De afgelopen maanden zijn er opvallend veel onderwerpen op dit blog die het thema van verblijven in Nederland EN in Thailand als onderwerp hebben of daar aan raken: ziektekostenverzekeringen als je gepensioneerd bent, waarnaar toe als je Thailand moet verlaten, wat te doen met je huis in het vaderland als je vele maanden per jaar in Thailand verblijft, mogelijk strengere voorwaarden voor buitenlanders om Thailand binnen te komen of hier te blijven enz. enz.
Dit bracht mij op het idee van deze stelling. Mij gaat het daarbij om de Nederlandse/Belgische expats die in Thailand een relatie hebben (of aan het opbouwen zijn) met een Thaise partner (man/vrouw). Dus niet zozeer om expats die hier in Thailand met hun Nederlandse/Belgische partner overwinteren. Die hebben ook veel minder te maken met het leven in twee werelden omdat zij als stel maar één wereld vertegenwoordigen.
Geld of niet?
Als ik het allemaal zo lees is er toch wel een aanzienlijk aantal expats dat verblijven in het vaderland combineert met een lang verblijf (lang = meer dan een normale vakantie van zeg 6 weken) in Thailand. En hoewel zij dat wellicht graag zouden willen voor wie het geen optie is om de partner naar het vaderland te halen om allerlei moverende redenen waarvan een van de belangrijkste is dat de Thaise partner dat niet wil of kan.
In de regel komen de partners van deze expats niet uit de rijke Thaise familie maar uit de middenklasse en de armere Thais. Dat betekent dat financiële ondersteuning door een buitenlandse partner een (erg) welkome aanvulling is op het eigen (vaak lage) inkomen. Ik denk dat dat ook een belangrijk onderdeel uitmaakt van de liefdesrelatie. Een expat die zijn lief in Thailand niet wenst te ondersteunen wordt als egoïstisch en liefdeloos beschouwd (in het vaderland ook trouwens).Voor de financiële bijdrage als zodanig maakt het niet uit of de expat altijd in Thailand verblijft of enkele maanden per jaar in het vaderland verblijft. Voor een goede en duurzame relatie maakt het mijns inziens wel uit of je er altijd bent of niet. Ver van elkaar leven heeft ontegenzeggelijk vele nadelen waarvan de belangrijkste emotionele zijn. Elke dag Skypen kan niet het echte menselijke contact vervangen volgens mij en geeft je ook niet een echt idee over wat er zich die dag in Thailand echt heeft afgespeeld.
Waarom dan toch blijven zoveel expats met een Thaise partner op- en neerpendelen tussen Thailand en het vaderland? Ik denk niet omdat men de Zeeuwse mosselen, de drop of de zoute haring zo erg mist. Ik denk niet omdat men niet zo goed tegen het warme weer in Thailand kan. Het zijn met name financieel gerelateerde en emotionele redenen. Financieel: hogere salarissen in het vaderland, Aow-rechten, pensioenopbouw, eigen huis (dat men niet wil verkopen), aanspraak op voorzieningen bij ziektekosten, invaliditeit, arbeidsongeschiktheid en werkeloosheid. Emotioneel telt dan het contact met naaste familie (kinderen en kleinkinderen) en de vriendenkring in het vaderland.
Voor een echt goede en duurzame relatie moet je keuzen maken. Dat heeft menigeen ook in het verleden gedaan toen hij voor de eerste keer trouwde: samenwonen, misschien een andere woonplaats (voor een van beiden), andere vrijetijdsactiviteiten, deels ander vriendenkring. Ik denk dat je dat ook moet doen als je met een Thaise partner een relatie wilt opbouwen. Dat kost pijn, dat kost ook geld, dat kost (sociale) zekerheid, dat gaat gepaard met bepaalde risico’s maar ook met bepaalde opbrengsten in liefde en warmte. Als je van twee walletjes wilt blijven eten moet je natuurlijk niet verbaasd staan te kijken als dat op een bepaald moment in duigen valt. En als je zo hecht aan alle sociale voorzieningen in het vaderland, kom dan naar Thailand om vakantie te vieren maar tracht (en beloof) niet een relatie met een Thaise partner op te bouwen.
Kortom: Leven in twee werelden, dat moet je niet willen. Je beperkt je eigen geluk, je beperkt het geluk van je Thaise partner.
Ben je het eens met de stelling of pertinent oneens, reageer dan en vertel waarom.
Het eten van 2 walletjes bevalt me prima.
Reeds 11 jaar ben ik een trouwe Thailand bezoeker. Aanvankelijk ging ik naar Thailand 2 of 3 keer per jaar, telkens voor een 3-tal weken om de bloemetjes buiten te zetten.
Sinds 5 jaar heb ik een partner in Thailand. Ik pendel op en neer naar Thailand zoals voorheen, 2 tot 3 keer per jaar maar nu voor telkens 60 dagen.
