Stelling v/d week: ‘Het is normaal dat Thaise vrouwen hun toekomst willen veiligstellen’
Naar mijn mening is het een misvatting dat Thai alleen maar bij de dag leven en niet vooruit kijken. De meeste Thaise vrouwen zijn wel degelijk bezig met het veiligstellen van hun toekomst en soms ook van de familie, kortom: het opbouwen van een pensioen.
Wij doen dit vooral door te sparen, echter veel Thai kiezen voor het bouwen van een huis, het kopen van een stukje grond of ze investeren in bijvoorbeeld goud. Bij het streven naar bezit wordt meestal de hulp van de farang partner gevraagd. En daar begint de schoen dan ook te wringen.
Kom een Nederlander aan zijn portemonnee en je hebt gelijk de poppen aan het dansen. Meningsverschillen over geld zijn dan ook vaak een bom onder vele relaties. Daarnaast is het ook een terugkerend onderwerp (en klaagzang) aan de stamtafel van expats en Nederlanders met een Thaise partner.
Maar bekijk de relatie eens vanuit haar positie. Hoe vaak gebeurt het niet dat een Thaise vrouw voor oud vuil aan de kant wordt gezet of ingeruild voor een jonger exemplaar. Wij kennen ook de verhalen van farang die komen te overlijden; dan blijkt dat hij niets voor zijn Thaise partner heeft geregeld. Zij blijft berooid achter, soms zelfs nog met jonge kinderen.
Ook de beknellende afhankelijkheid van de sponsorbijdrage of goedheid van manlief is natuurlijk geen basis voor een gezonde en gelijkwaardige relatie.
De veel gemaakte opmerking dat Thai bij de dag leven en niet plannen, begrijp ik al helmaal niet. Als ik om mij heen kijk, zie ik alleen maar Thaise vrouwen die vanaf dag één bezig zijn met hun toekomst: werken, trouwen, kinderen, huis, grond aankopen, etc. Een gezonde denkwijze. Door de afhankelijkheid te verkleinen komt de relatie steeds meer in een normale balans.
Dat sommige farang dit niet leuk vinden omdat ze daarmee de touwtje uit handen geven, zegt meer over hen dan over de Thaise vrouw in kwestie. Als je een hondje wilt dat braaf en trouw achter je aan blijft huppelen dan is er eerder iets mis met jouw denkwijze dan die van je Thaise partner.
Wel de lusten maar niet de lasten? Daar trapt een normaal denkende vrouw toch niet in. En terecht natuurlijk! Vandaar de stelling van de week: ‘Het is volstrekt normaal dat Thaise dames hun toekomst willen veiligstellen’
Ben jij het niet met deze stelling eens? Regeer dan en vertel waarom niet.
Eingelijk heb ik hier niet zoveel meer aan toe te voegen. Het is in mijn ogen ogen ook volstrekt normaal en niets anders als in het westen. Het probleem zit hem volgens mij meer in de man dan in de vrouw.
Het idee van bij de dag leven kan ik met ook niet in vinden, zeker niet als ik in mijn eigen omgeving kijk.
Mijn vrouw heeft hier in Alkmaar redelijk veel Thaise vriendinnen en er zit er niet éen tussen zonder werk.
De reden(en) dat ze werken is eigenlijk heel simpel uit te leggen
1( ze willen hun eigen geld verdienen (trots en ze willen niet afhankelijk zijn)
2( sparen voor later dus inderdaad voor het huis in Thailand of in NL
3( een (klein of groot) gedeelte naar huis sturen om de familie te ondersteunen.
4( om onder de mensen te zijn
5( extra dingen zoals vakanties of dagjes weg etc.
Dit lijken me volstrekt normale redenen toch?
En laat nu maar de voorbeelden van al die ”slechte” vrouwen maar losbarsten, dat is namelijk een stuk makkelijker dan te moeten nadenken of de man in kwestie wel zo ok is toch?
Ben het hier volledig mee eens.Het draait om gelijkwaardigheid
Daarom heb ik zelf ook gekozen om mijn vrouw eerst naar nederland te halen.
Samen hebben we 5 jaar hard gewerkt en daarna zijn we naar thailand vertrokken.
Een stuk grond gekocht en een huis gebouwd van het geld dat we samen gespaart hadden.
Op deze manier bouw je een gezonde en solide relatie op.
We Wonen onderhand al weer 10 jaar gelukkig in ons huisje tussen de rijstvelden.
Van A tot Z. helemaal mee eens
Pon mijn vrouw was eigenlijk als kind al bezig met haar toekomst. Dat heb ik altijd erg bewondert in haar en de Thaise vrouw in het algemeen.
