Word jij ook zo moe van die opmerking van expats en immigranten: ‘Wij moeten ons nergens mee bemoeien hier want wij zijn te gast in Thailand’?
In mijn ogen klinkklare onzin want:
- Ben je uitgenodigd dan?
- Ben je tijdelijk in Thailand?
- Is er een gastheer die zorg voor je draagt?
Naar mijn mening wordt het vooral geroepen als excuus om niet te hoeven nadenken of te handelen: het gaat ons niets aan, we hebben toch niets te vertellen, we moeten ons aanpassen, we moeten geen mening geven, het gaat alleen de Thais aan, we moeten ons nergens mee bemoeien want dat is immers hoe gasten zich opstellen.
‘We zijn te gast hier’, drukt ook een zekere onzekerheid uit. Dat we hier mogen zijn, is een gunst en geen recht. Thailand, de gastheer, kan elk moment zijn wetten veranderen om ons er uit te gooien als de gast niet meer bevalt.
Een gast moet voortdurend op zijn tenen lopen om de gastheer niet te irriteren, hij moet zich inhouden en kan nooit zijn mening zeggen of zijn eigen gang gaan. Dat is op de langere duur ongezond en frustrerend. Het leidt er uiteindelijk toe dat je de ‘gastheer’ (Thailand in dit geval) stiekem gaat afvallen en beledigen om je frustratie over je ‘gaststatus’ kwijt te raken. (Het valt me altijd op dat zij die roepen ‘we zijn gasten hier en moeten onze mond houden’ juist de meest negatieve dingen zeggen over Thailand.)
Denk aan het spreekwoord ‘Een gast en een vis blijven maar drie dagen fris’ en een ander (Kiswahili) spreekwoord ‘Geef je gast na drie dagen een schop’. Een schop om het land mee te bewerken wel te verstaan. Daaruit blijkt dat het onwenselijk is jezelf langere tijd als gast te blijven beschouwen; dat wil ook de gastheer niet, op een gegeven ogenblik moet je deel uit gaan maken van het gezin, de familie of de samenleving en de handen uit de mouwen steken of weggaan.
Een gast neemt alleen iets en geeft niets of weinig terug. Voor een tijdje is dat niet erg. We zijn allen wel eens enige tijd ergens te gast. Maar voor langere tijd is het idee van gast-zijn onverstandig. Je raakt op elkaar uitgekeken, je moet jezelf steeds wegcijferen. Maar als de gast iets teruggeeft, is hij geen gast meer maar een lid van de familie of de samenleving en kun je samen in gelijkwaardigheid optrekken.
Als je je gast blijft voelen is dat schadelijk voor jezelf en je omgeving. Kortom: verlaat het idee van gast en word lid van de gemeenschap!
Ben je het niet eens met deze stelling? Dat kan. Laat ons weten waarom niet.
Met dank aan Tino Kuis voor de input voor deze stelling.
Moderator: Het gaat over Thailand dus vergelijkingen met Nederland is niet aan de orde.
Je bent wel gast in een ander land , het maakt niet uit hoe lang je er verblijft ….
Met een andere nationaliteit zal je altijd een gast blijven.
Ik woon niet in Thailand maar ik heb wel een opvatting over de steling. Je moet je niet met zaken bemoeien waar je onvoldoende verstand van hebt of die je onvoldoende kunt doorgronden. Als er een taalbarriere is – je spreekt en/of leest geen of weinig Thai, is er een grote kans dat je de situatie verkeerd beoordeelt en dan ook een foute interventie pleegt. Bezint eer gij begint. Juist omdat je geen gast bent in Thailand maar er woont, wil je dat je interventies relevant zijn, to the point en bijdragen aan het doel (van jezelf of een maatschappelijk doel) dat je jezelf gesteld hebt. Anders werkt het allemaal averechts. Staa in je kracht maar ken je beperkingen.
Eens, expats en emigranten verblijven doorgaans respectievelijk lang, semi-permanent tot permanent in een ander land. Dan ben je dus geen gast maar een inwoner: je neemt deel aan de maatschappij: je probeert de taal te leren, je hebt er een baantje (of pensioen), je hebt allerlei rechten en plichten (belastingen, huren/koop lasten etc.). Net als expats en migranten die voor vele jaren of permanent naar Nederland komen, van hen verlangen de meeste Nederlanders ook dat ze in Nederland naar vermogen een beetje normaal meedraaien door de taal te leren, belastingen te betalen enzovoort.
Het spreekt voor zich dat je je fatsoenlijk gedraagt, dat gaat op voor alle burgers: toon respect aan mensen om je heen (behandel een ander zoals u zelf behandeld zou willen worden). Of je ergens geboren bent of van buiten is niet relevant. Als je volwaardig meedraait naar vermogen/kunnen heb je evengoed recht om je mening te uiten. Zowel positief als negatief. Uiteraard begint een betere wereld bij jezelf dus als je dingen wil veranderen, begin dan bij jezelf (geen politie agenten afkopen als je roept dat de corruptie onacceptabel is).
En toeristen (inclusief mensen die het land van hun -Thai- partner op vakanties bezoeken) ? Dat zijn wel gasten, maar die hebben evengoed recht op een mening over het land. Een land waar ze zich evengoed thuis kunnen voelen en mee begaan zijn zelfs al zijn ze er ‘ slechts’ enkele weken per jaar. Een Nederlands-Thai stel dat in Thailand woont, daar mag de Thai partner toch evengoed een mening over Nederland hebben zelfs als ze slechts op vakantie naar Nederland komen? Enigste drempel kan zijn dat de buitenlandse toerist misschien niet alles volledig kan doorgronden omdat ze niet voldoende worden ondergedompeld in het dagelijks leven. Maar een discussie moet toch kunnen, helemaal als de criticaster (of hemelprijzer) beseft dat hij/zij niet al wetend is.
