Pangusaha Walanda parah kapangaruhan ku banjir

Di Ayutthaya sareng Pathon Thani, sabagian ageung aya dina cai sareng, tangtosna, perdagangan sareng industri sangsara pisan.

Salah sahiji perusahaan nyaéta pabinihan tangkal sareng kembang, anu dimimitian ku Dutchman Joop Oosterling sakitar 20 taun ka pengker sareng anu ayeuna anjeunna ningali sacara harfiah murag kana cai dina sababaraha dinten.

Ik ontmoet Joop, een krasse zestiger (net als ik dus!) in Pattaya, waar hij in zijn condo de wonden likt van wat hem in zijn bedrijf is overkomen. Ik verwachtte een boze en verbitterde man te ontmoeten, die zijn levenswerk vernietigd ziet, maar hij oogt in eerste instantie een opgewekt en levenslustig en niet kapot te krijgen door de rampspoed.

Joop is ooit bloemist in Haarlem geweest en via contacten op de veiling in Aalsmeer komt hij dan al regelmatig in Thailand voor allerlei handel. In de jaren negentig verhuist hij naar Thailand, trouwt met een Thaise dame en heeft inmiddels 3 kinderen, waarvan 2 door het echtpaar geadopteerd. Hij begint dan op kleine schaal een bloemen- en bomenkwekerij. Nu heeft hij drie kwekerijen in Ayutthaya en Pathon Thani en levert bomen, planten, sierpotten en natuursteen aan vele landen over de hele wereld. Per maand gaan er 4 à 5 containers naar Nederland, terwijl ook het Midden-Oosten een belangrijke markt voor hem is. In Nederland zijn IKEA en Centerparcs vaste klanten voor hem, in Dubai leverde hij de palmbomen voor het palmeiland “Jeira” en ook in het Tropicenter Berlijn staan bomen en planten afkomstig van hem uit Thailand. Hij is nu al bezig te onderhandelen voor leveringen van o.a. kokospalmbomen aan Qatar, dat in 2014 het WK voetbal organiseert.

Op het moment, dat de waterellende voor Joop begint, stonden er verschillende opdrachten klaar voor verscheping, zoals 150 kokospalmbomen, 18.000 lacteas, 250 Bismarckia’s, enz, alles verzwolgen door het een kolkende watermassa. Ik vroeg Joop of hij dat niet had kunnen voorzien, dit soort overstromingen komen toch elk jaar voor? Ja, niet elk jaar, maar wel vaker. Vijf jaar geleden stonden zijn kwekerijen circa 50 cm onder water, maar dat was wel te behappen. Hij heeft daarna een 3 meter hoge aarden wal om zijn kwekerijen gebouwd, wat normaal gesproken voldoende zou moeten zijn. Echter zonder enige vooraankondiging heeft men in zijn buurt een aantal sluizen opengezet en die wal van 3 meter was door de krachtige waterstroom binnen de kortste keren weggespoeld. Weg planten, alleen de topjes van de palmbomen kwamen nog boven het water uit en ook het woonhuis werd niet gespaard.

Verzekering? Vergeet het maar! Schadevergoeding? Vergeet het maar! Joop lijdt een schade van tussen de 5 en 10 miljoen Baht, hij heeft een goedlopende zaak, kan er prima van leven, maar is er nooit echt rijk van geworden. Hoeft ook niet, zei hij, ik ben gelukkig met mijn Thaise vrouw en kinderen, maar dan ook klinkt de boosheid en verbittering door wat de Thaise overheid hem heeft aangedaan. Hem is geen enkele hulp van wie dan ook aangeboden en hij is vooral teleurgesteld door de berustende houding van de Thais.

“Wat nu?” vroeg ik hem. Joop heeft al contact gehad met verschillende afnemers en hij geniet zoveel vertrouwen, dat hem alle hulp om opnieuw te beginnen is toegezegd. Dat zal dan ook gebeuren, niet in het minst door zijn vastberaden Thaise vrouw Pailin, die hem terzijde staat.

Wij namen afscheid, niet voordat ik hem alle succes van de wereld heb toegewenst om een nieuw (bedrijfs)leven te beginnen. En als wij dan in 2014 naar het voetbal in Qatar kijken en palmbomen zien staand, bedenk dan, dat die door Joop Oosterling zijn gekweekt en geleverd.