Een goed en positief stukje.
Kees
Ik ben het met de stelling helemaal eens en ik sta volledig achter het begeleidende verhaal. De toekomstgerichtheid van Thais kan ik bevestigen. Dat blijkt ook uit het feit dat Thais wel degelijk veel sparen, hoewel je wel eens andere verhalen hoort: gemiddeld gaat tussen de 10 en 12 procent van hun inkomen in de spaarpot, per huishouden is die spaarpot gemiddeld 200.000 baht groot. Zie de link hieronder, ook voor schulden.
http://asiancorrespondent.com/81931/household-debt-in-thailand-is-it-unsustainable-part-2/
Beste Tino
Je wilt me toch niet vertellen dat het gemiddelde Thaise gezin 200.000 baht op de bank heeft staan?
Het lijkt me eerder dat wellicht de 10% toplaag zoveel geld op de bank heeft dat ze er in slagen om zo’n bedrag als gemiddelde voor elk Thais gezin te genereren.
Wat ik wel ben tegengekomen in de Thaise kennissenkring is grote schulden.
Ondanks dat er een “gemiddeld” inkomen van een 100.000 baht per maand is.
Mocht je een vermogen bedoelen, dan zou het zo maar kunnen dat de woning meegeteld wordt, wel of niet met het verrekenen van de nog uitstaande schuld.
Kan goed, maar de meeste vrouwen die ik ken beziten vaak wel of een huis of een paar rai grond.
Reken je dat terug naar vermogen dan zou dat best wel eens in de buurt van die 200.000 baht kunnen komen.
Ja zeker, Hans, Thaise huishoudens hebben gemiddeld 200.000 baht spaargeld. De onderstaande link zegt zelfs dat Thais gemiddeld 17 procent van hun inkomen opzij leggen. Maar natuurlijk zal dat spaargeld vooral bij de midden en hogere inkomens zitten. Deze link zegt ook nog dat 27 procent van de lagere inkomens (onder 15.000 baht per maand) niet of nauwelijks spaart. Ik bedoel geen vernogen, dat zou veel hoger uitkomen.
http://www.aimc.or.th/en/42aimc_knowledge_detail.php?nid=32
Tino
Ik ben een poosje druk geweest.
Heb samen met dochters en evenknie wat mensen gebeld, een goede 20.
Het gemiddelde klopt dus wel aardig, maar onderstreept ook mijn opmerkingen.
Ik weet het, een aantal van 20 ondervraagden is wat weinig, maar het geeft wel een indicatie.
Verder vind ik dat Ferdinand een beter verhaal ten berde brengt als het in mijn ogen politiek-correcte verhaal dat Kuhn Peter als debatstuk inbrengt.
Eenieder die in Nederland een scheiding heeft meegemaakt en daar door rechtsongelijkheid in de hoek is getrapt, wordt heel voorzichtig.
En dan ben je voor, of tegen natuurlijk, de tweede partner, Thai of niet, niet meer zo scheutig.
Mag ik een persoonlijk verhaal ophangen?
Ben in Nederland gehuwd geweest, twee kinderen.
Na 14 jaar einde bericht, kinderen aan mij toegewezen.
Alles moeten delen, en ook nog alimentatie moeten betalen, ben na 10 jaar gewoon gestopt.
En dat gebeurt me dus niet meer.
Ik ben niet rijk, maar ook niet arm.
Als ik de eeuwige jachtvelden betreed stopt mijn pensioen.
Dus, alles wat ik dan bezit is dan voor de evenknie.
Geregeld per testament en alles in een trust, veilig voor kinderen met partners, en verdere familie…………………..
Oh ja, mijn kinderen in Nederland hebben al een aanzienlijk aandeel ontvangen als toekomstige erfenis.
Ik ben het volledig eens met die stelling.
Wellicht heb je ook Thaise vrouwen die het financiële aspect heeeeeel belangrijk vinden, en een bijzondere visie over de farang op na houden.
Wellicht heb je ook farang die in de thaise dames eerder een volgzaam onderdanige echtgenote zien…die een zijsprongetje van de heer des huizes oogluikend toestaan, of zelfs gewoon wisselen tegenover een meer recente “versie”.
Niet echt een gezonde basis voor een relatie…..
Gelukkig heb ik al heel wat farang met thaise echtgenotes ontmoet die er wel in slagen een “evenwichtige” relatie op te bouwen.
Natuurlijk moet je dan heel wat clichébeelden achterwege laten……
En …. aan een goede relatie moet elke dag worden gewerkt, ongeacht origine van de partners.
….en zelden ontmoet ik een thaise dame die niet zelf instaat voor haar inkomen.