Kortom: zolang je maar respect toont/hebt (goede bedoelingen heeft) en ook kritisch met jezelf bent (open staat voor tegen argumenten en bijstellen van je eigen visie) moet iedereen kunnen zeggen wat men denkt.
Bij nader inzien had ik deze reactie kunnen verwachten moderator. Je hebt volkomen gelijk, want de discussie zou een andere richting opgegaan kunnen zijn.
Ik voel me in Thailand een bezoeker en zie de verschillen met Nederland, alhoewel het me niet stoort. Wie ben ik om commentaar te leveren over het doen en laten van de Thais?
Aan degenen die vinden dat hier wonende expats ten alle tijde gast blijven zou ik de volgende vraag willen stellen.
Wanneer jullie gasten hebben verwekken die dan ook wel eens kinderen bij U thuis, waar ze vervolgens voor zorgen. En zetten jullie ze ook aan het werk en laten jullie de onfortuinlijke gasten meebetalen aan huur/aflossing, gas/electra, boodschappen? Nee?Merkwaardig. Want de expats die jullie als gast blijven bestempelen hebben vaak kinderen waar ze voor zorgen, veel expats werken en betalen inkostenbelasting aan de Thaise staatskas. Vele peinzen er niet over om terug te keren naar het land van herkomst en zien Thailand als hun thuis.
Het is dan ook niet zo vreemd dat menig expat de landelijke politiek volgt en uiteindelijk een mening vormt over zaken waar ze in hun land van herkomst ook een mening over zouden hebben.
Verder stoor ik me niet aan het feit dat anderen mij als eeuwige gast zien.
Tuurlijk zie je dingen anders als je hier net woont je bent Nederland gewend dus ga je klagen van ze zijn lui , ze weten niks, ze doen maar wat etc etc maar in de loop der jaren ga dingen hier toch anders zien en waarderen. Ben hier bijna 16 jaar ben met mijn vrouw in 2006 naar Nederland geweest na een jaar hebben we allebei gezegd kom we gaan weer terug want met alle rechten (en dat zijn er heel veel in Nederland) komen heel heel veel verplichtingen. Ik denk dat de meeste expats hier komen omdat het hier allemaal zo lekker vrij is en ongedwongen, de meesten krijgen elke maand geld op hun rekening gestort van een pensioenfonds of de staat omdat ze aan hun verplichtingen hebben voldaan, dus over het algemeen lekker genieten.
Je hebt hier recht op een Non O visa of een retirement visa je kunt een rijbewijs hier halen je kunt je laten verzekeren je hebt recht op politie bescherming(zolang je betaalt) de enige verplichting die je hier hebt is je 3 maandelijkse meldings plicht bij de immigratie. Voor de rest doe je hier gewoon wat je wilt doen en als je meer rechten wil staan daar weer verplichtingen tegenover en dat willen de meesten denk ik niet.
Een wezenlijk verschil naar mijn mening is dat wij (Nederlanders in Thailand), iets toevoegen aan het welzijn van de Thaise gemeenschap. Om even op de stelling terug te komen, nee, ik voel me zeer zeker geen gast in Thailand, maar eerder een meer dan volledig deelgenoot van de Thaise maatschappij, waar de Thaise gemeenschap meer dan blij mee zouden moeten zijn (en ze zijn het ook echt wel, al zullen ze dit niet zo laten blijken, maar dat heeft weer meer met trots te maken naar mijn mening).
Vriendelijke groet, van een Thaise Nederlander.
Hans-ajax.
Moderator: vergelijking met Nederland verwijderd.
Een stelling die je van meerdere invalshoeken kunt gaan motiveren.
Natuurlijk kan je gewoon een sociaal leven leiden hier, opgenomen worden in de bevolking etc.
Trouwen,samenwonen het kan allemaal, maar wat voor rechten verkrijg je, niets. Je zal ook als je getrouwd bent met een Thai altijd in het nadeel zijn.
Je kan hier zolang wonen, ingeburgerd zijn,de taal machtig in spreken,lezen en schrijven, doch je wordt staatsrechtelijk niet opgenomen, geen stemrecht, altijd maar weer een visa halen, iedere 90 dagen melden en stempeltje halen, niet mogen werken zonder werkvergunning,dus wordt je door de autoriteiten bestempeld als GAST en niet meer.
Natuurlijk gaat het over je eigen gevoel, voel ik mij gast of voel ik mij een burger net als de Thai, dat is voor ieder anders denk ik zo. Zelf voel ik mij geen gast, maar wij hebben dat stempeltje wel.
Overigens vind ik het goed wat ze doen met die 90 dagen en ieder jaar weer een nieuwe visa, zo houden ze zicht op wat zich hier bevind en ook schrikt dat de daadwerkelijke criminelen, teveel op je kerfstok dan eruit, goed uitgangspunt, hadden zo ook in Nederland zo moeten doen en ook de inkomen toets erbij.
Als je daadwerkelijk geen gast wilt zijn, dan moet je overwegen om je Thaise paspoort te gaan verkrijgen, is mogelijk heb ik begrepen als je hier een aantal jaren verblijft.
Naast naturaliseren (een echt Thai paspoort bezitten) is er nog de mogelijkheid van ‘permanent resident’. Je blijft Nederlander, krijgt geen Thai paspoort maar hoeft niet meer een visa te halen elk jaar of een 90 dagen stempel.
