Stelling v/d week: Economisch gezien, is en blijft Bangkok een zegen voor het hele land
Ja, ik weet het. Op het platteland (met name in het noord-oosten en veel minder in het zuiden) wordt veel afgegeven op Bangkok. De plaats van de elite, van de machthebbers, van het leger, van de corruptie, van de intellectuelen, van de arrogantie, van de anti-democraten, van het goede leven, de stad van melk en honing. De plaats van de hebzucht, van het mondaine vertier, van glamour en opsmuk, van de oneindige en dagelijkse files, van energieverslindende shopping malls, van het neerkijken op armen.
En inderdaad, in een aantal gevallen heeft men zeker gelijk. Maar in een aantal andere gevallen ook niet, maar een imago is sterk en overleeft niet alleen menige jaren maar ook de werkelijkheid. Laat ik de argumenten waarom ik denk dat Bangkok in economische zin (ik heb het dus NIET over politiek of infrastructureel, of sociaal) een zegen is en blijft voor het hele land, ook voor het noord-oosten.
Bangkok is het economische hart van Thailand. Die positie heeft het vooral verworven doordat de economie van dit land steeds meer afhankelijk is geworden van de export van produkten (agrarische sector, auto-onderdelen, juwelen en toerisme) en veel minder leunt en steunt op de binnenlandse consumptie. Deze internationale gerichtheid van het Thaise bedijfsleven (niet alleen de grote maar zeker ook de middelgrote ondernemingen) zal naar mijn stellige overtuiging nog groter worden als de AEC zich meer als een interne economisch markt gaat ontwikkelen. Daarnaast blijft het naburige en steeds rijker wordende China met 1,4 miljard inwoners een wolf wiens honger op allerlei gebied nauwelijks te stillen is. Die economische positie zal alleen maar sterker worden naarmate dit land opschuift van een industrieel land naar een dienstenland.
De toenemende internationalisering van de economie zal ook positieve gevolgen hebben voor het aantal, de kwaliteit van de banen en de lonen. Startend in Bangkok maar daarna uitstralend naar andere economische centra (steden als Chiang Mai, Phuket, Udonthani, Khon Kaen, Ubon) in het land. In economische termen heet dat het multiplier effect. Hoofdkantoren van Thaise en buitenlandse bedrijven willen echter graag in het centrum zitten waar het allemaal plaatsvindt, ook vanwege snelle en persoonlijke contacten met leveranciers, dienstverleners, up-to-date internet-technologie, de overheid en het vinden van de juiste werknemers. Dat is in de wereld niks nieuws. Kijk naar onze eigen randstad.
Deze ontwikkeling, waarbij steden economisch veel belangrijker worden dan het land als geheel, is eigenlijk in de hele wereld aan de gang. We praten nauwelijks over de Engelse economie maar over Londen, Brussel is synoniem met de EU (en niet met de Belgische economie) en als we het over Berlijn, Parijs, Madrid, Barcelona, Rome hebben, gaat het over de economie van het hele land. De situatie is een beetje vergelijkbaar met de economische rol van de steden in de Middeleeuwen in Europa. Bangkok is zover vooruit op steden als Phnom Penh, Vientiane, Yangon, Kuala Lumpur en Hanoi dat het economisch nauwelijks meer kan worden ingehaald.
Natuurlijk heeft een economisch lichaam meer vitale onderdelen dan alleen een hart. Maar als het hart niet klopt en ziek is, is het einde nabij. Soms moeten dan maatregelen worden genomen die impopulair voor sommigen zijn of unfair zijn in die zin dat de ene groep (op de korte termijn) meer profiteert dan de andere, zoals bijvoorbeeld de beslissing tijdens de overstromingen in 2011 om het centrum van Bangkok niet onder water te laten lopen.
Als het goed gaat met economische hart van Thailand, met Bangkok, gaat het ook goed met de andere vitale onderdelen. En dat is de laatste jaren goed te zien. Andere steden maken een positieve economische ontwikkeling door die voor een groot deel kan worden afgeleid van de ontwikkeling van de landelijke en regionale economie. Dat is ook goed omdat een centrale economische ontwikkeling ook schaduwkanten heeft: milieuvervuiling, groei van het verbruik van water en elektriciteit, congestie (verkeer, winkels, immigratie), prijsverhogingen en niet te vergeten de trek van jongeren naar de stad Bangkok op zoek naar (beter betaald) werk dat er op het platteland te weinig is.