Moderator: U generaliseert. Als u één ervaring concreet beschrijft, zijn wij niet te beroerd die te plaatsen, maar vage algemeenheden gaan de prullenbak in.
Ben het er helemaal mee eens.
Zie het maar als een soort vooruitbetaalde alimentatie of erfenis heel terecht dus!
Op die manier is de relatie zeker gelijkwaardig en hoeft de vrouw, die om de een of andere reden niet in staat is om te werken of een laag betaalde baan heeft bijvoorbeeld vanwege kinderen, niet bang te zijn om verlaten te worden zeker als er kinderen zijn.
Helemaal mee eens . Ik heb alles zo goed mogelijk geregeld. Scheiding, overlijden en de dagelijkse zaken zoals een inkomen voor haar wat ze zelf kan besteden. We hebben dan ook geen moeizame discussies over geld, en hebben het super samen.ik weet zeker dat het zo moet anders ben je geen gelijkwaardige partner.ik vind uw stelling en visie heel goed
Thaise vrouwen denken wel degelijk aan hun toekomst. Ik ken er, die zonder hulp van een farang door hard werken zich een financieel onbezorgde toekomst trachten op te bouwen.
De vrouwen zijn hierin aktiever dan de meeste mannen.
Mijn vrouw heeft altijd hard gewerkt en zeer goed verdiend met verkoop van maaltijden op een universiteit. Toen ik haar leerde kennen en zij mee naar Nederland ging, is zij na de inburgeringscurus direkt gaan werken en schuwde het dik betaalde nachtelijke werk ook niet. Haar dochter studeerde in Thailand nog en daarvoor wilde zij werken en niet alleen van mij afhankelijk zijn.
Nu wij in Thailand wonen, weet ze, dat haar toekomst verzekerd is ook al zou ik eerder dan haar overlijden. Er is geld beschikbaar en ze heeft recht op een goed nabestaandenpensioen. En nu op 60 jarige leeftijd is ze wel gestopt met bijverdienen, want ze heeft aandacht en tijd nodig voor 2 kleinkinderen.
Ga er maar weer tegen in dan. Het addertje onder het gras is inderdaad dat de thaise (maar niet alleen de thaise) vrouw haar pensioen en toekomst probeert veilig te stellen over de rug van de man.
Punt is dan ook dat er meestal geen sprake is van een gelijke relatie. Hij heeft het geld en zij moet haar hand ophouden.
Schuld ligt niet alleen bij de verkeerde keuze van de man, maar ook bij de verkeerde keuze van de vrouw. Ook zij kiest immers een man die kennelijk bredere financiele armslag heeft als zij.
Als bewuste vrouw zou je toch van gelijkheid uit moeten gaan. Pensioen of toekomst niet afhankelijk maken van het vinden van een man. Neem je eigen verantwoordelijkheid. Ga zelf studeren, werken en geld verdienen, niet teren op de verdiensten van je man.
Een gelijke maatschappij begint bij jezelf.
Anders ligt het natuurlijk bij het hebben van kinderen. Als beiden dan besluiten dat een van hen, meestal de vrouw, voor de kinderen zorgt, dan moet de man ook de financiele gevolgen dragen.
Voor mijn gevoel zou het zo moeten zijn, mensen komen vrijwillig bij elkaar omdat ze van elkaar houden, niet elkaar onderhouden. Werkt het niet dan ga je uitelkaar en behoudt ieder wat ie ingebrach heeft. Iedereen dus op huwelijkse voorwaarden.
Dat is niet falang die zijn thaise schatje aan de kant zet. Dat is 2 mensen die gelijkwaardig zijn en voorzichzelf en samen voor hun kinderen zorgen.
Vraag me af als het wettelijk in Thailand zo geregeld zou worden dat de falang zijn eigen land/huis kan kopen, bij een echtscheiding ieder in principe houdt wat van hem/haar is en de ander geen rechten opbouwr alleen omdat zij gehuwd is, hoeveel Thaise dames dan nog met een falang zouden trouwen.
We er dan achter zouden komen dat het overwegende motief dan toch de financiele zekerheid en gewin was en niet de grote liefde.
Natuurlijk geen enkel bezwaar als ze het samen vrijwilig anders overeenkomen.
Ben het dus niet eens met de stelling van Peter dat het meer over de man zegt dan over de vrouw. De vrouw maakt zichzelf afhankelijk door niet de juiste gelijkwaardige partner te zoeken, maar financieel beter te willen.
Dat is geen emancipatie, geen echte liefde, dat is afhankelijkheid, die je later opbreekt.