Beste Chris. M.b.t. deze opmerking “permanent resident” zou ik graag meer willen weten. Heb het al vaker gehoord maar bij de immigratie weten ze van niks.
Vertel eens wat mee. Hoe verkrijg je dit,w at zijn de eisen.
De stelling is juist. Ik ga dat uitleggen. Maar eerst geef ik de samenstellers van het artikel gelijk. Het roepen dat je maar gast bent ontdoet je (naar je hoopt) van de verantwoordelijkheid voor de consekwenties van gebeurtenissen in je (directe) omgeving. Het verleent je fantasievol een vrijbrief om aan wal te blijven en menen de beste stuurman te zijn.
Zetten we eens even de boel op een rijtje: ik ben door niemand in Thailand uitgenodigd, anders dan door mijn Thaise partner.
Ik ben niet tijdelijk in Thailand (behalve dan dat ik elk jaar financiëel moet aantonen solvabel te zijn, hetgeen absoluut niet gastvrij is en de suggestie wekt dat Thailand me zelf als permanente gast ziet. Maar goed- daar hebben we het nu niet over), althans het is mijn bedoeling tot mijn sterfdatum hier te blijven, hetgeen naar ik heb berekend nog in lengte van dagen en jaren kan duren, naar ik hoop.
Ik ben mijn eigen gastheer, in die zin dat ik weet dat ik voor mezelf en voor hen, van wie ik dat vrijwillig en bij goed verstand heb besloten, kan zorgen.
Ik zie niet goed hoe Thailand in dit plaatje past: zonder geld mag ik hier niet zijn, dat ik hier mag zijn wordt me elke 3 maanden duidelijk, wil ik hier nog zijn moet ik elk jaar bevestigen, en tot slot: kan ik niet aantonen nog over voldoende geld te beschikken kan ik het verder wat Thailand betreft wel schudden.
Je dient je dus goed te realiseren dat wonen en leven in Thailand niet alleen maar een ommekeer is van 180 graden tov je vorige woonplaats. Uit de vele discussies op ThB moge duidelijk zijn geworden dat je dient te beseffen dat je hier je eigen broek terdege goed moet kunnen ophouden. Over dakloze armoedzaaiers met afgezakte broek wordt op ThB ook gewag gedaan.
De grootste uitdaging zit ‘m in de mentale en emotionele omwentelingen die het land van je vraagt. Die uitdaging vereist dat je kritisch bent naar wat je beleeft aan Thailand. (Svp goed lezen wat ik schrijf!) Thailand lijkt in niets op Nederland, en alle schijn is niet wat het is. Je kunt Nederland niet simpel weg als vergelijk gebruiken om Thailand in te kaderen. De westerse verworvenheden vormen niet de referentie die je hier kunt loslaten op allerlei maatschappelijke vraagstukken. Het Oosten is het Westen niet, zeg ik altijd maar. Dat betekent dat je zeer open-minded dient te zijn, moet oppassen niet te vervallen in cynisme of sarcasme, en dat je groots moet zijn in denken en voelen. Ga dus vooral niet redeneren in absolute waarheden.
Dit alles impliceert dat je mbt inburgering, integratie en opdoen van kennis van maatschappij en taal niet naar Thailand kunt wijzen. De houding van Thailand als gastheer/vrouwe jegens de expat moge duidelijk zijn: voledig ter eigen invulling.
Als je besluit je hier in Thailand te vestigen dan moet je, ondanks alle paradoxen, in staat moet zijn Thailand tegemoet te treden met eigen innerlijke verworvenheden en beschaving. Verwacht niets terug. Thailand is nog lang zo ver niet dat zij de houding jegens expats als beleid vorm kan geven. Er liggen nog obstakels van heel andere orde, en het is maar goed dat Thailand aan die zaken naar beste kunnen en weten eerst maar eens aandacht schenkt. Het is onzin om van Thailand te willen dat zij zich opstellen op een wijze als wat je bekend voorkomt vanuit de Nederlandse situatie.
Aldus: je hebt door je komst naar hier en je verblijf tov jezelf en tov hen bij wie je vertoeft een eigen aangegane verantwoordelijkheid. Is me niet door Thailand gevraagd, ga ik helemaal zelf doen. Derhalve zal ik daar waar ik Thailand een duwtje kan geven, het niet laten. Daar waar Thailand tegenstrubbelt, doe ik een stapje terug.
Bekijk het land en de mensen met een goedwillendheid. Volg hen in hun ritme, beweeg je mee op hun vibraties, is meestal het devies wat ik altijd maar opper.
Uiteindelijk neem je dan deel aan het gezin en de familie waar je partner deel van uitmaakt, en stap je in de samenleving zoals die door de Thai wordt gevormd. Hoef je helemaal niets aan te veranderen. Doen ze zelf wel. Op hun tempo. Met hun vibraties. Ze hebben jou niet uitgenodigd. Ze hebben niet gezegd dat je hier permanent moet zijn. Ze gaan al helemaal niet voor je zorgen. Maar als je hier wilt zijn, loop dan met hen op en zie maar waar je met je westerse kijk op de zaak een handje kunt toeschieten. Als je dat doet voel je je op den duur vanzelf geen gast meer.
De expat is geen gast in Thailand, maar of Thailand dat zelf ook ziet….????
Ik denk dat Thailand gelijk heeft als zij zeggen dat we te gast zijn, maar niet te gast als bij vrienden, maar te gast als in een hotel.
