คดเคี้ยวเหนือพิพิธภัณฑ์วรรณกรรม

ฉันพบไซมอนกำลังกินปลาเฮอริ่งที่ออนส์ โมเดอร์ “นั่นเป็นหนึ่งในไม่กี่อย่างที่ฉันคิดถึงที่นี่” เขาพูดระหว่างกัด “ปลาเฮอริ่งที่ดี! โชคดีที่แม่ของเราจัดเตรียมสิ่งนั้นไว้"

ฉันบอกเขาว่าฉันจะบินไปอัมสเตอร์ดัมในเร็วๆ นี้ และในการเดินครั้งแรกที่นั่น ฉันจะกินแซนวิชแฮร์ริ่งบน Spui จากนั้นดื่มกาแฟสักถ้วยบนระเบียงของลักเซมเบิร์กและเลือกดูร้านหนังสือที่นั่น แต่เขาไม่ ขยับตัว

“คุณยังไม่คิดถึงฮอลแลนด์ใช่ไหม ขอโทษนะ อัมสเตอร์ดัม” ผมได้สอบถามโดยตรง “ไม่ แถมยังน้อยอีก!” เขาตอบและบ่นอุบอิบว่าฉันกำลังพยายามสร้างมันให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้และไม่ได้ลบล้าง “บางครั้งฉันก็เล็ง Verrekijk ในรูปแบบของ BVN ไปที่ประเทศกบน้อยของเรา นั่นเล็กมากเห็นได้จากที่นี่

อย่างไรก็ตาม คุณรู้หรือไม่ว่าเนเธอร์แลนด์เป็นประเทศเดียวในโลกที่คิดว่าไม่จำเป็นต้องมีโต๊ะเดียวแต่มีโต๊ะเครื่องดื่มประจำชาติ XNUMX โต๊ะเพื่อขจัดความเบื่อ คุณมีร่างเทอร์โบกับ De Wereld Draait Dol ของเขา ซึ่งการรักษาผู้ทดลองไม่ควรใช้เวลาเกินสี่สิบวินาทีอย่างแน่นอน และนั่นประดับประดาด้วยผู้เรียกร้องความสนใจทุกประเภทที่พยายามทำตัวซุกซนให้ได้มากที่สุด

เมื่อฉันดูสิ่งนั้น ฉันมักจะหายใจไม่ออกทันทีหลังจากผ่านไประยะหนึ่ง พวกเขายังนำดนตรีในรูปแบบของวงดนตรีที่ได้รับอนุญาตให้เล่นแปดบาร์อย่างสม่ำเสมอและดังนั้นจึงได้รับเสียงปรบมืออย่างกึกก้องอยู่เสมอ โปรแกรมทั้งหมดนั้นขึ้นอยู่กับความเข้าใจผิดที่ว่าหากคุณไม่มีอะไรจะพูดคุณควรทำอย่างรวดเร็วจากนั้นก็ยังดูเหมือนเป็นอะไรบางอย่าง บางทีฉันอาจจะแก่เกินไปสำหรับสิ่งเหล่านั้น ....

ไม่ ถ้างั้นพอว์และวิตต์แมน: พวกเขาชอบสร้างความประทับใจว่าพวกเขาจริงจังกับเรื่องและแขกของพวกเขา ความจริงที่ว่าพวกเขาปฏิเสธสิ่งนั้นอย่างยิ่งใหญ่ด้วยการเยาะเย้ยทุกอย่างด้วยบริการสุดแซ่บ ฉันคิดว่าเป็นความล้มเหลวของลำดับที่หนึ่ง แต่เดี๋ยวก่อนคุณไม่สามารถมีทุกอย่าง อย่างไรก็ตาม พวกเขาใช้เวลาประมาณสิบนาทีสำหรับแต่ละเรื่อง ดังนั้นเมื่อเทียบกับ DWDD ที่เหมือนกับการล้างข้อมูลในถัง ฉันได้ยินว่าทั้งคู่กำลังจะหยุด 