Een maatschappij zou zich er beter op kunnen richten iedereen door opleiding gelijke kansen te geven. Een sociale maatschappij waarin iedereen gelijke kansen heeft en niet zoals in Thailand waar al te veel geld en afkomst tellen.
Ik weet het een Utopie, ik droom te veel.
In de meeste gevallen zorgt bij een echtscheiding een thaise man voor helemaal niets, worden de thaise normen aangehouden. Als het een falang betreft is hij het in eens die aan hogere morele eisen moet voldoen.
Maar het gaat er hier toch juist om dat men van tevoren weet in wat voor een relatie men stapt? Om welke reden dan ook de ander is veelal minder bedeeld en dus meer afhankelijk van de ander maar je bent verliefd of houdt van elkaar. Daarna bouw je verder samen een leven op in Nederland of in Thailand en in het laatste geval is dat zonder een Thaise partner een stuk ingewikkelder nietwaar? Dan mag er volgens mij toch ook iets tegenover staan volgens mij doe je alles samen in welke combinatie dan ook maar dat is mijn bescheiden opinie!
Opvallend, dat iedereen het met de stelling eens. Ik ken echter niet veel farangs die zich als zodanig (op basis van gelijkwaardigheid) gedragen. Meestal krijgt de Thaise vrouw gepaste boodschappengeld en moet ze voor de financiële ondersteuning naar ouders of kinderen, dat zelf maar uitzoeken. Je volledige inkomen en vermogen, mede aan haar overlaten, is voor de meeste farangs, not done.
Het kopen van een huis in Thailand, is mijns inziens voor de hier wonende Thaise dames eerder uit prestige ingegeven , dan vanuit een pensioengedachte en dat geldt ook voor het kopen van gouden sierraden. Wanneer men hier woont en werkt, dan bouwt men immers zelf een pensioen op. Een huis kopen voor de toekomst, wanneer je over 10 of 20 jaar pas gaat emigreren? Tegen die tijd is het huis compleet uitgeleefd en onbewoonbaar!
Zekerheden en gelijkwaardigheid. Laat haar je pensioen na of regel daar wat voor – geef haar de morele steun en financiële middelen of zichzelf te kunnen ontplooien – jouw inkomen en vermogen, is ook van haar en dat visa-versa. En tot slot: leer haar te sparen c.q. met geld om te gaan, want dat is iets waarvan de meeste Thais nog nooit van hebben gehoord!
Beetje een stelling welke zwart wit is IMHO.
Thaise dames willen inderdaad dat hun toekomst veilig gesteld word maar hoe en de manier waarop daar wil de schoen nog wel eens wringen.
Vaak zitten ze met een leefstijdsverschil. Dat geeft al wrang omdat de kans 99% is dat de oudere partner eerst overlijd en de dame dus alleen achter blijft. In dat geval is het niet meer dan logisch dat de dame de zaken geregeld wil hebben. Veel trouwen ook niet voor de wet omdat ze denken dat de dame het belangrijker vind om voor Boedha te trouwen. Een dame vind dat wel leuk richting de familie maar weet ook dat ze nergens recht op heeft als de handtekeningen er niet staan. Dus in dat geval zal zij het eerder op een andere manier proberen, land, huis op haar naam enz. Verder hebben de meesten in Thailand nog nooit van pensioen etc gehoord dus een dame zal altijd proberen om haar schaapjes op het droge te hebben nog voor de partner overlijd.
Voor de falang die trouwt is het dus ook zaak om voor een stukje opvoeding te zorgen richting partner, tav pensioenen etc. Op papier regelen is 1, maar zo lang je partner niet begrijpt hoe het in elkaar steekt blijft het dus wringen omdat jij denkt het goed geregeld te hebben, maar zij denkt waarom wil die cheap charlie nou geen huis of land kopen.
Ik heb zelf minder last van dat leeftjdsverschil (ik 32 zij 29…) maar wij hebben geregeld discussies over geld. Zij wil bijvoorbeeld land kopen voor later en ik niet. Haar voor argument is dat het nu goedkoop is en alleen maar minder waard word. Mijn tegenargument is dat ik het betalen moet maar ik er geen rechten aan ontlenen kan, plus je nooit weet of je later op dezelfde plek wonen wil, of er geen karaokebar naast gebouwd word ja of nee en meer van die dingen.
Iets samen opbouwen ala, maar zaken als grond en een huis daar heb je als farang partner later geen recht meer op mocht het toch verkeerd gaan. Het kan wel, als je ze koopt nadat je getrouwd bent en via de rechter. Maar je kan volgens de Thai wet wel gelijk hebben, maar zie het maar eens te krijgen. Dan moet je er dus eerst voor zorgen dat zij alles verkoopt en dan moet je het geld ook nog eens zien te krijgen.