Dat wil zeggen dat er in een hotel huisregels zijn, die ons misschien niet altijd bevallen, maar het zijn wel de regels van het hotel.
Als het ons niet bevalt, staat het ons vrij om naar een ander hotel te vertrekken, dan wel om huiswaarts te keren.
In de laatse regel zei u:
“waar je met je westerse kijk op de zaak een handje kunt toeschieten.”
Betekent dit dat u van mening bent dat die westerse kijk op de dingen beter is dan de Thaise?
Zijn de mensen in de westerse samenleving zo gelukkig dan?
Vandaar dat mensen zo graag naar Thailand willen komen?
Lees de kranten er maar op na.
Het geluk straalt er van af.
En wilt u dat de Thai aandoen?
Laat ze maar gewoon hun eigen gang gaan en hun eigen fouten maken.
Het is hun land.
Tot op dit moment doen ze het nog niet zo slecht.
(op gevaar af dat de moderator mijn reactie afdoet als chatten en ervan uitgaande dat deze reactie wél geplaatst wordt immers hoor en wederhoor moet kunnen),
Beste ruud, het moge u opgevallen zijn in vele van mijn reacties dat ik absoluut gekant ben tegen welke vergelijk van Thailand vanuit westerse resp. Nederlandse invalshoek dan ook. Het geeft geen pas een paar woorden uit de context van een langere tekst te halen en die dan te becommentariseren. Als u goed leest, en daar vraag ik in mijn stuk ook om, komt de strekking van mijn verhaal dicht tegen die van u bedoelde mening aan. Mijn adagium is altijd en nog steeds: Ga in Thailand niet wensdenken vanuit Nederlands cq westers optiek. Dat ik zeg dat ik daar waar ik denk dat het kan en mag een handje zal toeschieten, geeft precies aan de voorzichtigheid die ik betracht, juist vanwege die westerse kijk.
Overigens vind ik het beeld van de hotelgast een veel te passieve. In een hotel verblijf ik en heb mijn activiteiten erbuiten. In Thailand woon ik en heb daarbinnen veel van doen.
7 Jaar geleden kwam ik hier omdat ik hier een baan had gekregen waarop ik bewust had gesolliciteerd. Daarvoor was ik als eens in Thailand geweest, om te werken en niet om op vakantie te gaan. Mijn beslissing om hier te gaan werken was geen impulsieve beslissing maar een weloverwogen keuze. Ik heb me hier dan ook nooit gast gevoeld. Ik kwam hier om te werken, ik ben hier om te werken en ik blijf hier om te werken. Thailand is mijn tweede vaderland. Ik betaal hier belasting en meen dat ik daarom ook een mening mag hebben over de manier waarop de overheid ook mijn geld besteedt. Ik bemoei me niet met de actieve politiek, maar geef wel signalen aan mijn vrouw door die wel wekelijks met politici omgaat. Daarvoor is mijn kennis van het Thai te gering en begrijp ik de Thai cultuur soms te weinig. Gelukkig maar, denk ik af en toe.
Iemand gast noemen is een verhulde manier van zeggen dat je niet dezelfde rechten en plichten hebt als de andere bewoners. En voor alle duidelijkheid, dat is voor buitenlanders in Thailand ook het geval.
Ik heb in Thailand andere politieke rechten en plichten. Ik kan bijvoorbeeld een visa niet afdwingen, ik kan uitgewezen worden, ik mag niet stemmen en kan niet in politieke functies verkozen worden enz. Maar daarbuiten?
Drie incidentjes uit mijn eigen leven.
Als ik een politieagent vraag of hij zijn prive-auto wil verplaatsen omdat die de doorgang blokkeert, dan accepteer ik niet dat hij mij de mond snoert met ‘je hebt hier niets te zeggen, je bent geen Thai.’
Als in de vergadering van de verenigde condobewoners ik me kritisch uitlaat over de onduidelijkheid van de begroting, dan is de opmerking van een Thaise medebewoonster dat ik me ‘ als gast moet schamen en me heb aan te passen’ mijns inziens buiten de orde.
Als ik in een landelijke krant de opportunistische buitenlandse politiek van Siam in de vorige eeuw aansnijd, dan leg ik de woorden van een Europese ambassadeur in Bangkok naast me neer dat we ‘de interpretatie van het Thaise verleden aan de Thais zelf over moeten laten.’
In feite is de houding die ik voorsta deze: onze wereld is van iedereen, en we zijn er allemaal gelijkwaárdig.
Voor de duidelijkheid: Thailand kan hierin geen uitzondering vormen.
Moderator: Graag de discussie tot Thailand beperken.
Thailand is een van de vele landen waar ik vroeger heen reisde. Ik voelde me thuis in Brazilië, Thailand, Singapore, Indonesië, Maleisië, Japan.
Ik ben geen deel van Thailand, hoewel ik op een stukje land MIJN stempel heb gedrukt, maar Thailand is een deel van mij. Net zoals Brazilië een deel van mij is. Er zijn gebeurtenissen vooruitgangen, waar ik het niet mee eens ben, omdat het vrouwenvijandelijk of mensen verachtend is. Er zijn veel dingen die ik geweldig vind. Ben ik een gast? Een inwoner? Nee, ik ben een passant die graag een poosje wilt blijven. En of dit nu Thailand of een ander leuk deel van de wereld is, maakt niks uit.
Ik ben geen gast van Thailand, maar van de aarde. Meer niet en niet minder.