Ik ben net 50 geworden en moet dus nog werken. Ik heb een job die me toelaat om dubbele shiften te werken waardoor ik ook veel vrij kan nemen. Ik werk dus 3 maanden keihard, dubbele shift, 7 dagen op 7 om dan 2 maanden bij mijn geliefde te kunnen zijn.
We hebben iedere dag contact via Line maar als we elkaar dan terugzien na 3 maanden is het grote liefde.
Ik denk dat iedere situatie uniek en anders is en daarom ben ik het niet eens met de stelling dat je moet trachten (en beloven) niet een relatie met een Thaise partner op te bouwen.
Absoluut oneens.
Dat is een keuze die iedereen op persoonlijke gronden (genoemd in het bovenstaande stuk) maakt.
Daar komt bij dat het niet voor iedereen even zakelijk is om de knoop door te hakken.
Roel heeft ons verblijdt met een 10 delig verhaal over zijn leven. Chapeau.
De schrijver dezes stuk heeft zijn eigen mening, Chapeau.
Maar zo heeft een ieder zijn of haar eigen mening over hoe je leven in te delen en hoe om te gaan met je relatie. Het wel of niet steunen van de (arme) schoonfamilie etc.
Denk niet dat ik jaloers ben of afgunstig tov andere, mijn kostje is gekocht.
Ik steun mijn schoonmoeder met 2000 Thb per maand, een andere schoonbroer (die meer verdient dan ik) met 3000 Thb per maand en de andere 5 kinderen die ze heeft met 0 Thb.
Als we op bezoek zijn, zo’n 3x per jaar wordt de voorraadkast bijgevuld, defecte apparaten vervangen en wat nieuwe kleding. That’s it. Meer kunnen en willen wij niet bijdragen. (hoeft ook niet, want zij kan van dat geld prima leven en heeft nog nooit geklacht, heeft wel een eigen huis, dus geen woonlasten)
En wat andere daar van denken zal mij worst wezen.
Ook wij verblijven regelmatig in NL en regelmatig in TH. en dat bevalt ons prima, leven in 2 werelden.
Je mist de hollandse pot niet en vrouwlief mist de thaise pot niet.
Ik heb Nederland in 2002 verlaten en ben in al die jaren 1 keer terug geweest, voor een week, omdat ik in persoon iets moest regelen. Ik heb gekozen om in Cambodja te gaan wonen en dat bevalt me goed. Ik heb geen enkele reden om Nederland te bezoeken, laat staan om er weer te gaan wonen. Op grond daarvan ben ik het met de stelling volledig eens.
Krijg je in Cambodja ook gewoon je aow uitgekeerd?
Ja, maar wel met 20% korting omdat Cambodja geen verdrag heeft met Nederland. Die korting neem ik voor lief, want ik ik vind het leven in Cambodja veel fijner, dan leven in Thailand of de Filipijnen, waar ik ook heb gewoond. Waarom ik zo graag in Cambodja woon? De mensen, hier is de glimlach echt.
Volstrekt oneens. Ik mis, als voedselfanaat wel degelijk mijn Amsterdamse omgeving in mijn eigen huisje. Ik geniet daar dan 2-3 maanden van, geniet van mijn vriendenkring, de vrijheid, noem maar op. Daarnaast besteed ik ook 2/3 maanden aan reizen in Europa, genieten van Griekenland, Portugal, vrienden opzoeken over de wereld…
Ja, ik heb een gezin in Thailand, vrouw en kind, we hebben een aardig huisje, we mankeren niets qua comfort , ik hoef zelfs nooit meer te werken (ik heb nog lang geen AOW), maar mijn vrijheid is mij lief en mijn vrouw vindt dat prima.
We hebben dus een middenweg gevonden, en daar zijn we allebei blij mee. Ik denk zelfs dat als we permanent in Nederland, of Spanje samen zouden wonen er veel meer problemen zouden zijn.
Ik denk, dat u de situatie teveel met een westerse (Nederlandse?) bril bekijkt.
In Thailand werkt de man vaak een groot deel van de tijd op een andere plaats dan waar de echtgenote woont.
Vaak wonen kinderen ook niet bij de ouders, maar bij de grootouders.
Dat lijkt in Thailand over het algemeen goed te werken.
Ik zeg niet dat ouders hun kinderen niet zullen missen en omgekeerd, maar het lijkt over het algemeen geen grote problemen, of frustraties op te leveren.
Ik zie in mijn eigen omgeving een heleboel ongelukken met dit als achtergrond. Veel scheidingen. Pedagogen hebben niet zo lang geleden gewaarschuwd voor de situatie die jij schetst. Losgeslagen jongeren op het platteland die niet naar hun grootouders luisteren (drugs,alcohol, brommergangs) en zich door ouders in de steeek gelaten voelen. En grootouders die vanwege hun hun ‘ouderwetse’ instelling en geringe flexibileit geen kinderen adequaat kunnen opvoeden.