Kortom: een sterk hart betekent een sterk lichaam. De economische positie van Bangkok moet worden versterkt, in het belang van Thailand, van de stad en stedelingen zelf maar ook van de inwoners op het platteland die direct of indirect van de economische ontwikkelingen in Bangkok profiteren. De economie op het platteland moet complementair werken en niet Bangkok willen vervangen.
Ben jij het eens of oneens met de stelling dat Bangkok economisch gezien een zegen is voor het hele land? Reageer dan en vertel waarom.
Uw verhaal wordt opgehangen aan de organische metafoor: een land is een lichaam met organen, en de hoofdstad is het hart, en de functie van het hart is de bloedsomloop in het gehele lichaam gaande te houden.
Je kunt de hoofdstad echter ook vergelijken met de mond die alles opzuigt, met de maag die alles verteert, of met de cloaca die alles uitscheidt. Verder met de parasiet die zijn gastheer uitzuigt.
Op deze organische metafoor zijn in het verleden hele ideologieën ontwikkeld, zoals die van Portugals Salazar.
De overtuigingskracht is zwak.
Het verhaal wordt niet opgehangen aan de metafoor. De eeste vier alinea’s gaan daar helemaal niet over.
in economisch opzicht kan bangkok een zege zijn, maar wat is de waarde daarvan als mensen geen schone leefomgeving hebben en de statistieken omtrent long gerelateerde ziekten en aandoeningen er niet om liegen?
verstedelijking is een globaal fenomeen inderdaad maar een stad functioneerd in mijn ogen pas goed als hij voldoende duurzaam ontwikkeld is en wonen, werken/bedrijvigheid en recreeeren een bepaalde balans hebben.
ik maak mij zorgen als ik hoor dat mijn vriendin wonend in het lat krabang district na een regenbui last krijgt van rode huiduitslag en dat is niet van de zuivere H2O.
zolang ik tijdens de nadering van het vliegveld nog een vieze smogkoepel vanuit het raampje van het vliegtuig zie denk ik dat de stad der engelen nog een weg heeft te gaan.
het is misschien een beetje utopisch maar van mij mag over 11 maanden er een regering komen die duurzame prioriteiten gaat stellen en het land waar wij ons hart aan verloren zonder eigen of partijbelang verder gaat ontwikkelen.
de plannen voor een electrisch treinennet geeft hoop en wellicht groeit het besef voor duurzame ontwikkeling verder want een ieder die de Dharma [boeddhistische leer] kent begrijpt hoe het zou moeten zijn.
Dokter: ‘Uw hart is nog heel goed, meneer Jansen, maar uw hersenen, nieren en lever zijn behoorlijk aan het slijten’. Meneer Jansen: ‘Fijn, dokter, dat mijn hart het nog zo goed doet!’
Het is waar dat als het hart niet goed werk, de rest van het lichaam er onder lijdt. Maar het omgekeerde, waar jij, Chris, op doelt is niet waar: als het hart het goed doet gaat het automatisch ook goed met de rest van het lichaam.
Als de nieren het opgeven gaat uiteindelijk ook het hart te gronde.
Dat betekent dat het hart, Bangkok, in letterlijke en figuurlijke zin, beter moet gaan zorgen voor de andere noodzakelijke organen.
Dat is waar Thailand zich op moet gaan richten: een betere ontwikkeling van Thailand buiten Bangkok: onderwijs, milieu en gezondheidszorg. Belast de rijken en steun de armen, om het even kort te formuleren. De ’trickle down’ theorie dat, als de rijken rijker worden het vanzelf ook beter gaat met de minder bedeelden, is al lang omver geworpen.
Je hebt wel gelijk dat het de grote steden buiten Bangkok wat harder groeien, maar 1% van 100 is gelijk aan 2% van 50..
Een land als Frankrijk heeft net als Thailand een lange traditie van centralistisch beleid dat in hoofdzaak in en om de hoofdstad draait. De leegloop en de verloedering in de rest van het land is tekenend voor dat soort centralistisch beleid.