Ik wordt van regeringswege gedoogd, mag hier niet deelnemen aan de maatschappij (heb dan ook een visum dat dat met zoveel woorden vermeldt), maar ik ondervindt dat de Thai mij niet alleen maar gedogen. Niet dat ze zich zich bemoeizuchtig gedragen (moet je in Nederland om komen).
Voor anderen als die een baan hebben en een ander visum dan ik, ligt dat allemaal (en wat hier nog volgt wellicht ook) wat anders. Vele Thai (helemaal geen lid van eenzelfde club of zo) groeten mij vriendelijk en geven andere blijken van achting (ook daavan kan ik zeggen: moet je in Nederland om komen). Dit gevoel -en het is dus niet helemaal alleen maar een gevoel, maar het zijn ook ondervonden feiten- verwoord ik door te zeggen: ik voel mij hier een gewaardeerde gast.
Het hele eieren tikken en eten zit hem nou niet in wat wijzelf, de expats, denken in welke classificatie we zitten, gast of inwoner.
Nee, het is wat de wetten van Thailand er van vinden.
En voor die wetten zijn we getolereerde gasten, die elk jaar moeten bedelen of ze weer een jaartje mogen blijven.
Dus we zijn gewoon gasten, punt uit.
Helaas!
Kortom: Verlaat het idee van gast en word lid van de gemeenschap!
Dit is de laatste zin, veel zeggend!
Lid van de Thaise gemeenschap betekend denken en doen op zijn Thai’s.
Dit is nu juist, denk ik , niet de bedoeling van de opsteller.
Hij wil zijn westerse mening kwijt en daar zou de Thai naar moeten luisteren.
Ik denk dat de Thai er beleeft en quasi belangstellend naar luistert, maar daarna weer zijn eigen weg gaat. Dit laatste gebeurt in praktisch elk “buitenland”. Voor het beleefd luisteren staat Thailand bekend en is een van de reden dat we van Thailand houden.
HaJé
Als ik er goed over nadenk…Dan is het strikt een taalkundige kwestie.
Er is immers inderdaad een verschil tussen ’te gast zijn in Thailand’ en een buitenstaander zijn [midden in de Thaise samenleving]….
Inwoner ben je pas als men een Residence Visa heeft of de Thaise Nationaliteit aangenomen heeft. Na 30 jr huwelijk met een Thaise, 2 volwassen kinderen en 40 jr in het land (als gast IMO) moet ik mij nog steeds elke 3 mnd bij de immigration melden. Wat ben ik dan? Juist, te gast en geen inwoner. Ook kan men mijn Visa a la minuut intrekken, wat ook al eens gebeurt is, jaren geleden, en men 27 buitenlanders er zomaar uitgooide met de smoes dat zij niks bijdroegen aan de Thaise samenleving. Daar was de eigenaar van het toendertijd bestaande Gasthof en Restaurant Bavaria (2 restaurants) ook bij. Moest 70 miljoen baht bekeuring betalen en kon toen naar Duitsland. Inwoner? Laat me niet lachen.
Redactie: Spaties geplaatst achter leestekens. Dat is gebruikelijk en het bevordert de leesbaarheid. U wilt toch gelezen worden?
“Het is hun land” schreef iemand hierboven. Korter en krachtiger kun je de verhouding waaraan je in Thailand gebonden bent niet beschrijven. Zodra Thailand niet meer van de Thai is, maar te veel (ook) van ons, gaat er heel wat verloren.
Welnee, het is ook een beetje ‘mijn land’. Vergelijk het met de werknemer van een bedrijf. Hij is geen eigenaar van de zaak en is ook niet de grote baas en toch voert hij zijn taken goed uit en voelt zich verantwoordelijk voor de goede gang van zaken in ‘zijn’ bedrijf en zet zich daar voor in. Zo zijn wij met z’n allen, iedereen die in Thailand woont, werkt of vakantie houdt, Thais en buitenlanders, verantwoordelijk voor de goede gang van zaken, ieder op zijn eigen manier. En als wij, buitenlanders, die verantwoordelijkheid goed oppakken, gaat er niets verloren maar wordt er veel gewonnen. De Gouden Eeuw in Nederland was juist zo succesvol door de instroom van vele soorten ‘buitenlanders’ en datzelfde geldt voor veel andere landen. Een menging van culturen is het mooiste wat er is want dan ontstaan er nieuwe bruisende gemeenschappen. Vergelijk het maar met een eicel en een zaadcel. Of zou klonen beter zijn?
Ben ik helemaal met je eens @Tino. Ik ben hier komen wonen en wil hier sterven, hetgeen naar ik hoop nog even wordt uitgesteld. Thailand is derhalve ook een beetje “mijn land”, en voor dat beetje en op dat stukje waarop ik functioneer draag ik alle verantwoordelijkheid. Je moet wel aan Thailand een steentje willen bijdragen. En als Thailand toestaat dat slechts kleinere steentjes op hun pad naar vooruitgang worden neergelegd, dan is dat omdat niets zomaar van een leien dak gaat. Vandaar dat de Gouden Eeuw zo in mineur eindigde.
Voel mij hier te gast. Durf ook niet mijn vingertje op te steken bij bv corruptie.
Ben een held op sokken, net als zo vele andere immigranten.
Mijn insteek is niet zozeer de interpretatie van het al of niet te gast zijn maar wél dat het dikwijls als tegenargument gebruikt wordt wanneer een mening wordt gegeven over bepaalde aspecten in de Thaise samenleving.
Kortom vind dat men te allen tijde een mening moet kunnen geven over iets waarop óók Thailand geen uitzondering is.