Dat is nou precies het ene uiterste met het andere, wat Ruud schrijft is wat ik hier in de meeste gevallen meemaak, wat Chris schrijft, zie ik hier inderdaad, dat het bij sommige gezinnen fout gaat, wat in mijn ogen ook vrij normaal is, over het algemeen valt het wel mee.
Ikzelf verblijf gemiddeld 4 maanden – de wintertijd inderdaad – in Thailand. Mijn vriendin heeft een permanente verblijfsvergunning voor Nederland en we zijn gemiddeld 5 tot 6 maanden samen in Nederland.
Dus door de bank genomen ben ik 2,5 maand alleen hoewel ik soms ook zomers nog naar Thailand ga of zij nog een keer extra naar Nederland komt.
Dit bevalt ons beiden prima mede omdat mijn vriendin heel goed in Nederland kan aarden. Ik begrijp de stelling dan ook niet helemaal.
volledig mee eens. Ik wil niet voorgoed in Thailand wonen. Mijn vrouw woont nu Nederland maar wil over een paar jaar terug. Onze oplossing is zoals jij het doet,
Ik zou dolgraag voor Thailand en mijn Thaise relatie kiezen, ware het niet dat dat onhaalbaar is. Ik ben over de 80 en geen enkele ‘vrije’ verzekering accepteert mij. Ik ben en blijf gebonden aan de Nederlandse ziektekostenverzekering. Het pendelen, de dubbele huur en het levensonderhoud in Thailand en thuis, alles wordt steeds kostbaarder. Voor mij ziet het er naar uit dat ik niet hoef te kiezen tussen Thailand+relatie en Nederland, maaar dat ik domweg niet anders zal kunnen dan in Nederland gaan zitten verzuren
beste Hans.
Natuurlijk ben je niet gebonden aan een ziektekostenverzekering in Nederland. Dat voel je alleen zo. Wat let je om in Thailand te gaan wonen zonder ziektekostenverzekering? Een heleboel Thaise mensen hebben dat ook niet.
De vraag is dus: wellicht korter leven (en dat is nog maar de vraag als je gelukkig bent; gelukkige mensen leven langer, blijkt uit onderzoek) zonder ziektekostenverzekering of verzuren in Nederland zodat je je ziektekostenverzekering elke jaar nodig hebt?
Ik zou het wel weten.
Sorry maar boven de 60 en dan zonder zorgverzekering een “domme beslissing, ook de staats ziekenhuizen weten de falang tegenwoordig te vinden.
Wat als er echt wat met je gebeurt kanker – een heup breken- een tia , allemaal risico factoren die je loopt als je/we ouder worden , een verzekering is niet zomaar huiverig om ouderen te verzekeren ik vindt het een enorme gok.
En ziekte kan als een donderslag uit de hemel toeslaan en wat als een staats ziekenhuis je doorstuurt naar een ( veel duurder ) ziekenhuis omdat ze mogelijk de kennis niet hebben om je te helpen?
Dan ben je pas snel door je spaarcentjes heen , en dan , berooid terug naar Nederland?
Bij mij is onlangs prostaatkanker geconstateerd ga er maar aan staan je komt in de mallemolen terecht je zit met een taal barriere ik heb een psa test moeten doen in een staats ziekenhuis ik dacht lekker goedkoop op een tientje na dezelfde prijs dan in Nederland , een Thaise vriendin sloeg achterover van de prijs “expensief , was het enige wat ze uit kon brengen 3x maal de prijs als wat een Thai betaald. En dit herhaalt zich 4 maal per jaar waarvan eens per jaar een MRI m’n leven lang, Ook de staatsziekenhuizen willen mee eten van de Falang koek.
Ik heb voor de gein ook een gesprek met een Uroloog gehad die in bijna onverstaanbaar Engels uitlegde dat voor een operatie toch echt naar een ander ziekenhuis moest.
Een Thai denkt dat vandaag dood morgen ben ik er weer , voor ons ligt dat wat anders.
Nee onverzekerd rondlopen is “op onze leeftijd , Russische roulette , nooit doen.
Kom op Hans, niet zo terneergeslagen, je bent nog maar 80 en je geeft er de brui aan ! ….en dat wat ik hier lees, eigenlijk alleen maar om de Nederlandse ziektekostenverzekering. Vergeet het pendelen en huur in Nederland, kies voor je lief en Thailand, de kosten vallen hier reuze mee, en een staatsziekenhuis weegt niet op tegen de ziektekostenverzekering in Nederland, zou zeggen kom naar hier, en geniet je leven samen hier in Thailand.