Leuk voor al die Nederlanders en Belgen die in het Franse buitengebied voor een prikje leuke optrekjes aanschaffen als tweede verblijf. Pour cultiver de « l’authentique ». Maar of het land en haar inwoners daar beter van geworden zijn is bijzonder twijfelachtig.
Een ver doorgedreven centralistisch hoofdstedelijk beleid is gestoeld op een enge egocentrische beleidsvisie waarin nauwelijks aandacht geschonken wordt aan het land en haar bewoners die nog niet naar de hoofdstad gevlucht zijn om economische redenen. De economische migratie naar de hoofdstad is an sich een self fulfilling prophecy voor de groei en het belang van de hoofdstedelijke regio.
Van dat fameuze vermeende “band wagon effect” (Als het goed gaat met Krungthep volgt de rest ongetwijfeld later wel.) is nauwelijks iets te merken in het rurale Noorden en Noord-Oosten.
Dan kijk je toch niet goed en je kijkt ook niet naar de cijfers over de economische ontwkkelingen.
As mentioned, the BMR (Bangkok Metropolitan Region) is a dominant city-region, also performing as an escalator region. This ‘escalator effect’ has had the effect of curtailing the development of the poorest regions in Thailand.
https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/21681376.2017.1333919
Het hart waar alles op draait?
In zekere zin wel. Echter met een vergelijk van omliggende landen gaat de vooruitgang langzaam.
Yangon heeft een inhaalslag gemaakt waar Bangkok een puntje aan kan zuigen.
Qua snelheid zeker. Kuala Lumpur is een moderne stad met een dito uitstraling.
Bangkok heeft op vele vlakken hart problemen.
Infra struktuur, wegen net, sterk verouderde bussen. Bebouwing met vele open gaten en sterk verwaarloosde gebieden. Riolering wat grote gebreken heeft.
Om het hart draaiende te houden zal er sterk geinvesteerd moeten worden.
De enorme vervuiling van zwerf/straatvuil.
De hoeveelheid zwerfhonden en ratten.
Volgens mij is het een hart van iemand die a jaren aan hartproblemen leidt zonder een dokter te raadplegen.
Tja,
Ik ben het wel eens met de inhoud van het artikel, maar kom regelmatig in Kuala Lumpur en zie daar de economie toch sneller groeien, als in Bangkok.
Bangkok zou een zegen kunnen zijn voor het land.Als de regering de subsidies en algemene belasting inkomsten eerlijker zouden verdelen..En ze zouden proberen om ook in andere steden te investeren.
Nu word meer dan 50 % van al het geld in Bangkok geïnvesteerd.Terwijl er lang geen 50 % van de mensen leeft. En ze doen dat bewust!!! Neem bv de water beheersing. Daar doen ze alles voor om te mislukken.
Zodat de mensen uit de dorpen lekker voor weinig in Bangkok gaan werken/ Daarom is de huidige regering ook zo bang voor de rooien. Want die gaan (helaas ook met veel fraude )wel in het Noorden en Noord Oosten investeren. Nu hebben de mensen in het noorden en noord oosten niets.De economie hier is op het moment zeer slecht.Mijn vrouw verhuurt kamers en daar komen meestal zaken mensen mensen van elektronica firma’s enzovoort. Die kwamen tot 2016 bv 2 of 3 maal per maand. en nu hooguit nog maar 1 maal per maand of soms per 2 maanden. Ten opzichte van 2016 zit ze nu op minder dan
50 % .aan inkomsten.
S’ avonds sluiten de restaurants om 8 uur want er is niemand/
Kijk naar de belastingafdrachten per streek en waar die gelden weer worden uitgegeven ( heeft vlg mij in het kader van de laatste verkiezingen in TH op Thailand blog gestaan) . Dan blijkt, dat Bangkok niets anders is dan een parasiet, die voor een fors deel leeft van wat de rest van Thailand oplevert.
Idem de kantoren in Bangkok, maar het werk ( fabrieken) up country, waarbij dus wederom de winsten afgeroomd worden ten voordele van Bangkok, waar dan ook een fors deel van die revenuen worden uitgegeven.
http://download.rd.go.th/fileadmin/download/Fiscal/Taxcollection2014_3.pdf
http://www.rd.go.th/publish/54162.0.html.