Overigens het bekende riedeltje ‘ja maar we zijn te gast, daar hebben we niet over te oordelen, het land is van de Thai’ en vul maar aan wordt niet alleen gebezigd door expats en emigranten maar ook dikwijls door degenen die ‘gewoon’ in Nederland wonen en werken, die daar hun geliefde uit Thailand hebben doen overkomen.
Ga maar eens een gesprek aan aldaar.
Hoezo zijn de woorden gast, gastarbeider en gastgezin ooit in gebruik genomen.
Zolang je dus niet genaturaliseerd bent en dus de Thaise nationaliteit hebt ben je een gast.
Echter dit wil niet zeggen dat we niet mogen praten over de zaken die in het land spelen. Echter we kunnen en mogen in dat geval dus geen beslissingen nemen daar we gen stemrecht hebben.
Waarom willen we graag oordelen en praten over de goede en slechte zaken van het land. Jawel omdat het een andere cultuur is waarin we terecht gekomen zijn.
De cultuur die zeker geen Europese invloed heeft gehad en dus gewoon een eigen identiteit heeft. Deze identiteit willen we graag naar onze hand zetten. Echter dit behoort niet tot onze mogelijkheden.
Tuurlijk zijn er verbeteringen die we graag zouden willen zien en we misschien stilletjes willen beinvloeden.
Het verkeer is er 1 van. Hoe graag we ook willen dat er zaken veranderen we zullen het aan de Thaise bevolking moeten overlaten.
Voor mij geldt dan ook dat ik het land accepteer zoals het is. Tuurlijk zijn er wel irritaties maar deze leg je dan ook gemakkelijker weer naast je neer omdat je weet dat het vechten tegen de bierkaai is om zaken te willen veranderen in je omgeving
Wat geeft het voor moeite een “Gast” te zijn . Ik heb nooit anders gehoord als “we zijn te gast bij die en die”. Maar wees dan een werkelijke gast en steek zo nodig een handje uit de mouw indien daar goede rede voor is en blijf dan niet langs de kant zitten om de gastheer of vrouw alleen al het werk te laten doen. We willen allemaal zo graag eens bij de
“buurman ” over de grens kijken , en willen allemaal de Wereldburger zijn nou, gedraag je daar dan ook naar! Als je bij Fam. op bezoek bent blijf je toch ook niet als een zoutpilaar zitten tot de gast vrouw of heer het eten op tafel zet?!
Deze betekenis van “Gast” vond ik op het Internet.
Vooral dat laatste (gast op een computer) vind ik wel passen voor Thailand.
Gast
[persoon] – Een gast is een bezoeker, al dan niet uitgenodigd.
Bij bezoekers van een hotel spreekt men van gasten.
In de computer-wereld is een gast iemand die geen eigen account heeft op een computer of netwerk. Zo`n gast kan soms wel gebruikmaken van een computer, maar heeft heel weinig rechten en kan vrijwel nergens bij. 😉
Haha. Leuk.
Maar volgens mij worden er hier door diverse personen twee dingen door elkaar gehaald. Je hebt ten eerste de stelling die betrekking heeft op mensen die zeggen dat je als buitenlander (expat of emigrant die voor korte, langere of permanent verblijf) in Thailand verbijft, dat die mensen niet teveel hun (kritische) mening moet uitten want dat doe je als gast niet. Dan draait het dus om het gevoel of de personen die hier verblijven gevoelsmatig gast zijn en hun mening mogen hebben en uitten over hun verblijfsland. hier kun je natuurlijk ook onder scharen hoe “de” Thai gevoelsmatig over de buitenlanders denken die hier komen voor vakantie/werk/leifde/overig/… . Daar gaat dit blog eigenlijk over: ben je als je hier als buitenlander verblijft “te gast” en zo ja/nee waarom zou men dan wel of niet bepaalde dingen mogen uitten of doen?
Dan heb je natuurlijk het tweede punt: hoe de Thaise overheid over buitenlanders denkt en welke regelgeving/beleid men voert omtrent rechten & plichten op alle fronten: verblijfsrecht, werk recht, recht op hulp, eigendomsrecht, erfrecht en allerlei andere zaken die hier indirect en direct aan verbonden zijn. Het mag duidelijk zijn dat de Thai overheid de meeste buitenlanders die hier zijn toch vooral verwelkomt om de centjes, de nodige plichten/beperkingen op left (kort visum etc.) en weinig rechten. Het verkrijgen van gelijke rechten (dmv de Thaise nationaliteit of zelfs maar via een verblijfsvergunning -Permanent Residence- in plaats van een eeuwig kort visum), ook dat zal niet snel ten positieve van de buitenlander veranderen. Dat is een andere discussie: waarom is dit zo, is dat eerlijk of slim, kan daar verandering in komen, etc.
