Anjeun ngalaman sagalana di Thailand (68)
(THIPPTY / Shutterstock.com)
Unggal urang asing anu bogoh ka kageulisan Thailand bakal kedah nungkulan eta di sawatara titik. Sahenteuna, lamun cinta téh silih tur selingkuhan nu tumuwuh jadi hubungan leuwih atawa kirang serius. Nalika éta awéwé mimiti ngobrol ngeunaan nganjang ka kampungna di Isaan pikeun ngenalkeun lalaki anu hadé ka kolot, anjeun kedah ati-ati. Hiji kajadian penting keur dirina, hal pikeun manéhna jadi amazed deui ngeunaan kahirupan Isan.
Blogbeheerder Peter overkwam dat een flink aantal jaren geleden, schreef daar een verhaal over, dat mooi past in onze serie.
Ember pikeun biarawan
Tijdens de tweede dag van mijn bezoek aan een Thais dorp in Isaan mocht ik mee naar de plaatselijke monnik. Het gezelschap dat zich richting monnik begaf, bestond uit een Thaise schone, haar ouders en een reuteltje kinderen. Dit alles gevolgd door een farang, die geen idee heeft wat er gaat gebeuren.
Éta ogé hal anu saé ngeunaan Thailand, anjeun henteu kantos terang naon anu bakal kajadian sareng teu aya anu ganggu pikeun ngajelaskeun ka anjeun. Ku kituna éta kejutan unggal waktu.
De monnik woont op steenworp afstand. Een buurtmonnik dus. Zo’n haarloze monnik in doeken gewikkeld ziet er altijd indrukwekkend uit. Je krijgt automatisch respect voor hem. Het monnikencharisma straalt er mijlenver van af. Een monnik behoudt altijd zijn waardigheid, zelfs als hij gewoon nieuwsgierig is en vraagt waar die lange bleke farang vandaan komt. Niet dat ik zijn vraag begreep. Maar in het antwoord van mijn vriendin hoorde ik zoiets als “Ollan-t”. Nu kun je van de Thaise taal al geen soep maken, in Isaan spreken ze ook Lao of zelfs Khmer. Daarnaast hebben ze ook nog een eigen taal die ik voor het gemak, maar Isaans noem.
Pikeun seuri teuas
Biksu unggeuk saolah-olah anjeunna nyatujuan yén kuring ti "Ollan-t". Abdi henteu nyangka anjeunna diajar dimana "Ollan-t" di sakola biarawan. Kusabab Thais nganggap yén Thailand téh puseur dunya atoh. Tapi biarawan a weruh sagalana. Anjeunna leuwih deukeut ka Buddha ti urang jiwa basajan.
De monnik zit op een verhoging als een Keizer op zijn troon. In kleermakerszit. Als ik de houten vlonder wegdenk, zweeft hij een stukje boven de grond. Ik ben altijd licht gespannen bij dergelijke belangrijke gebeurtenissen. Bang dat ik het verpruts. Dat ik iets vreselijk fout doe en de familie van schaamte moet verhuizen naar een ander dorp. Gelukkig zijn Thai geduldig en heb jij als onhandige farang veel krediet. Als je blundert dan gaan Thai hard lachen. Niet om jou uit te lachen, maar om je de mogelijkheid te geven je uit een hachelijke situatie te redden. Dat doe je dan door hard mee te lachen. De Thai lossen alles op met lachen of met geld (geld heeft wel een lichte voorkeur).
Teu sopan
Kuring geus apal sababaraha aturan penting tina kaulinan. Anjeun pernah kedah nunjuk suku anjeun ka biarawan. Kurang ajar pisan. Ku kituna rada kagok mun reueus némbongkeun hiji biarawan yén anjeun nembé kungsi sapatu anjeun resoled di 'Van Haren'.
Janten di sisi aman, abdi tetep mata nutup on kabogoh abdi. Salami kuring ngalakukeun anu sami sareng anjeunna, éta kedah dianggo. Urang kudu nyabut sapatu urang jeung urang diuk turun dina mat di hareup dais tempat biarawan linggih. Suku deui tangtu. Bisa dimimitian. Mimitina si bhikkhu narima amplop anu eusina. Kawas dimana-mana, ulama gélo ku duit. Aranjeunna tiasa nganggo artos éta pikeun ngabantosan batur, sapertos dirina. Barina ogé, hiji biarawan ngan manusa.