Ik ben zelf over de 70 en heb gekozen voor Thailand 100 %, en dus zonder ziektekosten verzekering.
Het geluk daarvan weegt op tegen de risico’s die ik daarbij loop als (ex) hartpatient.
Ben in de bijna 6 jaar dat ik hier woon nog nooit bij een dokter geweest, spaar dus heel wat uit aan ziektekosten hier.
Bovendien zijn veel kleine kwaaltjes die ik in Holland nog wel eens had totaal verdwenen hier.
De stelling van Chris de Boer is onjuist. Het doet lijken alsof je moreel niet juist bezig bent als je niet 12 maanden van het jaar met je partner samenwoont. Hij zegt in zijn stelling: je eet van twee walletjes, waarmee hij mensen met de vinger nawijst. Hij vergeet gemakshalve dat mensen redenen kunnen hebben waardoor zij er voor kiezen gedeeltes van een kalenderjaar samen te wonen. Die keuze is aan hén!
In het tweede deel van zijn betoog houdt hij ons voor dat net volledig samenwonen betekent dat de een het geluk van de ander beperkt. Een dergelijk uitspraak houdt geen stand natuurlijk,is lariekoek. Elke relatie is anders en 2 mensen gaan om hun eigen unieke redenen met elkaar aan de slag Hoe zij dat doen, dat bepalen zij zelf. Het ene paar gaat in Nederland wonen, het andere in Thailand, weer anderen besluiten om deels in Nederland of Thailand hun relatie gestalte te geven. Daar is niets mis mee, en beperkt zeker het wederzijdse of individuele geluk niet. In tegendeel: als de kaatste optie datgene is wat men graarg wil, bevordert dat juist de acceptatie van de beslissing en daarmee de kwaliteit van de relatie.
Chris de Boer zegt: voor een echt goede en duurzame relatie moet je keuzes maken. Daar heeft hij gelijk in. Ik zou het woordje “echt” weg laten, omdat een relatie duurzaam wordt als je goede keuzes maakt. Dat zou kunnen zijn het niet mogelijk is 12 maanden van het jaar samen te wonen. Voor Chris de Boer is kennelijk een dergelijke optie niet aan de orde, en is zoals hij en zijn partner hun relatie invullen de enige goede manier. Maar dat is natuurlijke een totaal foute perceptie zijnerzijds.
Het financiële aspect blijft wat onderbelicht. Het kost nogal wat om met partner heen en weer te reizen, ik doe dat dan ook niet. Ondersteuning van familie is natuurlijk alleen mogelijk als je de middelen hebt. Ben ik dan een cheap charlie? Nee maar vooraf heb ik alle consequenties niet overzien. Ik probeer nu te overleven en ben vanwege de zorgverzekering regelmatig in Nederland. Jammer dat het niet te begrijpen valt voor mijn partner dat er geen geld is voor allerlei leuke dingen. Zelfs na 7 jaar huwelijk blijf ik blijkbaar de rijke farang. Ik vind het heerlijk om na een aantal maanden Thailand naar Nederland te gaan. Natuurlijk mis ik vervolgens vrouw en vooral dochter dan weer na een aantal weken Nederland. Zij hebben daar overigens minder last van omdat het in Thailand inderdaad vaker voorkomt dat vaders lang weg zijn. Ik kan me niet voorstellen dat iemand vooraf deze keuze maakt, maar is het wel wen kwestie van kiezen of veel meer iets wat ons is overkomen en waar we nu het beste van maken?
Voor mij was het simpel ik was jong en wilde graag kinderen.
Dus nadat we een aantal jaren in nederland gewoond had moesten we kiezen.
We hebben gekozen voor thailand en daar hebben een leuk gezinnetje gemaakt.
Met kinderen is het in mijn ogen een slechte zaak als papa 6 maanden in nederland moet wonen.
Maar belangrijker is dat ik niet zo lang zonder mijn vrouw en kids kan.
Dus blijft het minnen en plussen afstrepen voor een keuze.
Voor mij heeft het goed uitgepakt woon onderhand al 14 jaar hier.
Ik denk ook dat het afhangt hoe oud je bent als je hier naar Thailand komt…
Als je niet meer hoeft te werken en je kan hier altijd blijven wonen, dan is het natuurlijk super voor je relatie met een Thaise vrouw….
Ik kwam hier in 2006 en heb ondertussen al 10 jaar een vaste relatie met mijn Thaise vrouw (zijn ook getrouwd voor de Thaise wet)..
Zij sprak geen Engels dus het was belangrijk dat zij Engels ging leren. wat uiteindelijk super was voor onze relatie toen zij wel Engels kon spreken….
