Saksi mata: Banjir di Pathum Thani
Ramon Frissen parantos cicing di Bangkok salami salapan taun sareng gaduh perusahaan IT di dinya. Untungna, manéhna sorangan teu keuna ku banjir.
Vandaag besloot hij naar Pathum Thani af te ngumbara om kleding op te halen voor de tante van zijn vrouw, uit haar onder water gelopen woning. Ramon nam ook zijn fototoestel mee. Lees zijn verslag.
“De rit van Bangkok naar Pathum Thani was heftig door zwaar onweer en extreme hoosbuien. Maar eenmaal aangekomen in Pathum Thani, scheen de zon. Ver kwam ik niet met mijn auto, het water stond zeker 50 cm hoog. Daarop besloot ik maar een stuk terug te rijden en mijn auto te parkeren bij een Tesco Lotus. Hier stond het water slechts 20 cm hoog en kon ik mijn auto kwijt. Tot mijn verbazing was de supermarkt gewoon geopend.
Een grote vrachtauto nam mensen mee het overstroomde rampgebied in, ook ik mocht mee. Onderweg keek ik mijn ogen uit. Het beeld van een aantal vrachtauto’s zonder chauffeur maakte wel duidelijk dat het niet verantwoord was om verder te rijden. Om mijn weg te vervolgen ben ik maar op zoek gegaan naar een bootje. Een vrijwel onmogelijke klus want boten zijn schaars in een overstroomd gebied.
Na ongeveer een kilometer gelopen te hebben in de middenberm kon ik een kanootje regelen. Ik kon mijn weg, varend vervolgen. Het was niet eenvoudig om mijn camera droog te houden en zelf niet kopje onder te gaan. Hetgeen ik zag maakte veel indruk op mij: schade, heel veel schade en menselijk leed. Ondanks alle ellende hielden de Thailand de moed er in. Na het zien van mijn camera werd ik vrolijk toegezwaaid, ik lachte maar wat terug. Natuurlijk kreeg ik ook wat boze blikken maar die waren in de minderheid. Helaas zag ik geen hulp, het waren meestal de bewoners zelf die hun spullen, voedsel en water ophaalden.
Na wat foto’s gemaakt te hebben ben ik teruggekeerd en weer vertrokken richting Bangkok, diep onder de indruk van wat ik met mijn eigen ogen had gezien.”
[Nggallery id = 88]
Dear Ramon,
Wat een ellende en zo enorm triest voor de bewoners. Gisteren langs Future Park en Zeer Rangsit gereden. Triest zoals het er uit ziet, maar opmerkelijk hoe de bevolking
er mee omgaat. Gewoon alsof er niets aan de hand is.
Ik zit hier al drie weken met mijn Thaise wederhelft in ons huis op Klong4. Dit is net voorbij Dreamworld aan de rechterkant gezien vanuit Pathum Thani.
Hier gelukkig geen wateroverlast. Wat ik wel opmerkelijk vind, is de berichtgeving.
Deze is vaak tegenstrijdig. Geen idee of wij hier wel of geen risico lopen.
Iemand een glazen bol voor ons ??
Sterkte en Groet
Rene
phantum thani is wel geen gewone wijk…
auto’s van 10 mil bath zijn geen uitzondering daar…
foto’ reportage getuigt meer van ramptoerisme
Dan heeft het juist een belangrijke functie: aantonen dat niet alleen arm de klos is.
Auto’s van meer dan 10 miljoen? Ik heb begrepen dat er daar huizen staan van meer dan 10 miljoen maar auto’s van euro 250.000+ nee die heb ik niet gezien wel een verdronken BMW. Wel schandalig dat de mensen daar niet gewaarschuwd zijn en in de nacht verrast zijn door de overstroming en geen tijd meer hadden om te vluchten.
Elke journalist is een ramptoerist, tot het moment dat hij zijn bevindingen via de media deelt met anderen. Dan is hij een doorgeefluik, in dit geval van de ellende van de Thaise bevolking.
Gij moogt het woord “ramptoerist” gebruiken, tot drie maal toe werd mijn commentaar zonder meer door de clan geschrapt
Ok, de volgende keer neem ik de “Dikke Van Dale ” bij de hand om synoniemen te zoeken.
Ik blijf er bij dat sommige thai niet op gezet zijn met het feit dat een Westerling zo maar wat foto’s neemt van hun leed.0
Hetzelfde heb ik vandaag in Lat Krabang gezien, de stad was aan het onderlopen en een farang vond het fijn om alles te filmen en dan nog commentaar tegen zijn vriend.
Nu hij kreeg dus wel commentaar van de mensen in het thais, maar verstond het niet, ik trouwens ook niet, maar mijn metgezel, neef van mijn vrouw vertaalde het, en dit waren geen vriendelijke woorden.
Dit waren geen journalisten, toeristen.
Ik zou het als toerist niet kunnen, het leed van een ander filmen.
Journalistiek is iets gans anders, en een journalist is dan ook objectief in de feiten
John, sorry, ik had het over die mensen in Lat Krabang, niet over Ramon Frisen