Kai, khai jeung bplaa nu ampir poho
Kadang-kadang anjeun kedah sial janten untung. Tangtu kuring bisa geus dimimitian ku hikmah loba-dicutat tina oracle bal nasional urang, tapi kuring sorangan, ngan invented varian fits carita ieu hadé.
Simkuring hoyong buka bit salajengna kana Isaan, tapi kami masih di Nan. Sanaos sigana teu mungkin pikeun dugi ka daérah sakitar Loei dina hiji dinten, éta hartosna linggih dina mobil sadinten sareng nyetir ngalangkungan jalan anu ngaganggu antara gedong beton khas Thailand. Salaku alternatip, urang kituna milih ngajalankeun mun Uttaradit dina dinten munggaran tur nuluykeun lalampahan poé saterusna. Éta bakal masihan urang kasempetan pikeun ningali fenomena erosi khusus Sao Din.
Minggu ka Sao Din, kumaha ogé, tétéla sanés ide anu saé. Satengah Nan parantos réngsé sareng éta katingalina adil. Urang nempo silih sarta mutuskeun pikeun nuluykeun. Urang regretted yén saeutik engké, sabab ogé photographing Thailand "adil" bisa geus pisan worthwhile. Nanging, péngkolan ogé sanés pilihan.
"Desa Nelayan", ceuk eta dina plang a, sanggeus kami geus disetir bari. Luar biasa, sabab laut henteu katingali di mana waé sawah atanapi jalan. "Hayu urang ngareureuhkeun di dinya sareng tingali upami urang tiasa nyetak lauk," saur urang. Dina tungtungna nyandak ampir sajam saméméh urang nempo waduk badag. Sareng sababaraha tikungan salajengna ngabuka salah sahiji bagian anu paling indah di Thailand anu kantos urang tingali.
Désa éta disebut Ban Pak Nai (tingali poto di luhur), sareng kalolobaan imah diwangun dina rakit anu ngambang di danau. Salah sahiji eateries diwangun ku runtuyan rakit dihijikeun babarengan. Anjeun oge bisa nyéwa pondok basajan tur méakkeun peuting dina cai. Kami ayeuna jadi reueus pangaweruh minimal urang Thai nu urang mesen keauw kalawan kai jeung khai sarta sagemblengna poho yén kami datang pikeun bplaa. Nalika urang sadar éta, tuangeun parantos aya dina méja. Ninggalkeun Pak Nai tanpa ngahakan lauk, nurutkeun Mieke, kumaha oge, éta teu mungkin, jadi saeutik engké juru masak datang jeung jaring badarat jeung lauk nepi piring, nu disimpen dina meja urang sababaraha menit saterusna, nikmat seasonally jeung. goreng (tingali poto di handap). Kumaha seger anjeun hoyong…
Saatos kadatangan di kampung, urang mimiti jalan-jalan sareng ningali, antara anu sanés, kumaha rakit kalayan mobil sareng sababaraha jalma di jerona ditarik ku kanu bermotor. Tangtu we kungsi direbut adegan éta. Nalika kami angkat saatos tuang siang anu lezat, Linda, awéwé navigasi kami, ngalaporkeun yén kami kedah naék kapal ferry saatos 400 méter. Rakit nu ditarik kanu tétéla jadi palayanan ferry resmi ka seberang situ.
Kami henteu dugi ka Uttaradit dinten éta. Tunda di Ban Pak Nai, ngantosan sareng nyebrang dina rakit, sareng langkung ti 50 kilométer jalan gunung anu berliku saatosna, langkung lami tibatan anu disangka, tapi éta patut. 90 kilométer saméméh Uttaradit kami manggihan hiji wisma nice, dimana urang mutuskeun ninggalkeun dayeuh lengkep poé saterusna sarta ngajalankeun kana Nam Nao Taman Nasional. Ku kituna kami tungtungna réngsé nepi di Isaan.
- Pesen Dipasang deui -
Papanggihan anu saé! Kuring ngan teu ngarti kana pikagumbiraeun ngeunaan lauk goreng. Upami anjeun angkat ka Groningen anjeun henteu nyarios: sareng bar snack lokal tiasa ngagoreng saé!
Sits crunchy, masih rasa lauk jenis ieu. Sagalana asalna tina saos, naha éta Thailand, atawa ngan mayonnaise / ketchup.