Voor mij is het niet meer normaal dat je als man zijnde ook je eigen belangen veilig stelt. Ik zou bijvoorbeeld in Nederland met een Nederlandse vrouw ook niet onder gemeenschap van goederen trouwen.
Voor mij is het ook nog eens zo dat ik zowel met Nederlandse dames als met Thaise last heb van een scheve inkomstenverhouding. Zij het wat extremer met een thaise dame als een Nederlandse. Dus dan zou ik met een Nederlandse ook tegen zaken als een enorme partneralimentatie aanlopen mocht het verkeerd gaan. Tel daarbij op dat ik in een vakgebied werk waarin de kans op scheidingen (gezien de praktijk…) nog eens extra hoog is. In beide gevallen, zowel de Thaise dame als de Nederlandse zou ik dus voorzichtig zijn voor er getrouwd word.
Het ligt ook een beetje aan het stadium waarin je verkeerd. Ik ben nu anderhalf jaar samen met mijn vriendin en ik vind dat nog te vroeg om allerlei zaken op haar naam te zetten, land of huizen enz. Verder doe ik niet moeilijk over geld in de dagelijkse omgang, ze krijgt van mij wat extra en is daar vrij in om er mee te doen wat ze wilt. Daarvan geeft ze wat aan haar vader en soms zus. Ik waarschuw haar alleen wel eens dat ik haar zus onverantwoordelijk met geld vind (heeft een kind, man geen inkomen, zwanger van een tweede, maar zegt wel haar baan op om op de markt te gaan staan) maar verder is dat haar zaak.
Ik ga uit van de stelling dat je al het geld welke je in thailand investeerd, bereid moet zijn te verliezen. Ik koop ook wel eens goud enz voor mijn vriendin als kadootje en vind dat niet erg maar investeringen als land en huizen daar ben ik wat terughoudender mee, of je moet het afdoende kunnen afdekken, of getrouwd zijn voor de Thaise wet zodat je in elk geval wel recht hebt op 50%. Verder onderhoud ik haar, dwz zorg voor alle dagelijkse rekeningen enz. Zij heeft een baan en dat geld is voor haar alleen, dat spaart ze dus ook op voor later, of voor land enz.
Wat deze verhalen zo lastig maakt is dat je verschillende soorten falang hebt van arm tot rijk, verschillende dames van arm tot rijk, en dan ook nog eens verschillen tussen de wetgeving, cultuur en gewoontes in Thailand en Nederland en dan ook nog eens verschillende meningen over wat er wel en niet goed is. Daardoor is een eenduidig antwoord geven erg lastig.
Hallo BA,
Je schrijft dat, indien je voor de thaise wet getrouwd bent, je recht hebt op 50% van de bezittingen.
Dat heb ik nooit geweten, eerlijk gezegd, toen wij destijds trouwden.
Geldt dit voor alle bezittingen, land, huis, auto enzovoorts ?
M.n. voor de grond vraag ik af hoe dat dan zit, want een buitenlander kan toch geen grond bezitten ?
Weet je misschien ook hoe het zit als er kinderen in het huwelijk zijn ?
Henk,
Hoe het met kinderen zit dat weet ik eerlijk gezegd niet.
Wel weet ik dat het in Thailand zo zit. Alles wat voor je huwelijk in jou bezit was blijft ook jou bezit. En voor haar idem dito.
Als je getrouwd bent en je krijgt dan samen bezit, dus huizen auto’s enz dan word het automatisch gedeeld bezit, ook al staat het op haar naam. Bij huizen en grond houd dit in dat jij bij een scheiding voor de rechter afdwingen kan dat je recht hebt op 50%. De spullen kunnen nooit op jou naam staan, maar je kan haar op die manier wel afdwingen om 50% in contanten af te staan, jou dus uitkopen als het ware.
Met alle respect lees ik de verhalen hier boven .
Wat ik mij nu afvraag is het volgende , wanneer een Thaise man en vrouw met elkaar leven of getrouwd zijn , hoe zit het dan als een van de partners overlijd ?
Wat is dan de toekomst voor de vrouw of man ?
Vaak is het zo dat deze geen bezitting hebben , maar wel schulden .
Ook aan de toekomst word door Thaise mensen niet vaak gedacht voor later .
Uitzonderingen daar gelaten .
Ik kan hier nog veel meer van denken en zeggen , maar wil dit nu niet !
Beste Richard
Ik wil wel antwoord geven op je vraag. En doe dat met een weder vraag.
Wat zou jij nu willen dat die man voor zijn vrouw regelt voor als hij er niet meer is.
Hij verdient net genoeg om te kunnen overleven.?