Je moet elkaar altijd leren kennen en de cultuurverschillen overbruggen en dat kost ook tijd…
Daarom voor degene die niet meer hoeven te werken en een relatie hebben met een Thaise vrouw, is het belangrijk om hier in Thailand te wonen, daar ook de Thai vaak een vaste familieband heeft…
Ik woon nu sinds kort in het zelfde dorp als waar mijn vrouw vandaan komt en ik moet zeggen, het is super gezellig met de familie… Dus een echter aanrader om ook in het dorp van je vrouw te gaan wonen…..
Heb mijn Thaise Vrouw een tijd geleden in Hongkong ontmoet, ze had al op haar negentiende haar geboortedorp verlaten om aan de armoede daar te ontkomen en naar Bangkok verhuist, zelf heb ik Nederland in 2001 verlaten en ben naar Duitsland geëmigreerd, daarna veel gereisd en vele landen gezien, mijn Vrouw die in Bangkok een eigen kapsalon runde heefd op aanraden van een klant een kapsalon in Hongkong overgenomen, en deze daar jarenlang gerund, ik heb haar daar dan ook ontmoet, moet zeggen was zeer onder de indruk, niet alleen van mijn kapsel, maar nog meer van haar, inmiddels zijn we nu vijf jaar getrouwd, en om een lang verhaal kort te maken, “de stelling”, wij hebben beide besloten, na dat wij twee jaar in Duitsland hebben gewoond, samen voor Thailand te kiezen, ben heel blij dat we deze keus hebben kunnen maken, ik wil het voor geen ander land meer verruilen, Thailand is een pracht land om er te leven en te wonen.
Wij leven nu al haast 15 jaar in 2 landen,en dat bevalt zowel mijn Thaise vrouw,als ook ik het beste. Wij houden op die manier een beter contact met vrienden en familie in beide landen,en blijven beide in het genot van o.a het goede ziekenverzekeringssysteem,wat ons als pensionisten veel voordeliger komt als een private verzekering in Thailand. In Europa hebben wij een kleine woning met balcon,waar wij zonder grote verplichtingen van onderhoud spontaan de sleutel kunnen omdraaien,zodat we binnen een dag vliegen opnieuw in Thailand zijn. Zo genieten wij beide landen,en blijven tevens beter op de hoogte met vrienden, familie,en het wereldse gebeuren in beide werelddelen. Expats die voortdurend zeggen dat in Thailand alles beter is,en dat ze gelukkig het thuisland verlaten hebben,worden zelfs van vele Thais die beide werelden beter kennen,hoofdschuddend beoordeeld,omdat het gewoon niet waar is. Als wij 5maanden naar Thailand gaan,hebben wij beide een gevoel van vakantie,en dit zelfde gevoel hebben wij omgekeerd ook,als we weer terug zijn in Europa.
Moderator: niet chatten svp.
De term “eten van twee walletjes” is een waardoordeel en dus een vooroordeel.
Het combineren, pakweg een derde of helft in nederland en rest in thailand gaat uitstekend en heeft misschien wel grote voordelen. Immers, thai zijn erg gehecht aan de familie. Als je ervoor kiest om niet bij je thaise familie in de buurt te gaan wonen dan komt je thaise vrouw best wel wat tekort! Ze kan immers maar beperkt bij de familie zijn. Door, laten we maar even spreken van twee walletjes te eten, maak je het alleen maar aantrekkelijker voor je thaise vrouw. Dat heet een win/win situatie.! Maar is natuurlijk niet aan iedereen gegeven. Als je dus reacties leest hou dit dan even achter in het hoofd! Niet alles mensen zeggen of schrijven is echte vrije mening.Veelal is het ook beinvleod door je eigen positie.!
Ik heb zelf gekozen voor een permanent verblijf in Thailand met mijn Thaise partner. Ik heb totaal geen zin in dubbele kosten (huis aanhouden of huren in Nederland, inkomstenbelasting betalen over mijn pensioen, auto aanhouden met bijbehorende vaste lasten, enz.) en ik heb al helemaal geen zin op mijn leeftijd (ik ben bijna 70) regelmatig heen en weer te moeten vliegen met alle vermoeienissen.
Ik heb het hier naar mijn zin, weinig tot geen overheidsbemoeienis, prachtig klimaat en fantastisch natuurschoon, over het algemeen zeer lieve en relaxte mensen, geen gehaast en niet al te duur.
En belangrijkste in dit verband: ik mis Nederland totaal niet. Geen last van heimwee.
Dus ik ben het ten zeerste oneens met de stelling. Maar zoals hier al eerder is opgemerkt, is dit per individue mogelijk totaal verschillend.
