เหตุใดนกฮูกจึงดูหม่นหมองอยู่เสมอ (จาก : เรื่องเล่าภาคเหนือ ; น.52)
นี่เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับต้นไม้ 'Flame of the Forest' (*) ต้นไม้นี้เป็นของผู้ปกครองและมีพืชตระกูลถั่วมากมาย วันหนึ่งมีลิงมาเขย่าต้นไม้ ฝักร่วงหมดแล้ว ป๋อม
สามวิญญาณที่เรียบง่าย… (จาก: เรื่องเล่าภาคเหนือ ฉบับที่ 51)
เขาเป็นคนฉลาดและมีแพะ เขาจุดไฟที่กองขยะ และเช้าวันต่อมา เขาก็โปรยขี้เถ้าอุ่นๆ และถ่านที่คุอยู่บนพื้น แล้วโยนลงแม่น้ำ เขาอาศัยอยู่ใกล้แม่น้ำปิง จากนั้นเขาก็กวาดพื้นให้สะอาด
กะเหรี่ยงขี้บนที่นอน (จาก: เรื่องเล่าภาคเหนือ ฉบับที่ 50)
เรื่องนี้เกี่ยวกับหญิงสาวคนหนึ่ง วันหนึ่งมีชายชาวกะเหรี่ยงผ่านมาขายควาย กะเหรี่ยงมักเลี้ยงควายนะรู้ยัง เขาถามว่าเขานอนที่บ้านของเธอได้ไหม แต่เธอไม่ยอมให้เขาเข้าไป
นั่นคือสิ่งที่คุณทำกับแครกเกอร์หัวล้าน! (จาก : เรื่องเล่าเหนือไทย น.49)
นานมาแล้ว มีชายคนหนึ่งรักษาศีรษะล้านได้ ตอนนี้ฉันไม่พูดถึงคนหัวล้านในแง่ลบ เพราะฉันเองก็หัวล้านเหมือนกัน อย่างไรก็ตาม เขาสามารถรักษาคนหัวล้านได้ แต่คุณต้องจ่ายเงิน สินค้าและสิบห้ารูปี รูปีถูกนำมาใช้แล้ว คนหัวโล้นจึงมาหาเขาเพื่อเอาผมกลับไป
เพราะหน้าเหมือนแม่… (จาก: เรื่องเล่าเหนือไทย น.48)
ชายผู้นั้นเดินทั้งวันและหิว ไปเคาะบ้านขอกินข้าวเหนียวนึ่ง หญิงชราข้างบ้านเข้าไปในสวนเพื่อหยิบใบตองห่อข้าว เธอเอาหม้อหุงข้าวออกจากความร้อนแล้ว
ใครหัวเราะก่อน… (จาก: เรื่องเล่าภาคเหนือ ฉบับที่ 47)
ทอดกฐิน ออกพรรษา เข้าพรรษา เข้าพรรษา. ประชาชนจัดผ้าใหม่ถวายพระสงฆ์ เหตุการณ์ที่สำคัญมาก
พระพุทธรูปมีลูกบอล (จาก: เรื่องชวนชมทางภาคเหนือ ฉบับที่ 46)
ภิกษุรูปหนึ่งเพ่งดูมารดาของสามเณรรูปหนึ่ง เขากำลังมีความรัก เมื่อใดก็ตามที่สามเณรนำของถวายมารดามาที่วัด ท่านจะพูดว่า “ของขวัญทั้งหมดนี้มาจากมารดาของข้าพเจ้า” และพระภิกษุสงฆ์จะกล่าวซ้ำเสียงดังทุกครั้ง "ถวายจากมารดาของสามเณรนี้"
แมวจับหนูได้อย่างไร (จาก: เรื่องชวนน้ำลายหกจากภาคเหนือ ฉบับที่ 45)
หนูกัดแมวอย่างนั้นหรือ…..เรื่องเล่าขานจากภาคเหนือของประเทศไทย หนังสือดอกบัวสีขาว, ประเทศไทย. ชื่อเรื่องภาษาอังกฤษ 'The cat has catch a mouse.'