Ember coklat
Ook krijgt de oude monnik een emmer. Een emmer met inhoud. En dat fascineert me zo dat het zelfs de inspiratiebron vormt voor dit artikel. Die speciale monnikenemmers met inhoud koop je namelijk bij de plaatselijke HEMA. In die emmer zitten alledaagse zaken zoals oploskoffie, thee, noedels en wierookstokjes. Zaken die een monnik hard nodig heeft voor het eenvoudige monnikenbestaan. De bruine emmers zijn het goedkoopste, dus ook het populairste om weg te geven. Al vraag ik me af wat een monnik met zoveel bruine emmers moet.
Lajeng bener dimimitian. Biksu ngamimitian ngobrol. Ieu leuwih kawas da'wah, kadang kadéngé kawas lamentation. Sugan ngeunaan kahirupan biarawan na susah. Henteu gampang pikeun para bhikkhu éta. Tangtu, maranéhanana masih guys anu kadang hayang pamer. Jeung daging lemah.
Bisa ogé yén anjeunna mumbling ngeunaan hal lengkep beda dina basa Monkish. Éta anjeunna kuciwa nampi ember coklat deui. Yén anjeunna bakal geus pikaresep hiji biru, kalawan sapertos tutup gunana. Sahenteuna anjeun tiasa nempatkeun és batu di dinya.
De kinderen die ook op het matje zitten, vervelen zich. Ze gaan continu verzitten. Met de voeten naar de monnik. Ma probeert krampachtig de kinderbeentjes naar achteren te vouwen. Dat lukt niet. Maar het geeft niet, het zijn kinderen. Ik vouw mijn handen met enige regelmaat in een Wai. Soms moet ik ze voor me op de grond zetten en mijn hoofd naar de grond buigen. Ik doe alles braaf mee. Wie weet helpt het ergens voor. De monnik smijt ook met water. Het lijkt de katholieke kerk wel.
berkah Thailand
Dina ahir upacara éta biarawan alamat kabogoh kuring jeung jalma kuring husus. Anjeunna bakal ngaharepkeun urang seueur kabagjaan sareng kamakmuran. Babaturan kuring ngulang biarawan sareng ngadorong kuring milu. Ayeuna Thai abdi rada kawates. “Aroi Mak Mak” sigana teu pantes ayeuna mah. Tapi Khap Khun Khap kedah tiasa, panginten dina kesederhanaan kuring. Janten kuring ngagorowok kalayan sumanget: "Khap Khun Khap!" Sarerea mimiti seuri. "Henteu, henteu," saur kabogoh kuring pikeun ngajelaskeun yén kuring langkung saé henteu nyarios nanaon. Teu gampang berkah Thailand sapertos kitu.
Monk éta tungtungna réngsé solat sarta ayeuna discreetly bakal mundur ningali sabaraha duit dina amplop.
Kuring leumpang ka imah deui kalayan pikiran enlightened kuring, hiji pangalaman richer tur ember poorer.
Heboh! Pisan dipikawanoh!
carita pisan recognizable jeung nice.
Nalika kuring mimiti sumping di Thailand, kuring naroskeun tanpa wates ngeunaan harti ritual sareng adat.
Atanapi abdi tiasa sumping ka kampung di Isaan.
Kuring kedah nyarios yén kuring henteu milarian pasangan.
Nalika kuring mutuskeun pikeun ngalih ka Thailand, kuring ogé mutuskeun pikeun nyingkahan hirup babarengan.
Abdi hoyong cicing di dieu, sanés hirup kalayan kaéndahan Thailand.
Ieu kaget kuring nu aya sapertos respon minimal nalika kuring nanya ngeunaan harti hiji hal.
Saolah-olah aranjeunna isin ku patarosan kuring atanapi henteu ngartos naha kuring naros, (panasaran),
Paménta kuring ka kampung kulawarga ogé teu dipaliré. Aranjeunna henteu ngajelaskeun naon hartosna adat éta, tapi réréncangan anu ayeuna kuring kaala.
Saolah-olah maranéhna mikir: Anjeun datang ka cicing di dieu, teu anjeun? Teras anjeun kedah terang kumaha hal-hal di dieu, leres?
Ayeuna kuring cicing di dieu salami lima taun, kuring mimiti ngartos sadayana, tapi kuring masih rutin mopohokeun ritual anu tangtu, sapertos suku.
Atawa naha anjeun bisa datang jeung kulawarga.
Dear Eli,
Poho suku anjeun ka tukang mangrupikeun kasalahan di dieu, saurna anjeun henteu di pantai, sanés?
Nanging, naon anu tiasa disarioskeun ngeunaan urang Walanda sepuh di Thailand: aranjeunna henteu pernah fleksibel dina hips sareng tuur.
Masalah direngsekeun: sok ménta korsi, lamun teu cicing nangtung jeung gancang ninggalkeun kabin.
Tapi sual anjeun naha ngabales minimally dipikaresep ditémbongkeun.