Als ik het aan mijn vrouw vroeg zei ze dat ze het prima naar haar zin had. Natuurlijk miste ze haar moeder en waren diverse vrienden en vriendinnen (klasgenootjes, collega’s, echt super leuke mensen die mij ook graag uitnodigen nu zo zonder mijn lief) maar ze vond het leven in Nederland veel aangenamer. Als de meter boven de 26-27 kwam begon ze te klagen dat het haar te warm was, en ze had het enorm naar naar zin met een gevarieerde vriendenkring. Wat haar betreft was een vakantie of voor onze oude dag een overwintering meer in Thailand meer dan voldoende. Nu weet ik als loonslaaf niet hoe het in de praktijk is op 8-9 maanden in Nederland te wonen en de rest van de tijd in Nederland maar het lijkt me wel de nodige voordelen te hebben. Behoud van (basis) zorgverzekering om maar wat te noemen. Nederland had ook als voordeel dat ondersteuning aan moeder wat makkelijker was: 25-28 duizend baht is geen slecht salaris maar met werk in Nederland was het toch net iets makkelijker voor mijn lief om 100 euro per maand over te maken en zelf voldoende te hebben voor aankopen en spaartegoed opbouwen. Financieel viel de keus dus ook op Nederland. Misschien had mijn partner gelukkiger geweest met slechts korte bezoekjes aan haar familie en vrienden in Thailand maar opzich denk ik dat een overwintering samen prima had gekunt.
Zonder ervaring, als 30er is dat nog ver weg, kan ik niet met zekerheid zeggen wat fijner is. Zelf denk ik dus dat overwinteren prima moet kunnen maar wie weet had mijn vrouw het wel totaal gehad met lang verblijf in haar geboorteland en had zij liever met mij in onze oude dag in Nederland gewoont. Nu zo alleen zal het Nederland blijven of elders in Europa op mijn oude dag. Of ik moet nog een iemand buiten Europa treffen. We zien wel hoe de zaken lopen. Ik neug naar een oneens maar zonder praktijk ervaring kan ik geen hard standpunt innemen.
Tja, ik zou wel willen. Ik bedoel: helemaal naar Thailand. Punt is: toevallig sta ik nu weer op het punt om terug te keren naar Nederland. Gelukkig maar want het geld is op. Familieleden hadden weer eens problemen. Zelf heb ik in 5 weken 100000 BAHT neung sean baht dus uitgegeven. Wat mijn vrouw die ook een inkomen in Nederland heeft heeft uitgegeven weet ik niet. Allemaal voor de happy family. Mocht u trouwplannen hebben met een Thaise: vraag eerst hoe de rest van de familie boert. Heeft vader een lapje grond in de isaan en een paar zoons zonder beroepsopleiding begin er dan niet aan is Van Kampens welgemeende advies. Een wijs man leert van zijn eigen fouten. Een wijzer man leert van de fouten van anderen. En dan vragen ze ook nog: wanneer gaat lung Van Kampen met pensioen? Mijn antwoord was in het Thai: Als jullie eindelijk je eigen broek kunnen ophouden.
Er zal voor iedere relatie een juist antwoord zijn, en waarschijnlijk is dat niet voor iedereen hetzelfde…
Bij ons werkt het zo:
Wij wonen in Thailand en bezoeken Nederland 2 tot 4x per jaar -een paar weken per keer- rond belangrijke verjaardagen.
Mijn vriendin heeft een Schengen-visum voor een jaar en gaat meestal mee, maar niet altijd.
Het is de bedoeling om hier oud te worden, alhoewel ik me voor kan stellen dat ‘hier’ in de regio is. Maleisië is erg dichtbij en lijkt een stuk stabieler…
Ik acht het een voorrecht te mogen kiezen voor afwisseling in mijn leven.
Ik zou er niet aan willen denken om 12 maanden per jaar in Thailand te moeten wonen 🙂
Mijn Thaise vrouw en ik hebben er voor gekozen ons huis in NL te verkopen en alleen in Thailand woonruimte te hebben en er permanent te gaan wonen. Voordeel geen dubbele kosten voor van alles en nog wat, geen gedoe rondom een huis in NL, auto aanhouden, noem maar op, kortom alles in NL afgebouwd. Na 6 jaar nog geen bezoek aan NL gebracht, ik heb er geen behoefte aan, mijn vrouw zou er nog wel een paar weken vakantie willen doorbrengen, met name om de Keukenhof te bezoeken en nog zo een flink aantal attracties waar we goede herinneringen aan hebben, bv. Zaanse Schans, Neeltje Jans, etc. en de plaatsen waar we gewoond hebben.
Het argument om in NL niets meer aan te houden is dat we niet onze tijd verspillen aan het in stand houden van het in 2 werelden leven.
Misschien dat we eens in NL voor een zomermaand een stacaravan, huisje of tent huren op een recreatieterrein voor een korte vakantieperiode, geen verder verplichtingen.