Er zijn hier op het Blog nog al wat mensen. Met wat ze noemen hun vermogen.
Dus voldoende geld om hun Thaise partner verzorgd achter te laten.Als je dan leest hoe deze mensen bezig zijn met allerlei constructies. Om er voor te zorgen dat in Gods naam
Die Thaise partner maar zo weinig mogelijk van hun vermogen te laten toe komen
Die farangs denken wel na over hoe ze hun partner achter gaan laten.
Liefst zonder 1 cent
Met alle respect maat doet dat er iets toe, je wilt toch een gelijkwaardige relatie en elkaar goed verzorgd achterlaten zowel bij scheiding als bij overlijden, jarenlang lief en leed en/of samen een behoorlijk aantal jaren een leven geleid?
Mag je dan stellen een Thaise partner (man/vrouw) doet dat ook niet?
Beste Monique,
Ik heb hier alleen een vraag gesteld …..
Verder heb ik niet gesteld dat Thaise partner dat niet doet !
U heeft het over jarenlang lief en leed en over een behoorlijk aantal jaren een leven
geleid .
Daar heb ik het nu ook niet over gehad .
Volgens de Thaise wet wordt bij een scheiding alleen gedeeld wat tijdens een officieel huwelijk opgebouwd is.
Alles wat voor het huwelijk in het bezit was van de partners, blijft van de partners en wordt niet gedeeld.
Prima systeem.
Hoe je het ook wendt of keert, waarom moet een van de partners na een scheiding zorgen voor de andere partner?
Waarom moet ik mijn ex=partner goed verzorgd achterlaten bij een scheiding?
Kinderen is een ander hoofdstuk, de partners hebben gezamenlijk zorgplicht, iets wat in Thailand met een korreltje zout wordt genomen, helaas.
Indien een van de huwelijkspartners komt te overlijden vervalt de erfenis van de overleden
partner aan de echtgenote EN de kinderen.
Indien de overleden partner een pensioen had, continueert dat pensioen vaak, maar niet altijd, voor de overlevende partner.
En “vooruitbetaalde alimentatie”
Brrrrrrr
Als een huwelijk ten einde is, dan is het afgelopen.
Een huwelijk, en vooral in Thailand, is heel vaak een zakelijke overeenkomst.
Het zou heel erg handig zijn als mensen een huwelijk niet alleen zien als een “hecht aaneensmeden van twee zielen” maar ook en vooral als een semi-zakelijke overeenkomst.
En ja hoor, ik heb de eerste keer, in Nederland, geleerd, ben geldelijk bijna te gronde gericht, heeft me tien jaar geduurd voordat ik er over heen was.
Dat gebeurt me dus nooit meer.
Ja, ik ben met de Thaise evenknie gehuwd, en beiden wisten we dat ons huwelijk een groot gedeelte zakelijk was.
En, Monique, het ging en gaat prima.
En ja hoor ik heb alle zaken geregeld die geregeld moeten en kunnen worden, bij mijn uitstappen dan.
Bij een scheiding gelden er andere voorwaarden……………………..
Nog een laatste opmerking over het Staatspensioen in Thailand.
Dat is maximaal 800 (achthonderd) baht per maand.
En slechts 18% van de bevolking heeft een pensioen of recht op een pensioen vanwege een bedrijf of de overheid.
En Chris, je hebt helemaal gelijk over het uitgavepatroon van de meeste Thai.
Vaak helemaal onder het motto: “morgen zien we wel weer!”
Een kennis van me heeft en overheidssalaris van 120,000 baht per maand, netto.
Maar hij betaalt wel bijna 65,000 baht per maand aan allerlei soorten afbetalingen.
Omstreeks loonzakjesdag worden de op afbetaling gekochte automobielen ingelegd voor een bevoorradingstocht op grote schaal naar Big C, Makro en Tesco.
Bij terugkeer wordt onder groot misbaar de ingekochte waar uitgeladen op de wijze dat buren kunnen zien hoe veel er ingekocht wordt.
Halverwege de maand staat dan vaak alleen Mama op het menu………….
Beste peter,
Geheel met de stelling eens en kan hier ook weinig aan toe voegen.
Mijn vrouw is ook een harde werker en zeker in haar familie wordt geacht dat er gewerkt
wordt.
Heb zelf twee kinderen, dus als er iets mis mocht gaan heeft ze een huis, land, auto en geld op de bank.
Vind dit dus de normale gang van zaken en ze werkt er ook voor.
Zal ook meteen even wat uit de wereld helpen, de Thai krijgt pensioen van de regering.
Het is niet veel maar… ze krijgen het wel.
Goede stelling.