Ik zou me als ik in Thailand zou wonen echt geen gast voelen, ik zou dan ook alles doen om er gewoon te leven als elk ander persoon en graag zo behandeld willen worden door de mensen om mij heen. Dat de Thaise wet het heel moeilijk maakt je niet als gast te zien (of je moet een PR bekomen of Thaise nationaliteit door naturalisatie is dan weer wat hier mee conflicteert. Ik voel me met mijn Thaise partner toch geen gast (toerist) als ik aldaar op vakantie ben en hoop dat over een tiental jaar als we naar Thailand emigreren ik niet als gast maar tenminste toch als (emigrant) inwoner wordt gezien door de Thaise wet en maatschappij. Helemaal kom je daar niet vanaf want bepaalde groepen mensen van buitenlandse komaf die in Nederland geboren zijn worden ook in NL toch soms als “niet van hier” gezien…
Uitstekende argumenten in de stelling.Met vele commentatoren ben ik het ook eens zoals Cor Verhoef,RobV en Chris.Zoals vaak hangt de mening “gast of niet” af van de gehanteerde definities.B zegt: altijd gast zolang je niet de thaise nationaliteit hebt.Dit is voor mij te simpel.Feitelijke omstandigheden spelen een rol als bv.:getrouwd met thaise,thaise nationaliteit hebbende kinderen,een huis bezittend,je naam vermeld in de huisregistratie{het blauwe boekje],in aanmerking kome voor de “gouden kaart{medische behandeling voor 30 baht}”,thais rijbewijs,residence permit ,je praat met je buren,leest thaise kranten,je wordt uitgenodigd voor partijen etc..Daarnaast spelen gevoelens een rol als bv.:meeleven met de thaise politiek,Thailand is mijn land,hier zal ik gecremeerd worden ed.De thaise wetgeving laat zich niet uit over al dan niet gast zijn, maar geeft slechts regels welke afwijken van die voor de thai.Jammerlijk is {en nmm. een omissie} dat permanent wonende ex-pats ,die eventueel moeten voldoen aan bepaalde eisen maar niet de thaise nationaliteit hebben, geen stemrecht hebben.Echter ik voel me ingeburgerd.Ik ben een inwonwer van dit land en geen gast.Wat anderen vinden is in feite niet van belang.De vraag over een residence permit:Eenmaal per jaar{ca 2 weken} kan men een aanvraag indienen.Men dient zelf voortdurend te bellen wanneer de inschrijftermijn open is.Per nationaliteit worden slechts enkelen geselecteerd.Je moet aantonen een redelijke beheersing van de thaise taal en voldoende financiele middelen.De prijs bedraagt ca. 100.000 baht.Eenmaal per 5 jaar moet je je melden op het politiebureau voor verlenging.Echter het nadeel is dat voor buitelandse vacanties toestemming moet worden gevraagd{1 inreisvisum 4000 baht,multipel 6.000 baht,een jaar geldig}.
Als ik aan die vele eisen niet voldoe die Egon Wout stelt aan het te gast zijn, wat ben ik dan?
Ik ben niet getrouwd met een Thaise. Ik heb geen kinderen die de Thaise nationaliteit hebben. Ik bezit inThailand geen huis (dat verhuist makkelijker). Ik heb nog nooit gehoord van het blauwe boekje, ik heb nog nooit gehoord van een gouden kaart. Ik bezit geen Thais rijbewijs (kom toch wel waar ik wil, zelfs -als dat de beste optie is- per auto, maar niet met mijzelf achter het stuur). Residence Permit nooit van gehoord (als dat belangrijk is, waarom lees ik daar dan niets over op het Thailand blog). Natuurlijk praat ik wel mijn Thaise buren (in het engels) en -na verhuizing- ook met ex-buren en vele anderen (waaronder ook Birmezen en Nepalezen). Nergens heb je zo makkelijk kontakt met andere mensen als hier in Thailand, dat in tegenstelling tot de situatie in Nederland. Ik lees geen Thaise kranten, wel het Thailandblog. (Dick van der Lugt leest voor mij de Bangkok Post). Kortom wat ben ik hier niet en wat ben ik hier wel? Dat hangt inderdaad van de definities af van de woorden die je gebruikt. Misschien moet ik zeggen: ingeburgerd niet, te gast ben ik (althans voel ik me) wel. En op mijn gemak.
Lezen is een kunst die niet iedereen beheerst.Mijn commentaar wijst er op dat er een aantal factoren zijn welke je burger van dit land maken hoewel niet in het bezit van de thaise nationaliteit..Hoe je in vredesnaam kunt lezen dat je aan mijn genoemde voorbeelden moet voldoen om gast te zijn terwijl ik het tegenovergestelde bedoel is mij waarlijk een raadsel.Gezien je geringe kennis omtrent Thailand beschouw ik jou als niet ingeburgerd .Overigens wordt het residence permit in een van de commentaten genoemd.Blijkbaar ook niet gelezen.
Na mijn teksten en die van jou, en ook de tekst van KhunRudof herlezen respectievelijk gelezen te hebben is mij het misverstand wel duidelijk. Het begrip ‘gast’ en ‘ingeburgerd’ zijn niet voldoende of misschien beter gezegd op een andere manier uit elkaar gehouden. Is dat alles wat jij noemt noodzakelijk om een gast te zijn, of ben je als je aan dat alles voldoet een stap verder, namelijk ingeburgerd?
Je schrijft:: “Gezien je geringe kennis omtrent Thailand beschouw ik jou als niet ingeburgerd”. Dat is ook precies wat ik schreef: mij dunkt dat ik niet ingeburgerd ben, wel voel ik mij een gast in dit land. Als ik dat, die begrippen definierend, mag toelichten: een gast kun je zijn zonder veel kennis van het huishouden, de vliegmaatschappij waarmee je vliegt, het land waar je te gast bent (al naar wat van toepassing is). Een ingeburgerd iemand -in casu in Thailand- is bijvoorbeeld iemand zoals jij die zoveel weet van dat land, en er ook veel intensievere relaties mee heeft. Daarbij komt dan nog dat sommige mensen (zoals KhunRudolf) al gauw intensief verkeren met de burgers van Thailand. Dan vallen de begrippen; “te gast zijn” en “ingeburgerd zijn” (nagenoeg) van meet af samen.