Een zorgpolis in NL kan niet meer, we willen ook niet voor een zorgpolis behoud in 2 werelden blijven leven. In Thailand hebben we ook geen zorgpolis, lage verzekerde bedragen en fikse premie, maar afgezien daarvan, we doen aan zelf verzekeren, dat potje is al aardig gespekt.
Overigens, kent u dit al? Een alle zorgkosten dekkende verzekering is ongeveer het slechtste dat je voor je gezondheid kunt doen? Doet je niet zoeken naar betaalbare alternatieven en doet je makkelijk shoppen in de gezondheidszorg, alles wordt toch betaald. Maar goed, dat is een erg persoonlijke beslissing en valt verder buiten het bestek van dit item.
Leven in 2 werelden kan heel goed zijn, hangt van vele individuele factoren af, maar voor ons,
nee, voor ons geen leven in 2 werelden, dat moet je niet willen, wel zo rustig.
NicoB
Ben het helemaal niet eens met de stelling van de week. Heb eerder de indruk dat het ” een stok werpen ” is in het deels rustige kippenhok , om te zien hoe de kippen , als hazewinden door het hok spurten. Angstig fladderend, bijna met doodsverachting rennen om ergens in één of ander hoekje afwachtend te turen tot de rust in het hok is hersteld is.
Komaan zeg.
Niet iedereen kan zich, om een of andere reden onmiddellijk for ever in Thailand vestigen bij vriendin of vrouw, ondanks het feit dat het verlangen bij vrouw of vriendin erg groot is.
Ik, van mijn kant zou niet liever willen dat ik voor altijd bij m’n vrouw en haar kinderen, zeg maar ” thuis ” zou kunnen zijn, Liever gisteren, dan vandaag of morgen. Doch verplichting, JA verplichting vanwege een stomme wet, VERPLICHT me hier in Belgie te blijven tot ik mijn pensioen leeftijd (65) heb bereikt. Wat me niet belet om mijn gezinnetje, toch minstens éénmaal per jaar te zien.
Ik tel nu de maanden af.
Dan zal pas voor mij m’n leven ECHT beginnen. En dan kunnen ze hier in Belgie ferm den boom in.
Dus nu MOET ik wel in 2 werelden leven, met of tegen “onze” zin. Gelukkig heeft mijn vrouwtje begrip voor de situatie en motiveert ze me dagelijks met de woorden ” Darling whe NEVER GIVE UP ”
Dre
beste Dre,
Ik denk dat geen enkele wet je verplicht om in Belgie te blijven. Dat voel je zo. Je hebt een eigen beslissingsruimte en die kun je gebruiken als je wilt. Natuurlijk op een verantwoorde manier. Vor jezelf, voor je geliefden. Ga de voors en tegens na van ene definitieve verhuizing naar Thailand en ook de mogelijkheden en onmogelijkheden.En probeer dan te doen wat je het liefste wil. En niet te vergeten: wees creatief.
Ik heb dertig jaar lang in twee werelden geleefd: als steward over de hele wereld en dan weer in Nederland. Hoewel ik mijn werk genoten heb en omdat wij altijd jarenlang in dezelfde hotels zaten, voelde ik me overal thuis behalve thuis.
Daar was ik een vreemde.
Toen ik vijf jaar geleden, een jaar voor mijn vervroegde pensionering mijn vrouw leerde kennen, ben ik zonder lang te aarzelen naar Thailand vertrokken. Wij wonen nu al drie jaar in ons kleine huisje tussen de ananasvelden en als wij langer dan drie dagen van huis gaan, hebben we al heimwee naar ons huisje.
Daarom valt het mij heel gemakkelijk te zeggen: voor mij geen twee werelden en is Thailand nu mijn thuishaven.
Een goede vriend van mij die ook veel over de wereld gereisd is en nu 70 is geworden, zit in zo’n tweestrijd. Hij komt voor een winter naar Thailand en in de zomer in Nederland. Maar hij heeft drie jaar geleden zijn vriendin leren kennen en ik zie dat hij nu ook begint te twijfelen. Ze hebben in de afgelopen maanden een huisje gebouwd. Echter alleen vanwege zijn koopwoning in Nederland en een aantal andere financiële voordelen, gaat hij toch weer een aantal maanden alleen terug naar Nederland. Hij heeft nog vrienden en familie die hij toch wel mist en hij vindt het in de zomer mooi in Nederland, waar hij op de motor vaak onderweg is en iedere dag naar de sportclub gaat.
En toch begon hij er vorige week over om misschien toch eens zijn woning te verhuren of te verkopen, zodat hij langer in Thailand kan blijven….
Zo heeft ieder zijn prioriteiten…
Ik schrijf onder pseudoniem. Daardoor kan ik de waarheif schrijven. Treed ik niet in details dan raad niemand mijn identiteit. Jammer dat niet meet mensen dat doen. Ze identificeren zich helaas met hun pseudoniem en zijn gekrenkt door kritiek of spot. Maar: zie de likes hierboven als waardering voor de waarheid.