Groet, Erwin
Mooi dat het bij jullie zo goed geregeld is, zo kan het dus ook.
En helemaal terecht, een baan, twee kinderen en een huishouden een zeer actieve vrouw dus wat doet het er dan toe wie er meer geld in het laatje brengt.
Beste Monique,
Je moet het maar zo zien, je hebt een relatie, een gezin en als het fout gaat zul je alles moeten delen( vind ik).
Hier in Nederland ben je ook de helft kwijt en het zelfde geld voor Thailand.
Zij heeft dan daar alles en ik hier.
Ik wordt soms zo moe van alle negatieve verhalen van wel en geen huis bouwen, wel of geen motor enz.
Je gaat een uitdaging aan waar van je weet dat het mis kan gaan, maar ook goed kan gaan
Zal ik mijn thaise vrouw dan maar als ongelijke zien en achter me aan laten lopen…
nee niet voor mij.
Bedankt voor je reactie.
Grt, Erwin
Na alle reacties slechts een paar opmerkingen:
1. het gemiddelde spaarbedrag zegt heel weinig omdat de verdeling van spaargelden over de bevolking tamelijk scheef is (niet normaal verdeeld). In wiskundige termen; de variantie is heel erg hoog. 90 % van het spaargeld van Thai staat op 70.000 SPAARrekeningen die tenminste 1 miljoen Baht bevatten.
2. de meerderheid van de Thai bevolking krijgt geen of slechts een klein pensioen omdat zij geen vaste baan bij een bedrijf hebben maar in de landbouw werken, ongeregekd werk doen of in de informele sector werken (van taxichauffeur tot marktkoopman). Bij een vrouwenverschot betekent dit dat er meer alleenstaande oudere vrouwen zijn die alleen voor hun financiele toekomst moeten zorgen.
3. de rijke vrouwen hebben geen enkel probleem. Die hoeven eigenlijk voor het salaris niet te werken ook.(Sommige van mijn studenten besteden per week meer geld dan het mandelijkse aanvangssalaris als zij afgestudeerd zijn)
4. voor een overgrote minderheid van de Thai vrouwen geldt dat zij hun financiele toekomst veiligstellen door met een expat te trouwen of samen te leven of geld van een expat af te troggelen.
5. de overige Thai vrouwen sparen geen geld maar kopen een huis(je), goud en/of een stukje grond in hun geboortestreek: dichtbij familie en oude vrienden, een stukje land waar je wat kunt boeren, een huisje zonder financieringskosten en wellicht nog een beetje werken zolang je kunt (kleren verstellen, strijken, koken, fruit verkopen)
6. Veel Thai mensen zijn korte-termijn denkers, kunnen niet plannen noch budgetteren en beginnen aan hun financiele toekomst te denken als zij 10 tot 15 jaar voor hun pensioen staan.
7. het consumentisme viert hoogtij. Extra inkomsten worden veelal direct besteed (zie de drukte in de malls op het weekend na de dag dat de Thai hun salaris hebben gekregen) of vergokt (in de hoop snel rijk te worden). Liever een tablet of flatscreen nu dan een zakcentje na je pensionering. Wie dan leeft wie dan haar familie laat zorgen.
Beste chris,
De moeder van mijn vrouw heeft nooit voor een bedrijf of instantie gewerkt, altijd huismoeder geweest en ja rijst verbouwt.
Zij krijgt toch pensioen en ik weet uit mijn omgeving dat er nog meer vrouwen zijn die dat krijgen en dat zijn vrouwen die erg arm zijn zoals zoveel.
Kun je mij dit dan verklaren?
Ze was zelf ook verbaast (ook geen verzekering afgesloten).
Groet, Erwin
halo Eric,
Neen, dat kan ik niet verklaren. Het is in elk geval geen pensioen volgens de geldende regels. Heb dat nog mar even nagevraagd bij mijn vrouw die manager is van drie bouwbedrijven. Als ze dus een maandelijks vergoeding krijgen is dat van iemand (niet van en overheidsinstantie, bedrijf of verzekering) die dat vrijwillig geeft en dat uit menslievendheid doet of om een andere reden.
@ Chris en Erwin Fleur De faciliteiten voor ouderen in Thailand zijn uiterst beperkt en de Thaise AOW is te laag voor een redelijk leven. Thans bedraagt de maandtoelage voor ouderen tussen 60 en 69 jaar 600 baht, 700 baht voor ouderen tussen 70 en 79, 800 baht voor ouderen tussen 80 en 89 en 1.000 baht voor ouderen van 90 en ouder.