Munggaran sadaya, abdi hoyong disebutkeun yen kuring bener ngarasakeun jadi loba artikel na tulisan dina Thailandblog... Pikeun nu kuring tulus hatur nuhun sarta kuring ngarepkeun aranjeunna unggal poe. Sanajan kitu, aya hiji quibble leutik; Kuring sering ningali jalma-jalma nyerat ngeunaan "DE Isaan"…urang henteu nyerat ngeunaan DE Amsterdam, DE Antwerp…De Zeeland….jadi, dulur-dulur, langkung-langkung nyerat ngeunaan “Isaan”…sapertos kedahna.
hatur nuhun, Jan. Kuring pernah bener mikir ngeunaan eta hususna sarta ngadopsi pamakéan "nu" unquestioningly sabab ningali eta madhab. Saliwatan, pamakéan "nu" ogé lumangsung di Walanda sarta Flanders. Veluwe, Betuwe, wilayah Voer, Ukraina. Kuring curiga yén teu aya aturan sareng yén panggunaan tulisan pikeun ngaran daérah atanapi nagara utamina mangrupikeun kabiasaan. Wondering lamun saha bisa netelakeun éta.
Kuring cicing di Randstad, di Veluwe, Ommelanden aya di Groningen, di kiduleun ……jsb.
Kecap อีสาน Isaan asalna tina basa Sansekerta sarta sacara harfiah hartina 'Wétan Kalér'. Éta sanés nami tapi indikasi arah.
Amsterdam-Antwerp mangrupikeun tempat anu kuring pikir, tapi anjeun ogé nyarioskeun propinsi Zeeland sareng THE kalér-wétan polder janten naon anu salah sareng DE Isaan ???
Mémang, kalawan Antwerp jeung ngaran tempat séjén
kami henteu nganggo ” the ” tapi nganggo “wilayah ” atawa wewengkon anu normal. Contona, kuring asalna ti Haarlemmermeer. Jeung digawé di wewengkon bohlam. Jeung indit for keur leumpang di kennemer dunes.
Bungah ngeunaan lauk goreng? Dimana anjeun maca éta? Naha kuring kedah nyerat: "saeutik engké aya lauk hambar dina méja anu masih ngagaduhan rasa berkat saos"? Éta janten carita anu saé dibaca. Sajaba ti éta, éta ngan lauk nice. Bisa ngaraosan masakan sareng bumbu sareng saos mangrupikeun anu ngabédakeun koki anu saé sareng anu goréng. Henteu aya anu pikaresepeun ngeunaan éta. Ku jalan kitu, lamun bar snack lokal di Groningen ngalakukeun pakasaban alus, éta rupa kalawan kuring.
Satuju, kuring resep lauk goreng (deep fried). Ieu ngan kacau up lamun dipaké minyak heubeul atawa goréng, atawa lamun digoréng lila teuing atawa dina suhu luhur teuing. Henteu aya anu lepat sareng bass laut anu dipanggang ku cara ieu dina bawal.
Francois Tham Chiang Dao Sacara pribadi, kuring pikir éta tulisan anu saé pikeun dibaca sareng ngarep-ngarep ningali langkung seueur tulisan ti anjeun dina blog Thailand.
Ngan kuring pribadi nganggap éta karunya pisan yén pamiarsa sareng khususna koméntar sok aya anu kedah dikritik sareng nyobian nga-destimulasi anjeun pikeun neraskeun nyerat tulisan pikeun Thailandblog.
Oke, résponna sampurna sareng kadang diskusi mangrupikeun bagian tina topik-topik sapertos kieu, tapi kuring nyangka ieu sering teuing ngaganggu. Sanaos lauk THE kirang, éta henteu janten masalah dina carita sorangan. pendak deui engké.
Bplaa mangrupikeun éjahan anu kuring teu acan mendakan dugi ka ayeuna (sanggeus 25 taun).
Dina basa Thailand éta 'pla' sareng éta kumaha urang Thailand ngucapkeunana, p 'biasa' sareng sanés ph disedot. Ogé dina 'Basa Thailand', buku ku David Smyth (tarjamahan Ronald Schutte), p pla ditulis salaku p biasa. Sarua dina kamus saku WD Klaver. Lauk téh pla.
Lafalna tiasa bénten sacara lokal di nagara ageung ieu sareng kuring terang jalma-jalma di kalér-wétan - tempat kuring cicing - anu ngucapkeun p 'kandel' tibatan di tempat sanés, tapi kuring henteu acan mendakan cara anjeun nyerat.
Naha anjeun tiasa ngajelaskeun ieu ka kami?
Ngomong-ngomong, kumaha cara ngucapkeunana, angger raos....!
Ieu sapotong reposted ti 2 sababaraha taun ka pengker. Samentara éta kuring geus jadi (saeutik) bit nibbler sarta ayeuna bakal nulis rapih pla. Anggo Bpla upami rasana nguciwakeun (bahpla :_))