Bangkok is verre van een parasiet. Van alle belastingopbrengsten in Thailand komt 64% op het conto van bedrijven en consumenten (BTW en inkomstenbelasting) in de hoofdstad. 36% wordt bijgedragen door alle districten SAMEN. (situatie 2014)
Een kleine uitleg: vanuit de armere districten komt eigenlijk alleen BTW binnen want de inkomens zijn zo laag dat daarover geen inkomstenbelasting hoeft te worden betaald. In bangkok zijn meer grote bedrijven gevestigd en worden betere salarissen verdiend.
Als je het staatje goed bekijkt zie je dat de belastinginkomsten van de regio’s sneller stijgen dan in Bangkok. Dit is geen teken van uitzuigen maar van toenemende welvaart (meer bedrijvigheid, hogere inkomens) !!
De bekende badplaatsen zoals Pattaya, Phuket en Huahin hebben ook een economisch hart en zijn ook corrupt alles en iedereen is van de hotemetoten met poen die iedereen en alles regeren met goedkeuring van BANGKOK.
Dat de economie van Thailand (en de politiek) sterk gecentraliseerd is in Bangkok is niet zo verwonderlijk. Het is terug te leiden naar de Ayutthaya periode, waar de macht lag bij de sterkste stad en de restgebieden van het koninkrijk – vassal staten – zorgden voor voedselvoorziening, soldaten leverden tijdens campagnes tegen andere koninkrijken, en een natuurlijk bescherming vormden voor de hoofdstad.
Ook nu nog is de macht gecentraliseerd in 1 stad (Bangkok), de ontwikkelingen in de eastern seaboard even buiten beschouwing gelaten.
Thailand wordt weliswaar door Bangkok geprojecteerd als 1 volk dat al eeuwen lang een hechte eenheid vormt, maar de realiteit is anders. Het noorden, noordoosten en zuiden van het land worden nog steeds niet vertrouwd, maar van deze moderne ‘vassal’ staten wordt nog steeds verwacht dat zij het voedsel en mankracht leveren aan de heersende stad.
Een te sterke ontwikkeling van 1 van deze moderne vassal staten (stel dat Chiang Mai of Khon Kaen een concurrerende stad wordt van Bangkok) wordt gezien als een bedreiging. Thailand is ook daarom nog steeds een feudale samenleving.
Ik ben het niet eens met de stelling omdat een betere spreiding van welvaart leidt tot een betere binnenlandse markt en daarmee tot een betere economische ontwikkeling.
En plots gaat het over mijn waarnemingsvermogen.
Doet meester Chris dat ook zo met zijn studenten?
Zie jij het alleen helder en correct Chris?
En al die andere reacties van de andere getuigen/ervaringsdeskundigen? Ook allemaal doof, blind of dom?
De meester weet blijkbaar altijd alles.
Bespottelijk.
Hier wordt een stelling weergegeven waar altijd twee kanten aanzitten. Dit is juist hoe een leraar de studenten moet prikkelen om verder te kijken dan hun neus lang is en kunnen accepteren dat er ook andere meningen mogelijk zijn.
Bangkok bestaat uit meer dan 40% import Thai die zelf de keuze hebben gemaakt om naar de stad te komen voor waarschijnlijk een financieel beter leven. Ieder jaar is er een exodus om weer naar huis te gaan dus de stad genereert wel degelijk de middelen om te overleven en het thuisfront te sponsoren.
Wat dat betreft is de mens liever lui dan moe. Je gaat naar de plekken waar je makkelijk voedsel kan krijgen en in veel andere landen is het niet anders. Amsterdam en Rotterdam zijn het voorbeeld van provincialen die precies hetzelfde deden.
Er is in de tweede helft van de vorige eeuw een economisch geografische boekenkast volgeschreven over het feit dat -in de vrije markt- regionale multipliers maar heel beperkt werken. Helaas is het meestal andersom: in het zgn centrum-periferie model, “zuigt” het centrum de periferie leeg van kapitaal en van ondernemende en goed opgeleide arbeidskrachten.
Aldus die veronderstelde positieve uitstraling van economische groei naar andere centra: dat zal allemaal niet zo’n vaart lopen. Wel kan de welvaart in de regios enigzins toenemen door de toegenomen vraag naar grondstoffen en de “gerepatrieerde” lonen van de “gastarbeiders”.
