar.
Niets meer van over.
Overvol met touristen.
Alles en overal verandert, dat noemt men evolutie 🙂
Beste redactie, het artikel spreekt over 2010, daarmee verwacht ik dat het een herplaatst artikel is en geen typfout. Los van het bovenstaande ben ik blij kennis te hebben genomen hoe het nu anno 2017 zeker onvergelijkbaar is met mijn eerdere bezoeken in 2002 en 2004. Eindelijk had ik het weer op mijn lijstje voorgenomen te bezoeken plaatsen gezet, maar met de huidige info gaat het er rap weer af. Jammer maar ik houd de mooie herinneringen graag in stand. Gr. Paul Schiphol
Kwestie van smaak, wij zijn er in december 2016 met de motor vanuit Changmai naartoe gereden, erg gezellige plaats, ook het “resort”aan de overkant van de bamboobrug, gezellige markt noem maar op.
Het is dan waarschijnlijk wel niet meer hetzelfde als in 1997, maar , NOEM MAAR 1 PLAATS IN DE WERELD WAAR HET NOG HETZELFDE IS als in 1997.
De tijd blijft gewoon niet stilstaan, ook niet in Thailand.
De toeristen die er al kwamen toen het nog rustig was zijn natuurlijk de aanleiding geweest voor het begin van al deze veranderingen. En die zoeken nu weer een ander rustig plekje op waar ze enthousiast over gaan vertellen en zo gaat het maar door, want ’tussen de toeristen’ wensen deze mensen niet te verblijven.
Zij zouden het liefst in een idyllisch dorpje verblijven en er een hek omheen plaatsen om anderen buiten te houden. Maar zo zit de wereld gelukkig niet in elkaar.
.
Pai in 1991:
.
https://youtu.be/sn2HPFwueqU
December 2015 was ik in Pai, veel Westerse backpackers en erg veel Thaise toeristen. Mijn tip is ga verder naar Mae Hong Son, daar tref je nog rust en lokale trots!
Vroeger was alles beter. Iedereen moet leven. Wees blij dat de mensen in Pai een gat in de markt hebben gevonden. Ze kwijnen niet weg.
Ik herinner me nog dat er in Pai een grote koelkast met glazen deur voor een resort direct aan de straat stond.
Er zat geen slot op, Dag en nacht stond die koelkast daar. Vol bier, frisdrank. Verbaasd vroeg ik de eigenaar toen: Heeft er weleens iemand iets meegenomen zonder te betalen? Nog nooit zei hij. Goed dat was wel een tijdje geleden natuurlijk. Die kast staat er vast niet meer.