We praten eigenlijk over gevoelens (in de psychologische sfeer iets te zeggen is altijd moeilijk) en wel: behoor je volgens je gevoel er bij -in jouw woorden: ben je “een burger van dit land”- of niet? En is daar een rangorde in -een te behalen status- waarmee je wat kunt (op het immagratiekantoor bij voorbeeld)? Zo ja, op grond van welke criteria? Die jij noemt? En de hamvraag: ‘Maar’ een gast en niet ‘ingeburgerd’ (die woorden gebruikend zoals bovenstaand gedefinieerd) mankeert daar wat aan? Of mag je ook een beetje meer afstandelijk zijn?
Egon: Misschien heeft @Lije toch helemaal niet zo ongelijk, (waarbij je het woord ‘gast’ wat ruimer moet nemen.) Het getrouwd zijn met een Thaise, kinderen met de Thaise nationaliteit, gezamenlijke een huis bezitten waarbij de naam vermeld in het blauwe boekje, in aanmerking komen voor medische behandeling voor 30 baht via mijn Thaise partner, het bezit van een Thais rijbewijs, praten met de buren, lezen van Thaise kranten, uitgenodigd worden op bruiloften en partijen: gebeurde ook allemaal al toen ik nog gedurende jaren één of meerdere maanden als vakantieganger in Thailand kwam, en zijn zaken die mij aanwaaien en waarvoor ik zelf weinig hoef te doen. En het maakt voor jouw status ook helemaal niets uit als enkele of meerdere e of alle genoemde door jou genoemde aspecten afwezig zouden zijn.
Blijft over jouw eigen gevoel je ingeburgerd te denken. De zin: ‘wat anderen vinden is in feite niet van belang’ geeft dan weer aan dat, als het de Thai ook niets uitmaakt, het voor jou niet relevant is dat regelgeving op dit vlak hetzelfde blijft.
Good heavens, ik realiseerde me niet dat mijn commentaar tot zoveel misverstand aanleiding geeft. Voor de laatste maal zal ik trachten duidelijker te zijn. Ik maakte bezwaar tegen de definitie dat alleen wanneer je de thaise nationalteit bezit je GEEN gast bent in Thailand. Ik acht deze definitie van al dan niet “gast” zijn te gering van inhoud. Immers ik ben van mening dar er feitelijke omstandigheden zijn andere dan de thaise nationaliteit welke je geen gast doen zijn. Ik noemde een aantal voorbeelden,veel meer zijn er te geven en nergens heb ik gezegd dat je aan allen moet voldoen om niet de status van gast zijn te hebben. Daarnaast heb ik een 2de categorie genoemd -je gevoelens- welke je geen gast doen zijn. Wederom slechts enkele voorbeelden, meerdere zijn te geven en het is beslist niet nodig aan allen te voldoen om een status als niet gast te hebben.
Rudolf’s mening deel ik beslist niet. Om het gevoel te hebben ingeburgerd te zijn dient aan een aantal criteria te worden voldaan om dat gevoel te creeren. Gevoel of geloof zijn op bepaalde zaken gebaseerd en komen niet zomaar uit de lucht vallen! De door mij genoemde voorbeelden dragen bij tot mijn opvatting ingeburgerd te zijn. Maw. mijn definitie van niet gast is aanzienlijk ruimer dan alleen het bezitten van de thaise nationaliteit. Nergens heb ik beweerd dat het burger zijn van dit land een hogere status inhoudt dan het gast zijn! Het is niets anders dan een andere status zonder een preferentie uit te spreken. Het ingeburgerd zijn houdt in dat enige kennis van de thaise taal aanwezig is wat als groot voordeel heeft dat je op immigratiekantoren in het algemeen een betere behandeling kunt verwachten. Overigens heb ik mij ook schuldig gemaakt aan slecht lezen van Lije’s commentaar. Inderdaad heb je gezegd dat je hier gast bent, een mening welke ik vooralsnog deel.
Redactie: Wil je spaties zetten na punten, komma’s en dubbele punten. Dat heb ik nu weer gedaan, maar ik blijf het niet doen. Die spaties bevorderen de leesbaarheid.
Het is dus -wisten we eigenlijk al- vooral een kwestie van welke definities je kiest voor de begrippen “gast” (of juist “geen gast”) en “ingeburgerd”. Jouw definities stel je nu duidelijk (en ook stel je duidelijk dat er geen statusverschil speelt tussen het te gast zijn en het ingeburgend zijn). Je mening, daar is -op basis van je definities die je nu duidelijk hebt gemaakt- niets mis mee; je mag op grond van bepaalde gevoelens je al dan niet ingebrugerd voelen. Of je dan tegelijk ook “íngeburgerd” bent volgens een objectieve (maar dus andere) betekenis van dat woord, dat kan dan zo zijn en ook niet zo zijn. Me dunkt dat we bij nader inzien het met elkaar eens zijn, toch?
Mijn excuses, zal spaties zetten volgens instructie. Dank voor de hulp. Lije , wellicht tijd voor een biertje om nog eens van gedachten te wisselen wanneer je je ingeburgerd voelt. Accoord redactie?
Beste Egon, Ik ben geheelonthouder. Maar een persoonlijk contact sluit ik niet uit.
Is wel intressant om dit te volgen.
Ik ga nu waarschijnlijk na 6 jaar thailand mij definitief vestigen
Ik ben belg en verblijf elke keer in hetzelfde guesthouse voor enkele maanden;is daar mijn thuis….
Normaal moet ik een adres opgeven als ik mij inschrijf op de belgische ambassade.
Mijn vraag is ,mag dit het adres van het guesthouse zijn of “moet” dat een woning zijn?
Dank