Tingali, éta sering silih sareng sanés hal anu goréng.
Awéwé ningali jangka panjang sareng anjeun ningali jangka pondok.
Pariksa
Wat die geschenken emmers aangaat, daar heeft de Thai de “Kringloop winkel” uitgevonden.
Bij een paar tempel bezoeken aan familie welke monnik waren, stom verbaasd gestaan, naar schatting vele honderden oranje geschenken emmers stonden opgeslagen, van de vloer tot het plafond en vele van die emmers gingen via de achterdeur terug naar de winkel waar ze gekocht waren door goed gelovigen om weer aan goed gelovigen verkocht te worden.
Gr.Arno
Hahaaaaa, kuring ngarasakeun ieu!
Jeung éta ember coklat mana deui ngaliwatan kere pungkur candi ka HEMA lokal, dimana eta dijual deui dina harga beuli, ku kituna runtah palastik coklat mulih harga pinuh.
Sarta eta persis naon urang di Jabar disebut "ekonomi reviving"!
Malah leuwih pinter...
Di Wat Arun (diaksés ku parahu di Bangkok) ember dijual di lapak di kuil sorangan.
Sarta sanggeus sumbangan, LIPI happily nuluykeun dijual deui!
Ha, ha Aranjeunna nuju jalan sareng ékonomi sirkular.
lekker groen bezig zo!
Hergebruik van grondstoffen.
Gr. Arno
Onze thaise schoondochter zegt dat je de emmer niet koopt maar huurt. Daarom mogen ze hem terug in de kraam zetten. Dan kunnen ze hem nog vaak verkopen “verhuren”.
De bedoeling en/of betekenis van de rituelen?
Ik denk dat dat meer een Westerse manier van denken is.
Het hoort zo. En alle deelnemers hebben hun eigen vaste rol.
De aflaten in de oudere Katholieke Kerk waren ook vaststaand en gewoon.
Ik ervaar het aanwezig zijn en/of uitgenodigd zijn als een grote eer.
En als oudere niet wetend of begrijpend foutjes maken zoals de aanwezige kleine kinderen. Dat mag en kan.
Mooi beschreven verhaal met de juiste humor.
Hormat,
Het is zo, dat vele Thai (vooral de huidige generatie), de achtergrond van de rituelen zelf niet kennen.
Zij begrijpen ook de (zangerige,) gebeden van de monniken niet, zijn in sanskriet (oude indische taal), een situatie, zeer te vergelijken met de rituelen; destijds in de (rooms)katholieke kerkdiensten, waar alleen het Latijn werd gebruikt. Een taal, die de grote meerderheid van de aanwezigen niet begreep.
Leuk; met mild sarcasme verhaald. Toch een correctie mijnerzijds. “Van de monnik straalt het respect af…” Dat klopt niet met de (mijn) werkelijkheid. In tegenstelling tot katholieke monniken in het westen zien monniken hier te lande er smoezelig en lui uit. Behoudens, zwalken, bedelen en prevelen en geld tellen voor de aankoop van het nieuwste model I-phone, zie ik nooit andere praktische activiteiten tot het algemene nut. Dan ‘onze’ monniken; die maakten dijken en groeven sloten, creëerden zo de eerste polders, richten de ziekenhuizen en scholen op, waren de beste leraren, deden aan wetenschap en waren lief voor arme kindertjes; soms TE lief, dat weer wel.
Maar waar ik als ongelovige zwaar diep respect voor heb, zijn de Trappisten. Die jongens hadden een goede smaak en hebben de mensheid echt gelukkig gemaakt…die mogen blijven.
Vroeger, in de Thaise dorpjes, moesten die monniken ook aan de bak en hielpen zij mee met allerlei projecten. Heel normaal en vanzelfsprekend als je het mij vraagt. Het statige Bangkok had daar bezwaar tegen en met het uitbreiden van die grip/invloed ging wat vroeger normaal was verloren. Tino schreef daar eens een stukje over: De teloorgang van het dorpsboeddhisme:
https://www.thailandblog.nl/boeddhisme/teloorgang-dorpsboeddhisme/
“Onze”, niet mijn, monniken vervulden een maatschappelijke rol met alle opmerkingen die je daarover kunt maken. Hier is het eenrichting verkeer, gesmeerd met geld. Weleens een monnik gezien die een ernstig zieke komt troosten? Neen, ze komen pas als de betreffende is overleden. Zingen wat, kasseren, eten en vertrekken. Kil en koud. Natuurlijk is het de Thai met de paplepel in gegoten dat het zo hoort. Maar het kon zoveel beter.
Misschien heb je gelijk?
Toch geeft deze gang van zaken veel rust en zekerheid aan de Thai.
Salam damai,