Verder kan een overheid de negatieve centripetale krachten enigzins mitigeren door het voeren van een regionaal economisch beleid (zie bijv de verhuizing van overheidsdiensten naar Groningen in NL in de jaren ’70/80).
Kortom, economische groei geconcentreerd in een metropool als Bangkok is een natuurlijk economisch fenomeen. Deze concentratie van economische activiteit zal zeker het Nationale Produkt verder doen toenemen. Over een evenwichtige spreiding van de toegenomen welvaart over de verschillende lagen van de bevolking en de regios, daar maak ik me echter weinig illusies over.
Wat het uitstralingseffect betreft naar andere economische centra denk ik dat Chris gelijk heeft (en tot mijn genoegen noemt hij ook Ubon). Zelf denk ik te constateren dat er op economisch gebied en ook wat werkgelegenheid betreft in de stad Ubon en binnen een gebied met een straal van zeg 20 km de afgelopen jaren toch wel wat verbeterd is en dat zal mede komen door geld uit Bangkok. Er zijn hier veel ambtenaren en er wordt behoorlijk geinvesteerd. Door de overheid en door het bedrijfsleven. Zelf heb ik dat gemerkt omdat de onverharde bosweg van 4 km die twee dorpjes met elkaar verbindt en waar mijn vrouw en ik aan wonen in 6 jaar tijd (dus ook al in de tijd voor de militairen de macht grepen) veranderd is in een beton-/asfaltweg. En achter ons land en gedeeltelijk erover loopt nu ook een irrigatiekanaal. Maar je ziet het ook terug in de grondprijzen: in de stad worden nu miljoenen bahts betaald voor een rai en dat gebeurt nu ook voor de grond gelegen aan de uitvalswegen.
Door al die veranderingen krijgen ook boerendochters en -zonen nu eindelijk de kans om aan de universiteit te studeren. En die kans grijpen ze ook.
We stappen wat gemakkelijk over het feit heen dat de buiten Bangkok bestaande Industrie Terreinen en Fabrieks Zones eigenlijk de werkelijke motor van de economie zijn.
Dat deze bedrijven soms een kantoor in Bangkok hebben neemt niet weg dat de geld opbrengende productie en de werkgelegenheid ergen anders plaatsvinden
Rayong, Chonburi, Chachoensao, Saraburi, Ayutthaya, PathumThani, Samut Sakhon, NakornRatchasima
en dan nog wat in het noorden..
Dat is de werkelijke motor van de economie, niet Bangkok…
Als je het zou afmeten aan waar het meeste geld wordt gemaakt in Thailand (percentage bijdrage aan het GDP; niet noodzakelijkerwijze het meeste werkgelegenheid)) zijn Rayong en Chonburi nummer 1 en 2, Bangkok nummer 3.
Ik heb de reacties gelezen en wil daarover het volgende opmerken:
1. het gaat NIET over de scheiding tussen rijk en arm in Thailand maar om de economische functie van de stad, in dit geval Bangkok;
2. Het gaat om economische politiek, niet om belastingpolitiek. De betere verdeling van de welvaart over het land moet dan ook niet (of slechts ten dele) met belastingen (voor rijken) worden opgelost maar met economische politiek: het stimuleren van bedrijvigheid met name in midden- en kleinbedrijf en de verbetering van voorwaarden om van economische ontwikkelingen te profiteren, zoals betere infrastructuur, high speed internet en een beter opleidingsniveau;
3. Hoewel niemand ontkent dat steden als Kuala Lumpur en Yangon een snelle economische ontwikkeling doormaken rijden zij – in wielertermen – op kop in het peloton terwijl Bangkok al jaren geleden is ontsnapt en op kop gaat, met Singapore.
4. Bangkok zuigt het platteland niet leeg als het gaat om goed opgeleide medewerkers. De goed opgeleide medewerkers in BKK komen vooral uit eigen gelederen en vanuit het buitenland. De minder geschoolden komen van het platteland en stueren een deel van hun salaris terug naar hun geboortegrond. (Ik leef nu 12 jaar in Bangkok en ben zelden een taxichauffeur tegengekomen die uit Bangkok zelf kwam).