Goed, ik heb hier dus veel geld uitgegeven. Maar dat ik niet de enige ben is duidelijk. We hebben het hiet dus over verhuizers.
Blijkbaar zijn er velen met grote plannen geweest waar niets van tetecht is gekomen. In het ranzige gehucht hier onder de rook van Chaiyaphum staan minstens 4 a 5 grote falang huizen
Ik kom hier toch ieder jaar, maar ze zijn er nooit. Oh ja vorig jaar was de buurman van 400 meter verderop er
De hele dag bier. Dit jaar was hij er weer eens niet. “Tang prathet” zoals allemaal
Zijn jongere Thaise vrouw ligt volgens de dorpelingen met een andere man in bed
De Duitser die hier 100 meter vandaan woont heb ik nog nooit ontmoet. Altijd in Duitsland.
Maar het huis is niet onbewoond natuurlijk. Op zijn kosten gebouwd en niet goedkoop. Geldt voor al die faranghuizen hier. Peperduur maar waarom is de heer des huizes er nooit?
Ook in Nederland luitjes die een duur huis in de Isaan hebben gebouwd maar er nooit zijn. Nu ja nooit? 2 a 3 maand per jaar. Op mijn weliswaar brutale vraag waarom ze dat huis dan gebouwd hebben werd de een zichtbaar onzeker en de ander kribbig.
Goed, mijn schoonfamilie heeft mij de afgelopen 15 jaar misschien 15.000 euro gekost.
Een schijntje vergeleken bij de farangs die hier huizen hebben van rond de ton en er nooit zijn. Schoonfamilie wel natuurlijk.
Wat een onzin; je hoeft helemaal niet te kiezen . En als je wilt kiezen is dat afhankelijk van je eigen persoonlijke omstandigheden en gevoelens. Maar in de post lijkt het alsof je moreel verplicht zou zijn om toch te kiezen.
De opmerking van de vriend van Sjaak zet me aan het denken.
Is het een idee om een bestand (in welke vorm dan ook) bij te houden met huizen van bezoekers van Thailandblog die in Nederland hun huis willen verhuren?
Als je je huis op een officiële website zet, zijn er uiteraard weer veel overhead-kosten die de huurprijs op zal drijven.
We kunnen dat best zelf denk ik!
Is het dan ook niet leuk om ook je huis in Thailand aan te kunnen bieden aan vakantiegangers, ik heb een koophuis leeg staan hier en woon nu i.v.m. de studie van mijn vrouw tijelijk (4 jaar) in een huurhuis.
je zou gewoon ruil kunnen bemiddelen.
Denk dat er nog een belangrijk aspect mee speelt.
Er blijft altijd één familie achter, in NL of TH.
Misschien zijn er ook nog kinderen in het spel uit een vorig huwelijk.
Denk dat die ook niet zo blij zijn als papa aan de andere kant van de wereld woont, of zoonlief die alles voor zijn schoonfamilie doet, maar moe in een verzorgingshuis doet.
Dus het is een keuze, die ieder persoonlijk maakt. Ik woon lekker in 2 werelden en mijn vrouw ook. Als we in TH zijn wil ze graag terug naar NL en omgekeerd. Zo zijn we allebei regelmatig bij de familie en zijn we allebei happy.
Dus absoluut onees met de stelling
Hallo allemaal, moet zeggen dat ik het met de eerste reactie helemaal eens ben, doe bijna het zelfde, het verschil is dat ik 2 x 4 maanden naar Thailand kom, en verder heeft mijn vrouw geen geld zorgen daar zij een zeer goed betaalde baan heeft plus eigen huis motor ectr: hoef dus ook niet bij te dragen( doe ik wel als ik er ben uiteraard voor eten en drinken.)
Tevens komt zij een keer per jaar voor 6 weken naar mijn huis in spanje, vind dat heerlijk maar wil er niet wonen, dus wij zijn alle twee zeer tevreden hoe het gaat.
Dus niet met je stelling eens.
groet. H
Ik heb zelf plannen om mij gedeeltelijk in Vietnam te vestigen, nu 100 % in Thailand.
Nu vraag ik me af of het mogelijk is om 2 x 3 maanden Thailand te doen en 2 x 3 maanden Vietnam.
Zodat je in naam nog in Thailand woont i.v.m. volledige AOW (Thailand verdragsland Vietnam niet)
Adres in Thailand aanhouden dan en met een multientry visa in Thailand.
Pw en Wim,
ben wel nieuwsgierig naar jullie oplossing, heb een zeer ruim huis bij stad groningen, landelijke omg.
4,4,4mnd of 4,8mnd of lijkt mij wel iets. Laat maar weten als er meer belangstelling hiervoor is.
vr groet, Mart