Het Social Security Office incasseert sinds 1999 pensioenpremies. Volgend jaar begint het pensioenfonds uit te betalen. Daarvoor komen 5.000 werknemers in aanmerking. Ze ontvangen tot maximaal 3.000 baht per maand.
De vorige regering heeft een pensioenregeling voor informele werkers in het leven geroepen, maar de huidige regering heeft die nog steeds niet geactiveerd.
(Bron: Bangkok Post)
Beste Dick,
Heb dit nog even nagevraagd aan mijn vrouw en het klopt wat je verteld.
Vanaf 60 jaar krijgen ze 500 (in het geval van haar moeder).
Bedankt Chris en Dick voor de reactie.
Groet, Erwin
Toekomst veilig stellen voor de Thai-Lady”s:
Wederom n”leuke stelling;Khun-Peter…
Door mijn ruim 20 jaar Thailand ervaring met helaas/of misschien wel gelukkig meerdere relaties gehad te hebben,is voor mij 1 ding zeker! Thai lady”s zijn beslist geen korte termijndenkers.Ondanks vele Thai”met de dag leven’zijn ze wel degelijk met hun Future bezig! En willen het liefst na een tijdje “verkering”al financiele afspraken maken omtrend hun onderhoud/als de Farang wederom werkslaaf in Nederland is! Tevens krijg ik steeds minder zin om uberhaubt in discussie te gaan met een Thaise over geld;omdat de meeste nog steeds denken dat de”muntjes”hier wel aan de boom hangen.
Zijn ze eenmaal in Nederland,piepen ze ook wel anders maar gaan er wel voor!
Voor de familie uiteraard in Isaan/waar wederom niet geoogst is omdat er te weinig regen is gevallen!!! Moet ik nog even door gaan…..?
Gr;Willem Scheveningen…
Misschien dat de stelling te genuanceerd is, dat een persoon ongeacht sekse of herkomstgebied zich zeker wil stellen van een goede toekomst, dat spreekt voor zich. De manier waarop ben dit wil zeker stellen kan per groep (zover je een uniek individu onder een bepaalde groep kunt plaatsen) verschillen. Dan blijf je nog zitten met andere vragen zoals partners die onbekend zijn met elkaars gewoonten en capaciteiten: hoeveel geld heeft de farang partner beschikbaar? Hoe regeld de Thai de zorg voor familie? Hoe besteed (investeer) je je geld voor de toekomst (goud, aandelen, onroerend goed, …)? Dat zijn natuurlijk de vragen waar een individu mee zit en waar wellicht grove algemeenheden over een stereotype groep te maken zijn.
In een normale relatie ben je in iedergeval emotioneel van elkaar afhankelijk. Fincieel zal de fulltime werker toch snel een situatie creeëren waarmee de parttime of niet werkende partner geheel of gedeeltelijk afhankelijk is van de fulltimer. Het lijkt mij logisch dat je samen orde op zaken stelt en nadenkt over de oude dag, het wegvallen van een partner (hij en zij) door overlijden of relatie stop etc. Wat betekent dit voor de financienen, bezittingen, verblijfsrecht? Een normaal stel probeert daar over na te denken. Iemand die van dag tot dag leeft komt zichzelf nog wel tegen.
Ps: Hans ik heb in jouw Oranje loper blog een mail van het ministerie geplaatst over de meldplicht.
@ Rob V.
Ik ben ook wel geïnteresserd in de mail van het ministerie mbt de meldplicht.
Zou je die hier kunnen plaatsen of aan mij mailen naar [email protected]?
Beste Henk, de toelichting/uitleg van het ministerie (hoe het nu zit met de meldplicht voor toeristen in NL) kun je lezen in mijn bericht onderaan Hans zijn blog: https://www.thailandblog.nl/column/hans-geleijnse/oranjeklant/ Ik wil je ook nog wel de originele mails vanmiddag toesturen. 🙂
Gezien dit blogje niet over visums of meldplicht gaat laat ik het hier bij. Verdere berichten kunnen beter geplaatst worden in het juist blog. Jammer dat reacties op oudere blogs zo snel verdrogen worden (ze zijn soms binnen enkele uren al niet meer te zien onder “laatste reacties” in de linker kolom) en dan al snel ‘ nooit’ meer gezien worden door andere lezers. Vandaar mijn korte PS aan Hans omdat mijn update best aan ontgaan kan zijn.
Beste Rob, ik ben het eens met de strekking van de stelling dat het normaal is dat Thaise vrouwen hun toekomst willen veiligstellen (wie doet dat niet, trouwens?), maar nog meer met jouw opmerking dat het jammer is dat reacties snel verdrongen raken en dus zelfs opdrogen, cq als sneeuw voor de Thaise zon wegsmelten.