อืม ในหนึ่งในสองโปรแกรมนั้น (ฉันมักจะผสมปนเปกันอยู่เสมอ!) เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว พวกเขามี Heleen van Royen หนึ่งคนเป็นแขกรับเชิญ แล้วทำไมล่ะ? เฮลีนคนนี้สามารถตีพิมพ์หนังสือสองสามเล่มเกี่ยวกับชีวิตทางเพศที่ซุกซนของเธอในอดีต และตั้งแต่นั้นมาก็เป็นที่รู้จักในฐานะนักเขียนนิยาย นอกจากนี้เธอยังมีชื่อเสียงจากภาพถ่ายนู้ดของเธอและสามีในขณะนั้น (นายแวน รอยเยน) ในนิตยสารโป๊ไม่ซ้ำใคร

ทำไมตอนนี้เธอถึงอยู่กับ P&W? เธอบอกฉันด้วยเสียงกาน้ำชาที่แตกร้าวของเธอว่าเมื่อเร็ว ๆ นี้เธอรู้สึกอยากถ่ายเซลฟี่มาก ๆ ซึ่งไม่น่าแปลกใจสำหรับคนที่ต้องการความสนใจทางพยาธิวิทยา ถ้ารับจากคนอื่นไม่ได้ ก็รับจากตัวเอง เธอถ่ายภาพตัวเองอย่างไม่รู้จบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเปลือยกาย ซูมเข้าไปที่ส่วนต่างๆ ของกายวิภาคของเธอ และจากนั้นใส่หนังสือเล่มเล็กลงไปด้วย

ทั้งหมดที่บริการของคุณ แต่กรณีต้องการอะไร พิพิธภัณฑ์วรรณกรรมในกรุงเฮกได้ตัดสินใจที่จะอุทิศนิทรรศการนี้ กายวิภาคของผู้หญิงคนนี้สามารถชื่นชมได้ในพิพิธภัณฑ์วรรณกรรมเป็นร้อยเท่า! ใช่ ทำไมไม่? พิพิธภัณฑ์แสดงกางเกงชั้นในของ Belcampo, หูกระต่ายของ Kelk, ฟันปลอมของ Van Vriesland, เน่าของ Couperus, เครื่องรัดตัวของ Corsari, แว่นกันแดดของ Brill อะไรที่ไม่ใช่ตอนนี้! ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับวรรณกรรม ฉันคิดว่าวรรณกรรมเป็นเรื่องเกี่ยวกับตำรา ต้นฉบับ หนังสือ แต่ไม่เกี่ยวกับภาพเปลือยของผู้หญิงที่สุกงอมและเรื่องไร้สาระแบบนั้น!

สำหรับภาพเซลฟี่ของผู้หญิงคนนี้ ผลงานชิ้นเอกที่แท้จริงซึ่งได้ฉายทางทีวีช่วงสั้นๆ เช่นกัน ภาพระยะใกล้ของช่องคลอดของเธอในขณะที่ดึงผ้าอนามัยแบบสอดออก หืนได้ไหม?? เหตุใดจึงเป็นงานที่สำคัญเช่นนี้ เพราะผ้าอนามัยแบบสอดเปื้อนเลือด! คุณเข้าใจไหม? หมายความว่าเฮลีนของเราแม้ว่าเธอจะอายุมากขึ้น (ฉันคิดว่าสี่สิบเก้า) ยังคงมีประจำเดือนอยู่ ฮาเลลูยา! จักกะ! เธอยังไหวอยู่! ยังไม่เข้าขั้น!

เราคาดหวังได้อีกมากจากเธอ! จับตาดูเธอให้ดี! แน่นอน ชาวดัตช์ทุกคนควรได้รับการบอกเล่าเกี่ยวกับเรื่องนี้ในพิพิธภัณฑ์วรรณกรรม ซึ่งข้าพเจ้าขอเสนอให้เปลี่ยนชื่อโดยเปลี่ยนเพียงตัวอักษรเดียวเป็นพิพิธภัณฑ์ลิวเตอคันดิก”

ไซมอนกินปลาเฮอริ่งชิ้นสุดท้ายจนหมด และผมรีบกลับบ้านเพื่อเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับคำพูดที่น่าจดจำของเขาให้คุณฟัง