5. Net als Eindhoven (de stad met de grootste economische groei in Nederland) niet kan concurreren met Amsterdam of Rotterdam, gaat dat ook niet gebeuren met Khon Kaen of Chiang Mai. Daar hoef je dan ook niet bang voor te zijn.
De spreiding van de welvaart is in Thailand al enkele jaren aan de gang: meer en grotere bedrijven in andere steden, uitwaaiering van het toerisme naar zuiden en noorden. Kan het beter? Ja. Kan het sneller? Denk het wel.
Beste Chris,
Ik vind dat je een te beperkte definitie van economie hanteert waardoor er veel misverstanden optreden. Jij ziet economie bijna uitsluitend als de mate van bedrijvigheid en productie. Ik zie het breder: de hoogte van belastingen en de verdeling ervan, de beslissingen waar investeringen te doen (dus niet alleen letten op de winstmogelijkheid maar ook op regionale en milieu aspecten), verminderen van grote ongelijkheid in vermogens en inkomen, goede verdeling van allerlei vormen van zorg over het hele land, dat zijn voor mij even belangrijke zaken waar het economische politiek betreft.
“In der Beschrankung, zeigt sich der Meister”.
Ik gebruik gewoon de alom gebruikte definitie: “Economie is een algemene wetenschap die zich bezighoudt met de menselijke behoeftebevrediging. De economie bestudeert keuzes die mensen maken bij de productie, consumptie en distributie van schaarse goederen en diensten.”
In deze definite staat niets over belastingen, de sociale en milieu-aspecten. Dat betekent niet dat ze niet belangrijk zijn maar alles er met de haren bij slepen maakt het niet duidelijk. Zie de toelichting op mijn stelling.
Citaat:
De economie bestudeert keuzes die mensen maken bij de productie, consumptie en distributie van schaarse goederen en diensten.
En die keuzes hebben wel degelijk te maken met belastingen, sociale (verzorgingsstaat) en milieu aspecten. Praten over economie zonder die menselijke aspecten te benoemen en te bespreken is als het praten over religie zonder naastenliefde ter sprake te brengen..
Moderator: Willen jullie stoppen met chatten?
Toepasselijker is:
Im Meister zeigt sich die Beschränkung.
Oneens met de stelling. Zeker is Bangkok belangrijk maar de rest van het land mag niet teveel derde viool spelen. Ik krijg nu weleens de indruk dat her ‘Bangkok boven alles, op plek één, twee en drie, daarna de andere steden en dan het platteland’. Bangkok (en omgeving, de industrie daar om heen) zal vast de belangrijkste radar blijven maar de overheid mag ook wel wat meer aandacht hebben voor de overige radartjes. Zonder heb functioneert het land ook niet.
Andere voorbeelden:
1. Eerst de Randstad, dan het zuiden, en dan het platteland in Zeeland, Limburg, Drenthe en Oost-Groningen;
2. Eerst Londen, dan Manchester en dan het verre en armzalige Schotland
3. Eerst Brussel, dan de Belgische kust en dan de Borinage
4. Eerst Parijs, dan Marseille en Lyon en de rest heet a la campagne
5. Eerst Rome, dan Milaan en Turijn en de rest is maffia
6. Eerst Madrid, dan Barcelona en de rest is kuststreek
7. Eerst Berlijn en dan een hele tijd niks……alleen fabrieken
Doen al deze landen het verkeerd?
Moderator: Willen jullie stoppen met chatten?
Beste Chris,
Ik schrijf toch nergens dat het vreemd, fout of ongewoon is dat de hoofdstad op de eerste plaats komt? Maar ik heb de indruk dat Bangkok niet alleen de eerste prioriteit is maar ook de tweede en derde en men daarna pas verder kijkt. Het belang van Bangkok boven alles. of zoals je in je stelling schreef ‘Bangkok een zege voor het hele land’. Dan is die verhouding te ver in onbalans doorgeschoten.
Moet ik een berekening maken hoeveel geld er in de opeenvolgende regeringen vanaf Thaksin naar rijstboeren is gegaan? (Praat ik nog niet over de rubberboeren en ananasboeren)
En die agrarische subsidies zijn en blijven heel hard nodig!
