Да ли ће ипак постојати тајландско одељење за јавне радове?

Чини се да поплаве које су у току – посебно на североистоку Тајланда – са лошим изгледима у блиској будућности, сада такође имају пуну пажњу премијера Прајута. Прошле недеље је наводно одлучио да искористи своја овлашћења да коначно успостави национално тело за управљање водама на Тајланду кроз члан 44. привременог устава.

Deze autoriteit komt onder rechtstreekse leiding van de premier en heeft de opdracht de maatregelen van de vele overheidsdiensten, die zich met waterbeheer bezighouden te coordineren. Het gaat ook een concept schrijven voor een nationaal masterplan voor het waterbeheer met daarin ook een langetermijn strategie.

Anchalee Kongrut, redacteur van de Life Sectie van Bangkok Post schreef er een commentaar over, dat u hier kunt lezen: www.bangkokpost.com/opinion/opinion/1305711/nice-try-but-policy-doesnt-hold-water

Na de inleiding noemt hij een aantal redenen waarom een dergelijk nationaal orgaan noodzakelijk is om het waterbeheer in Thailand beter aan te pakken. Niks nieuws voor de trouwe bloglezer, want we schreven al vaker, dat deze aanpak telkens weer wordt aanbevolen door Nederlandse experts tijdens meerdere missies naar Thailand.

Interessant is echter, dat Anchalee zich afvraagt of de Thaise politiek wel de kennis en ervaring heeft om een dergelijk masterplan te maken en uit te voeren. Hij pleit voor buitenlandse hulp en komt dan met Nederland als rolmodel.

Hij zegt er ongeveer het volgende over:

Geschraagd door een techniek, zoals duikers, oevers en maeslantkering is het Nederlands waterbeheer indrukwekkend en het is meer dan een wonder van techniek. Het land vertrouwt niet alleen op technologie, maar ook op het vermogen om sociale en ecologische veerkracht in te brengen door raadpleging met andere disciplines en inspraak van het grote publiek.

Twee grote overstromingen in 1993 en 1995, die tot massale evacuaties leidden, werd een wekroep voor de Nederlandse regering om haar waterbeheer opnieuw te onderzoeken. Het heeft veelvuldige oplossingen toegepast die de natuur in het overstromingsbeheer laat integreren door bijvoorbeeld overtollig water niet naar zee te leiden, maar in het binnenland te laten stromen. In de afgelopen tien jaar wijkt het beleid van de Nederlandse regering af van de traditionele afhankelijkheid van dijkversterking in overstromingsrisicobeheer. Dit beleid, verwoord in het rapport °Ruimte voor de rivier° van Rijkswaterstaat vereist In essentie meer open ruimte om te dienen als overstromingsgebieden wanneer water door binnenlanden stroomt. Voor mij is dat de vindingrijkheid van het land dat in staat is zijn waterbeheerfilosofie in een ​veranderende wereld aan te passen – ga met de stroom mee en er niet tegenin.

Hij eindigt met de verzuchting, dat hij best waardering heeft voor het werk, dat de Thaise regering al gedaan heeft op het gebied van waterbeheer, maar het gaat hem niet snel genoeg.

Nu maar hopen, dat premier Prayut het verhaal van Anchalee Kongrut ook leest en ter harte neemt. In dat geval zou het Nederlandse bedrijfsleven wellicht goede zaken kunnen doen met Thailand.