Olifantenpolo? Had ik nog nooit van gehoord. Polo met paarden ken ik, nou ja, ken ik, je leest wel eens wat over dit spelletje exclusief voor mensen, die absoluut niet weten wat ze met hun tijd en geld moeten doen.

Want duur is het, je moet lid worden van een poloclub, een polopaard kan wel meer dan 100.000 dollar kosten, de uitrusting kost een klein vermogen en de wedstrijden worden nooit door een eenvoudig guesthouse gesponsord, maar door 5-sterren hotels of resorts waar je geacht wordt te logeren. Tel daar dan de kosten voor de (first class, natuurlijk) vliegtickets bij op en je kunt van dat bedrag een klein dorp in Thailand een jaar lang van voedsel en drank voorzien.

Olifantenpolo is, zo mogelijk, nog exclusiever, want het wordt maar weinig gespeeld, maar de kosten zijn zeker niet minder dan bij paardenpolo. Het spel wordt alleen in Thailand, Nepal, Sri Lanka en delen van India gespeeld. Het wereldkampioenschap vindt jaarlijks in Nepal plaats. De olifanten in het spel komen in Thailand van het Olifantenreservaat in Lampang, een natuurreservaat waar olifanten, die werkloos zijn geworden door het verbod op houtkap, leven en goed verzorgd worden.

De dikhuiden worden tijdens een wedstrijd door hun eigen trainer, een Mahout, bereden en een speler, die dan het eigenlijke spel speelt, zit achter hem. De bedoeling van het spel is, net als bij paardenpolo, dat een klein balletje met een lange stick wordt gespeeld met de bedoeling om het in een doel te schieten en daarmee een punt te scoren. Dat lijkt eenvoudig, maar er zitten nogal wat haken en ogen aan het spel. Het spel is waarschijnlijk het traagste balspel ter wereld, want olifanten zijn nu eenmaal niet snel. Ze galopperen niet, een sprintje zit er ook al niet in en het wenden en keren neemt ook nog al wat tijd in beslag. Het balletje is niet groter dan een tennisbal en het gebeurt nog al eens, dat een olifant er met zijn poot op gaat staan en het balletje wordt eenvoudig begraven. Wedstrijdonderbreking! Een slimme olifant, die het spel al vaker gespeeld heeft, kan het balletje met zijn slurf oppakken en in het doel mikken, maar dat is tegen de regels.

In een “gevecht” om de bal kunnen 2 of 3 olifanten zo dicht bij elkaar staan, dat het balletje onder één van die olifanten voor de spelers niet zichtbaar is. De spelers moeten dan afgaan op het publiek: “Hé, aan de linkerkant, nee man, links van mij, rechts voor jou”, enz. Algehele hilariteit.

Nog een reden voor een wedstrijdonderbreking is de olifantenpoep. Een olifant eet gemiddeld 80 kilo voedsel per dag en met 6 van die beesten plus de olifant van de scheidsrechter heb je een poeppotentieel van 560 kilo. Als één of meerdere olifanten zich, bijvoorbeeld in een soort scrum, zich laat gaan, geeft dat een aardige berg vervuiling en een speler op een in de buurt zittende olifant houdt zijn spelersbroek niet schoon.

Aanleiding voor dit verhaal was het King’s Cup Elephant Polo Tournament, dat begin september in Hua Hin plaatsvond. Ik had er al eerder over willen berichten, maar door al het overstromingsnieuws kwam het er niet van. Toch belangwekkend genoeg, want volgend jaar is er weer een toernooi en een aantal lezers zal daar zeker bij aanwezig willen zijn.

Dit toernooi wordt sinds 2001 georganiseerd en dus was het dit jaar het tweede lustrum. Reden genoeg om het uitbundig te vieren. Maar eerst het toernooi zelf. Dit jaar streden 12 elite teams om de fel begeerde Cup, deelnemers kwamen uit meerdere landen, zoals Mercedes uit Duitsland, British Airways, Johnny Walker, de Kasikorn Bank, het IBM Spice Girls Team en het team van het Anantara Resort. De twee laatste teams bestonden geheel uit dames, waarbij het Anantara team zelfs gebruik maakte van twee heuse Duitse prinsessen. De damesteams bakten er niet veel van, maar ja, deelnemen is belangrijker dan winnen, zullen we maar zeggen. Het Audemars Piquet Team (van het Zwitserse horloge) won het toernooi door in een verlenging het King Power Team te verslaan met een Gouden Goal.

De prijsuitreiking vond plaats op een slotavond tijdens een Galadiner, waar nogal wat beroemdheden aanwezig waren. Want wie kent ze niet? De supermodellen Cindy Bishop and Lookade Kingpayome, de zangeressen Krisada Clapp and Yuyee, TAT opperhoofd, Suraphon Svetasreni, de Ambassadeur van Zwitserland, Christine Schraner. Natuurlijk was er ook royalty aanwezig in de personen van Prins Carl-Eugen, Prinses Anna en Prinses von Oettingen-Wallerstein. Het was ook een charity diner, waarbij die avond ruim 3 miljoen Baht werd ingezameld ten bate van het eerdergenoemde Lampang Olifantenreservaat.

Er zijn geen reacties mogelijk.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website