Tot zover de kracht van de economische uitstralingseffecten van Bangkok.
In een straal van 50km rond Bangkok staan inderdaad een heleboel fabrieken. Dit zijn echter geen zelfstandige decentrale knooppunten van economische activiteit maar zijn onderdeel van de metropool Bangkok.
Het petrochemisch complex in Rayong is een apart verhaal. Vanwege de aanwezigheid van een zeehaven en zoiets zet je natuurlijk niet midden in Bangkok neer
Niet ongewoon, maar in de context van de stelling meer dan terecht
Bangkok is niet de economische tractor van dit land, dat zijn de bedrijventerreinen die voornamelijk buiten Bangkok gelocaliseerd zijn en dan met het oog op; infrastructuur, milieu en werkgelegenheid..
U vergelijkt Bangkok met Europese steden als Amsterdam, Berlijn enz. Ben ik even blij dat Amsterdam er in de verste verte niet uitziet als Bangkok! Appels en peren vergelijken. Berlijn? In DDR tijden had men daar Bonn als hoofdstad. Beide steden waren niet bepaald de motoren van de economie. Toch ging het erg goed met de BRD. Wellicht beter dan nu “Berlijn” de economische motor zou zijn. Lagos=Nigeria. Mexico city= Mexico. Cairo=Egypte Washington=De VS?
Neen Chris, je hoeft helemaal niet sectorieel selectief te desinformeren. Je hoeft economie evenmin te verengen tot products, consumptie en distributie Om …
Een evenwichtiger meetbaar set indicatoren gebruiken, liefst monetariseerbaar, zou ongetwijfeld velmen te stelling te toetsen. Te weerleggen of te bevestigen.
Denkbare indicatoren: Bruto regionaal (provinciaal) product, terugvloei naar overheden, tewerkstelling, toegevoegde waarde. Beter rekening houden met verdelingseffecten als je dit wil onderbouwen.
Momenteel bevestig je enkel bestaande vooroordelen die gecultiveerd worden door heersende Bangkokiaanse kringen.
Je gaat er toch prat op je studenten kritisch zelfdenkend vermogen bij te brengen. Waarom doe je dat hier zelf ook niet?
beste Mark,
Die vraag is heel gemakkelijk te beantwoorden.Thailandblog is niet te vergelijken met een klaslokaal.
Stellingen moeten een beetje prikkelend zijn en dus ongenuanceerd. Anders leiden ze niet tot studie en discussie. In mijn klas (met vele rijke kinderen uit Bangkok) zou ik de stelling wellicht defineren als: Bangkok zuigt economische het platteland uit en dat is niet fair.
Vervolgens moeten de studenten alle indicatoren, definities en argumenten opzoeken en wegen. En ook afrekenen met vooroordelen of ze (deels) bevestigen. Ik zeg niks. Als ik dat hier doe, reageert niemand, jij ook niet.
Nou Chris, je krijgt het weer goed voor de kiezen! 😉
Het is logisch dat bedrijven dié locatie kiezen waar de weg-, water-, vlieg- en communicatie- infrastructuur het best is. Voor Thailand is – of was? – dat dus de regio Bangkok.
Als (een deel van) die infrastructuur in Bangkok te slecht wordt – denk aan overstromingen en verkeersinfarct – verplaatsen de bedrijven hun vestigingen naar plekken die beter zijn qua infrastructuur.
Ik ben het oneens met de stelling dat “Bangkok” een zegen is voor Thailand. Het zou een zegen zijn als het hele land een-op-een profijt zou hebben van de economische activiteiten in “Bangkok”.
“Bangkok”, of beter gezegd: de heersende kliek – met de man in lederhosenland als belangrijkste representant – die vnl. financiële belangen heeft in productie voor de export, ziet de rest van het land vooral als reservoir van goedkope, gehoorzame en onderdanige arbeidskrachten. Het hele land is als zodanig georganiseerd.
Slechts een klein deel van de winsten vloeit naar de rest van Thailand.
De Shinawatra’s waren de belangrijkste representant van de kliek die vnl. financiële belangen heeft in “nieuwe” economie welke gebaat is bij binnenlandse bestedingen, dus koopkracht van zoveel mogelijk mensen. Volgens mij moet je het rijstsubsidieplan in dat licht zien.