น่านไม่มีอะไรหวาน
จังหวัดน่านทางตอนเหนือสุดของประเทศไทย ซ่อนตัวอยู่เล็กน้อยกับชายแดนของประเทศลาว เป็นจังหวัดที่มีความสวยงามแบบชนบทที่มีเสน่ห์แบบไทยชนบท
ขมุฟังการอ่านเวสสันดรชาดกเป็นครั้งแรก (*) พระมาตุจฉามาตีบทที่พระเวสสันดรมอบบุตรทั้งสองให้พราหมณ์ปุโรหิตมัดมือผลักไว้ข้างหน้า พระอ่านว่า: "ความโศกเศร้าประดังประเดเข้ามา และเด็กๆ ก็น้ำตาคลอเบ้า"
อำพรางคดีฆาตกรรม (จาก: เรื่องเล่าภาคเหนือ ฉบับที่ 43)
นี่เป็นเรื่องพระอีกแล้ว ไม่ใช่พระในวัดเราอีกแล้ว จำไว้! วัดอื่น - ไกลมาก พระรูปนี้ดูแลต้นสาเกในบริเวณวัดอย่างใกล้ชิด และถ้าต้นไม้นั้นออกผลสุกแล้ว เขาจะไม่ให้ใครเข้าใกล้ต้นไม้นั้น
นี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับภิกษุ. ไม่ใช่ ไม่ใช่พระในวัดของเรา ไม่ใช่! วัดอื่น - ไกลมาก ก็ภิกษุรูปนั้นเสพเมถุนกับหญิง. เขาเป็นคนรักของเธอ
เมืองจม (จาก: เรื่องชวนน้ำลายสอจากภาคเหนือ ฉบับที่ 41)
ปัจจุบันหมู่บ้านนี้เรียกว่า หนองเค็ง แต่เดิมเรียกว่า หนองครัวเด็ง หรือ บ่อหำแดง ตอนนั้นยังเป็นเมืองที่มีกษัตริย์และทุกสิ่ง คุณยังสามารถเห็นเนินดินแบบเดียวกับเมืองที่เคยเป็น
ผู้หยั่งรู้ตัณหา (จาก: เรื่องยั่วยวนเมืองเหนือ ฉบับที่ 40)
อีกเรื่องหนึ่งเกี่ยวกับคนที่อยากจะนอนกับภรรยาของพี่ชายของเขา เธอกำลังตั้งครรภ์และสามีของเธอกำลังเดินทางไปทำธุรกิจ แต่เขาจะนำมาอย่างประณีตได้อย่างไร?
เมื่อโลกยังสงบสุข… (จาก: เรื่องเล่าเหนือไทย น.39)
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อนานมาแล้ว จากนั้นสัตว์ทั้งหมด ต้นไม้ และหญ้ายังคงพูดได้ พวกเขาอาศัยอยู่ด้วยกันตามกฎของพระอินทร์ (*) ถ้าสัตว์ฝันว่ามันกำลังกินของอร่อย วันรุ่งขึ้นความฝันนั้นอาจเป็นจริง และสัตว์ก็ประพฤติตามนั้น.
เรื่องนี้เป็นเรื่องของพระที่อยู่วัดมานานมาก ท่านเคร่งครัดกับสามเณรจัน ในเวลานั้นคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์เขียนบนใบตาลแห้ง เมื่อภิกษุตื่นขึ้นในตอนเช้า หยิบเข็มสลักโลหะแล้วนั่งลงที่โต๊ะซึ่งมีใบตาลปูอยู่
นี่เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับสมาชิกของชนเผ่าคามู พวกเขาเป็นคนลาวและอาศัยอยู่ที่เวียงจันทน์ (*) ลาวเคยด้อยพัฒนาและยากที่จะไปที่นั่น รายได้ของพวกเขาเพียงสามรูปีต่อปี ใช่ ในสมัยนั้นใช้เงินรูปี (**)